Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

 Σπανια εγραφα για γκομενους,Το θεωρουσα υπερβολη και γρουσουζια..Αλλα τουτη τη φορα το κανω,εντελως απενοχοποιημενα,εχω καθε επιγνωση πως εχουμε τελειωσει οριστικα.Αλλωστε,εσυ δεν ησουν γκομενος,ησουν πολλα παραπανω.
 Αστειο δεν ειναι?Λεγαμε πως δεν θα τελειωσουμε ποτε.Πιστευα πως δεν θα τελειωσουμε ποτε,το ιδιο και εσυ,Ο,τι και να γινοταν,σε οποιο ξενο κρεβατι και να κοιμομασταν,θα γυρνουσες σε μενα,και εγω σε σενα,με την ιδια λαχταρα του διψασμενου μπροστα στο νερο.Ησουν το νερο μου,σε ειχα αναγκη.Οχι μονο για αυτο που ημασταν,οχι μονο για οσα μου δωσες.Αλλα επειδη με ξαναεκανες ανθρωπο.Μετα απο εσενα βρηκα ξανα την πιστη μου και παρα τα οσα εγιναν,δεν θα τη χασω,γιατι ξερω πως εκει εξω θα ξαναβρω καποιον σαν εσενα,θα ξαναζησω το παραμυθι μου,και παρα το ασχημο τελος του,μπορω να πω οτι το εζησα.Ειμαι χαρουμενη,γιατι ελαχιστοι ειχαν την ευκαιρια να ζησουν τις μερες μας.Ειμαι περηφανη που τις εζησα,ακομη κ αν οι καλες στιγμες ηταν τοσο λιγες,σε σχεση με τις ασχημες.
 Δεν ξερω ποιος εκανε τα περισσοτερα λαθη,επαψα να τα μετραω,γιατι δεν ειχε σημασια.Χαρη σε σενα κοιμαμαι καθε βραδυ με την επιγνωση οτι υπαρχει καλο στον σκατοκοσμο,υπαρχει ερωτας,υπαρχει αγαπη,υπηρξαμε εγω και εσυ,εσυ και γω και γαμω τα παντα.Σ αγαπαω ρε μπασταρδε και σε μισω μαζι,θελω το κακο σου και το καλο σου ταυτοχρονα.Θελω να σαι χαρουμενος με καποια αλλη,πραγματικα το θελω,γιατι μαζι βουλιαζαμε στη δυστυχια απο το πολυ παθος,τη πουτανα την απουσια που την ενιωθα στο πετσι μου και τον πολυ ερωτα.Αν δεν μπορεσα εγω να νικησω τον εαυτο μου και να παψω να σε στεναχωρω,ας το κανει καποια αλλη,ειλικρινα δεν με νοιαζει,αρκει εσυ να σαι καλα.
 Παρηγορω τον εαυτο μου που τα σκατωσαμε τοσο πολυ,με την ιδεα πως δεν θα αντεχαμε τοση ευτυχια.Δεν γινοταν να υπαρξει κατι τοσο καλο στη ζωη μου,δεν το πιστευα και τα γαμησα ολα.Η μηπως εσυ φταις.Ποτε δεν θα μαθω.Εισαι τοσο δειλος για να μου πεις,και εγω τοσο μα τοσο παρανοικη.
Αγορακι μου.....