Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

ανιλ

" Δεν ειναι πολυ ατυχα τα περιστερια?Λες και καποιος τα καταραστηκε.Εχουν φτερα και μπορουν να πεταξουν,αλλα δεν εχουν που να πανε"


 2/2//2013 λοιπον,κ εγω προσπαθω να βαλω τις σκεψεις μου σε ταξη,ενω παραλληλα,νιωθω να αιμορραγω.
 Σαββατο λοιπον,κ εγω ξερναω τη ψυχη μου.Εδω που τα λεμε,αυτο συμβαινει αρκετες μερες τωρα,αλλα υποθετω πως ειτε ειχα παραπανω ψυχη απ οτι πιστευα,ειτε,λογω ελπιδας,ξερναω αργα και βασανιστικα
 Μια ακομη μερα λοιπον,μια ακομη μερα μιας εβδομαδας,ενος μηνα,μιας ζωης,ενος ανθρωπου που βλακωδως,συνεχιζει να παλευει με νυχια και με δοντια να κρατησει τη πιστη του.Τη πιστη του σε κατι,αγνωστο το τι,σε κατι καλυτερο ισως,που μπορει να μην ερθει ποτε.Γαμημενο κλισε.

 2 ατομα που δεν θα προλαβουν να ζησουν.2 ατομα που δεν θα προλαβουν να δουν τι ομορφος που ηταν ο ουρανος σημερα,καθως ο ηλιος εδυε.2 ατομα που δεν θα αποκτησουν ποτε φιλους,δεν θα περασουν ποτε μεσημερια στο πατωμα ενος σπιτιου να ανοιγουν την ψυχη τους σε αλλους.2 ατομα που δεν θα κανουν ποτε βουτια στη θαλασσα.2 ατομα που δεν θα ερωτευτουν.2 ατομα που δεν τα θελησε κανεις.2 ατομα που δεν θα μαθουν ποτε τι σημαινει αγαπη.

 2 ατομα που ισως να μην πληγωθουν ποτε,να μη ραγισει τη καρδια τους τιποτα,μα τι λεω,τα εχουν ηδη προδωσει.

 Τελικα,μαλλον η δυστυχια δεν σταματα ποτε.Απλα καποια στιγμη τη συνηθιζεις.