Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Cold turkey

 Και ισως τελικα αυτο να ναι το προβλημα.Ποτε δεν ειχα υπομονη.Ποτε.Ηθελα ολα να γινονται τη στιγμη που ηθελα,οπως ηθελα.
 Κριμα που τοσο καιρο μετα,γατζωνομαι απο ανεμους (ω θεε μου,ποσο κλισε) για να ειμαι ευτυχισμενη.
 Οσα ολοι θεωρουν οτι σιγα σιγα με καταστρεφουν,εγω τα θεωρω φιλους μου.Ειναι αστειο πως μπορεις να δωσεις πνοη σε αψυχα αντικειμενα και πραγματα που καταναλωνεις σχεδον καθε μερα,να τους δωσεις υποσταση,να μιλας γ αυτα σαν να ειναι οι καλυτεροι φιλοι σου.
 Δεν το αρνουμαι,το γεγονος οτι η αλλη θα φυγει συντομα,και θα μεινω μονη μου μου προκαλει εναν κομπο στον λαιμο.Τιποτα στον κοσμο,κανενα χαπι,καμια ουσια,κανενα ποτο δεν αντικαθιστα τη παρουσια της.Ξερω πως αμεσως με το που θα φυγει εγω θα πεσω στη ληθη μου,και μια και τα πραγματα πανε σταδιακα ολο και πιο...οχι στραβα,αλλα περιεργα.
 Σε μενα ρε φιλε.Που στη σκεψη και μονο της συγκατοικησης με επιανε νευρικος κλονισμος.Και τωρα δεν θα μπορω να μεινω μονη μου.Το δωματιο χωρις το κρεβατι διπλα στο δικο μου θα ειναι τοσο παραξενο και αδειο.Τα βραδυα θα γυρναω μονη μου και θα πληττω αντι να παιζω ουνο και να καπνιζω τσιγαρα και να συζηταω τα γκομενικα της μερας.Και δεν θα χω με ποιον να μοιραζομαι την καθημερινοτητα μου.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Why do you stay in prison when the door is wide open

 Η αληθεια ειναι,πως τον τελευταιο καιρο γραφω καθαρα και μονο για τον εαυτο μου.Αλλωστε αυτο ειναι το μπλογκ μου,οτι θελω θα κανω,και μεταξυ μας ολοι ξερουμε οτι το μπλογκ ειναι τζαμπα ψυχαναλυση.Και μεσες-ακρες,με αυτο ακριβως θελω να ασχοληθω σημερα,διοτι δυστυχως δεν εχουν ολοι τον ιδιο τροπο να βγαζουν τα σωψυχα και τα απωθημενα τους.
 (Να σημειωσω εδω πριν αρχισω να διαβαζετε οτι ουτε ειδικος ειμαι,ουτε τιποτα.Απλα βλεπω πως η γενια μου εχει ακομα σχεδον μεσαιωνικες αποψεις σε απλα θεματα,και ειναι στο χερι ολων μας να απενοχοποιησουμε τις πιο φυσιολογικες καταστασεις)
  Τον τελευταιο ενα χρονο,και παροτι η χωρα μας παει κυριολεκτικα κατα διαολου,εχω παρατηρησει οτι υπαρχει (εν ετει 2012)μεγαλη προκαταληψη στο θεμα της καταθλιψης,ενω ολο και περισσοτεροι ανθρωποι βαζουν τελος στη ζωη τους για αυτο τον λογο.
 Το να εχει κανεις καταθλιψη,αντιθετα με την κοινη γνωμη δεν ειναι ντροπη.Ουτε σημαδι αδυναμιας.Ισα-ισα,ειναι σημαδι πως καποιος εμεινε δυνατος για πολυ καιρο.

 Ο καθενας μας βιωνει αλλιως την καταθλιψη.Μερικοι με ψυχικο πονο,απαισιοδοξια,μαυρες σκεψεις,αλλοι με σωματικο πονο,κ αλλοι καλυπτοντας την με ευφορια,χρηση ουσιων και παρορμητικη συμπεριφορα.Συνηθως οι ασθενεις με καταθλιψη τα βλεπουν ολα ματαια,δεν βρισκουν ενδιαφεροντα τα πραγματα που παλια τους προκαλουσαν ευχαριστηση,διαταραχες στον υπνο,αδικαιολογητη κοπωση.Η αληθεια ειναι πως ολο αυτο το συναισθηματικο φορτιο ειναι αρκετα επωδυνο,σε σημειο πολλα ατομα να φτανουν στον αυτοτραυματισμο η ακομα και σε σημειο να δωσουν τελος στη ζωη τους.Σε αυτη τη περιπτωση ειναι σημαντικη η εκλιση για ιατρικη βοηθεια ,ακομα και χορηγηση φαρμακων
             .ΚΑΙ ΝΑΙ ΚΟΣΜΕ,ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ.
-Ο ψυχολογος ειναι για τους νοητικα στερημενους και ο ψυχιατρος για τους τρελους.
 Οχι,για τους νοητικα στερημενους υπαρχει αλλη ειδικοτητα.Ο ψυχολογος και ο ψυχιατρος ειναι και αυτοι γιατροι.Οταν εισαι μικρος και κολλας ιωση πας στον παιδιατρο,σου χωνει ενα ξυλακι στο λαιμο και σου δινει αντιβιωση.Αν σπασεις το ποδι σου,πας στον γιατρο και σου βαζει γυψο η δεν ξερω κ εγω  τι(δεν εχω σπασει κοκαλα.ακομα.).Ετσι,οταν εχεις ενα θεμα που θες να συζητησεις,πας στον ψυχολογο η τον ψυχιατρο,και μερικες φορες σου δινει το αντιστοιχο φαρμακο
 -Μα το φαρμακο θα με αφησει φυτο/θα εθιστω/θα γινω πρεζακλας.
 Οχι,δεν θα σου δωσει κοκα.Μονο ο φροιντ τα εκανε αυτα.Και τα φαρμακα δεν θα σ αφησουν φυτο.Εκτος αν αρχισεις να τα παιρνεις 20-20.
 -Θα με χωσουν σε κανενα τρελοκομειο και θα μου περασουν το ασπρο ρουχαλακι?
  Οχι,εμενα θα χωσουν γιατι αν συνεχισουν ατομα στον 21ο αιωνα να πιστευουν οτι η κακη ψυχικη υγεια ειναι τοσο τραγικο ζητημα θα βγαλω ενα πολυβολο και θα σας γαζωσω ολους να ησυχασω
 -Κανενα απο τα ειδωλα μου δεν ειχε καταθλιψη.
 Οχι,αν σε παρηγορει αυτο,πολλοι γνωστοι καλλιτεχνες υπεφεραν απο καταθλιψη,αλλωστε η τεχνη σπανια προερχεται απο την ευτυχια.
 -Δεν θα περασει αυτο που εχω με τον χρονο?Τοτε γιατι να παω σε ψυχολογο?
 Ισως.Δεν αντιλεγω,ο χρονος ειναι καλος γιατρος,αν οχι ο καλυτερος.Ομως,περα απ το οτι μπορει η κατασταση να γινει χειροτερη,θα μπορεις να ανταπεξελθεις στην καθημερινοτητα σου ενω υποφερεις?
 -Μπορω να ανοιχτω και στους φιλους μου
 Φυσικα,αλλα οι φιλοι σου δεν ειναι επαγγελματιες.Αυτο δεν σημαινει ομως οτι δεν μπορουν να σε στηριζουν.
 -Δεν μου φτανουν τα λεφτα για ψυχολογο
 Να μην παρεις το τζιν των 50 ευρω,και να τα δωσεις εκει.Ξερεις τι λενε,τα μεταξωτα βρακια...
 -Εχω ατομο με καταθλιψη στην οικογενεια μου.Πως μπορω να το βοηθησω?
  Με στοργη,αγαπη και στηριξη,πως αλλιως.Παροτρυνε την/τον να επισκεφθει εναν ψυχολογο η ακομα καλυτερα παρε την πρωτοβουλια και κλεισε του ραντεβου μονος σου.
 -Εχω ατομο με ψυχικο νοσημα στην οικογενεια μου/παρεα μου ,και ντρεπομαι γ αυτο.
 Βασικα,θα επρεπε να ντρεπεσαι για τις παρωπιδες σου.Θα ντρεποσουν το ιδιο αν ειχε καρκινο πχ?Αυτο ειναι καθαρα ελλειψη ανθρωπιστικης παιδιας κατα τη γνωμη μου.
 -Εχω καταθλιψη,τι  λες να κανω?'
  Να συμβουλευτεις καποιον ειδικο.Θα νιωσεις πολυ πολυ πολυ καλυτερα.Και να κανεις υπομονη πανω απ ολα.Η ζωη ειναι ομορφη,υπαρχουν ακομα τοσα πολλα πραγματα να ζησεις,να γνωρισεις,να γευτεις και να κανεις,και οσο μιζερη κ αν σου φαινεται τωρα στο ορκιζομαι πως θα ερθουν καλυτερες μερες.Υπαρχουν ατομα που νοιαζονται για σενα,οσο κ αν αδυνατεις να το δεις στη φαση που εισαι.Ολα θα πανε καλα,η ζωη απλα κανει κυκλους.Με λιγη βοηθεια και πιστη στον εαυτο σου θα τα καταφερεις.Εισαι ξεχωριστος,απλα θα το ανακαλυψεις στη πορεια.

 Και για μια πιο επαγγελματικη γνωμη
 http://www.depressionanxiety.gr/149/article/greek/149/141/index.htm

 Καλο κουραγιο.Καλη συνεχεια.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

8/She's lost in coma where it's beautiful

- Things that make you happy A.
 -Dunno.Money.Shopping.Money so I can shop.Um friends.Parties.Pizza.Pills.Fights.Cigarettes.Coffee.
 -And what about love?
 -Love is like,I dont know,dead.Like I dont even know it exists.

 Δεν ξερω,ειναι σαν να εχω πεσει σε ληθαργο,και να περιμενω να ξυπνησω.Εχω χασει και το μετρημα στις μερες.Περιεργα πραγματα.Αρχιζω και ανησυχω για τον χρονο που περναει,ποσο πρεπει να περιμενω για να ξυπνησω?

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

14 η αλλιως thinking of England

 Ετσι λοιπον,φευγεις.Να πω την αληθεια το ηξερα πως θα γινοταν αυτο,πως ολα αυτα θα ειχαν ημερομηνια ληξης,απλα νομιζα οτι ολα ηταν γενικα και αοριστα,απλα το εμαθα λιγο αποτομα και ο χρονος που μας απομενει ειναι περιπου ενας μηνας και κατι.
 Δεν ειναι τιποτα,θα μου περασει.Απλα αφηνεις εδω ενα ατομο που ειχε στηριξει πολλες ελπιδες πανω σου.Χαιρομαι για σενα ομως,η ζωη σου θα γινει οπως ακριβως τη σχεδιασες με τους ανθρωπους που αγαπας.
 Μακαρι η αποσταση να μην μας απομακρυνει.Ειχα κανει πολλα σχεδια.
 Νιωθω πως αυτο ηταν το τελειωτικο χτυπημα.Ισως σε 14 μερες,να πανε ολα καλα.Αλλιως δεν ξερω αν θα αντεξω αλλο.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

17

 Περιμενω.Μετραω τον χρονο αντιστροφα.Πως αλλοι μετρανε αντιστροφα για τα χριστουγεννα,εγω μετραω γ'αυτο.Αλλες 17 μερες ακομα,και μετα ηρεμια.Αλλες 17 μερες.Το επαναλαμβανω συνεχως στο κεφαλι μου.Αλλες 17 μερες.Αλλες 17 μερες.Αλλες 17 μερες.Υπομονη.Μονο 17 μερες.Και μετα τελος.17 μερες.
 Βεβαια,εδω γινονται σημεια και τερατα μεσα σε 5 λεπτα,ποσο μαλλον σε 2,5 βδομαδες,αλλα δεν γαμιεται,ηδη ειμαι μια χαρα.Αλλωστε,τα πραγματα εχουν ηδη γινει τοσο καλυτερα.
 Το 17 ειναι συμβολικος αριθμος.Ηταν η πιο σκατενια ζωη της στιγμης μου ως τωρα,ειναι το τραγουδι 17 τηςsky ferreira που ειναι σαν να γραφτηκε για μενα,και ειναι και οι μερες μεχρι τοτε.17 μερες ακομα,17 γαμημενες μερες.
 Αληθεια,πως θα περασουν οι μερες μεχρι τοτε?Τοσο καιρο,προσπαθω να κανω τον χρονο να περασει γρηγορα,το προσπαθω τοσο που χανω κομματια απ τη καθημερινοτητα μου που ειναι ομορφα."Εννοειται πως θα περασει,αλλα δεν εχουμε χρονο"μου ειπε.Κ ετσι,χαρη σ αυτον ο χρονος μειωθηκε τοσο μα τοσο πολυ.Επιτελους,να καποιος που με καταλαβε,για μια γαμημενη φορα.
 

 Παντως,ισως τελικα αυτη η πολη να μην ειναι τοσο νεκρη οσο νομιζα.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

 -pou sai re?
 -Εδω κατω.
-pou?
-κατω
-sthn kolash?
-ναι
-egw pou eimai?
-δεν ξερω,εσυ ξερεις
-gia na se rwtaw den kserw.
-για να μην ξερεις,εισαι στο πουθενα.
-plhgwnomai.
-ολοι μας.
-ma egw eimai sto pouthena.giati na plhgwthun alloi gia mena?
-γιατι ακομα κ αν εισαι στο πουθενα μπορεις να πληγωνεις τον αλλο.υπαρχουν 2 ειδη κακων πραξεων,αυτες που κανεις,και αυτες που παρακολουθεις να γινονται και δεν κανεις τιποτα για να τις εμποδισεις
-kai giati na katalogistei auth pou dn ekana tipota se mena?
-γιατι εχεις.ολοι εχουν κανει κατι κακο,κ εσυ το ιδιο
-pws eisai toso sigourh absinthia?
-γιατι ξερω το ανθρωπινο ειδος,και μη με λες αμπζινθια,με τρομαζει

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Να το ξερεις μωρο μου,η μονη αληθεια ειναι ο Ερωτας.

 Μα μια μερα,σε δυο χρονια θα ξαναρχισω να γραφω τραγουδια.Θα ειναι ολα δικα σου,και θα σου δινω το ειναι μου γιατι αυτο αξιζεις,θα σου δινω τα παντα μου κ ας μην εχω πολλα,θα βαφω τα μαλλια μου πρασινα και ισως τοτε θα σ αρεσει -οχι οπως τωρα,και θα 'σαι εκει για μενα εστω και για λιγο,θα μπορεσω να πω πως δεν εφυγες ποτε ακομα κ αν φυγεις και θα πεθανω και θα σου αφησω κληρονομια ολες τις παλιες μου μουσικες και τους δισκους μου και να σε ξαναγνωρισω σε αλλο σωμα στην Ισπανια και να κοιμομαστε ξανα κατω απο τα δεντρα πανω στο γρασιδι και να σου χαιδευω τα μαλλια και να σου μιλαω απλα γιατι εσυ με σημαδεψες και με σημαδευεις και θα με σημαδεψεις γαμωτο σου και θα αγαπιομαστε κατω απο τον μεσημεριανο ηλιο και θα μπεις μεσα μου και δεν θα πονεσω και θα κλαιω για σενα σαν να μην υπαρχεις και θα παμε μονοι μας να μεινουμε στην Ισπανια,ενταξει?ηδη μαθαινω Ισπανικα,και σε παρακαλω να ρχεσαι να με βλεπεις αν τρελαθω η αν δεν αντεχω αλλο,και σε παρακαλω ακομα πιο πολυ να μ αγαπας,ενταξει?

With the decadance I suffer every night

 Ηρθε ο καιρος το εμβρυο να βγει απο τη μητρα της μανας του.
 Νιωθει σιγα σιγα να πλησιαζει προς τον αερα.Το ενοχλει ο αερας.
 Ειχε συνηθισει εκει μεσα.
 Απο στιγμη σε στιγμη θα του κοψουν τον ομφαλιο λωρο.
 Και θα βγει γεματο αιματα,τσιριζοντας με νευρο για τον ερχομο του σ αυτο τον κοσμο,
 οπως θα τσιριζει για το υπολοιπο της ζωης του,γιατι αυτος ο κοσμος ειναι σκατα.
 Κριμα που δεν το ξερει ακομα.Ντροπη στη μανα που το γεννησε.


 Μα.Τα νευρα μου,αληθεια.Το ξερω πως ειναι φαση,το ξερω πως ειναι μεταβατικη,τις ξερω ολες αυτες τις αηδιες και μπλα μπλα μπλα.Το θεμα ειναι πως δεν ξερω ποτε θα περασουν.Νιωθω σαν να συρρικνωνεται το κρανιο μου και να πιεζεται ο εγκεφαλος μου.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Κυριακες.

 Τα πρωινα της Κυριακης ειναι παντα τα πιο μοναχικα.
 Το δωματιο μου μυριζει ενα θεσπεσιο πανακριβο αντρικο αρωμα.Ο ξανθος ιδιοκτητης του ξυπνησε,εριξε το σεντονι πανω μου και χωρις να παρει πρωινο εφυγε πριν απο κανα 2ωρο,και μ αφησε μονη μου.Και μολις ξαναπεσα στη μιζερια μου.Ασε που σε 10 λεπτα εχω μαθημα.
  Οχι πως το χτεσινοβραδυνο παρτυ ηταν ασχημο.Υπεροχο ηταν.Ημουν κουρασμενη,αλλα χορεψα μεχρι τελικης πτωσεως,τα ποτα ηταν υπεροχα,ασε που ειδα τους παλιους γνωστους.Οταν μου μιλησε ο Αλεξ και ο Βασιλης ειδικα,ενιωσα πολυ ομορφα,οτι ανηκα εκει,σαν να μου ψιθυριζε το κλαμπ "εδω ειναι το δευτερο σπιτι σου,μη φοβασαι,ολα θα πανε καλα".
 Νιωθω μια μικρη λυπη βεβαια,να χαραμιζομαι σε ασημαντους ερωτες,ερωτες του μετρο και του ηλεκτρικου,σκεψεις και πραξεις του 5ωρου,αλλα δεν γαμιεται.Ολοι αυτοι οι ηλιθιοι που ενδομυχα ζηλευω,οι οποιοι ισχυριζονται οτι εχουν βρει τον ερωτα της ζωης τους,μου προκαλουν μια ριγη στη σκεψη οτιδηποτε μονιμου και ηρεμου.
 Εχω την εντυπωση,πως πλεον με χαρακτηριζει μια απαθεια,μια ελλειψη ενδιαφεροντος για...ε λοιπον,τα παντα.Εγιναν πολλα καλα,και πολλα κακα ταυτοχρονα το τελευταιο διαστημα,και το μονο που εκανα ηταν να αδιαφορω.
 Χρειαζομαι ενα καφε.Για να ξυπνησω.Εναν καλο καφε.Οχι σαν το φλιτζανακι που ηπια πριν
 Σκεφτηκα κατι πολυ απλο και συνθετο παραλληλα.Δες την αλφαβητο,ενταξει?Τα γραμματα,σχηματιζουν λεξεις.Οι λεξεις βγαζουν νοημα.Ομως το αλφα,εμεις το καναμε αλφα.θα μπορουσε να προφερεται οπως το καπα.Και η λεξη μηλο,εμεις της δωσαμε νοημα.Θα μπορουσε να σημαινει τραπεζι.Και να λεμε μην ακουμπας τα ποδια σου στο μηλο.
 Το ιδιο ειναι και με τους ανθρωπους.Ειναι τρομακτικο το πως με μερικους τη μια μερα ειμαστε αγνωστοι.Και περναει λιγος καιρος και τους αφηνουμε να μπουνε μεσα στη ψυχη μας,στο μυαλο μας,να ξερουν τις σκεψεις μας.Ενας αγνωστος μπορει να μας κανει κουρελι.Δεν παυει να ειναι ποτε αγνωστος,γιατι ποτε δεν ξερεις πραγματικα τους ανθρωπους.Δεν μπορεις να νιωσεις τον πονο τους,δεν μπορεις να νιωσεις τον δικο μου πονο,γιατι ο πονος ειναι εγωιστικος και παροντικος,σε καιει,σε τσακιζει αλλα οταν περναει σου αφηνει μονο την αναμνηση.
.
 ΥΓ..Γιατι να ξερεις,εσυ με τσακισες.Οχι ο αλλος,ο αλλος,ο "σιχαμενος" με τσακιζε 9 μηνες με τον δικο του τροπο,επειδη ηταν καθαρμα και το ηξερα απο την αρχη,ηταν επιλογη μου.Απο εσενα,δεν περιμενα τιποτα τετοιο.
 Κ οχι για κανενα αλλο λογο,ισως τελικα ποτε δεν καταλαβες ποια ειμαι.Τωρα που το σκεφτομαι,ουτε εγω καταλαβα εσενα.Κ ας λεγαμε το κλασσικο"μονο εσυ με καταλαβες,μονο με εσενα νιωθω ετσι",που τωρα λες πως δεν ισχυει.


 Α,οχι.δεν θα το αφησω εδω.

 Καθε μερα,δεν ειναι μια ωραια μερα.ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ,η στην καλυτερη περιπτωση,βαρετη και μετρια.απλα δεν το εχεις ζησει.Και αν θες να ξερεις,μπορει να ειμαι ενας σωρος απο σκουπιδια,αλλα χαιρομαι,γιατι τουλαχιστον,πρωτου πεσω στη χωματερη,ΥΠΗΡΞΑ ΚΑΤΙ.Μπορει το μυαλο μου να ειναι αρρωστο,μπορει το σωμα μου να ειναι βρωμικο και σημαδεμενο και η ψυχη μου να σαπιζει,μπορει οπως ελεγες να υποφερω,αλλα τουλαχιστον ποτε δεν φοβηθηκα να ζησω.
 Και εγω,ειδα δυο πινακες.Αυτον με τη θαλασσα,και αυτον με τις νεραιδες.Στον πρωτο,με επιασε εκεινη η τυπισσα που κοροιδευαμε μαζι και ξαφνικα ειναι ειναι τοσο γαματη,και ειπε με το ηλιθιο ψευτικο υφακι που με αηδιαζει "Αχ,μα πως μπορει να ζωγραφιζει τοση ομορφια χωρις να υπαρχει".Και εγω της ειπα πως υπαρχει τοση ομορφια.Εχω δει τη θαλασσα στις 7 το πρωι,εχω δει την ανατολη του ηλιου και την αντανακλαση του φωτος του στη θαλασσα το ξημερωμα,κ εχω νιωσει το κρυο να μου τρυπα το δερμα σαν χιλιαδες μικρες βελονες.

 Εγω ομως,ειδα την ομορφια γιατι ξενυχτισα το προηγουμενο βραδυ.Περασα ωρες στο σκοταδι,για να ξημερωσει πραγματικα.Και το ξερω πως καποια μερα,οπως εκεινο το πρωι,πραγματικα θα ξημερωσω κ εγω.


 

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Και οπως θα λεγε και η Κατ

 και οπως φωναζει αυτη η μικρη φωνη στο μυαλο μου,και το σωμα μου,και το μικρο σημειο αναμεσα στα ποδια μου



ΣΕΞ ΠΑΝΤΟΥ,ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

One day you fall for this boy. And he touches you with his fingers. And he burns holes in your skin with his mouth. And it hurts when you look at him. And it hurts when you don't. And it feels like someone's cut you open with a jagged piece of glass.

 Πανε 6 μηνες που εχω να μαθω νεα σου.Δηλαδη ουσιαστικα νεα σου,περα απο αυτα με τη δουλεια που ψαχνεις.Δεν περασε ουτε μια μερα χωρις να θυμαμαι τι εγινε,σχεδον καθε βραδυ εβλεπα στον υπνο μου το ποσο ασχημα σου φερθηκα.Πλεον σε βλεπω να με πληρωνεις με το ιδιο νομισμα κ εγω υποφερω ακομα κ οταν ξυπναω,αλλα υποθετω μου αξιζει.
 Δεν εχω μπορεσει να ξανανιωσω τοσο ομορφα οπως τη πρωτη φορα που μιλησαμε.
 Κ αυτη η αναρτηση ειναι οντως για σενα.Αν την δεις στειλε κανενα μηνυμα να δω απλα πως εισαι.Η μιλα στη κατερινα και στη λεφη αν δεν θες να μιλησεις σε μενα.Για κανενα αλλο λογο,απλα για να δω τι κανεις.Και να σου πω ποσο λυπαμαι για οτι εκανα.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Θα σας θυμαμαι ολους.
Εσας,τους εραστες μου της μιας νυχτας η και του ενος χρονου.
Σας εχω φυλαγμενους καπου πισω απο τα νευρα του εγκεφαλου μου
Μεσα στη ζαχαρη του καφε μου.Στις ρουφηξιες καπνου σε καθε τσιγαρο.
Σας χαμογελαω.
Και χαμογελαω,οταν ακουω τις φωνες των μικρων παιδιων να παιζουν.
Στις παιδικες χαρες και τα σχολεια.Κ η σκεψη μου ξαναγινε αθωα.

 Ειμαι μακρια απο τα χειροτερα ξενυχτια.Μακρια απο το αιμα στα σεντονια.
Ειμαι εκεινη,στις γωνια του παρκου που καπνιζει.Σαν πουστης.
Εκεινη που προσπαθει να γινει αορατη καθε φορα που περναει μπροστα απο κοσμο.
Εκεινη που παντα κοιμαται.
Εκεινη που εμεινε νεκρη μεχρι να ρθει ο κανενας να την ξυπνησει.

 Σκεφτομαι πως συχνα ο πονος ειναι ο καλυτερος δρομος για την χαρα.
Σε ηρεμει.Σε κανει να εκτιμας το πριν και το μετα απο τη στιγμη μηδεν.
Σου δειχνει τα λαθη σου με τον χειροτερο τροπο,ωστε να μην τα επαναλαβεις.

Κρυβομαι κ εγω.Κρυβομαι πισω απο το υφασματινο καλσον μου,στα κρυα πρωινα του Νοεμβρη
στους καφεδες και τις εξομολογησεις,
στις στιγμες που εχω μεινει μετεωρη
να αναρωτιεμαι,και μετα?μετα τι θα γινει?


 Ισως αποψε να γυρισω νωρις σπιτι.Ισως και οχι.
Αναλογα απο τον σφιγμο της πολης.


Ξερω πως ο εφιαλτης μου ειναι ακομα εκει εξω.Πισω απο τα ευγενικα χαμογελα των κοριτσιων.
Στα προσωπα των δικων μου ανθρωπων.
Στις αγκαλιες που καποτε εβρισκα καταφυγιο.

Αλλα ισως εγω να μαι μακρια απο ολους σας.
Και να καθομαι διπλα σας ησυχη,και μεσα μου να πεταω.Κ εσεις να νομιζετε πως ειμαι ακομα εδω,μαζι σας.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

 Δεν θα ξανακανω ποτε φιλους,Ουτε θα ξαναβρω ποτε γκομενους.Γιατι αυτα τα 2 πραγματα ειναι λαθος απο τη φυση,γ αυτο κ οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι τοσο δυσλειτουργικες και απαισιες.Ο ανθρωπος ειναι φτιαγμενος ετσι ωστε να ζησει και να πεθανει μονος του.
 Βασικα,τωρα που το σκεφτομαι,κ η ζωη ειναι ενα λαθος.Γι'αυτο κινδυνευουμε να πεθανουμε απ το παραμικρο.Ολα οσα μας αρεσουν,οπως το σεξ,το φαι,το ποτο,τα ναρκωτικα,κρυβουν κινδυνους."Μην κανεις αυτο γιατι θα πεθανεις"
 Η αληθεια ειναι πως τον τελευταιο μηνα,αρκετα προδομενη απο τα 2 μοναδικα ατομα που αγαπησα ποτε αρχισα να επαναπροσδιοριζω τους στοχους μου.
 Για αρχη,ειμαι ηλιθια.Κ αν δεν ειμαι ,θα γινω.Θα γεμισω το μυαλο μου σεξυ εσωρουχα,θα ξεχασω ποιος ειναι ο Καραγατσης και θα διαβαζω μονο τα αρθρα του κοσμοπολιταν τυπου"εχασα τον αντρα μου " για να νιωθω καταραμενη,δεν θα ξανααγαπησω ποτε κανεναν κ ουτε θα κανω θυσιες γ αυτον.Κομμενες οι φιλοσοφικες συζητησεις στη παραλια του Φαληρου,κομμενα τα "Αναστασια δεν ειμαι καλα,κανε κατι" "Ερχομαι αμεσως απο εκει να σε βοηθησω ".Δεν θα ξανανοιχτω σε κανεναν.
 Μακαρι να μην εχω συναισθηματα για να μην ανοιγομαι,μακαρι να μην ξανανιωσω κενη ποτε μου,μακαρι να μπορω να πηδιεμαι με τον καθε ακυρο και να μην με νοιαζει τιποτα,μακαρι να μην ξανανιωσω τοσο απελπισμενη ωστε να αρχισω να κοβομαι η να θελω χαπια,μακαρι να ψωνιζω σαν πουστης και να μην ξαναδανεισω λεφτα(δανεικα κ αγυριστα),μακαρι να μην ξαναερωτευτω ποτε,μακαρι να ξεχασω οτι καποτε πληγωθηκα,μακαρι  να μην ξαναβαλω το εγω κανενος πανω απ τις αναγκες μου,μακαρι να σταματησει αυτη η φωνη στο κεφαλι μου να ουρλιαζει πως θελει αγαπη και φροντιδα,μακαρι να χωσω το καλαμακι βαθια στο ρουθουνι μου και να τρυπισει τον εγκεφαλο μου και να ρουφηξει τη φαια ουσια μου,μακαρι να μην ξαναπεσω ποτε στα πατωματα απο το κλαμμα,μακαρι να γινω κακια και να παψω επιτελους να συγχωρω αυτους που μου εκαναν κακο ΚΑΚΟ ΚΑΚΟ.
 Τοσα πολλα μακαρι-το μακαρι ειναι αστεια λεξη σαν μακαρονι,και ταυτοχρονα απειλητικη ,σαν μαχαιρι πανω απο το κεφαλι μου.
 Κουραστηκα να προσποιουμαι στον εξω κοσμο πως ολα ειναι καλα.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,ΕΝΤΑΞΕΙ?Πληγωθηκα.Ξανα και ξανα και ξανα.Και ειμαι μονη μου.Παντα ημουν.
 Αλλα αυτη τη φορα ειναι αλλιως.Δεν θελω κανεναν διπλα μου πια,γιατι μου κανετε κακο.Ολοι σας.Οσο δενομαι μαζι σας η με πληγωνετε,η με πληγωνετε οταν φευγετε.Και να πατε να γαμηθειτε.Εγω δεν θα εκδικηθω κανεναν σας,γιατι εγω ξερω να αγαπαω και δεν μου παει καρδια.
 Ισως μια μερα,να παψω να ζητιανευω αγαπη απο ζωα,και να μαθω να αγαπαω μονη μου τον εαυτο μου.Και το πρωτο βημα για αυτο ειναι να φυγουν απο τη ζωη μου οσοι μου ρουφανε το ειναι.Αν και υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα τα ξεχασω ολα αυτα .Το μεγαλυτερο μου προβλημα θα ειναι να παρω κορσε χελοου κιτι.Θα ξεχασω οτι εχω συναισθηματα.


 Οχι.Δεν μπορω.Μακαρι να μπορουσα.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Παλι.

I wrote this novel just for you
It sounds pretentious but it's true
I wrote this novel just for you
That's why it's vulgar
That's why it's blue
And i say, thank youAnd i say, thank you
I wrote this novel just for mom
For all the mommy things she's done
For all the times she showed me wrong
For all the time she sang god's song
And i say thank you mom
Hello mom
Thank you mom
Hi mom
I read a book about the self
Said i should get expensive help
Go fix my headCreate some wealth
Put my neurosis on the shelfBut i don't care for myself
I don't care for myself
I don't care for myself
I don't care

 Δεν θελω καν να γραψω γι'αυτο.Φοβαμαι και το στομαχι μου βραζει.
 Κ αν εισαι οντως διπλα μου,μεινε εκει.Να ξαπλωσουμε για λιγο.Να ξαποστασουμε.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Truth is..

Ένας ελεύθερα μόνος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τον άλλο. Γιατί δεν τον φοβάται, δεν εξαρτάται από αυτόν, δεν τον χρησιμοποιεί, δεν τον απομυζά

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

 Μερικοι ανθρωποι γεννιουνται ομορφοι.Μερικοι οχι.Και ζουν μ αυτο για το υπολοιπο της ζωης τους.

 Τι ωραια που ακουγονται τα βηματα σου με τις αρβυλες στο χωμα και στις πλακες των πεζοδρομιων.Πιο σιγουρο.Πιο δυναμικο.

 Σας εχω πει ποτε ποσο σκατα ειναι η σοκολατα?Δεν μ αρεσει,καθολου.Σχεδον ποτε δεν σκεφτηκα "θελω κατι σοκολατενιο".Θελω κατι αλμυρο,παντα.Μακ ντοναλντς,πατατακια.Εστω σε κρισεις υπογλυκαιμιας να θελα μαλλι της γριας η παγωτο τσιχλοφουσκα,αλλα ποτε σοκολατα.



 Ποιον κοροιδευω.Τιποτα δεν προκειται να παει καλυτερα.Τιποτα δεν θα αλλαξει.Οι ανθρωποι δεν αλλαζουν,επομενως ουτε οι καταστασεις.Η συνηθεια ειναι μεγαλο πραγμα,πολυ μεγαλο.Ισως ολα να γινουν καλυτερα για λιγο καιρο ,και μετα παλι στο μηδεν.
 Μου ειχε πει ενας τυπας καποτε,οτι ο φοβος ειναι ο καλυτερος συμμαχος μας,γιατι μας προστατευει απο το να φαμε τα μουτρα μας.Τοτε ειχα αντιμετωπισει την φραση του με περιφρονηση,γιατι ποτε δεν υπηρξα δειλη.
 ......Δυστυχως.
  Βαρεθηκα να τρωω τα μουτρα μου,ΒΑΡΕΘΗΚΑ,ΒΑΡΕΘΗΚΑ,ΒΑΡΕΘΗΚΑ.
 ΑΚΟΥΣ?ΒΑΡΕΘΗΚΑ.

 Κ οχι τιποτα αλλο,οταν παρεις φορα το να τρως τα μουτρα σου ποναει χιλιες φορες πιο πολυ.Υποθετω οτι εγω μαλλον πηρα οσο πιο πολλη φορα μπορουσα,σαν καλος,αυθορμητος μαλακας.
 Καπου εδω ερχεται και το προβλημα που ειχα ανεκαθεν με τον αυτοελεγχο και την αυτοπειθαρχια.
 "Δεν θα σε ξανασυγχωρησω" "Δεν θα σε αφησω να μου ξανακανεις μαλακια" "Δεν θα γυρισω πισω" "Θα συνεχισω τη ζωη μου" "Δεν θα ξανακανω κακο στον εαυτο μου " ¨
  Αρχιδια.Τα κανω ολα,ξανα και ξανα και ξανα και ξανα και ξανα ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ.

 Με εμενα νευριαζω,που επιβαλλομαι σε ολους τους αλλους εκτος απο τον ιδιο μου τον εαυτο.Που δεν μπορω να ξεκοψω απ οτι μου κανει κακο,που αφηνω ηλιθιους εθισμους να μου γαμανε τη ψυχολογια.
 Γιατι αν περιμενα απο τους αλλους,και νευριαζα κιολας μαζι τους,σωθηκα.

 Ποσο αποφασισμενος εισαι να κρατησεις κατι που αγαπας?Κ ως που θα εφτανες γ αυτο?
 Τι θυσιες θα εκανες?Ποσο θα ηθελες πραγματικα να το κρατησεις?
 Και μηπως τελικα,ειναι πολυ αργα?

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

There's a look on your face I would like to knock out
See the sin in your grin and the shape of your mouth
All I want is to see you in terrible pain
Though we wont ever meet I remember your name

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

You`re a scum, you`re a scum and I hope that you know
That the cracks in your smile are beginning to showNow the world needs to see that it's time you should go
There's no light in your eyes and your brain is too slow

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth
I could creep up beside put a gun in your mouth
makes me sick when I hear all the shit that you say
so much crap coming out it must take you all day

There's a space kept in hell with your name on the seat
With a spike in the chair just to make it complete
When you look at yourself do you see what I see
If you do why the fuck are you looking at me

Theres a time for us all and I think yours has been
Can you please hurry up cos I find you obscene
We cant wait for the day that youre never around
When that face isnt here and you rot underground

Cant believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I dont think I can so fuck you anyway

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

I smoke a dozen cancer sticks.

 Το δωματιο εχει γινει τεκες,μυριζει τσιγαρα και Hypnotic Poison

 Θα ειμαστε πολυ καλυτερα ο ενας χωρις τον αλλον.Δεν σε θελω.Νιωθω ηλιθια και μονο που γραφω για σενα,σαν να γραφω για εναν φανταστικο φιλο που δεν υπηρξε ποτε.

 Αλλα υπηρξες,Μου πηρες και ενα τριανταφυλλο.Ηταν πολυ περιεργη κινηση εκ μερους σου,εσενα που εισαι ο βασιλιας του κυνισμου.
 Η ισως και να μην εισαι,τουλαχιστον με τον τροπο που σε γνωριζω εγω.
 Επισης,μου μαγειρεψες.Με πηγες σε συναυλιες που δεν θα ειχα σκεφτει καν να παω αν δεν σε ηξερα.Μου εκανες τα πιο ωραια δωρα που μου εχουν κανει,αν και δεν τα εχω πλεον.Μου εμαθες ενα σωρο μερη,κοιμομασταν καθε βραδυ μαζι οταν εμενα μονη μου το καλοκαιρι,και μου ειπες οτι ηταν οι καλυτερες μερες των διακοπων σου.Οταν ημουν στεναχωρημενη,ησουν ο πρωτος που επαιρνα τηλεφωνο,κ εσυ το ιδιο.Πρωτη φορα ενιωσα σε ενα "ξενο" σπιτι πιο ανετα απο το δικο μου.

 Κ ομως,αυτη τη στιγμη νιωθω πως ολα αυτα εχουν γινει σε καποιο αλλο συμπαν.Δεν μπορω καν να μυρισω τη μυρωδια σου.Τους μηνες(σχεδον χρονο?!) που περασα με εσενα καταλαβα οτι οταν εισαι χωρια με τον αλλον δεν συγκρινεται με τιποτα με τις ωρες που περνας μαζι του.Δυο εντελως διαφορετικες καταστασεις.Ακομα και τα ατομα αλλαζουν.

 -Αγαπω πολυ τα σημαδια.Ισως μια απ αυτες τις μερες να βρω το κουραγιο και τα χρηματα να παω να κανω το τατουαζ που θελω τοσο.-

Ειναι αμηχανο να τα γραφω ολα αυτα.Χωρις κλαμματα και παρανοιες,εντελως αποστειρωμενα και απλα.

 Εχω παρατηρησει οτι πολλοι ανθρωποι γυρω μας,προσπαθουν να μας κανουν κατι που δεν ειμαστε,νομιζω εσυ μου το ειχες πει αυτο οταν συζητουσαμε για εναν τριτο.Μας βαζουν ψηλα,ενω ξερουν πως δεν ανηκουμε εκει,προσπαθωντας αθελα τους να μας χρησιμοποιησουν για να κλεισουν τα κενα μεσα τους.Αλλα αυτα δεν κλεινουν,γιατι εμεις δεν ειμαστε αυτο που πρεπει.
 Μερικοι ανθρωποι θα μεινουν για παντα ξενοι,οσο κ αν επιμενουν να μας φωναζουν καρδουλες,ψυχουλες,ζουζουνακια.Εσυ δεν μου εισαι ενας απο αυτους τους ανθρωπους.Σε ενιωθα,οχι σαν εραστη μου,αλλα σαν τον πιο κοντινο μου ανθρωπο.

 Ειναι ωραιο να εισαι μονος σου.Ειναι ωραια η ηρεμια.Νιωθω πιο εντονα τη γευση του φαγητου που τρωω,μπορω να ξανακανω συζητησεις που να μην περιλαμβανουν τις εμμονες μου,το κινητο μου μενει κλειστο ξανα.Αλλα καποια πραγματα,ενω σε αδειαζουν,σε γεμιζουν.

 Και καπου εκει ερχεται το μισος.

 Ειναι απιστευτο το πως δουλευει μεσα μας το μισος.Μαζευεται σιγα-σιγα και υπουλα.Στο τελος,νιωθεις πως θες να κανεις κακο στον αλλον χωρις να περιμενεις αφορμη,επειδη υπεφερες μαλλον αρκετο καιρο.

Κριμα,κ ηταν ωραιο λουλουδι.Το φυλαγα τοσο καιρο τωρα μαζι με το πικαπ και τους δισκους μου.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

I'm so happy cuz today I found my friends.

They're in my head.

So I must leave you now but I will remember the ups and downs.

 Αν μπορουσα θα ξεκινουσα καθε ιστορια μου αναβοντας ενα τσιγαρο.
 Οχι γιατι το τσιγαρο με ηρεμει,αλλωστε οταν με πιανουν οι κρισεις παρανοιας τιποτα δεν μπορει να με ηρεμισει η να με κρατησει απο το να κανω πραγματα που δεν θελω.
 Αλλα επειδη με το τσιγαρο ξεκινανε τα λογια να βγαινουν απο μεσα μου.
 Ειναι αστειο το πως ενα μικρο πραγματακι που θεωρητικα απασχολει το στομα και το μυαλο σου σε κανει να βγαζεις τα πιο δυσκολα πραγματα απο μεσα σου.Πραγματα που συνηθως αποφευγεις να πεις.


 Ειναι ομορφες αυτες οι μερες.Ξεκλεβω λιγο χρονο για να κοιμηθω και μετα καθομαι εξω,βλεπω τον ηλιο ,νιωθω τον αερα να με χτυπαει και σκεφτομαι τι τυχερη που ειμαι να ζω.
 Η ζωη ειναι ομορφη,ο κοσμος ειναι ομορφος,και συμβαινουν τοσα ομορφα πραγματα.
 Σημερα το μεσημερι σκεφτομουν πως καμια φορα οι λεξεις δεν ειναι αρκετες για να μεταδωσουν στον αλλον την ευτυχια που κρυβουμε μεσα μας.Ισως θα πρεπε να σταματησω να γραφω,ισως να νιωθα τοσο τις στιγμες που να μου αφηναν αποτυπωματα.
 Απ την αλλη αν σταματουσα να γραφω,δεν θα μου μενε τιποτα αλλο πια στον κοσμο.
 Ετσι ειναι αυτα υποθετω.Πρεπει να βελτιωνεσαι διαρκως.

 Δεν ξερω ποτε ακριβως πρωτοεσπασε κατι μεσα μου,ομως αυτη τη φορα φοβαμαι πως εσπασε πολυ σοβαρα.
 Ακουω το τραγουδι απο εκεινη την πρωτη φορα και νιωθω να με χτυπαει ενα κυμα μετανοιας.Πως ισως δεν ειπα την αληθεια απ την αρχη,ουτε καν στον εαυτο μου.Εστρεψα το κεφαλι αλλου.Διαλεξα λαθος τραγουδι.
 Αυτος ειναι ο χαρακτηρας μου.Δεν θα δοθω ποτε ολοκληρωτικα.Ισως καμια φορα σ αυτα που γραφω,αλλα ουτε σε αυτα εντελως.
 Παντα θα φυλαγομαι,παντα θα εχω καβατζες,ποτε δεν θα μαθεις τι ειπα και τι ενιωσα,μεχρι να στα πω εγω,αφου ολα τελειωσουν.
 Και οσο κοντα μου κ αν εισαι,παντα θα ξερω πως μια μερα θα με αφησεις η θα σε αφησω να με αφησεις η θα σε αφησω εγω.

 
 Θες να μαθεις πως ειναι εκεινες οι κρισεις που ολοι τοσο φοβαστε?
 Υπουλες και επιμονες,να τι ειναι.Ειδικα αν τις τροφοδοτεις.Και καταστροφικες.Αν ησουν απο μια γωνια θα τρομαζες.
 Πρεπει καπου να ξεσπασεις,πρεπει.Σε χτυπανε και σε πιανει κρυος ιδρωτας και κλαμματα,θες κατι να χτυπησεις,η και τον εαυτο σου,ο παραμικρος θορυβος σε ενοχλει και δεν πρεπει να σου μιλησει κανεις εκεινη την ωρα ,ειδικα αν επιμεινει να σε βοηθησει μπορει να προκαλεσεις και σε εκεινον κακο.
 Δεν μου λειπουν καθολου αυτες οι κρισεις,αληθεια.Και δεν σκοπευω να τις ξαναζησω.



 Ετσι περναει ο καιρος.Διωχνω τους δαιμονες και τις κρισεις και τις παρανοιες,ζω μικρες καθημερινες στιγμες χαρας και καμια φορα ενδιαφερουσες στιγμες.
 Το πως εχει καταφερει το Σαββατοκυριακο να γινει τοσο απεχθες ,ειναι αλλη ιστορια που μονο εσυ την ξερεις,κ ισως καπου μεσα σου να το απολαμβανεις και να επιβεβαιωνεσαι,


 Μπορει να περνανε οι παλιες σκεψεις απο το μυαλο μου αλλα αυτο που εχει σημασια ειναι το παρον.Το τι κανω τωρα.Ολα τα αλλα θα μεινουν πισω,μαζι και εσυ,γιατι η ζωη συνεχιζεται.Κ ειναι ολη δικη μου.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

"Ειμαι μια μικρη μαιμου και τον παιρνω που και που"

 Σ αυτη τη πολη,τη γεματη ανθρωπους,παψαμε να κυνηγαμε τον ερωτα και την αγαπη
 Τους αγνοησαμε,και ψαξαμε one night stands και πιπες στις τουαλετες καποιου βρωμικου μπαρ.
 Σ αυτη τη πολη,τη γεματη ανθρωπους,παψαμε να κοβομαστε γιατι η επιβιωση ειναι το ταλεντο του ισχυρου
 Κ ισχυρος ειναι αυτος που ξερει να κρυβει πιο καλα τον πονο του.Ετσι το ριξαμε στο τσιγαρο.
 Σ αυτη τη πολη,τη γεματη ανθρωπους,εγκαταλειψαμε αυτους που νοιαζονταν για μας
 που ειχαν να μας δωσουν πολλα και να μας μαθουν τι σημαινει καλοσυνη
 επειδη προτιμησαμε τον πονο και τη συνηθεια
 Δειλοι,να τι ειμαστε σ αυτη τη πολη τη γεματη ανθρωπους.
 Γ αυτο καθε Σαββατο κρυβομαστε πισω απο ατελειωτα ξενυχτια,χανγκοβερς και προκλητικα ρουχα
 Και κανεις δεν χτυπαει τη πορτα μας πια να μπει,απλα μπουκαρει μεσα.
 Σ αυτη τη πολη τη γεματη ανθρωπους,θελοντας και μη μαθαινεις να ζεις στους δρομους
 μαθαινεις να τους αγαπας παροτι ανα πασα στιγμη κινδυνευεις.
 Οι μπατσοι ειναι παντου,αλλα ο ερωτας δεν μας κανει αορατους πια,γιατι παψαμε να πιστευουμε σ αυτον.
 Μας αρεσει η βροχη γιατι κρυβουμε τα προσωπα μας,κατω απο τον ηλιο ειμαστε ολοι γυμνοι και εκτεθειμενοι.
 Κραταμε τα αστεια μας για να τα θυμομαστε τις μερες που ειμαστε θλιμμενοι και περιμενουμε να μας σωσουν
 οχι οι ανθρωποι,αλλα τα πεφταστερια και τα οι στιχοι που ειναι γραμμενοι στα πιο απομονωμενα μερη της Αθηνας
 Σ αυτη τη πολη τη γεματη ανθρωπους,καθε μερα ξυπναμε με τον φοβο μηπως χασουμε αυτους που νοιαζομαστε και φτιαχνουμε ιστοριες μεσα στο κεφαλι μας μονο για να περασει η μερα.
Στο μετρο,στο δρομο,γραφουμεγραφουμεγραφουμε ,για να εχουμε καπου να μιλαμε
και πιανουμε κουβεντες σε πλατειες με τις γνωστες φατσες των ντιλεραδων
 γυρω απο φωτιες με φυλακισμενους,αστεγους και πορνες
γιατι οποτε μιλαμε με τους υπολοιπους ανθρωπους,τρωμε γροθιες μεσα μας.
 Σ αυτη τη πολη τη γεματη ανθρωπους,μειναμε μονοι μας.









Ευχαριστω Σ π κανεις τη ζωη μου πιο ομορφη

(S)he wants revenge

 Τιποτα δεν παει καλα.
 Γιατι εκει που πανε ολα καλα,ξαφνικα η ζωη και οι γυρω σου σε γαμανε,αποφασιζοντας να σου κανουν ο,τι χειροτερο μπορουσαν,πραγματικα.
 Και οταν τους ρωτας για χιλιοστη φορα γιατι,μπας και σου απαντησουν και καταλαβεις τι σκατα εχεις κανει και στο ξεπληρωνουν τοσο ασχημα,σου λενε οτι τους πρηζεις απο πανω και πως δεν εχουν κατι αλλο να πουν.
 Τουλαχιστον οποιος στο μελλον θελει να μου γαμησει τη ψυχολογια και να με εκδικηθει τωρα θα ξερει τι να κανει.Fucking with Anastasia's feelings since 2009.Να γιατι με ενοχλει τοσο η γαμημενη περιπτωση,γιατι επαναλαμβανεται.
 Ενω θελω παντα να πιστευω το καλυτερο και να χωνω το κεφαλι μου στην αμμο σαν εκεινα τα συμπαθεστατα ζωακια,τους στρουθοκαμηλους,αυτη τη φορα καθομαι και παρακολουθω σε σλοου μοσιον τον χειροτερο ψυχολογικο πολεμο που μπορω να δεχτω απο το ατομο που θεωρουσα κοντα μου.Τελεια.
 Ασε που οταν σε ρωταει η μανα σου τι εχεις τις τελευταιες μερες κ ολο κλαψουριζεις και τα νευρα σου ειναι χαλια και δεν εχεις τι να απαντησεις κερδιζεις εξτρα ποντους μαλακιας.
 Η ακομα χειροτερα,οταν οι φιλοι σου ειχαν δικαιο εξαρχης και τωρα δεν εχεις καν τα μουτρα να τους κοιταξεις,απλα και μονο γιατι επεμενες οτι δεν θα στο κανει εσενα αυτο,εσυ εισαι ξεχωριστος και τετχοια χαριτωμενα.
  Τελος παντων,τωρα που το εγραψα νιωθω καπως καλυτερα,μεχρι αυριο που παλι κατι θα γινει και θα αρχισω να αντιδρω σαν την ποτιστικη μηχανη του γκαζον,το προβλημα ειναι πως ποτε δεν το συνηθιζα,αλλα τουλαχιστον δικαιολογουμαι ,αφου εχει γινει αυτο που συγκαταλεγω τραγικο.Το μονο ασχημο ειναι οτι αρνουμαι να το παραδεχτω στον εαυτο μου και να αντιδρασω καταλληλα.
 Γαμωτο,ουτε ορεξη να βγω το βραδυ δεν εχω .
 ΟΚ,ΠΟΝΕΣΕ ΑΡΚΕΤΑ,ΦΤΑΝΕΙ ΟΜΩΣ.Δεν ειναι παιχνιδακι,δεν ειναι αστειο κ οπωσδηποτε δεν ειναι σαν τις αλλες περιπτωσεις.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

protege moi

  Κ ειναι καποιες φορες που μετανιωνω για πραξεις μου.Συνηθως δεν το κανω αυτο γιατι οταν κανω κατι,σημαινει πως το θελω πολυ,ακομα κ αν στο παρον θεωρω μερικες πραξεις μου χαζες,ηξερα πως ηθελα πολυ τοτε να τις κανω και τις εκανα.Γι'αυτο και δυστυχως δεν μαθαινω απ τα λαθη μου.
 Ομως τις τελευταιες μερες ευχομαι να μπορουσα να γυρισω τον χρονο και να διορθωσω τα 3 τελευταια χρονια.

 Τι ωραια που ηταν στην 3η γυμνασιου.(Βασικα οχι,δεν ηταν,αλλα ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος και σε βοηθαει να ξεχνας).

 Αν μπορουσα θα γυρναγα τον χρονο λοιπον.Θα ζουσα τη ζωη μου σε fast forward οπου θα με εχωνα σε ενα κουκουλι και θα με προφυλασα απο τις κακοτοπιες στις οποιες πηγα και επεσα με τα μουτρα και με φορα.Θα εκανα οτι και τωρα,απλα θα πηγαινα απο παρτι σε παρτι,ωστοσο θα ζουσα τη ζωη μου χωρις να αφησω τιποτα και κανεναν να γινει μερος της.

 Μου λειπει η 2α και η 3η γυμνασιου για να ειμαι ειλικρινης,κ ας ειναι μονο 3 χρονια πισω.Μου λειπουν τα μαλλια μου που δεν ηταν καμενα,οι φιλοι μου,τα παρτι που καναμε,οι κοριτσιστικες νυχτες εξω,ο Ισπανος,ο Γερμανος,ο Γαλλος,τα ψωνια στο μοναστηρακι με την Ναταλια,η ωρα που της επαιρνε να διαλεξει ρουχα κ εγω την εβριζα,το hi5 και ο ενθουσιασμος με τον οποιο προσεγγιζα τα πραγματα,το συγκροτημα με τον Πανο,το λιπγκλος σε γευση μαλλι της γριας,το ποσο αθωα και αγνη ημουν και ποσο εξωπραγματικα και απαγορευμενα φανταζαν πραγματα που σημερα θεωρω καθημερινες συνηθειες και δυσκολευομαι να πιστεψω πως ολα αυτα στα οποια πιστευα και στηριζομουν σημερα ειναι απλα σκονη.

 Μου λειπει τοσο εκεινη η εποχη,μουλειπειμουλειπειμουλειπειμουλειπει.

 Ειναι τραγικα ειρωνικο παντως το ποσο μοιαζει το τωρα με το τοτε σε μερικα δυσαρεστα θεματα.Κ ετσι θα κανω ακριβως οτι 3 χρονια πριν,τελειωνοντας το γραψιμο θα πεσω να κοιμηθω για να μην σκεφτομαι αυτα που με απασχολουν.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

people =mice

   Και καπου εδω το κατα τ αλλα υπεροχο και ευρηματικο μυαλο μου κανει μια παραλαγη του γνωστου και αγαπημενου τραγουδιου People=shit,καθως πλεον ο τιτλος ειναι αυτονοητος και κλισε.

 Χτες λοιπον ειχα μια συζητηση(ο ορος συζητηση ειναι πολυ ευγενικος για να περιγραψει την ολη διαδικασια,εγω το ονομασα ξεκαθαρισμα λογαριασμων και ο συνομιλητης μου ψυχολογικο πολεμο) στην οποια πανω στα νευρα μου αποκαλεσα το αλλο ατομο ποντικι.Ξαφνικα σκαλωσα.Ηταν τουλαχιστον το τριτο ατομο αυτες τις μερες με το οποιο καποτε ημουν κοντα,και χρησιμοποιησα αυτο το χαρακτηρισμο για να δειξω την περιφρονιση μου.Μπορει να ακουγεται κουλο,αλλα για μενα ειναι χειροτερη βρισια απο το μαλακας/πουτανα/καριολης.Αυτες οι χαριτωμενες λεξουλες,δειχνουν θυμο,το να χαρακτηριζεις εναν ανθρωπο ποντικι δειχνει καθαρη περιφρονηση.Οπως παντα ομως,εχω επιχειρηματα.

 Τα ποντικια λοιπον,ειναι χιλιαδες,και μικρα.Οι ανθρωποι τα καταδιωκουν εδω και αιωνες,διοτι καθε αλλο παρα ακακα και χαριτωμενα ειναι.Μπορουν να σου κοψουν κομματια (οπως-τι περιεργο-και οι ανθρωποι,με την μονη διαφορα οτι τα ποντικια δεν παιρνουν τα κομματια σου μαζι τους ουτε τα χρησιμοποιουν εναντιον σου.).Καμια φορα προκαλουν και μεγαλυτερες ζημιες,οπως η πανουκλα.

 Επισης,οπως ειπα και στο ατομο χτες,τα ποντικια οταν το πλοιο βυθιζεται ειναι τα πρωτα που εγκαταλειπουν το πλοιο.(εδω θα σημειωσω οτι θελω τα ποντικια της δικης μου ζωης να πνιγουν στη θαλασσα,μιας και εγκατελειψαν το πλοιο μου οταν βυθιζοταν,ενω χωρις να το ξερουν το εσωσαν γιατι θα βουλιαζε απο το βαρος τοσων πολλων τρωκτικων.)Η ακομα χειροτερα,οταν νιωσουν πως απειλειται η σωματικη ακεραιοτητα τους κρυβονται στη τρυπα τους (Οχι φιλε μου,οταν κανεις κατι θα εχεις και τις συνεπειες των πραξεων σου.Δεν υπαρχει τιποτα στη ζωη που να ειναι μονο καλο/διασκεδαστικο,οποτε βγες απο την τρυπα σου και αντιμετωπισε την γατα,αν εχεις αρχιδια.Γιατι μονο οταν λειπει η γατα,χορευουν τα ποντικια,οποτε μη μου κουνιεσαι.)

 Ακομα,τα αρσενικα ποντικια μαχονται για τα θηλυκα ,οχι επειδη ειναι μονογαμικα και τα σχετικα,αλλα για να δειξουν ποσο κυριαρχοι και καραμπουζουκλιδες ειναι,ενω στην ουσια ειναι παντα ,ανα πασα στιγμη ετοιμα για ζευγαρωμα με οποιαδηποτε ποντικινα.(νομιζω πως με την ανθρωπινη ορολογια αυτους τους ετοιμαζουμε εγωιστες σαβουρογαμηδες,αλλα επειδη θα αρχισετε τα ποντικισια αφηνω τον σχολιασμο)

  Τελος,υπαρχουν και ανθρωποι που εχουν ποντικια ως κατοικιδιο,μερικοι απ αυτους ως λυση αναγκης μεχρι να αποκτησουν ενα ζωακι με μεγαλυτερη νοημοσυνη και πιο πιστο οπως οι σκυλοι (γκουχ,μπηχτη #29404039).Φυσικα,σε τετοιες περιπτωσεις το ποντικι περναει την πλειοψηφια του χρονου του στο κλουβι και τις σπανιες φορες που το αφηνουν ελευθερο ειναι υπο επιτηρηση,γιατι αν και μικροσκοπικο μπορει να κανει μεγαλο κακο.

 Ελπιζω τα ανθρωπινα ποντικια να πιαστουν στις φακες με τα τυρια που γυροφερνουν,να βρεθει καποια γατα να τα ξεκοκκαλισει οπως κανουν κ εκεινα σε οτι βρουν και σε περιπτωση που δεν φευγουν απο τη ζωη μας μπορουμε παντα να κανουμε μια υπεροχη ομαδικη μυοκτονια και να τα ξεφορτωθουμε.
 
  Προλαβετε να φατε οσο σας παιρνει,ερχεται ποντικοφαρμακο.Αλλωστε ο χρονος ζωης σας ειναι περιορισμενος απο τη φυση σας.




 Χ

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Come with me.

 Χτες σε ειχα δικο μου,μονο δικο μου.Εστω και για λιγες ωρες.
 Ειχαμε βγει λεει εξω οι δυο μας,και χορευαμε,σωμα με σωμα,και σε φιλουσα
 μας παρακολουθουσαν πολλα ζευγαρια ματια.Γιατι ειδαν τον τροπο που σε αγγιζα.
 Ειδαν την αφατη ευτυχια,που παροτι καναμε κατι απλο,με ηρεμουσε.
 Ενιωσα χαρουμενη,πηρα κουραγιο για τον δυσκολο χειμωνα που ερχεται
 -και μιλαω για τους Βοριαδες και τις θυελλες μεσα μας.
 Ημουν περηφανη που ημασταν μαζι.
 Ηταν μια Παρασκευη δικη μας,ολοδικη μας,πολυχρωμη και σκοτεινη
 ειναι που ειχα βαρεθει οι Παρασκευες μας να ανηκουν σε αλλους
 να τις αγκαλιαζουν και να τις αγγιζουν ξενα χερια
 Κριμα,κριμα.
 Τιποτα δεν θα ειναι τοσο ομορφο πια.
 Και νιωθω τη γαληνη να αδειαζει απο μεσα μου
 Μεσα στο κεφαλι σου φωλιαζει το φοβαμαι,η ανεπαρκεια,ο πονος,
 ομως εγω και ετσι θα σ αγαπω
 Θα με βαρεθεις το ξερω,θα μαθεις να προβλεπεις το απροβλεπτο μου,γιατι ετσι ειμαι εγω.
 Δεν εχω τιποτα μεσα μου να σου δωσω εκτος απο ζαλη και πονο και μισος και παρανοια.Πολλη παρανοια.
 Ομως χορεψαμε τα βαλς του παραλογου ,ποσο μου φτανει αυτο,το στομα σου πανω στο δικο μου
 προσπαθησε να κλεισεις τις πληγες που εσυ ανοιξες,τα κενα που μου αφηνεις.
 Κ ερχονται δυσκολες μερες,το τρεμουλο δεν θα σταματησει,θα ειναι ολα πιο δυσκολα,θα ρθουν νεοι ξενοι κ εσυ θα μ αφησεις.
 Αλλα μου χαρισες την Παρασκευη και αυτο μετραει.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

wake me up,when september ends.

 Κ ερχεται η στιγμη στη ζωη του καθε ανθρωπου που σταματαει να κρυβεται.

 Το να κρυβεις τα συναισθηματα σου ,το να βαζεις ενα προστατευτικο τειχος μπροστα σου δεν κανει παντα τα πραγματα πιο ευκολα.Ισα-ισα,τα περιπλεκει.Ειδικα αν εισαι αυθορμητος ανθρωπος,κουραζεσαι γρηγορα.
 Ξερω πιο πολλα απ οσα αφηνω να φανει οτι ξερω.Μερικα απ αυτα δεν θα δειξω ποτε πως τα γνωριζω.Νιωθω πιο πολλα απ οσα αφηνω να φανουν,και οι πιο πολλοι ανθρωποι δεν θα μαθουν ποτε τα κενα που μου αφησαν οταν ξεκοψαμε.
 Τον απεφευγα γιατι με πληγωνε.Συχνα.Πληγες περιστασιακες μεν,αλλα βαθιες.Οταν του το ειπα δεν του αρεσε,αλλα ουτε εμενα μ αρεσει να χαλιεμαι.Φακ γιου.Οταν κατι δεν μ αρεσει,μπορει να μενω απο μαζοχισμο,αλλα δεν ειμαι τοσο μαλακας ωστε να μεινω μεχρι να μου αφησεις ψυχολογικα.
 Σε οσους γνωστους βλεπω στον δρομο και στο ασχετο σας κανω κωλοδαχτυλο και δεν σας μιλαω,ειναι επειδη ειστε σιχαματα και σας αντιπαθω μεχρι αηδιας.Αν μπορουσα θα σας εδενα σε μια καρεκλα και θα σας εκανα ψυχολογικο πολεμο μεχρι να κλαψετε σαν μωρα.(Κ εσενα χαπατο που δεν σου εσπασα το χερι περυσι επειδη σε εσωσε η φιλεναδα σου,φετος θα σου βγαλω τα νυχια με ταναλια.Ετσι για την πλακα του πραγματος)

Οσο για το πως νιωθω που ξεκιναει το σχολειο.
 ΝΤΑΙ ΝΤΑΙ ΝΤΑΙ.
 ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.Δεν μου ελειψε η καθε βλαμμενη πατσαβουρα που μιλαει στον τοιχο και περπαταει μονη της στην βροχη (τρου στοριζ) για να πεισει τον κοσμο οτι ειναι καταραμενη μοναχικη ψυχη.Αρχιδια εισαι μωρη.Απλα κανεις δεν σε θελει για παρεα επειδη εισαι ανυποφορη και ψωναρα.
 Επισης δεν μου ελειψε καμια βλαμμενη νεοχιπισσα που μου το παιζει φιλη και μετα παει και ρωταει τον κοσμο για την προσωπικη μου ζωη.ΙΣΩΣ ΑΝ ΕΒΓΑΖΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΟΝΤΙΚΟΟΥΡΕΣ(τζιβες) ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΧΕΣ Κ ΕΣΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΞΕΡΕΙΣ.
 Και δεν μου λειπει καμια απαισια παρασταση που κατακρεουργει το εργο και τη ζωη του αγαπημενου μου ποιητη απο την 1η γυμνασιου.Ουτε καμια περιεργη καθηγητρια που ρωταει αν θα παμε στη πορεια "ετσι,για κους κους".Σχολειο ειναι ρε.Οχι η σουπερ κατερινα.
 Φετος,ο επομενος παραπληγικος που θα ρθει να φορτωθει την ωρα που λεμε κατι σημαντικο στην παρεα,θα παρει δρομο,και δεν θα ειμαι ευγενικη.
 Επισης ζωα,πληροφοριακα πρεζου λεγεσαι μονο οταν περνεις πρεζα(ξερετε,η με ενδοφλεβια η απο τη μυτη),και οπχοιος φοραει μαυρα δεν ειναι νεκροφιλος.Δεν ξερω τι σας εμαθαν στο χωριο σας,εδω παντως αυτα δεν ισχυουν.
 Α,και κατι αλλο,ξερω οτι ειμαι αξιοπεριεργη,αλλα με το να σχολιαζετε τους αστραγαλους μου δειχνετε ακομα πιο ηλιθιοι απο οτι ηδη ειστε.
 Προσπαθηστε να μην κανετε λες και το σεξ ειναι καποια σουπερ κουλ παρανομη διαδικασια,γιατι δεν ειναι.Ξερω ποσο σας σοκαρει,επειδη εχετε ελλειψη αλλα ειναι απλα ΣΕΞ,ΣΕΞ,ΣΕΞ και γκες γουατ,το εκαναν κ οι γονεις σου για να βγεις εσυ το παραπληγικο.

Θα κανω και μια ευχουλα,φετος να μην εχουμε αλλους χιπστερς που ακουνε ποστ πανκ.Αμα θελω βγαζω κ εγω τον χιπστερ απο μεσα μου,γιατι οταν ακουγα εγω ποστ πανκ,αυτοι ακουγαν μαχαιριτσα.Να το.Μεταλασσομαι.Σε λιγο θα παω να παρω σαλβαρι και να κανω τα μαλλια μου τζιβες.

(α,αγαπητε τζιβατε,σε εσενα μιλαω που κανεις μπαφους και νομιζεις οτι εισαι  γαματος και ζακι.Οι μπαφοι οπου να ναι δεν θα ναι παρανομοι,οποτε πρεπει να βρεις κατι πιο χαρντκορ να κανεις για να σαι μαγκας.Μη σου τρεχουν τα σαλια για το mdma γιατι αμα το μαθει η μαμα σου θα θυμωσει)

 Η μαλλον λεω να γινω καγκουρισα και επειδη παω στη παραλιακη μια φορα τον χρονο  που με αφηνει ο μπαμπακας, να νιωθω σουπερ κουλ.Και οταν μου κανει λαικ στιζ φωτοζ με το ποπ εξω ο σουπερ θεος καγκουρας με τους κοιλιακους και το μετροσεξουαλ ισιωμενο μαλλι να χαιρομαι.


 Τελος,οι σεξουαλικες προτιμησεις ειναι κατι που οριζεται απο τη φυση,οποτε πρωτου κοροιδεψετε τον αλλον που ειναι θυληπρεπης ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΑ ΞΕΝΑ ΒΥΖΓΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΑΣ.
(για σενα λεω,που εχασες την παρθενια σου σε σπιτι με κοκκινο φωτακι)

(ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ,ξερω ποιοι μαλακες εγραψαν τις ρατσιστικες ομοφοβικες ατακες στον τοιχο της ταξης του Γ.,και αν φετος δω τις μουρες τους και μ εκνευρισουν θα βγαλω τα προσωπικα τους στη φορα.Χωρις να μου εχετε κανει κατι.Ετσι,επειδη ειστε κοτες και μονο .Επειδη οι αληθινες αδερφες στην ουσια ειστε εσεις.Πουστοπαιδα(κλεμμενη φραση απο Αρη).Πουστηγκειδες.Αντε στη μαμα ρε το βραδυ να σας φτιαξει κρεμουλα.)

 Τελοσπαντων,σας αγαπαω κατα βαθος γιατι μπορω να σας κοροιδευω μες στα μουτρα σας και να μην μου απαντατε.Κ επειδη μια νυχτα απ τη ζωη μου ειναι 7 χρονια μπροστα απ τη δικη σας.Νηπια.


 Για να μην ειμαι φουλ κακια,μου ελειψαν και μερικα πραγματα.Τα παιδια της ταξης μου,τα κενα,οι"κοκες" με Δαναη,η τυροπιτα στο κυλικειο,τα πρωινα της Δευτερας που μαθενω ολα τα νεα απο το σαββατοκυριακο στο 2ο διαλλειμα και οι καλοι καθηγητες που κανουν ενδιαφερον μαθημα.Για ολους τους αλλους, μια χρονια ειναι και δεν θα δω τα φακφειζις σας εγκεν.

 Τα λεμε σε λιγες μερες,ο χρονος κυλαει αντιστροφα.Σας αγαπαω. ΔΕΝ.

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Bigmouth strikes again



ΡΕ.Ελευθερια λογου εχουμε και αυτο ειναι το μπλογκ μου,ΕΜ ΑΙ ΡΑΙΤ,ΟΡ ΕΜ ΑΙ ΡΑΙΤ?
Οποτε θα γραφω ΟΤΙ ΘΕΛΩ.Οτι θελω ομως.

Την επομενη φορα που θα ρθει ο οποιοσδηποτε φρενοβλαβης και θα με ρωτησει"Ρε συ ,για μενα το γραψες αυτο?" θα του κανω κλυσμα με γαλα και μετα θα του δωσω να το πιει.Ειναι τοσο αγενες οσο και το να κοιτας σαν χανος το τατουαζ καποιου προσπαθωντας να καταλαβεις τι αντιπροσωπευει,και να του ζητας καπακι να σου εξηγησει τι συμβολιζουν.Βεβαια μερικους δεν τους πειραζει.Εγω δεν ειμαι στους μερικους ομως.

Ασε που αμα θελω ,μπορω καλλιστα να ισχυριστω οτι ειναι για τον γκομενο μου στην πεμπτη δημοτικου,και να σε κανω να το πιστεψεις κιολας.Αλλωστε,η πλειοψηφια των αδιακριτων δεν ειναι και πανεξυπνοι.

Α και τωρα που το θυμηθηκα.



Αγαπητα μουνοπανακια που στην πλειοψηφια σας εχω καταλαβει ποιοι ειστε,το να πατατε αστειο κατω απο τις δημοσιευσεις μου δεν αλλαζει τιποτα.Δεν προκειται να το βγαλω(τουλαχιστον μεχρι να ξαναλλαξω το μπλογκ μου),δημοκρατια εχουμε.Ξερω πως γραφω μια χαρα,και ε βασικα στους μισους απο σας εχω πατησει και εγω αστειο η βαρετο στις αθλιες δημοσιευσεις σας,οποτε no hard feelings.Αλλωστε δεν περιμενω απο συγκεκριμενα σουργελα να μου πουν πως γραφω,οταν ακουω οτι εχω "ωραιο γραπτο λογο/και γαμω τα μπλογκς" 20 φορες τη μερα-οχι δεν ψωνιζομαι,την αληθεια λεω.Κ οσοι πατε να πειτε μαλακια,να ριξετε την ευθυνη σ ολους αυτους που μου το λενε,που συχνα δεν με συμπαθουν κιολας.Αλλωστε,εχω γυρω στις 19.000 προβολες.Τυχαιο?Δεν νομιζω..Εγω θα συνεχισω να γραφω εδω μεσα και εσεις θα συνεχισετε να τα διαβαζετε και να μου στελνετε μηνυματα για το ποσο ωραιο ειναι το μπλογκ μου.Ενιγουει

Αυτα ειχα να πω.
Ολοι οι υπολοιποι συνεχιστε να ειστε εκπληκτικοι,να μου λετε ωραια πραγματα η αντικειμενικες παρατηρησεις και να γινεστε αναγνωστες μου.Σας λατρευω ολους,τον καθενα ξεχωριστα.
xxx
A.

You give love a bad name.

 Αναρωτιεμαι λοιπον,πως γινεται ολοι σ αυτη τη πολη να ειμαστε πληγωμενοι και μιζεροι.Εχω νομιζω αναφερει πολλες φορες τη θεωρια μου περι ραγισμενης καρδιας-οταν ραγιζει καποιος την δικη σου,ραγιζεις και εσυ με τον καιρο καποιου αλλου,ειτε θελημενα ειτε για να γεμισεις τα κενα μεσα σου.

 Αλλα δεν ειναι ολοι πληγωμενοι.Προφανως αγαπητε/η,αν βαζεις τον εγωισμο σου πολυ ψηλα απο ολα,καποια στιγμη να αναγκαστεις να τον ριξεις.Κ εκει η ψυχουλα σου σπαει σε χιλια κομματια.
 Θα σου πω ενα μικρο μυστικο.Ενα τοσο δα.

 Δεν σου γαμησαν τα συναισθηματα,πιθανοτατα δεν ειχες καν συναισθηματα,ειχες καυλες και εγωισμο.Οποτε μην λες πως σου πηδηξαν την ψυχολογια,σου πηδηξαν τον εγωισμο και τα σχεδια σου για την μελαχρινη με τα μεγαλα βυζγια και δεν ειναι κακο να το παραδεχτεις.Κακο ειναι να βλεπεις τον αλλον που οντως ειναι χαλια μεσα του,και να λες οτι ειστε στην ιδια κατασταση,γιατι ετσι τον προσβαλεις.Δειχνει ελειψη σεβασμου και κατανοησης.

Επισης,γαμωτο,ξερω πως απο το γυμνασιο σας εχουν πρηξει να μην κανετε το σ αγαπω καραμελα.Που οντως δεν περεπει να το κανετε,μικρες μου αμοιβαδες,γιατι οταν αγαπας τον αλλον τον βαζεις πανω απ ολα ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙΣ.(τις δικαιολογιες τυπου το κανω αθελα μου,ετσι ειμαι εγω τοσο καιρο και δεν μπορω να αλλαξω τις κανω μυξομαντηλα για να σκουπιζω τη μυτη μου τις κρυες νυχτες του χειμωνα.)

 Α,μαντεψτε.Ουτε το ειμαι ερωτευμενος μην κανετε καραμελα.Ερωτευμενος ηταν ο Βερθερος που αυτοκτονησε.Ο Φλορεντινο Αρισα που περιμενε για να ειναι μαζι της 50 χρονια.Εσυ εισαι παπαρια καλαβρεζικα.Αμα εισαι σκαλωμενος,μπραβο σου,και εις ανωτερα,ολοι τα περασαμε αυτα,καντο βουκινο,δεν με πειραζει.Αλλα μη μου το παιζεις εμενα ερωτας,καημος,ντερτια κ ιστορια και στον ενα μηνα που δεν βρισκεις ανταποκριση πας να πηδηξεις την πρωτη πατσαβουρα που θα σου κουνησει τον κωλο της.Κερδιζεις 100 ποντους περιφρονησης και ανωριμοτητας επιπλεον.Τραβα παιξε με τον Κεν Κεν σου και σε 2-3 χρονια που θα χεις ωριμασει τα λεμε.

 Και τωρα που το θυμηθηκα,επιτελους,ηλιθιες κοπελες με αυτες τις καταραμενες  γουτσουνιαρικες ορμονες που σας εχει δωσει ο καλος Θεουλης τις οποιες ευτυχως ξεχασε σε εμενα με το να ανοιγετε τα ποδια σας για να κρατησετε καποιον,γινεστε αξιοθρηνητες και αξιες της μοιρας σας.Μια αγκαλια μετα το σεχ,που και καλα εχετε αναγκη,δεν αλλαζει τιποτα στα συναισθηματα του αλλου για σας ουτε θα τον κερδισετε ετσι.Εγω απλα προτεινω να γυρισετε την πλατη σας και να κοιμηθειτε,η να πατε στο ψυγειο να τσιμπησετε κατι,και να κανετε πως δεν εγινε ποτε τιποτα.Ειναι και πιο πρακτικο απο το να βγαζετε απο τον αλλον με το τσιγκελι την ωρα που θελει να κοιμηθει ερωτολογα που πιθανοτατα δεν εννοει.

 Μεχρι να μεγαλωσετε,εγω θα ειμαι εδω,θα παρατηρω πολυ προσεκτικα τα συναισθηματα  και τις αντιδρασεις του καθενος σας,ακομα κ αν δεν θα το καταλαβετε(γιατι ειστε τα πειραματοζωα μου),θα συνεχισω να ειμαι ωμη και θα παψω να χρησιμοποιω το "σ αγαπω" και το "ειμαι ερωτευμενη μαζι σου" μεχρι να το νιωσω-θα σας συμβουλευα να σεβαστειτε τους γυρω σας και να κανετε το ιδιο.Αλλωστε οταν ερθει θα το καταλαβετε αμεσως,θα το καταλαβω κ εγω οπως πριν ουτεκαιγωθυμαμαιποσεςεποχες(το χρονια ακουγεται αρκετα παρωχημενο) και θα ειναι υπεροχο,ακομα κ οταν θα ειναι μαρτυριο.

 Τις καλημερες μου!

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Self hatred.

 Ισως.Λεω ισως αν δεν ημουν τοσο σκουπιδι ωστε να κανω αυτα που κοροιδευα στους αλλους,τοτε θα ενιωθα καλυτερα.

 Ισως αν δεν χρησιμοποιουσα τους ανθρωπους γυρω μου σαν σωσιβιες λεμβους για να μην βουλιαξω στον βουρκο που ουτως η αλλως βυθιζομαι,να μπορουσα να λειτουργησω σαν φυσιολογικο ατομο-οσο γινεται δηλαδη.

 Κ ισως,αν το ανθρωπινο ειδος δεν ηταν τοσο μιζερο και εγωιστικο ωστε να κλεινει τις πληγες του αφηνοντας νεες πληγες στους υπολοιπους,να βρισκαμε ολοι τη ζεστασια και την αγαπη που ψαχνουμε τοσο επιμονα απο τη μερα που ερχομαστε σ αυτον τον κοσμο μεχρι τη μερα που τον αφηνουμε,παροτι ολα αυτα ειναι μια ψευδαισθηση.

 Ποιος ειπε οτι δεν μπορουμε να ζουμε με ψευδαισθησεις?Ποιος ειπε οτι η ζωη χωρις ψευδαισθησεις αντεχεται?

Party girl

It doesn't matter what you create
If you have no fun
Pretty girl, put down your pen
Come over here
I'll show you how it's done
I can dance
I can drink
In the dark
It's all a trick
Across the room
Across the street
I'm in the moment
Can't you see
I'm a party girl
Do a twirl
See my eyes throw a glance
Can't you tell I'm a natural
Life of a party girl
Funny girl
Make you laugh
Want me bad
Now I feel so much better
In the back of a car
I just met them tonight
And I feel like such a star
What's your name
What's your art
Nobody knows
About my broken heart
Yes I'm a party girl
Crazy girl
See my lips how they move
Can't you see I'm a natural
Life of a party girl
Sexy girl
I used to be so fragile
But now I'm so wild
What did you do last night?
Oh I was out so late now I'm so tired
I used to cry
But now I don't have the time
I used to be so fragile
But now I'm so wild




If I go there will be trouble,If I stay there will be double

 Μια μερα,θα βγω απο αυτον τον εφιαλτη.Το ξερω πως θα βγω.
 Εαν τα μυρμιγκια ολο το καλοκαιρι μαζευουν τροφη για να επιβιωσουν τον χειμωνα,θα μπορουσα καλλιστα να με παρομοιασω με μυργμιγκι.Μαζευω,μαζευω,μαζευω.Μεχρι και ατομα μαζευω.Σχεδον ενα χρονο τωρα.Εχω γεμισει με αποθεματα μισους,οργης,απογοητευσης.Με λιγα λογια απεχθεια.
 Δεν γαμιεται.Σε λιγο καιρο ολα αυτα θα φανταζουν ασημαντα.Η ζωη μιας αλλης,αφου ουτως η αλλως πλεον δεν θυμαμαι τιποτα απο το παρελθον μου.Ολα ειναι τοσο θολα που αρχιζω και ανησυχω.Οι αναμνησεις μου ξυπνανε μονο με ηχους και μυρωδιες.
 Ανυπομονω να αρχισει το σχολειο.Θελω τη ζωη μου πισω.Θελω την πειθαρχια που παντα μου ελειπε,αφου ουτως η αλλως ποτε δεν ηταν αρκετη στη ζωη μου.Θελω λιγη ασφαλεια ,να μου προκαλεσει την ψευδαισθηση της οικειοτητας που δημιουργει ο χρονος,οταν εισαι στο ιδιο μερος,με τα ιδια ατομα
 Ο κοσμος μου δεν ειναι σιγουρα αυτος στον οποιο κινουμαι.Υποθετω πως κατι δεν παει καλα, οταν βγαινεις καπου  και ευχεσαι να ειχες μεινει σπιτι η να ησουν στο κλουβι ενος ασχετου κλαμπ παρεα με ξενους,πιο κοντα απο οσο θα επρεπε.
 Βεβαιαααα,οταν εχεις πιασει πατο δεν παει πιο κατω.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Close up the hole in my vein

 Ειναι απιστευτο,το πως ξυπνανε ολα αυτα που εκρυβες μεσα σου καλα τοσο καιρο.Που νομιζες οτι τα ειχες σκοτωσει.Ποτε δεν καταφερες να νικησεις τους δικους σου δαιμονες.Απλα ησυχασες,για μερικα χρονια.
 Εχεις καθε ευκαιρια και προσον για την ευτυχια.Απλα το μονο σου λαθος ειναι πως δεν καταφερες ποτε να αντισταθεις στην ηδονη που σου προσφερει ο πονος.Ηθελες να ζεις στην κολαση,γιατι ο παραδεισος ειναι πιο δυσκολος να τον κρατησεις.Μισεις την σιγουρια,σε τρομαζει το μονιμο,το σταθερο.Ετσι εμαθες να ζεις,και δεν ειναι τοσο περιεργο.
 Αυτοκαταστροφικη.Αυτη ειναι η λεξη που σου ταιριαζει.Λες πως θα παψεις να κανεις κακο στον εαυτο σου.Καθε μερα.Τα ιδια και τα ιδια,ξανα και ξανα και ξανα.Τις πρωτες φορες ηταν υπεροχα,και τωρα προσπαθεις με νυχια και με δοντια να νιωσεις οπως εκεινες τις πρωτες φορες,αλλα δεν γινεται.Δεν ειναι καν ωραιο πια.Κ οταν ειναι ωραιο,ξερεις πως μετα απο λιγο θα υποφερεις ξανα.Ζεις σε μια διαρκη αγωνια.
 Καμια φορα ο πονος σταματαει.Για λιγο.Και κανεις σχεδια για το μελλον,μιας και εφυγε ενα βαρος απο πανω οου.Νιωθεις ελευθερη,νιωθεις καλα,πως μπορεις επιτελους να ζησεις μια φυσιολογικη ζωη.Νομιζεις πως μπορεις παλι να τρεξεις,να αναπνεεις βαθια ,να σε αγκαλιαζουν χωρις να τραβιεσαι και να φωναζεις.Το επομενο πρωι ομως,η αναγκη σου για πονο συνεχιζεται.Παλι πισω,παλι στο μηδεν,παλι κυλιεσαι στη λασπη.
 Αγαπας την μοναξια σου.Θυμωνεις,ουρλιαζεις,δεν θες να δεις κανεναν,θες μονο να γραψεις,να γραψεις,να γραψεις,μονο αυτο σε ηρεμει,πετας πραγματα,σπας αντικειμενα.Διωχνεις τους ανθρωπους απο γυρω σου εκεινη την ωρα γιατι αν δεν φυγουν,θα τους χτυπησεις,θα τους σπασεις με τα λογια σου με την ιδια ευκολια που σπας οτιδηποτε γυαλινο,οτιδηποτε ευθραυστο.Οι φιλοι σου πλεον ειναι τα βιβλια,το φαγητο και ο πονος,αυτος ο πονος που δεν σε αφηνει,χωρις να εξεταζει ωρες και στιγμες
.
 Αναρωτιεσαι γιατι τα πραγματα βγηκαν τοσο εκτος ελεγχου.Πως εσυ,που παντα περναει το δικο σου,δεν μπορεις να επιβληθεις στον ιδιο σου τον εαυτο.Και ρωτας,ξαναρωτας και ξαναρωτας ποτε θα σταματησει το μαρτυριο,γιατι ολοι νομιζουν πως απο σενα εξαρταται να τελειωσει.Ομως οχι.Ποτε δεν ησουν αρκετη δυνατη για να αφησεις οτι σου προσφερει τοση ευχαριστηση.
 Κ ολο ρωτουσες τι θα γινει στο τελος

"Ε λοιπον,η θα τρελαθεις,η θα πεθανεις"

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

We all come from broken homes,broken hearts and broken bones,and we will live and die alone.

Δεν ξερω ποσο καιρο ακομα μπορω να ζησω ετσι
Αυπνες νυχτες,εφιαλτες,ξυπνηματα το αποβραδο
Νοσοκομεια,φωτα που θυμιζουν φθοριο,τοιχοι που ξεφλουδιζουν
Ωρες ατελειωτες σε αιθουσες αναμονης,και καπου μεσα στη νυχτα
κραυγες
"Μανα βοηθησε με.Βοηθηστε με."
Βοηθεια
Ειναι περιεργο πως μυριζουν οι ανθρωποι τωρα πια.
Η μυρωδια τους ειναι γλυκια,αλλα εκεινο το γλυκο που πισω του
ολα εχουν σαπισει βαθυτατα.
Ολη μου η ζωη ενας θαλαμος,αραγε ο θανατος μου πως θα ναι?
Την ωρα που θα ζω?
Τρωω για να ξεσπασω
Γελαω για να ξορκισω τους δικους μου δαιμονες
Ομως δεν ξερω τι θελω να κανω πια,τιποτα δεν εχει νοημα.Εχω πελαγωσει.
Δεν θελω τιποτα ,αλλα δωστα μου ολα.
17 και φορτωμενη με ενα πεπρωμενο απο το οποιο περιμενω πως και πως να ξεφυγω.
Προσπαθω να ξεσπασω,σπαω πραγματα.
Προσπαθω να αγαπαω αλλα τιποτα.
Προσπαθω να σκεφτω,βουρκος.
Προσπαθω,ολα πανε στον βροντο,μενω εκει να κοιταζω
σαστισμενη με γουρλωμενα ματια
Ειναι ειρωνικο και παραλογο
πως ενας ανθρωπος που εχει πονεσει τοσο πολυ,ξερει να σας χτυπαει εκει που πονατε
αμυνες υποθετω
Επαψα να κοιμαμαι ηρεμα τα βραδια,ακομα κ αν δεν κοιμαμαι μονη μου πια
με βασανιζουν οι ιδιοι εφιαλτες οπως τοτε
Μενω σπιτι γιατι μ ενοχλουν ολα,
το χρωμα τον μαλλιων μου,ο τροπος που αγγιζω το προσωπο μου με τα δαχτυλα μου
μ εβαλαν ολοι να ορκιστω πως δεν θα ξανακανω κακο στον εαυτο μου
αλλα αυτο ειναι το χειροτερο κακο

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Δεν σε πιανω πουθενα,ουτε θελω τελικα

Οσοι λενε πως η αγαπη ειναι ικανη για ολα απλα ζουν στον ιδανικο κοσμο στο κεφαλι τους.
Και ξερεις ποσο σ αγαπαω,αλλα μερικα πραγματα τελειωνουν,τιποτα δεν κραταει για παντα.
Ολοι φευγουμε.Ολοι.
Νιωθω πως το τελος ειναι κοντα αλλα αφου ειμαι χαρουμενη δεν με πειραζει ιδιαιτερα.
Ισως και να κανω λαθος.Ισως ομως να ναι απλα που εχουν πεσει οι αμυνες μου.
Μονο μην το κανεις να πονεσει.Σε παρακαλω.


Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

I hope you die by overdose.

"Μα δεν εισαι μονη σου.Εχεις εμενα"

Τελικα,για μια ακομα φορα επαληθευεται η θεωρια μου οτι οποιος ΓΕΛΟΙΟΣ στα λεει αυτα,φευγει πρωτος πρωτος και σε ξαναφηνει μονη σου.Η ακομα χειροτερα,δεν ηταν ποτε μαζι σου.Ησουν παντα μονη.

(Εχω γραψει τοσες φορες για μοναξια τον τελευταιο καιρο,που ο κοσμος θα νομιζει οτι ειμαι καμια καλογρια απομονωμενη απ ολο τον κοσμο.Που οπως το κοβω συντομα δεν θα απεχει και πολυ απ την πραγματικοτητα.)

Τι ωραια που πλεον δεν νιωθω καμια ενοχη οταν ριχνω καταρες.Πριν λιγο καιρο ελεγα "να πεθανεις" για πλακα και αισθανομουν ασχημα.Τωρα ελπιζω αν το διαβαζεις αυτο,να σου βγουνε τα ματια και να αρχισουν να κυλανε πανω στο κοφι τειμπλ μεχρι να τα λιωσεις κατα λαθος με τη κουπα για το τσαι.(εχω πει πολυ πιο πετυχημενα,απλα δεν θελω να σοκαρω τον κοσμο με τα νεοαποκτηθεντα φονικα μου ενστικτα,ειναι πολυ μπρουταλ.)

Επισης επεστρεψα στη θεωρια μου οτι οταν καποιος σου κανει κακο η καλυτερη λυση δεν ειναι η αδιαφορια οπως λενε-γιατι σιγα μην τον νοιαζει αν το γραφεις κιολας-αλλα η εκδικηση.Βεβαια,μερικοι ειστε τοσο τιποτενια σκουπιδια,και η ζωη σας ειναι τοσο μιζερη και απαισια που σχεδον βαριεμαι να μπω στη διαδικασια να σας βλαψω.Αλλωστε,αυτα τα κανουν σε ανθρωπους με συναισθηματα,οχι αναισθητα γουρουνια.Αλλα η εκδικηση σου βγαζει το αχτι ρε παιδι μου.Νιωθεις αυτη την ικανοποιηση που ελαχιστα πραγματα σου χαριζουν.

Ευτυχως,σ αυτη την πολη τη γεματη ανθρωπους,υπαρχουν και μερικοι που εχουν ανθρωπινη συμπεριφορα.Μεχρι δηλαδη να πεσουν σε ανθρωπους που καποτε ειχαν ανθρωπινη συμπεριφορα αλλα μετα τους δημιουργησαν ψυχολογικα καποιοι αλλοι.Και ετσι εχουμε μια υπεροχη ανακυκλωση αναισθητων/κομπλεξικων.

Αν και αρχιζει να μου κανει τρομερη εντυπωση που τον τελευταιο καιρο πεφτω σε φυσιολογικα ατομα,με ομορφη συμπεριφορα.Κυριως ξεκαθαρα,και οχι διπροσωπα.*γκουχου γκουχου*.Οταν ομως εχεις μεινει πολυ καιρο στον πατο,το να κολυμπησεις μεχρι για να βγεις στην επιφανεια σου φαινεται ακατορθωτο.



Και μην ξεχνατε,ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

What was I to you?

Αυτη ειναι λοιπον η ιστορια ενος ανθρωπου που ποτε δεν πιστεψε στον εαυτο του,και ετσι μονιμως στηριζοταν στους αλλους.Οταν οι αλλοι εφευγαν,αυτος επεφτε.

Ειναι το αθλιο σεναριο(ουτε να βρισω δεν μπορω πια εδω μεσα,πεφτει και λογοκρισια.) μιας αθλιας μικρου μηκους ταινιας για το πως υφαινουν οι αραχνες τον ιστο τους,πως σε τυλιγουν μεσα,πως σε τρωνε και μετα αφηνουν τα αποφαγια σε μια γωνια.

Αρνουμαι να πιστεψω πως μερικοι ανθρωποι σιχαινονται το σωμα που τους φιλοξενησε και αφησαν τα σημαδια τους πανω του.Δεν θα με ξεχασεις τοσο ευκολα τωρα,ειμαι κομματι της δικης σου ιστοριας,ειμαι το παιδι σου,εβαψες τον κοσμο μου κοκκινο και δεν θα βρεις αλλη σαν εμενα,παρ οτι δεν ημουν ποτε κατι σημαντικο.Για σενα.

Επισης αναρωτιεμαι πως γινεται η ζωη να ειναι τοσο απροβλεπτη,και τη στιγμη που νιωθεις πως βυθιζεσαι να ερχεται καποιος να σε τραβηξει προς τα εξω.

Και ξαφνικα νιωθω πως χανω τον ελεγχο της ιδιας μου της πραγματικοτητας και την παρακολουθω να καταστρεφεται μια ακομα φορα.Για ολα φταιω εγω.Δεν φταιω για τις επιλογες μου,δεν μετανιωνω γι αυτες.Ουτε μετανιωνω για τις καταστασεις στις οποιες εμπλεξα.

Δεν μετανιωνω για τιποτα.Απλα θα μου λειψουν εκεινοι οι παθιασμενοι ψιθυροι μεσα στ'αυτι μου.Επιλογη μου δεν ηταν ομως να τους σβησω?Επιλογη μας.Γιατι τα ψεματα δεν ειναι για μενα.

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Μια πολη με χιλιαδες ανθρωπους,κ ομως εγω νιωθω τοσο,μα τοσο μονη
Νιωθω τη μοναξια για πρωτη φορα στη ζωη μου να ορθωνεται μπροστα μου και παγωνω.
Και να σου πω την αληθεια,καμια φορα βλεπω τους αλλους που ειναι μαζι και κλαιω.Ειναι ομορφο να ξερεις οτι καποιοι ανθρωποι στον κοσμο ειναι ευτυχισμενοι.Ακομα κ αν εσυ θεωρητικα δεν εχεις κανεναν απολυτως,σε κανει να νιωθεις πως εχεις ελπιδες
Ισως να φταιω εγω,που ψαχνω το απολυτο,το κεραυνοβολο,το διαφορετικο.Απλα ειμαι μπερδεμενη.Εχω ψιλοβαρεθει τις ειρωνιες,τις αυπνες νυχτες,τα παιχνιδακια,την υπεροψια.Παραειμαι αδυναμη για να σταματησω καποια πραγματα ομως.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Αυριο ειναι τα γενεθλια μου.

Μισω τα γενεθλια μου.


Για τον περισσοτερο κοσμο τα γενεθλια ειναι ξεχωριστη μερα αφιερωμενη αποκλειστικα σ αυτους, οπου περνανε καλα,διασκεδαζουν,την περνανε με κοντινα τους ατομα η κανουν μεγαλα παρτι και τα σχετικα.


Εμενα,μια μερα πριν και κατα την διαρκεια των γενεθλιων μου τα τελευταια χρονια,με πιανει καταθλιψη.


Δεν ειναι (μονο)το οτι μεγαλωνω.Ειναι οτι κανω απολογισμους της χρονιας που περασε.Ειναι οτι εξαιτιας δυο ατομων τα γενεθλια μου τα τελευταια 3 χρονια ειναι απ τις χειροτερες και πιο μοναχικες μερες της ζωης μου(αυτο δεν τους εμποδιζει σημερα να μην επικοινωνουν μαζι μου ενω ξερουν οτι χρειαζομαι τη βοηθεια τους-ο ενας εχει κλειστο το τηλεφωνο και ο αλλος εχει να μου μιλησει κανα μηνα κ αμφβαλλω αν θα με παρει τηλεφωνο αυριο-η μαλλον σημερα μετα τις 12)


Επισης,σιχαινομαι το στερεοτυπικο ΓΟΥΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΠΕΣΙΑΛ ΜΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ,ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΣΠΕΣΙΑΛ.Οχι,ειναι μια απο τις 365 μερες του χρονου και δεν εχει τιποτα σπεσιαλ,εκτος απο ομορφες ευχουλες,αντε και τα δωρα,που μεταξυ μας δεν ειναι και τοσο καλη ιδεα γιατι οταν σκεφτεσαι πως οι αλλοι στριμωχνονται οικονομικα για να σου παρουν δωρο νιωθεις σκατα.

(Ενταξει,ποιον κοροιδευω ,μ αρεσουν τα δωρα αρκει να μην το παρακανουν)


Το αποκορυφωμα ηταν χτες,που ο Γ. με ρωτησε "πως και δεν θελεις να περασεις τα γενεθλια σου με ολους τους φιλους σου?" και του απαντησα πως δεν ξερω πια αν εχω φιλους.Η συζητηση κατεληξε πολυ μιζερη για να ειμαι ειλικρινης.


Ανθρωποι,ειστε τα ποντικια του συμπαντος ,μου προκαλειτε απεχθεια,να το ξερετε.Και μπορει να συγχωρω,αλλα ποτε δεν ξεχναω,ουτε σημερα που ειναι "σπεσιαλ μερα"*κοροιδευτικη φωνη*.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

I lost my yellow basket and I wanna die.

Κ ειναι εκεινη η τηλεοραση με τα χιονακια που αφησαμε ανοιχτη

να μας κραταει συντροφια,να μην φοβομαστε μονοι μας

εκεινες οι χωρις νοημα εικονες που κοψαμε στη μεση

ειναι που πρωτη φορα στη ζωη μου που νιωθω να μισω ανθρωπο,δεν ξερεις ποσο με τρομαζει.

Καμια φορα αναρωτιεμαι γιατι δεν βρεθηκε κανεις να μου λεει ιστοριες τα βραδυα που εβλεπα εφιαλτες

και γιατι οταν ξυπνησα χτες τρομαγμενη δεν νοιαστηκε κανεις να με καθησυχασει.

Ακουω καθε μερα χιλιαδες ερωτευμενους ανθρωπους ,ακουω πως χτυπανε οι καρδιες τους,ακουω το αιμα να κοχλαζει στις φλεβες τους και ζηλευω.

Νιωθω ποσο υποφερουν,ξερω πως ειναι να περνας αχνες γραμμες με
το μολυβι σου πανω στην ζωγραφια του αλλου.

Εκεινοι δεν ξερουν ποσο τυχεροι ειναι μεσα στην ατυχια τους.

Να καταλαβεις μονο ποσο κουραζομαι.Ποσο κουραζομαι να σβηνω αναμνησεις,ονο
ματα και προσωπα.

Αν ενιωθες μονο ποσο δεν μπορω να νιωσω.

Ξερεις,αυτες τις μερες ειμαι πολυ μονη και σκεφτομαι σκιες.Δεν με πειραζει που ειμαι μονη,αληθεια.Δεν ειναι πως συνηθισα τη μοναξια,καθολου.Ουτε καν το σκεφτομαι κ αυτο ειναι ολο

Υπαρχει και ενα ατομο που με κανει να νιωθω πως δεν ειμαι τοσο ερημη.Μου θυμιζει ποια ημουν.
Με κανει να νιωθω ομορφα,γελαω οταν ειμαστε μαζι.Δεν με προσβαλει ποτε,ουτε προσπαθει να με πληγωσει.Νοιαζεται για μενα,κ ειναι καλο αυτο.
Πρωτη φορα νοιαζεται καποιος ετσι για μενα.Θελει να του ανοιγομαι,οχι ψευτικο ενδιαφερον,μπορει να με κανει να ξεχαστω και να νιωσω καλα με τα παντα γυρω μου.
Προσεχει λεπτομερειες,τα παντα γυρω μου.Οταν ειμαστε μαζι νιωθω ασφαλης

Και δεν θελω να φυγει.Μονο που το σκεφτομαι πεθαινει και το τελευταιο κομματι εαυτου που ειχα μεσα μου.

Αλλα ξερω πως θα γινει κ αυτο,πιθανοτατα πολυ συντομα.Ετσι ειναι οι ανθρωποι.Ενα ωραιο πρωι ,εκει που τους εχεις αναγκη σε παρατανε και σε αφηνουν μονο και αβοηθητο.Δεν περιμενω κατι παραπανω.

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

I'm unclean,a libertine.

Τι γινεται οταν θες κατι πολυ,κ οταν ερχεται μπροστα σου ,σχεδον πεφτει στα χερια σου απο τον ουρανο και εσυ ξαφνικα δεν ξερεις τι να το κανεις?Η ακομα χειροτερα,οταν καταλαβαινεις πως το ηθελες μεχρι να το αποκτησεις,και πλεον σου ειναι αχρηστο?
Ξερω πως μεχρι τωρα τονιζα συνεχως τα ελαττωματα των αλλων,ισως γι'αυτο ηρθε η ωρα να μιλησω για τα δικα μου.Καθε λεξη η χαρακτηρισμος που θα χρησιμοποιησω ειναι διαπισθωμενος και δεν ειμαι καθολου περηφανη για αυτα που θα πω.Ισα-ισα,καθε φορα που ερχονται στην επιφανεια νιωθω σχεδον ντροπη και ενοχες που δεν αλλαζω.Και καπου εδω θα κολλησω και μια φραση που ειχε πει μια γνωστη μου"μπορει να κρινεις τους αλλους αυστηρα,αλλα τον εαυτο σου τον κρινεις δεκα φορες πιο αυστηρα απ ολους τους αλλους"

Ειμαι λοιπον,αναποφασιστη μεχρι αηδιας.Οπως λεει και ενα κοντινο μου ατομο "δεν ανησυχω για τα μελλοντικα σου σχεδια.αλλωστε αυριο θα εχεις αλλαξει γνωμη".Επισης,ειμαι ευθυνοφοβη. Ενας ψυχολογος με τον οποιο μιλησα βασικα λεει πως θελω να μεινω για παντα στην εφηβεια και να μην μεγαλωσω ποτε,για να μην αποκτησω ευθυνες και για να μην πληγωθω (περισσοτερο).Δρω με πεισμα,αυθορμητα και χωρις καθολου λογικη.Σκεφτομαι το τωρα,δεν ενδιαφερομαι διολου για το αν οι πραξεις μου θα επηρεασουν το μελλον μου γιατι κοιταζω μονο το παρον.Ειμαι εγωιστρια και ποτε δεν καταφερα να αντισταθω σε πειρασμους.Θελω σε οτι κανω και με ενδιαφερει να ειμαι η καλυτερη,αλλα δεν δινω την παραμικρη προσοχη σε οτι δεν με διασκεδαζει η δεν με ενδιαφερει,ακομα κ αν προκειται για ενα σοβαρο ζητημα.Ακομα ομως κ αν εχανα κατι που με ενδιεφερε,θα το ξεπερνουσα γρηγορα,ισως γιατι ειμαι πιο σκληρη απο τον μεσο ορο των ανθρωπων.Συγχωρω ,γιατι θελω να πιστευω το καλυτερο για τους αλλους.Το χειροτερο?Βαριεμαι ευκολα και δεν εχω μαθει να προσπαθω για τιποτα.

Ολα αυτα συντελεσαν στο να γαμησω καπως τη ζωη μου τον τελευταιο ενα χρονο,σε πολλα ζητηματα,αλλα κυριως στη σχεση μου με τους γυρω μου-η τουλαχιστον οσους με ενδιαφερουν-και το μελλον μου.Εκανα αρκετες ανοησιες που μαλλον θα με πανε αρκετα πισω στις σπουδες μου(ας το θεσω ετσι),τις οποιες δυστυχως δεν ειμαι σιγουρη αν μετανιωσα η αν μου εγιναν μαθημα.

Αλλα επειδη η ζωη ειναι γεματη εκπληξεις και αρκετα ευγενικη μαζι μου(προς το παρον),μου δινονται συνεχως ευκαιριες σε πολλους τομεις.Το προβλημα ειναι πως τις κλωτσαω αμεσως,χωρις ιδιαιτερη σκεψη,αφου οτι πεσει στα χερια μου παυω να το θεωρω προκληση,αλλα δεδομενο.Ωρες ωρες πραγματικα αναρωτιεμαι τι σκεφτομαι,ειναι σαν να εχω ως μοττο οτι αφου μου ζητανε να κανω κατι,σημαινει πως ειμαι ηδη καλη οποτε δεν χρειαζεται να κουνησω ουτε το μικρο μου δαχτυλακι.

Θα ηθελα να κλεισω αυτο το κειμενο με μια φραση που επισης μου ειπε μια ακομα γνωστη μου(ναι,εχουμε πηξει στα αποφθεγματα σημερα,το ξερω)."Ο κοσμος οταν θελει να αποκτησει κατι το κυνηγαει.Εσυ γιατι οχι ρε Αναστασια?"

Εγω οταν θελω κατι δεν το κυνηγαω.Κυνηγαω τον εαυτο μου μπας και το προσπαθησει.Και ισως για αυτο με συγκαταλεγω ως τον μεγαλυτερο εχθρο μου.

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ποδοπατησε με ,να εχω τουλαχιστον την ευτυχια να μ αγγιζεις

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου..

Δινόσουνα ολάκερη

και δεν κράταγες για τον εαυτό σου

παρά μόνο την έγνοια

αν ολάκερη έχεις δοθεί..

Όλα μπορούσανε να γίνουνε

στον κόσμο αγάπη μου

τότε που μου χαμογελούσες..

Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωη μου

είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου

αγαπημένη μου..

Μα και τι να πει κανείς..

Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός

και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου

έζησα όλη τη ζωή..

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα

και τότε όλα τα βράδια

κι όλα τα τραγούδια θάναι δικά μας..

Θάθελα να φωνάξω τ'ονομά σου,αγάπη,

μ' όλη μου τη δύναμη..

Να το φωνάξω τόσο δυνατά

που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,

καμιά ελπίδα να μη πεθάνει..

Θε μου πόσο ήταν όμορφη

σαν ένα φωτισμένο δέντρο

μια παλιά νύχτα των Χριστουγέννων

Συχώρα με, αγάπη μου,

που ζούσα πριν να σε γνωρίσω..

Μισώ τα μάτια μου,

που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου..

Θα σ' ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,

ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής

σ' αναζητάω σαν τον τυφλό,

που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας

σ'ενα σπίτι που' πιασε φωτιά,

α, για να γεννηθείς εσύ

κι εγώ για να σε συναντήσω

γι αυτό έγινε ο κόσμος..

Κι εσύ, αγαπημένη, όταν με διώχνεις,

κλείνεις έξω απ' την πόρτα σου

έναν ολάκερο πικραμένο κόσμο..

Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,

είμαστε κιόλας νεκροί..

Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό

έξω απ' την πόρτα σου,

εσύ θα ξέρεις,

πως πέθανε σφαγμένος

απ' τα μαχαίρια του φιλιού,

που ονειρευότανε για σένα..

Ποδοπάτησε με,

να έχω τουλάχιστον την ευτυχία

να μ'αγγίζεις..

Τάσος Λειβαδίτης

I'm worst at what I do best and for this gift I feel blessed



I wish I was special.






Αλλα ειμαι ενα ακομα ματσο ανακατεμενες λεξεις,σκισμενα σημειωματαρια και ενα ζευγαρι τρομαγμενα ματια.Και φοβαμαι για το τι φερνει το αυριο,οπως χιλιαδες ακομα ανθρωποι.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Something inside me has died

Υπαρχουν 3 κατηγοριες ανθρωπων:αυτοι που δεν ξερουν πως ειναι μονοι και δεν θα το ανακαλυψουν,αυτοι που ξερουν πως ειναι μονοι και εχουν μαθει να ζουν μ αυτο,και αυτοι που βρισκονται καπου στο μεταιχμιο,και ενω ξερουν πως ειναι μονοι ,κλεινουν τα ματια στην αληθεια,και ψαχνουν περαστικες φιλιες και περαστικες αγκαλιες
Εσυ παντα ηθελες να ανηκεις στη στη 2η κατηγορια,αλλα δυστυχως ανηκες στην τριτη.Γιατι δεν επαψες ποτε να ελπιζεις πως οι ανθρωποι δεν θα παψουν να σε εγκαταλειπουν,οπως εκαναν παντα.Ακομα χειροτερα,πιστευες οτι τουλαχιστον θα ειχαν λιγη αξιοπρεπεια και θα επαυαν να σου λενε ψεματα.

Αρχιδια.

Κ επειδη δεν επαψες ποτε να χεις υψηλες προσδοκιες,μονιμως πληγωνοσουν.Αλλα απεκτησες ανοσια απο καποιο σημειο και μετα.Ηξερες τι θα συμβει στο τελος,αλλα ισως ειχες αναγκη για ανθρωπινη επικοινωνια,ισως δεν μπορουσες να αντεξεις τη μοναξια.Κ ετσι,καθε φορα που εκλαιγε καποιος,η ακομα κ οταν εκλαιγες εσυ,σκεφτοσουν απο μεσα σου οτι σε κανενα 3μηνο θα τα θυμασαι αυτα και θα γελας.Επαψες να δινεις σημασια ακομα και στον πονο.Η οποτε απογοητευοσουν,σκεφτοσουν πως ολα αυτα δεν εχουν καμια σημασια,πως η ζωη ειναι μικρη και μπορει αυριο να σε πατησει αυτοκινητο και να πεθανεις,οποτε πρεπει να προχωρισεις.
Σιγα-σιγα βρηκες τη λυση,σε καθε κομματι που εσπαγε μεσα σου, εβρισκες ενα αλλο να το αντικαταστησεις.Γεμισες ετσι προσωρινους γκομενους,προσωρινους φιλους και δεν εκτιμησες ποτε τα ατομα που προσπαθησαν να σταθουν διπλα σου,γιατι ηξερες οτι καποια στιγμη θα εφευγαν κ αυτα,οποτε απεφυγες να δεθεις μαζι τους.Εβαλες εναν βασικο κανονα στη ζωη σου,να μη νιωσεις ποτε παραπανω πραγματα για οποιονδηποτε απο οσα νιωθει αυτος για σενα,και παροτι καθε φορα δεν τον τηρουσες,σιγα-σιγα βελτιωνοσουν,και πληγωνοσουν καθε φορα και λιγοτερο.Πλεον δεν γεμιζες στεναχωρια,αλλα αγανακτηση.Και ηρθε η μερα που επαψες να νιωθεις,και οτι ειχε απομεινει μεσα σου ηταν ο εγωισμος σου

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Hello stranger

Say anything you like to me!You can't hate me more than I hate myself -Noone loves you like me.Noone -You have no idea how worthless you make me feel -I'm so close to saying fuck it and giving up- So much has suffered your heart.How can you still be willing to stay?-Being with you was the only time I've ever been happy-Protect me from what I want-You are being lied to-I love everything about you that hurts-Other people will always let you down-I won't let you close enough to hurt me-Human beings will always betray you-I live in constant fear that some woman might steal you away from me-I was so important to you,then someone better came along-How you hurt yourself on the outside,to kill the thing on the inside-I don't want to say goodbye to people anymore-I could never hurt you like you hurt me-Please don't tell anyone how I live-I remember everyone that leaves-Pain made me change-Nothing good ever stays with me.Absolutely nothing-Your soul is poisoned

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

with the decadance you suffer every night

"Κ ειναι που τιποτα δεν με κραταει πια σ αυτη τη πολη.Δεν ειναι οτι σταματησα να την αγαπαω.Απλα σταματησα να πιστευω στους ανθρωπους της.Γιατι τελικα,η πλειοψηφια ειναι τα ιδια χαλια.Το ανθρωπινο ειδος τα 3 τελευταια χρονια δεν εχει σταματησει να με απογοητευει ουτε στιγμη."
Θυμοταν ξεκαθαρα οτι πριν 3 μηνες,παλι ειχε κανει αυτη τη συζητηση.Ηταν φθινωπορο,κραταγε ενα red bull στο χερι.Ο καιρος ηταν μουντος,το τοπιο γκριζο,αλλα η λιγοστη πρασιναδα σ εκεινο το πολυαγαπημενο παρκο εκανε καπως καλυτερη την ατμοσφαιρα.
Κοιταζε τα γκριζα σπιτι διπλα της,και ενιωθε οι τοιχοι τους να ερχονται πιο κοντα.Πνιγοταν.Πνιγοταν πολυ.Ενιωθε πικραμενη,και προδομενη απ ολους και ολα.Ηθελε να ξεκινησει μια νεα ζωη,να κανει μια νεα αρχη,να ξεχασει οτι δυσαρεστο της ειχε συμβει,να παψει να κανει κακο στον εαυτο της.
Η φιλη της,η Κ.την κοιτουσε μια με κατανοηση,μια με απορια.Παλι καλα που ηταν αρκετα εξυπνη κοπελα,ωστε να καταλαβει τι εννοουσε,ομως δεν τα ειχε ζησει.Ακομα θυμοταν το βλεμμα της παρολαυτα.
Υστερα απο τρεις μηνες,ενιωσε παλι πως πνιγεται.Αυτη τη φορα,τα ατομα γυρω της ειχαν συμπεριφερθει οπως ακριβως περιμενε-μετρια.Ουτε ασχημα,ουτε πολυ ομορφα.Τουλαχιστον αυτος ηταν ακομα εκει,δεν την αφησε ουτε λεπτο,οτι κ αν γινοταν.Κ ας μην τους καταλαβαινε κανεις.
Εκεινος ηταν ενταξει απεναντι της,παντα κοντα της,κ αυτη σαν ανταλαγμα τον αγαπουσε με εναν αρρωστημενο τροπο,που ουτε εκεινη δεν καταλαβαινε.
Απλα ηθελε να ναι καλα και τιποτα αλλο,αλλα αυτες οι εκρηξεις θυμου της ....
Ομως αυτη ηταν ετοιμη να ανοιξει τα φτερα της.Το μελλον της ανοιγοταν μπροστα της,οι δρομοι ηταν ανοιχτοι και τα σκυλια δεμενα που λεει και ο λαος.Ειχε ονειρα,και τα εβλεπε ενα ενα να πραγματοποιουνται,ηταν τοσο νεα ,ηταν σαν να της χαριζαν τον κοσμο ,να της τον εδιναν στα χερια,να της ελεγαν παιξε,ειναι γυαλιστερος και πολυχρωμος,απλα προσεχε μην τον σπασεις,ειναι ευθραυστος
Ισως να ειχαν δικιο οι δικοι της,σκεφτοταν.Ισως να πρεπε να φυγει μονιμα πλεον απο αυτη τη χωρα.Κατα βαθος ομως,καπου μεσα της φοβοταν.Φοβοταν το αγνωστο.Δεν της αρεσαν οι αλλαγες,καποτε ειχε βολευτει στη ζωη της,ομως τωρα ηθελε να κανει μια νεα αρχη,το ηθελε τοσο πολυ.
Θα πηγαινε σε καποια αλλη χωρα,δεν θα μιλουσε σχεδον σε κανεναν και θα δουλευε σκληρα για να πετυχει αυτα που ηθελε.Αυτο ηταν το σχεδιο της.

επρεπε να φυγει.πνιγοταν.επρεπε να φυγει.

Forever friends (L)(L)(L)

Οταν ημουν μικρουλα,αυθαδης,ξεροκεφαλη με ξανθιες μπουκλιτσες και τσαχπινικο υφος,και τραγικα γλωσσου(πραγμα που ισχυει και τωρα,αλλα δεν το γραφω γιατι μου χαλαει την εισαγωγη) η καλη μου η μανουλα μου ελεγε οτι οι γονεις μας,ειναι οι καλυτεροι μας φιλοι(το ιδιο μου ελεγε ο πατερας μου,αλλα εκεινος ηταν πιο απολυτος και ελεγε οτι οι μονοι μου φιλοι ειναι οι γονεις μου-εκδοχη που δεν μου αρεσε και απλα αγνοουσα.) Εγω χτυπιομουνα ομως οτι εμενα οι φιλοι μου Μ ΑΓΑΠΑΝΕ,θα παμε να ζησουμε μαζι στο υπεροχο ,γεματο σκυλακια και παπαγαλους σπιτι μας,θα μεινουμε φιλοι για ΠΑΝΤΑ.
Κουνια που με κουναγε.Στην κυριολεξια.
(τωρα που το σκεφτομαι,ισως απο εκει μου εμεινε η φοβια για τις λεξεις σ αγαπαω και για παντα.Γαμημενα κωλοπαιδα.)
Μεγαλωνοντας συνειδητοποιησα οτι οι φιλοι ειναι ανθρωποι,και καθολου ιδανικοι οπως τους ειχα στο μυαλο μου.Βεβαια ,ανθρωποι ειμαστε ολοι μας και λαθη κανουμε.Αναρωτιεμαι ομως γιατι τα δικα μου λαθη περιοριζονται σε θαψιμο,και οχι πουστιες.(ναι,εχω κανει μια φορα πουστια σε φιλο,αλλα ηταν πειμπακ για οσα μου εχει κανει και καλα να παθει,πραγματικα το αξιζε-ακομα κ αν δεν το κανα επιτηδες και το θεωρω πουστια μονο και μονο γιατι δεν το μετανιωσα.Παντως οταν ο αλλος σε συγχωρει 4049004 φορες,δεν ειναι μαλακας.Απλα καλος ανθρωπος.Εσυ φταις ,που σαι μουνοπανο.)
Και για το θαψιμο,οτι εχω πει το εχω πει και μπροστα τους.Μονο δυο φιλες μου δεν εχω θαψει ποτε,και αυτο γιατι με αντιμετωπιζαν με μπεσα.(Λ.-Σ.)
Συνεχιζω λοιπον.Απλα με τον καιρο καταλαβα πως μερικα πραγματα ειναι μεσα στην ανθρωπινη φυση.Πως μπορει οι φιλοι σου να ναι γαματοι,να ναι εκει για σενα στα δυσκολα,αλλα να εχουν ενα σωρο αλλα ελαττωματα.
Αναρωτιεμαι λοιπον πως ατομα με τα οποια εχουμε περασει τοσα μαζι μπορεσαν ετσι ευκολα να διαγραψουν τα αισθηματα τους για μενα(και δεν μιλαω για γκομενους τωρα,γκετ σιριους).Πως εβαλαν τα δικα τους κομπλεξ και ανασφαλειες πανω απο μας.Και δεν ειναι οτι εγινε μια φορα και τελος,γιατι εγω παντα συγχωρω.Ισως να μαι μαλακας,ισως να μαι κοροιδο,ισως απλα να πιστευω πως μερικα πραγματα δεν μπορεις να τα ελεγχεις διαρκως.ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙ 3,4,5,6 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΟΥΣΤΙΕΣ,ΘΕΣ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΛΟΥΚΩΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗ ΚΑΠΑΚΙ.

οχι βρε,δεν βγαζω καθολου αχτι.

Απλα εγω δεν αποπειραθηκα ποτε να πληγωσω κανεναν σας ρε καθυστερια για να νιωσω εγω καλα.Κ αν το εκανα αθελα μου,ειχα τα αρχιδια να ζητησω συγγνωμη και να μην το ξανακανω.Δεν καταλαβαινω λοιπον,πως γινεται να ζηλευετε τους φιλους σας.Πως γινεται οταν ανοιγεστε να τους λετε παπαριες του τυπου παντα εσενα προσεχαν πρωτο.Πως γινεται να πρσπαθειτε να τους παρετε οτι ποθουν γιατι ειστε μαλακισμενα με ψυχολογικα και ανασφαλιες και θελετε να νιωσετε πιο καλοι απ αυτους(αν ειστε τετοια κωλοζωα,στην προσπαθεια θα μεινετε).Πως γινεται να τους σαμποταρετε οταν για μια φορα,πανε να κανουν κατι αξιολογο στη ζωη τους.Πως γινεται να τους λετε τοσα πολλα ψεματα.Πως γινεται να τους κανετε περα ΕΝΩ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ,μονο και μονο γιατι θελετε νεες παρεες /νεο γκομενακι να πηδηξετε.Πως γινεται να τους αφηνετε να καταστρεφονται μπροστα σας,κ εσεις να μη λετε τιποτα.Πως γινεται ρε να τους κλεβετε την ευτυχια και μετα να τους τριβετε στα μουτρα την δικια σας υποτιθεμενη ευτυχια ,ΕΝΩ ΕΙΣΤΕ ΜΙΖΕΡΟΙ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ,απλα λετε ψεματα για να κανετε τον αλλο να νιωθει σκατα μπας και καλυψετε το κενο μεσα σας.Επειδη συγκριτικα με τον "κολλητο " σας,εσεις ειστε λιγοτερο μιζεροι,ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΓΑΜΗΣΑΤΕ ΤΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.Πως γινεται ρε,ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΑ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΑΓΑΠΑΤΕ?Σε ατομα που μονο καλο σας εκαναν,κ ηταν παντα εκει για σας.
Αλλα ετσι ειναι μερικοι ανθρωποι πρωην αγαπες μου.Συγχωρουν ,αλλα δεν ξεχνανε.
Καιρο τωρα αλλωστε,τους τελειωσε η υπομονη και η καλοσυνη.Το θεμα εκδικηση φυσικα δεν παιζει,γιατι οταν αγαπουσες καποιον,ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ.Αλλωστε η καλυτερη εκδικηση,ειναι οτι ετσι οπως συμπεριφερεστε θα μεινετε μονοι πολυ συντομα.Και το κενο δεν καλυπτεται οχι απλα με μεικ απ,αλλα ουτε απο δανεικους γκομενους,ουτε απο στυλακια και ρουχα,ουτε απο κολακιες,ουτε απο τιποτα.Το κενο το καλυπτει η αγαπη που προφανως παντα σας στερουσαν,και οταν τη βρηκατε τη φτυσατε.Ισως τελικα να μη σας αξιζε ποτε.Τουλαχιστον η δικη μου.

(ΚΑΙ ΟΧΙ,δεν ειμαι αγια.Απλα ειμαι πιο υγιης απο σας.)

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Stardust

Ο stardust ειναι ο αντρας της ζωης μου,το μονο αρσενικο που μ αγαπαει.




Οταν με βλεπει παντα του φτιαχνει η διαθεση και εγω παντα εχω ενα δωρακι για αυτον.Το αγαπημενο του αντικειμενο ειναι το μπλε ελεφαντακι που του χαρισα οταν τον πρωτογνωρισα,παρ οτι εχει μια αντερκαβερ αγαπη στις μαυρες μου μπλουζες,ειδικα αυτες με το ανοιγμα μπροστα,γιατι οταν ειμαι λυπημενη ο stardust μου γλειφει τα βυζγια μπας και με κανει χαρουμενη




Επισης,ο καλος μου τα παει υπεροχα με τους γονεις και τους φιλους μου και μισει απιστευτα τους εντονους θορυβους,οπως εγω.Βλεπουμε μαζι παιδικα και εκεινος κοιταζει εμενα,το αληθινο καρτουν,ισως γιατι φοραω μια στεκα με τα αυτια της χελοου κιτι.Καμια φορα,οταν τρωω Mac Donalds μοιραζομαι το φαι μου μαζι του,κατι που δεν κανω ευκολα με αλλους αντρες,κ εκεινος εκτιμα απιστευτα τη χειρονομια μου.Οταν τον αγκαλιαζω,ξαπλωνει πανω μου και με κοιταζει με τα μεγαλα μαυρα του ματια.Αυτο με κανει να του τα συγχωρω ολα,ακομα και την απεχθεια που δειχνει στα παπουτσια μου και την δηλωνει με καθε τροπο.Βεβαια αυτο ειναι χαζο εκ μερους του,διοτι ξερει πως ειναι πιο σημαντικος για μενα απο ενα σωρο γοβες και πλατφορμες.




Κ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Ο ΣΤΑΡΝΤΑΣΤ,ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕ,ΕΝΤΑΞΕΙ?
Ισως να ναι η οδυνη λοιπον.Η ισως να ναι το γεγονος οτι εισαι παντα μονος,ακομα κ αν για λιγο καιρο ειχες την εντυπωση πως οχι.Η μηπως ειναι η μια καταστροφη μετα την αλλη που σε γονατιζουν?
Η μοναξια ειναι πολυ βαρυ πραγμα.Εσυ δεν ησουν που κατηγορουσες τους αλλους πως μια μερα θα πεθανουν μονοι αδειοι κ ερημοι?Προσεχε τι λες,γιατι γυριζει πισω.
Μετα απο τοσους μηνες,αυτη η πολη ξαναμικραινει πανω απο το κεφαλι μας,γινεται κοκκινη,γινεται προσευχη και εσυ πνιγεσαι και προσπαθεις να αναπνευσεις,να παρεις αερα,αλλα ματαια
Θα σε αναγνωρισει οπως εχεις γινει?Θα σταθει στη μεση του μηδεν,του πουθενα να σου κρατησει το χερι?Μπορει να τον εχεις αναγκη,αυτον και το προσωπο του,και τα τραγουδια του,και τις εικονες του
Αλλωστε κ εσυ δεν περασες ποτε απ αυτη τη γη,και δεν θα αφησεις το αποτυπωμα σου στα χρονια της

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Υπάρχουν αμαρτίες που η ανάμνηση τους είναι πιο γοητευτική απο ότι η ίδια η πράξη

Κοιμησου μαζι μου σημερα.Οπως καναμε συνηθως.


Κανε τα πραγματα οπως παλια,αφου εσυ ολα τα μπορεις,ολα τα φτιαχνεις.


Βγαλε αυτη τη ξενη μυρωδια απο το δερμα μου και κανε με οπως πριν


Να γελαω,να κλαιω,να ποναω,να μη σε κοιταζω με αυτο το βλεμμα,να σε κοιταζω με θαυμασμο

Βαλε με ξανα στην κορυφη του κοσμου,το ξερω οτι μπορεις,ολοι το ξερουμε

Κανε με οπως ημουν παλια,κανε με οπως ημουν παλια,κανε με οπως ημουν παλια

Δωσε μου την ιδια θεληση για ζωη,γιατι τωρα η ζωη μου ειναι μαζι σου κ εκεινες τις ωρες χωρις εσενα ειναι νυχτα...

Ας βαψουμε παλι τα σεντονια κοκκινα,το πατωμα κοκκινο,το σπιτι κοκκινο,τη πολη κοκκινη

Κ ειναι που η ζωη μου εχει γινει ενα ματσο γυαλιστερα γυαλακια στα σκουπιδια.Ειναι που εχεις γινει αλλος ανθρωπος.

Ισως ειναι η ηδονη που με κραταει,ισως ειναι η βαρια ανασα σου στα αυτια μου,ο βρωμικος κοσμος που εχουμε φτιαξει οι δυο μας
Ισως να ναι που σ νοιαζομαι και με μισω ταυτοχρονα,ισως να ναι το κακο που μας κανω.

Ηρθες εσυ,με μαζεψες απο κατω απαλα και γεμισες ενα ενα τα κενα στη ψυχη μου.Και στο σωμα μου.

Σημερα εκατσα σ εκεινο το παγκακι και σκεφτομουν πως εισαι διπλα μου.Κ υστερα με σκεφτοσουν κ εσυ.Τρομακτικο.

Εγω ποτε.Εσυ?

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

But promises don't mean anything to anyone

Θα πιαστουμε απο αυτα που χανουμε και θα τα κοιταξουμε στα ματια.
Θα τους πουμε να μας περιμενουν λιγο γιατι δεν τελειωσε ακομα η δικη.
Γιατι δεν μας περιμενουν και φευγουν?Ακομα κ αν ετσι ειναι οι ανθρωποι
Μπορω να αραδιασω δεκαδες ονοματα και να νιωσω δεκαδες μυριωδιες σαν να ναι τωρα ολοι διπλα μου
Κριμα που πρεπει να κρυφτω ξανα,και ολα εξω να ναι τοσο ομορφα,ασε που δεν ξερω αν ειμαστε πια εσυ κ εγω
Ολος ο κοσμος ειναι εξω,μας περιμενει,μας τραβαει προς τα εξω να μας αγκαλιασει
Εγω ομως στεκομαι στις μυτες των ποδιων μου και κοιταζω τον ουρανο προς τα εξω-μπορεις να μη φοβασαι
Και οι μερες περνανε αργα και εκνευριστικα
Στον δρομο ομως μυριζει το φαγητο,μυριζουν τα σκουπιδια,μυριζουν τα φυτα,μυριζουν οι ανθρωποι,εμεις μονο μυριζουμε ο ενας τον αλλον
Ειναι απο αυτες τις μυρωδιες που σε τρυπανε και σε χαιδευουν
Δεν ξερω ποσο ακομα θα κρατιεμαι απο τα καγκελα του κρεβατιου μου,αλλωστε πονεσαν τα χερια μου
Βρεχει.

"αμα δεις την αλλη..πες της...πες της...αντιο."

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Ποια εχει το L.B.A.























Ολοι γνωριζουμε το χαριτωμενο leavebritneyalone-eva.blogspot.com και μερικοι απο εμας εχουμε δει τους εαυτους μας να φιγουραρουν συχνα εκει μεσα,με οχι και τοσο κολακευτικους χαρακτηρισμους.Αυτο που μεχρι τωρα δεν γνωριζαμε ηταν ποια το διαχειριζεται.Οι υποψιες φαινεται να πεφτουν στην αγαπητη Fay Moth Flameglow καθως τα printscreen που υπαρχουν στην νεα αναρτηση του blog ειναι σχεδον σιγουρο πως εγιναν απο το προφιλ της.

















Απ'οτι φαινεται η μυτη της ειναι τοοσοοο μεγαλη,για να τη χωνει σε ξενες υποθεσεις.Αλλα γιατι τοσο μισος για την κολλητη της,για την οποια εχει γραψει τα μυρια οσα?Εκτος κ αν βεβαια συνεργαζονταν,η γνωριζει ποιος διαχειριζεται το μπλογκ.

















Τελοσπαντων,ας σας εξηγησω υπεροχα printscreen απο το blog καθως και απο το προφιλ των κοριτσιων,μια ευγενικη χορηγια της Pocatsontas,η οποια και εκανε την μεγαλη ανακαλυψη


Εικονα νουμερο 1-απο το προφιλ της ποκας,βλεπουμε οτι η fay εχει κανει λαικ (ναι ναι βαριεμαι να αλλαζω τη γλωσσα σε αγγλικα,ξεκολλατε) στην καρδουλα που εχει αφησει η φιλη της.

Εικονα νουμερο 2,3-(παλι απ το προφιλ της ποκας) Αυτο το ποστ το εβαλα κυριως για να γελασουμε με το ποσο καρφωνονται μερικες.ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑ ΛΟΥΖΕΡΙΑ.αχεμ,πισω στο θεμα μας




Εικονα νουμερο 4,αυτο το πριντσκριν ειναι απο το περιφημο μπλογκ,κ οπως βλεπουμε στο σχολιο με την καρδουλα υπαρχει ηδη ανλαικ,που σημενει οτι ο χρηστης απο τον οποιο εκαναν το πριντσκριν και το εβαλαν στο μπλογκ εχει ηδη πατησει "αρεσκω.Οπως βλεπουμε ομως στην εικονα 1,ο μονος που ειχε πατησει λαικ ηταν η αγαπητη μας fay
Ακομα, στο πριντσκριν λεει πως ο χρηστης απο τον οποιο ειναι logged in εχει πατησει ηδη με αλλα 9 ατομα like.Μηπως ενα απο αυτα τα 9 ατομα ειναι η Fay?Αν οχι,τοτε γιατι το unlike στο printscreen του LBA?




Καλα ρε κοριτσια,εδω κανατε ολοκληρο μπλογκ,δεν μπορουσατε να μπειτε απο ενα φεικ προφαιλ να κανετε πριντσκριν τα στατους σας?Τοσο δυσκολο ειναι πια?


Σε αντιθεση με τον κοσμο του γκοσιπ γκερλ,εδω η αληθεια καποια στιγμη θα μαθευτει.Σας αφηνω λοιπον στην οργη του λαου σας.Μια μικρη συμβουλη μονο,αν η δημοσιοτητα σας ηθελε,θα σας κυνηγουσαν τα φωτα της,οχι εσεις εκεινη.

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

When you grow up,your heart dies



Ποτε δεν καταλαβα τον κοσμο των μεγαλων,ποτε.Ενιωθα απο μικρη ακομα πως θα γινω μεγαλη και δυστυχισμενη.Ισως γι'αυτο κατα βαθος φοβαμαι να μεγαλωσω.Μεχρι και σημερα,εκτιμω πολυ τα παιδια.Ο τροπος σκεψης τους ειναι εξαιρετικα απλοικος-θελεις κατι,πρεπει να το παρεις.Μπορει βεβαια να φταιει το οτι δεν εχουν ευθυνες-να ενας ακομα λογος που θελω να μεινω εφηβη για το υπολοιπο της ζωης μου.Γιατι ποιος λογικος ανθρωπος ζηταει απο ενα παιδι να μην πληγωνει τους αλλους,να ανεχεται ψυχοφθορες καταστασεις και να φροντιζει για το μελλον του?Κανεις.Τελοσπαντων.






Προσφατα λοιπον,ειδα μια εικονα που εγραφε "Kid you are not in love,you are 12 and that's only a crush".Το μυαλο μου πηγε αμεσως στο "αγαπαω τον Γιαννακη και θα τον παντρευτω μια μερα" που ελεγαν ολα τα παιδακια στα 10 (εγω επειδη ημουν πολυ φαμ φαταλ και μοιραιο γκομενακι- απο μικρη φαινομουνα οτι θα μεγαλωσω-ελεγα δεν τον αγαπαω,τον αγαπαω ισως λιιιγο).Ξερετε,αυτες τις φρασεις που χρησιμοποιουμε σημερα για να γελασουμε.Αλλα πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω,γιατι ο κοσμος οταν περνανε τα χρονια βρισκει γελοια αυτα που ενιωθε στο παρελθον?Θελω να πω,αφου τοτε τα ενιωθες και ειχαν ενταση,ας εχεις τουλαχιστον την ωριμοτητα να τα σεβαστεις,να σεβαστεις τον εαυτο σου τον ιδιο,ακομα και αν εχουν περασει 100 χρονια.






Η μηπως επειδη η αγαπη,ο ερωτας ,το μισος ορ γουατεβερ τωρα εχει διαφορετικο ορισμο απ οτι στο παρελθον μας,το διαγραφουμε?Η κακη φωνουλα μες στο κεφαλι μου ουρλιαζει πως διαγραφουμε οτι μας ποναει -και ναι,καπου εδω ξεφυγα λιγο απο την παιδικη ηλικια και πεταω μπηχτες.Τιπικαλ μι.






Επισης,ο καθενας μπορει να νιωσει διαφορετικη αγαπη.Μπορει να δωσει διαφορετικη αγαπη.Μπορει να εκφραζει αλλιως το οτι αγαπαει απ οτι εμεις.Για μενα η αγαπη ειναι να βαζεις τον αλλον πανω απο τον ιδιο σου τον εαυτο,να θες να ειναι ευτυχισμενος και υγιης,να χαιρεσαι με τη χαρα του και να λυπασαι με τη λυπη του.Να τον βλεπεις μπροστα σου και αυτοματως να χαιρεσαι,οτι κ αν σε προβληματιζει εκεινη την ωρα.Ακουγεται απλο,αλλα δεν ειναι καθολου.Στη πραξη θελει πολυ θαρρος,υπομονη.Θελει να σκοτωσεις τον εγωισμο σου,να του πηδηξεις το πτωμα και να τριψεις τα μουτρα της αξιοπρεπειας σου στο πατωμα.Και μετα να φτυσεις και την περηφανεια σου,για να συμπληρωθει το καρε του εξευτελισμου.Αλλα θα νιωθεις ικανοποιημενος μ αυτα,γιατι εκανες το σωστο.Φυσικα αυτη ειναι η θεωρια μιας μισοτρελης που καθε 5 λεπτα αλλαζει αποψη,οποτε δεν ειναι απαραιτητα σωστη.






Ακομα,θελω να προσθεσω πως η αγαπη και ερωτας δεν ειναι το ιδιο,ουτε η αγαπη ειναι η αλλη πλευρα του μισους,οτι το να κανεις σεξ δεν εχει σχεση με το να κανεις ερωτα και ο ερωτας δεν εχει σχεση με τον ενθουσιασμο.Ετσι,για να μην μπερδευομαστε εντελως.Αλλα ειπαμε,ο καθενας νιωθει οπως θελει,κ οπως θελει πραττει.






Για να τελειωνω λοιπον το παραληρημα και την ασκοπη φλυαρια,μην κρινετε μια κατασταση αν δεν την εχετε ζησει.Και κυριως μην περιφρονειτε τα συναισθηματα που ειχατε στο παρελθον γιατι ετσι σας εμαθαν,γιατι "μεγαλωσατε και νιωσατε τι ειναι αγαπη στο πετσι σας".Μπραβο ρε.Σας μαθαινουν να αγαπατε.Αυτο κ αν ειναι ταπεινωτικο.Αλλωστε,εκεινη τη στιγμη της ζωης σας,ετσι νιωθατε.Το τι εγινε μετα,ειναι μια αλλη ιστορια.





















(χριστε μου,τι κανει η καφεινη)