Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

with the decadance you suffer every night

"Κ ειναι που τιποτα δεν με κραταει πια σ αυτη τη πολη.Δεν ειναι οτι σταματησα να την αγαπαω.Απλα σταματησα να πιστευω στους ανθρωπους της.Γιατι τελικα,η πλειοψηφια ειναι τα ιδια χαλια.Το ανθρωπινο ειδος τα 3 τελευταια χρονια δεν εχει σταματησει να με απογοητευει ουτε στιγμη."
Θυμοταν ξεκαθαρα οτι πριν 3 μηνες,παλι ειχε κανει αυτη τη συζητηση.Ηταν φθινωπορο,κραταγε ενα red bull στο χερι.Ο καιρος ηταν μουντος,το τοπιο γκριζο,αλλα η λιγοστη πρασιναδα σ εκεινο το πολυαγαπημενο παρκο εκανε καπως καλυτερη την ατμοσφαιρα.
Κοιταζε τα γκριζα σπιτι διπλα της,και ενιωθε οι τοιχοι τους να ερχονται πιο κοντα.Πνιγοταν.Πνιγοταν πολυ.Ενιωθε πικραμενη,και προδομενη απ ολους και ολα.Ηθελε να ξεκινησει μια νεα ζωη,να κανει μια νεα αρχη,να ξεχασει οτι δυσαρεστο της ειχε συμβει,να παψει να κανει κακο στον εαυτο της.
Η φιλη της,η Κ.την κοιτουσε μια με κατανοηση,μια με απορια.Παλι καλα που ηταν αρκετα εξυπνη κοπελα,ωστε να καταλαβει τι εννοουσε,ομως δεν τα ειχε ζησει.Ακομα θυμοταν το βλεμμα της παρολαυτα.
Υστερα απο τρεις μηνες,ενιωσε παλι πως πνιγεται.Αυτη τη φορα,τα ατομα γυρω της ειχαν συμπεριφερθει οπως ακριβως περιμενε-μετρια.Ουτε ασχημα,ουτε πολυ ομορφα.Τουλαχιστον αυτος ηταν ακομα εκει,δεν την αφησε ουτε λεπτο,οτι κ αν γινοταν.Κ ας μην τους καταλαβαινε κανεις.
Εκεινος ηταν ενταξει απεναντι της,παντα κοντα της,κ αυτη σαν ανταλαγμα τον αγαπουσε με εναν αρρωστημενο τροπο,που ουτε εκεινη δεν καταλαβαινε.
Απλα ηθελε να ναι καλα και τιποτα αλλο,αλλα αυτες οι εκρηξεις θυμου της ....
Ομως αυτη ηταν ετοιμη να ανοιξει τα φτερα της.Το μελλον της ανοιγοταν μπροστα της,οι δρομοι ηταν ανοιχτοι και τα σκυλια δεμενα που λεει και ο λαος.Ειχε ονειρα,και τα εβλεπε ενα ενα να πραγματοποιουνται,ηταν τοσο νεα ,ηταν σαν να της χαριζαν τον κοσμο ,να της τον εδιναν στα χερια,να της ελεγαν παιξε,ειναι γυαλιστερος και πολυχρωμος,απλα προσεχε μην τον σπασεις,ειναι ευθραυστος
Ισως να ειχαν δικιο οι δικοι της,σκεφτοταν.Ισως να πρεπε να φυγει μονιμα πλεον απο αυτη τη χωρα.Κατα βαθος ομως,καπου μεσα της φοβοταν.Φοβοταν το αγνωστο.Δεν της αρεσαν οι αλλαγες,καποτε ειχε βολευτει στη ζωη της,ομως τωρα ηθελε να κανει μια νεα αρχη,το ηθελε τοσο πολυ.
Θα πηγαινε σε καποια αλλη χωρα,δεν θα μιλουσε σχεδον σε κανεναν και θα δουλευε σκληρα για να πετυχει αυτα που ηθελε.Αυτο ηταν το σχεδιο της.

επρεπε να φυγει.πνιγοταν.επρεπε να φυγει.

1 σχόλιο: