Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Σε θελω πισω μ ακους?αυτο δεν το συνηθιζω.Οταν χωριζω μενω μονη και βριζω

 Πρωτη εικονα
Οι μπατσοι μου ξυλωσαν τα δεντρα,την επομενη φορα θα περιμενω με πετρα.
 Αυτο μας το μισοτραγουδουσε ενα πρεζακι με την Ειρηνη,αχ,ωραιες μερες αυτες.

 Δευτερη εικονα

 "Με αγαπουσε."ειπε η Ν."Το ξερω πως μ αγαπουσε"
 Σηκωσα τα φρυδια μου με αποδοκιμασια.
-Ελα ρε μαλακα.Τα πιστευεις αυτα που λες?
-Φυσικα.Οπως και σενα σ αγαπουσε ο ακατονομαστος.
 Καγχασα.
-Ελα ρε μαλακα,ελα τωρα.Αυτοι οι ανθρωποι δεν ξερουν ν αγαπανε.Ειναι κατι σαν αγαπη ισως,στο πιο εγωιστικο και καταστροφικο.
-Νομιζεις.
 Σωπασα.Με τον καιρο θα καταλαβει.

 Τριτη εικονα.
 Τηλεφωνα.Εναλαξ στην Δ. και στη Ν.
"Τι εγινε με τον αλλον μωρη πουτανα" ειπε η Δ.
Τι να γινει,αποκριθηκα μισοκακομοιρα.Οπως τα ξερε ειχαν μεινει ολα.Της τα επανελαβα ομως ολα απ την αρχη,για να τα εμπεδωσει καλα.
 Ξερεις τι,μου ειπε,νομιζω κολλας.
 "Ναι κολλαω.Με κολλησε ιωση ο παπαρας"ειπα σε μια αποτυχημενη προσπαθεια να αστειευτω.Ματαια.
 Αναστεναξα και της εκμυστηρευτηκα αυτο που μεχρι και στον εαυτο μου ντρεπομουν να ομολογησω.Ναι,κολλαω.Σχεδον το τσιριξα.Και μετα της εκλεισα το τηλεφωνο βιαστικα.
 Κοιταξα γυρω μου τα αποτελεσματα ενος απλου καυγα.Μπυρες.Πολλες μπυρες.Μπουκαλια και κουτακια.Μακ φαρλαντ,χαινικεν,αμστελ(απο ποτε πινω εγω μπυρες,οι μπυρες ειναι σκατα,προκαλουν βασανιστικο κατουρημα.)Σοκολατες και πατατακια και τσιγαρα..
 Την ξαναπηρα τηλεφωνο."Μαλακα δεν παλευεται αλλο η φαση,φευγω¨" ειπα εκνευρισμενη
 "Φευγεις?Που πας?"
 "Εννοω πως δενομαι χαζη.Και ξερεις τι γινεται οταν δενομαστε,στο τελος θελουμε δεν θελουμε θα πληγωθουμε.Οποτε το τελειωνω εδω"
 "Εισαι μαλακισμενη,ειστε ο ενας αυτο που ψαχνει ο αλλος"ξεκινησε να λεει,αλλα πριν προλαβει να ολοκληρωσει ειχα ηδη στειλει το μηνυμα.

 "Τελειωσαμε.Να προσεχεις"


  Τεταρτη εικονα

 Ημουν στο κλαμπ,τον ειδα,χαρηκα.Με ειδε,με αγκαλιασε,με σηκωσε στον αερα.Ειναι απ αυτα τα ατομα που θεωρω  κατι περισσοτερο απο clubfriends,κατι λιγοτερο απο φιλους.Πισω επαιζε το I kissed a girl and I liked it,και εσκασα ενα ειρωνικο χαμογελο για την ειρωνια του τραγουδιου.Με ρωτησε πως ειμαι,τι κανω,πως τα παω χωρις τα χαπια.Του απαντησα πως ημουν τελεια
 "Ξερεις,ο Αντρεας με ρωταει καθε μερα τι κανεις κ αν σε βλεπω.Καθε.γαμημενη.μερα"
 Εσκασα ενα αποβλακωμενο χαμογελο.Στο κεφαλι μου αρχισε να παιζει το μη μου ξαναφυγεις πια ματια μου της Μπελλου.Αληθεια?ρωτησα ναζιαρικα
 Μετα σοβαρεψα και μαζεψα τα σαλια μου.Τον αρπαξα απο το χερι και τον εσυρα μεσα στο κοσμο."Αντε,παμε να μου βρουμε εναν ωραιο τυπο να περασει ευχαριστα το βραδυ"

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Κ ολα πηγαινουν στραβα μωρο,τι να μου πεις εσυ τι να σου πω κ εγω

 Ειναι τραγικο το τι κανουν οι ανθρωποι οταν νιωθουν οτι παγιδευονται.Στην αρχη,δεν πιστευα σ αυτη τη φραση,αλλα παρατηρωντας τον εαυτο μου,σχεδον γελαω.
 Η αηδιαζω,οπως αηδιασα μ αυτα που εκανα χτες.Οχι τιποτα αλλο,εχω και παρασημα.


All that she wants is another baby


Shes gone tomorrow boy

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Μπασταρδοκρατια

 Δεν εχω πολλα να πω.Ειμαι το κλασσικο κοριτσακι που ψωνιζει ρουχα και βιβλια,και ναι,θεωρω τον εαυτο μου χαζογκομενα(αν και λιγο αλτερνατιβ).Προερχομαι απο μια μεσοαστικη οικογενεια.Θα μπορουσα με ευκολια να πω οτι ειμαι απολιτικ,οχι λογω δεξιων πεποιθησεων,επειδη απλα ειμαι στον κοσμο μου.Παντα ημουν αρκετα στ αρχιδια μου,ο καθενας κανει οτι θελει στη ζωη του αρκει να μην βλαπτει τον αλλον.
 Πραγμα που δεν υφισταται πια,καθως ΟΛΗ η Ελλαδα πειναει.Εκτος απο τους γνωστους γεματος λιπους που ολη γνωριζουμε.ΟΛΟΥΣ μας,μας εχει χτυπισει πλεον η κριση,η μαλλον μας μαστιγωνει.Κ επειδη κουραστηκα να σωπαινω,κανω το μονο πραγμα που ξερω-γραφω.
 Η σημερινη ΜΑΘΗΤΙΚΗ,ΕΙΡΗΝΙΚΗ διαδηλωση,ξεκινησε ηρεμα.Κατσαμε εξω απ τη Βουλη και φωναζαμε συνθηματα.Ε μετα ηρθαν κατι καθυστερημενα που πεταξαν 4-5 πορτοκαλια η νερατζια η οτι στον πουτσο ηταν αυτα,αρχισαμε να τους φωναζουμε,ψιλοσταματησαν.Να πω την αληθεια,το για ποτε εσκασαν οι ΜΑΤατζιδες δεν το πολυκαταλαβα.Ουτε για ποτε αρχισαν να "χαιδευουν"Μια κοπελα απ το σχολειο μου μου ειπε οτι απλα οταν φυγαμε απ τη Βουλη και προχωρησαμε προς τα κατω τους εδωσαν την εντολη.Ενα αλλο αγορι ειπε οτι τους εκαναν σημα οι μπαχαλακιδες που ηταν μεταξυ μας.Εγω το μονο που πηρα χαμπαρι ειναι οτι αρχισε να με σπρωχνει ενας ματατζης να "παω πιο κει",εγω θυμωσα γιατι ειμαι στη κυριολεξια μη μου απτου και δεν μ αρεσει να με ακουμπανε ουτε για πλακα,κ αρχισα να λογομαχω μαζι του.Μετα χωθηκε ενα παιδι και ,ο χριστος κ η μανα του,πεταει ο ματατζης ενα "εσενα δεν σου μιλαω γιατι εισαι ασχημος΄"
 Σοβαροι ανθρωποι οι ΜΑΤατζιδες,γιατι ως γνωστον,μεσα στην εκπαιδευση περνανε κ απο καλλιστεια.Τελοσπαντων,πανω που του ειπα οτι κ εκεινος ειναι ασχημος,γ αυτο φοραει κρανος,εγινε ενα τελειως ξαφνικο ντου,επεσαν τα ΜΑΤ πανω μας,αρχισαν να σπρωχνουν και να βαρανε.Να σπρωχνουν και να βαρανε.Μαθητες.Απο τα σκαλια στο Συνταγμα.
 Φυσικα δεν ηταν μονο μαθητες.Ηταν και ατομα τα οποια δεν πηγαιναν καν σχολειο.Ατομα τα οποια πετουσαν πετρες και μεχρι και τη τελευταια στιγμη οταν τους ζητουσαμε τον λογο,ελεγαν η συγγνωμη,η δεν απαντουσαν.
 Η αληθεια ειναι πως τους πιο πολλους απο μας τους ειχε πιασει υστερια.Χτυπιομασταν μονοι μας.Τσακωνομασταν η με τους ματατζιδες η και μεταξυ μας.Και εκεινοι,οι κομπλεξικοι πλειμομπιλ καθε 10 λεπτα ετρεχαν κατα πανω μας για να σπασουν τον τσαμπουκα,λες και υπηρχε καθολου.Το αποκορυφωμα ειναι οταν πηγαν να συλλαβουν η δεν ξερω κ εγω τι 2-3 παιδακια,εκ των οποιων το ενα το εβαλαν κατω και το κλοτσουσαν με μισος.Οι πιο πολλοι φωναζαν αφηστε τους,η ειμαστε παιδια,ακομα και περαστικοι χωθηκαν και εχωναν.Ακομα και ο Λουκανικος(και οχι,δεν τον ελεγαν κανελο γαμωτη) ετρεχε πανω στα ΜΑΤ και γαβγιζε,ενω ολοι οι υπολοιποι τους γιουχαραμε που πουλανε τη ψυχη τους για 1000 ευρω τον μηνα.Οταν το πεταξαμε αυτο σε εναν ματατζη,μας ειπε οτι δεν ξερουμε τι μας γινεται.
 Οπως ηταν αναμενομενο,εσκασαν μυτη τυποι με καμερες.Κλασσικα,τα μιντια παρουσιασαν τη δικη τους ιστοριουλα.Αφου,οταν αρχισε να σπαει η ολη φαση ερχοταν κοσμος και μας ελεγε,ηρθαμε να δουμε τι εγινε γιατι στην "Ελληνοφρενεια "λενε πως διαδηλωτες επιτεθηκαν στα ΜΑΤ με νερατζια και πετρες.Οτι μας συμφερει,οπως παντα.

 Το αστειο και τραγικο ταυτοχρονα,ειναι η σκεψη οτι μεσα στη γαμω βουλη ηταν μια ακομα ησυχη μερα.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Just like you said it would be.Life goes easy on me.(Most..of the time)

  Δυνατοι ανθρωποι σαν εσενα,μου ειπε ενας γνωστος μου,τα ξεπερνανε αυτα.
 Και ειναι αληθεια.

 Βασικα,πριν 4-5 μηνες νομιζα πως η ζωη μου ειχε τελειωσει.Ειχα γεμισει τοσο πονο ,μισος,πικρα μεσα μου.Ημουν η σκια του εαυτου μου.Λυπομουν τοσο πολυ τον εαυτο μου.

 Τωρα,4 μηνες μετα,εχω κλεισει τα σεμιναρια για μακιγιαζ στη MAC.Εχω τους φιλους που παντα ηθελα,και τους νοιαζομαι πραγματικα.Σημερα εδωσα τα στοιχεια μου για το ταξιδι στη Γερμανια(ε ρε πουστη,παντα ξεχναω τον γαμημενο τον Τ.Κ.-.-).Συντομα θα στειλω και τα κειμενα μου σ ενα διαγωνισμο,η και σε καμια δυο εφημεριδες.Η δουλεια επισης παει αρκετα καλα.Η ντουλαπα μου εχει γεμισει.Ειμαι καθαρη.Η καταθλιψη μου γνεφει αντιο.Τα "γκομενικα"μου πανε τοσο καλα,περισσοτερο απ οσο μπορουσα να φανταστω(αν και λιγο περιπλοκα) καθως νιωθω πως επιτελους βρηκα τον ανθρωπο που με συμπληρωνει.Ολο και περισσοτερος κοσμος μου λεει οτι εχω ταλεντο,ακομα και πιο ειδικευμενοι,και 2-3 ατομα μου ειπαν πως εκλαψαν με τα κειμενα μου. Παω σε 3 παρτυ ανα βδομαδα.Τα εχω ξεχασει ολα.

 Μια ενεση αισιοδοξιας για εναν ανθρωπο σαν εμενα,που μεχρι προσφατα διατυμπανιζα οτι "η ζωη ειναι σκατα και μετα πεθαινεις".Φυσικα ξερω τι βοηθησε.
 Η πιστη.
 ΟΚ,ακουγομαι γελοια.Οπως ειπε ομως και ο Νικος(αχ κωλοχαιρομαι που μπορω να γραφω  ονοματα ελευθερα)περασα πολυ δυσκολα.Παρ'ολα αυτα,ποτε δεν εχασα τη πιστη μου.Μπορει να πληγωθηκα,αλλα ποτε δεν εχασα τη πιστη μου οτι μια μερα θα βρω εναν ανθρωπο στα μετρα μου,και να που εγινε.Μπορει να περασα τη φαση που ηθελα απλα να μετακομισω σ αλλη χωρα ,να παψω να υπαρχω για να παψω να ποναω,αλλα πιστευα εντονα πως θα ρθουν καλυτερες μερες.Να που ηρθαν λοιπον.Μπορει να με υποβιβαζαν οι ανθρωποι που νομιζα πως ηταν δικοι μου,αλλα πιστευα πως εχω δυνατοτητες,και να που εχω.Μπορει να εχασα ολους μου τους φιλους,αλλα δεν επαψα να πιστευω στη φιλια.Μπορει οι γονεις μου να πλησιασαν τον θανατο,αλλα πιστευα οτι θα γινουν καλα,και να που ειναι και οι 2 γεροι σαν αλογα.Μπορει να χρειαζομουν διαφορα χαπια και αλλα χαριτωμενα πραγματα για να σταθω στα ποδια μου,αλλα πιστευα πως θα γινω καλα και να που τωρα ειμαι καθαρη.Μπορει στη τελευταια σχεση μου να μου συμπεριφεροταν σαν να ειμαι παιχνιδι,αλλα πιστευα πως μια μερα θα βρω εναν ανθρωπο να με αντιμετωπιζει καλυτερα ακομα κ απ'οσο αξιζω,και να που τελικα τον βρηκα.Μπορει να τσακωθηκα με τον ανθρωπο μου και να πιστευα πως δεν θα ξαναμιλουσαμε ποτε,ομως τελικα τα βρηκαμε.Μπορει να τσακωθηκα με τον κολλητο μου,αλλα τελικα ειμαστε παλι φιλοι.

 Δεν παυω ομως να φοβαμαι.Καμια φορα τα πρωινα ξυπναω με το φοβο πως ολα αυτα ειναι στο μυαλο μου.Πως δεν εγιναν ποτε,οτι ηταν ολα ενα υπεροχο ονειρο.Η καμια φορα με πιανουν τα κλαμματα απ την ανασφαλεια οτι ολα αυτα ξαφνικα,με την παραμικρη αναποδη,θα χαλασουν.Πιστευω ομως,βαθια μεσα μου,οτι ολα θα πανε καλα,και οχι μονο αυτο,αλλα θα ρθουν και καλυτερες μερες.

 Καπου εδω σταματαω το κειμενο.Πρεπει να αρχισω να ετοιμαζομαι,θα αργησω και ο αλλος θα γκρινιαζει (ΠΑΛΙ!)
 Το μονο που εχουμε,ειναι ο εαυτος μας.Και το μονο που μπορουμε να κανουμε,ειναι να πιστευουμε σ αυτον.Η τουλαχιστον,να ελπιζουμε.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Beauty as a Lasting Truth

 (Η αλλως,η ομορφια βρισκεται στην παρακμη)
Οι ανθρωποι ειστε ηλιθιοι.Μουνοδουλοι/πουτσοδουλες,που το μονο που σας νοιαζει πανω στον αλλον ειναι τα μεγαλα,ζουμερα βυζια,η αντιστοιχα,καυλι του.
 Και το χειροτερο ειναι οτι αναπνεετε τζαμπα οξυγονο.Ακουτε σκατα μουσικη,βλεπετε σκατενιες ταινιες και διαβαζετε σκατενια βιβλια,η στη χειροτερη περιπτωση ηλιθιες φυλλαδες με γκομενες που φορανε  η δεν φορανε ρουχα,με κορμι,προσωπο και ενδυματα που οσο και να θελετε δεν θα αποκτησετε ποτε.Οι συζητησεις με τη πλειοψηφια των ανθρωπων ειναι βαρετες.
 Εχετε ελλειψη προσωπικης αισθητικης.Δεν θα μπορουσα ουτε αν το εγραφα με μια πενα βουτηγμενη στη χολη μου να εκφρασω ποσο ασχημο ειναι αυτο.Και να πω οτι δεν μπορειτε να το καλλιεργησετε,παει στο διαολο.Αλλα οι μισοι απο σας μπορειτε.Ομως οχι.Το ιδανικο σας ταιρι ειναι μια κακομαθημενη 15χρονη με χαριτωμενη μαπα που σκυλογαμιεται απο τα 13/ο γαματος γκομενος με το σιξπακ ο οποιος θα σας κερατωνει απο το πρωι ως το βραδυ.
 Κριμα που δεν υπαρχει ομορφια.Κριμα που δεν εχετε ουτε λιγο χαος μεσα σας.Κριμα που οι εντονες στιγμες στη ζωη σας ειναι μονο οταν πινετε κανεναν αλβανο.Και ακομα πιο κριμα που αντι να κοιταξετε να βελτιωσετε την αισθητικη σας,σχολιαζετε των αλλων.Λες και θα τη καταλαβετε ποτε.Για να αναλυσεις κατι,πρεπει να το κατανοησεις πρωτα.
 Ο καθενας εχει τα δικα του προτυπα ομορφιας,τα οποια εσυ ως ανιδεος δεν μπορεις να τα κατακρινεις.Και μην γυρισει κανεις τωρα να μου πει εσυ γιατι κρινεις.Εγω εχω δικη μου αισθητικη,την οποια ομως ΞΕΡΩ γιατι την εχω.Δεν διαλεγω κατι/καποιον απλα και μονο θα γουσταρα να ξεσκιστω μαζι του.
 Η ομορφια για μενα κρυβεται.Κρυβεται αναμεσα στις στιγμες του πονου και της ανακουφισης.Κρυβεται στο σημειο ζενιθ ενος βιβλιου.Κρυβεται στην ανδρεναλινη του να κανεις κατι παρανομο.Κρυβεται σ οτι σε απομακρυνει απο τον αληθινο κοσμο.Κρυβεται στα πρωινα που μολις εχει βγει ο ηλιος και εσυ γυρνας απο ξενυχτι εξουθενωμενος αλλα ηρεμος.
 Ομορφια δεν ειναι να σου λεει ο αλλος σ αγαπω καρδουλα μου.Ειναι να σε πηδαει και να θελει να βαλει φωτια εκεινη την ωρα ωστε να καειτε μαζι.
 Ομορφες δεν ειναι οι γκομενες με την ενισχυση ως το ταβανι και το κοιταωεσενααλλακοιταωαπενταντι-θολο-φοραω-φακους βλεμμα.Ομορφα ειναι τα τραβελια.
 Ομορφια δεν ειναι η ηλιθια εκνευριστηκη φυση του βουνου,ειναι τα φωτα σε ενα κλαμπ που αναβοσβηνουν και ολα μοιαζουν να γινονται σε αργη κινηση.
 Ομορφο δεν ειναι το σεξ,ομορφο ειναι το μεικ απ σεξ.
 Ομορφα δεν ειναι τα κλαψομουνικα ποιηματα,αλλα τα βρωμικα ποιηματα.
 Ομορφοι δεν ειναι ουτε ο τζονι ντεπ,ουτε ο μπραντ πιτ,ουτε ο γυαλιστερος φλωρος απο το τουαιλαιτ
 Ωραιοι αντρες ειναι αυτοι



 Και τελος,ωραιοι ανθρωποι ειναι αυτοι που εχουν ωραιες ψυχες.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

 Ειναι αυτη η μουσικη,που τρυπαει υπουλα,ανανδρα μεσα μου και με κανει να σε θυμαμαι.Ακουσε το.Ειναι το τραγουδι σου,ακους?
 Η αγαπη μου για σενα,ξεπερασε καθε λογικη.Νιωθω πως ειχαμε εκεινο το δεσμο,που οι Ιαπωνες ονομαζουν "εν".
 Το τραγουδι σου τελειωσε.Το εβαλα ξανα να παιξει.Μ αρεσει τοσο πολυ,παροτι μερικες φορες τρυπαει το λαιμο μου και μετα τρυπαει τα πλευρα μου και τ σφιγγει,ετσι μου κοβεται η ανασα,και φωναζω το ονομα σου,φωναζω,φωναζω,κλαιω,χτυπιεμαι και ματωνω οπως εκανα παλια,μακαρι να ταν ολα οπως παλια και να μπορουσα να σε δελεασω με κατι,αλλα το ειδα στα ματια σου προχτες,δεν εισαι ο ανθρωπος που γνωρισα,κ ολο κλαιω γιατι θελω να γυρισεις πισω,να γινουμε ενα οπως παλια και να παμε μες στη νυχτα στη παραλια και ας κανει κρυο,απ οποιους το ζηταω γελανε μαζι μου,εσυ δεν γελας,γελας μονο με τα αστεια μου,εσυ μ αγαπας ετσι δεν ειναι?γιατι δεν απαντας?ετσι δεν ειναι?
 Εμαθα να φτιαχνω καφε.Θες?
 Ω θεε μου,τι μαλακιες.Θα εκανα τα παντα για να γυρισεις πισω,τα παντα.Θα εδινα τα παντα για να μου φυγει αυτος ο κομπος στο λαιμο,και για να μπορω να σε κοιταζω χωρις να αποστρεφω το βλεμμα μου επειδη δεν εισαι το ιδιο ατομο που κοιταξα στα ματια,θελω να φυγει αυτο το τσουξιμο απο μεσα μου ,σαν τα τσιγαρα,που μονο τα δικα σου δεν με τσουζουν,τα ειχα παρει τη πρωτοχρονια με ενα μπαλονι και μετα το ξημερωμα βρωμικη απο ανθρωπινα υγρα να επαναλαμβανω "αλφα αλφα αλφα αλφα"αφου μονο αυτο μπορουσε να με σωσει.
 Δεν μετανιωσα ποτε που σε γνωρισα.Μ εκανες να ζησω.Με εμαθες τι ειναι ζωη.Μου εδωσες πνοη.Εισαι ο μονος εν ζωη καλλιτεχνης αγαπουλα μου.Εσυ και τα τσιγαρα σου και ο ιδρωτας ανακατεμενος με αερα και υγρα αναμεσα στα μπουτια μας ειναι η τεχνη της ζωης που ζησαμε μαζι.Ειναι οτι ζω μαζι σου,η μαλλον οτι εζησα με το ατομο που ησουν γιατι τωρα δεν σ αναγνωριζω,ουτε εσενα ουτε το ψυχρο σου υφος οταν με κοιτας στα ματια,κ εσυ μαλλον δεν αναγνωρισες εμενα,ειδες τον "ανθρωπο "σου το πρεζακι,το ξημερωμα να σε κοιταει μ ολο το μισος του κοσμου και να τιναζεται σαν πληγωμενο ζωο,δεν σ αδικω.Μα εσυ σε λιγο δεν θα βρισκεσαι εδω,καποιοι αλλοι θα παλευουν με τη σκονη.Τα καστανα μαλλια σου ειναι το πιο ομορφο πραγμα του κοσμου.
 Σε θαβω καμια φορα.Στην ακρη του μυαλου μου.Κ ειναι ασχημο να ξεχναω τα κομματια σου,δεν προσπαθησα ποτε να κρατησω τις αναμνησεις ομως.Δεν ξεγλιστρανε ποιητικα μεσα απο τα δαχτυλα μου.Απλα κανουν ενα τσαφ και σβηνουν.Σαν νεον πινακιδες.Τοσο απλα.Ισως μια μερα πεθανεις κ εσυ.Μεσα μου.Οπως καθε φορα που γινομαστε ενα.Και μ αγαπας.Και σ αγαπαω.Και μια μερα θα ειμαστε και οι 2 εδω,στο μηδεν.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

I buy every cry,cuz I dont trust.

 Καμια φορα,αναρωτιεμαι ποσο χρονο συνολικα αναλωνουμε καταλογιζοντας τις ευθυνες στους αλλους για ολα τα δεινα που εχουν τυχει στη ζωη μας.
 Οι ανθρωποι ειναι το πιο ανεγκεφαλο ειδος,ο πιο αθλιος κρικος σ αυτη τη γαμημενη αλυσιδα.Ωρες ωρες ευχομαι με ολη μου την καρδια(η την σκατοψυχια,πες το οπως θες) να ζουσα σε μια πολη ,προσφατα εγκαταλελειμμενη για οποιοδηποτε ηλιθιο λογο(τυφωνες,σεισμοι,πυρινικη εκρηξη).ΜΟΝΗ.μονημονημονη.
  Και να δω το που θα χρησιμευσει το να λες μαλακιες για τους αλλους και τις ζωες τους,απ τη στιγμη που η δικη σου ,ΟΣΑ και να πεις θα παραμεινει το ιδιο σκατενια, απογοητευτικη και αρκετα αναξια προσοχης ωστε να ασχολεισαι με των αλλων.
 Το πιο ευκολο πραγμα του κοσμου ειναι να βγαζεις κακια και κομπλεξ,ειδικα χωρις λογο.Το δυσκολο ειναι να βελτιωνεις τη ζωη σου και τον εαυτο σου.Οπως επισης ,κανεις δεν ενδιαφερεται για τα προβληματα σου.Κρατα τα για τον εαυτο σου,δεν ξερω τι θα τα κανεις,καντα οτι θες,και ΛΥΣΕ τα.Οπως ολοι μας.
 Υψηλες προσδοκιες να χεις μονο απο τον εαυτο σου,γιατι οι αλλοι ουτως η αλλως θα σε απογοητευσουν.Αν θες να κανεις καλα μια δουλεια,καντη μονος σου.Επισης.οποιος θεωρει οτι η υπομονη ειναι αρετη,ας τη βαλει στο κωλο του και ας περιμενει να συμβουν τα πραγματα που θελει μεχρι να πεθανει με το πουλι στο χερι.
 Ακομα χειροτεροι,ειναι αυτοι που συνεχως κλαψομουνιαζουν.Δεν λεω,η κλαψα ειναι μεγαλη εκτονωση,αλλα καποια στιγμη πρεπει να παρεις τις καταστασεις στα χερια σου και να παψεις να πλουτιζεις τη Κλινεξ.
 Σε γενικες γραμμες μαθε να ζεις,αφου ουτως η αλλως δεν μου κανεις τη χαρη να αυτοκτονησεις.