Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

 Δεν θα ξανακανω ποτε φιλους,Ουτε θα ξαναβρω ποτε γκομενους.Γιατι αυτα τα 2 πραγματα ειναι λαθος απο τη φυση,γ αυτο κ οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι τοσο δυσλειτουργικες και απαισιες.Ο ανθρωπος ειναι φτιαγμενος ετσι ωστε να ζησει και να πεθανει μονος του.
 Βασικα,τωρα που το σκεφτομαι,κ η ζωη ειναι ενα λαθος.Γι'αυτο κινδυνευουμε να πεθανουμε απ το παραμικρο.Ολα οσα μας αρεσουν,οπως το σεξ,το φαι,το ποτο,τα ναρκωτικα,κρυβουν κινδυνους."Μην κανεις αυτο γιατι θα πεθανεις"
 Η αληθεια ειναι πως τον τελευταιο μηνα,αρκετα προδομενη απο τα 2 μοναδικα ατομα που αγαπησα ποτε αρχισα να επαναπροσδιοριζω τους στοχους μου.
 Για αρχη,ειμαι ηλιθια.Κ αν δεν ειμαι ,θα γινω.Θα γεμισω το μυαλο μου σεξυ εσωρουχα,θα ξεχασω ποιος ειναι ο Καραγατσης και θα διαβαζω μονο τα αρθρα του κοσμοπολιταν τυπου"εχασα τον αντρα μου " για να νιωθω καταραμενη,δεν θα ξανααγαπησω ποτε κανεναν κ ουτε θα κανω θυσιες γ αυτον.Κομμενες οι φιλοσοφικες συζητησεις στη παραλια του Φαληρου,κομμενα τα "Αναστασια δεν ειμαι καλα,κανε κατι" "Ερχομαι αμεσως απο εκει να σε βοηθησω ".Δεν θα ξανανοιχτω σε κανεναν.
 Μακαρι να μην εχω συναισθηματα για να μην ανοιγομαι,μακαρι να μην ξανανιωσω κενη ποτε μου,μακαρι να μπορω να πηδιεμαι με τον καθε ακυρο και να μην με νοιαζει τιποτα,μακαρι να μην ξανανιωσω τοσο απελπισμενη ωστε να αρχισω να κοβομαι η να θελω χαπια,μακαρι να ψωνιζω σαν πουστης και να μην ξαναδανεισω λεφτα(δανεικα κ αγυριστα),μακαρι να μην ξαναερωτευτω ποτε,μακαρι να ξεχασω οτι καποτε πληγωθηκα,μακαρι  να μην ξαναβαλω το εγω κανενος πανω απ τις αναγκες μου,μακαρι να σταματησει αυτη η φωνη στο κεφαλι μου να ουρλιαζει πως θελει αγαπη και φροντιδα,μακαρι να χωσω το καλαμακι βαθια στο ρουθουνι μου και να τρυπισει τον εγκεφαλο μου και να ρουφηξει τη φαια ουσια μου,μακαρι να μην ξαναπεσω ποτε στα πατωματα απο το κλαμμα,μακαρι να γινω κακια και να παψω επιτελους να συγχωρω αυτους που μου εκαναν κακο ΚΑΚΟ ΚΑΚΟ.
 Τοσα πολλα μακαρι-το μακαρι ειναι αστεια λεξη σαν μακαρονι,και ταυτοχρονα απειλητικη ,σαν μαχαιρι πανω απο το κεφαλι μου.
 Κουραστηκα να προσποιουμαι στον εξω κοσμο πως ολα ειναι καλα.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,ΕΝΤΑΞΕΙ?Πληγωθηκα.Ξανα και ξανα και ξανα.Και ειμαι μονη μου.Παντα ημουν.
 Αλλα αυτη τη φορα ειναι αλλιως.Δεν θελω κανεναν διπλα μου πια,γιατι μου κανετε κακο.Ολοι σας.Οσο δενομαι μαζι σας η με πληγωνετε,η με πληγωνετε οταν φευγετε.Και να πατε να γαμηθειτε.Εγω δεν θα εκδικηθω κανεναν σας,γιατι εγω ξερω να αγαπαω και δεν μου παει καρδια.
 Ισως μια μερα,να παψω να ζητιανευω αγαπη απο ζωα,και να μαθω να αγαπαω μονη μου τον εαυτο μου.Και το πρωτο βημα για αυτο ειναι να φυγουν απο τη ζωη μου οσοι μου ρουφανε το ειναι.Αν και υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα τα ξεχασω ολα αυτα .Το μεγαλυτερο μου προβλημα θα ειναι να παρω κορσε χελοου κιτι.Θα ξεχασω οτι εχω συναισθηματα.


 Οχι.Δεν μπορω.Μακαρι να μπορουσα.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Παλι.

I wrote this novel just for you
It sounds pretentious but it's true
I wrote this novel just for you
That's why it's vulgar
That's why it's blue
And i say, thank youAnd i say, thank you
I wrote this novel just for mom
For all the mommy things she's done
For all the times she showed me wrong
For all the time she sang god's song
And i say thank you mom
Hello mom
Thank you mom
Hi mom
I read a book about the self
Said i should get expensive help
Go fix my headCreate some wealth
Put my neurosis on the shelfBut i don't care for myself
I don't care for myself
I don't care for myself
I don't care

 Δεν θελω καν να γραψω γι'αυτο.Φοβαμαι και το στομαχι μου βραζει.
 Κ αν εισαι οντως διπλα μου,μεινε εκει.Να ξαπλωσουμε για λιγο.Να ξαποστασουμε.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Truth is..

Ένας ελεύθερα μόνος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τον άλλο. Γιατί δεν τον φοβάται, δεν εξαρτάται από αυτόν, δεν τον χρησιμοποιεί, δεν τον απομυζά

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

 Μερικοι ανθρωποι γεννιουνται ομορφοι.Μερικοι οχι.Και ζουν μ αυτο για το υπολοιπο της ζωης τους.

 Τι ωραια που ακουγονται τα βηματα σου με τις αρβυλες στο χωμα και στις πλακες των πεζοδρομιων.Πιο σιγουρο.Πιο δυναμικο.

 Σας εχω πει ποτε ποσο σκατα ειναι η σοκολατα?Δεν μ αρεσει,καθολου.Σχεδον ποτε δεν σκεφτηκα "θελω κατι σοκολατενιο".Θελω κατι αλμυρο,παντα.Μακ ντοναλντς,πατατακια.Εστω σε κρισεις υπογλυκαιμιας να θελα μαλλι της γριας η παγωτο τσιχλοφουσκα,αλλα ποτε σοκολατα.



 Ποιον κοροιδευω.Τιποτα δεν προκειται να παει καλυτερα.Τιποτα δεν θα αλλαξει.Οι ανθρωποι δεν αλλαζουν,επομενως ουτε οι καταστασεις.Η συνηθεια ειναι μεγαλο πραγμα,πολυ μεγαλο.Ισως ολα να γινουν καλυτερα για λιγο καιρο ,και μετα παλι στο μηδεν.
 Μου ειχε πει ενας τυπας καποτε,οτι ο φοβος ειναι ο καλυτερος συμμαχος μας,γιατι μας προστατευει απο το να φαμε τα μουτρα μας.Τοτε ειχα αντιμετωπισει την φραση του με περιφρονηση,γιατι ποτε δεν υπηρξα δειλη.
 ......Δυστυχως.
  Βαρεθηκα να τρωω τα μουτρα μου,ΒΑΡΕΘΗΚΑ,ΒΑΡΕΘΗΚΑ,ΒΑΡΕΘΗΚΑ.
 ΑΚΟΥΣ?ΒΑΡΕΘΗΚΑ.

 Κ οχι τιποτα αλλο,οταν παρεις φορα το να τρως τα μουτρα σου ποναει χιλιες φορες πιο πολυ.Υποθετω οτι εγω μαλλον πηρα οσο πιο πολλη φορα μπορουσα,σαν καλος,αυθορμητος μαλακας.
 Καπου εδω ερχεται και το προβλημα που ειχα ανεκαθεν με τον αυτοελεγχο και την αυτοπειθαρχια.
 "Δεν θα σε ξανασυγχωρησω" "Δεν θα σε αφησω να μου ξανακανεις μαλακια" "Δεν θα γυρισω πισω" "Θα συνεχισω τη ζωη μου" "Δεν θα ξανακανω κακο στον εαυτο μου " ¨
  Αρχιδια.Τα κανω ολα,ξανα και ξανα και ξανα και ξανα και ξανα ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ.

 Με εμενα νευριαζω,που επιβαλλομαι σε ολους τους αλλους εκτος απο τον ιδιο μου τον εαυτο.Που δεν μπορω να ξεκοψω απ οτι μου κανει κακο,που αφηνω ηλιθιους εθισμους να μου γαμανε τη ψυχολογια.
 Γιατι αν περιμενα απο τους αλλους,και νευριαζα κιολας μαζι τους,σωθηκα.

 Ποσο αποφασισμενος εισαι να κρατησεις κατι που αγαπας?Κ ως που θα εφτανες γ αυτο?
 Τι θυσιες θα εκανες?Ποσο θα ηθελες πραγματικα να το κρατησεις?
 Και μηπως τελικα,ειναι πολυ αργα?

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

There's a look on your face I would like to knock out
See the sin in your grin and the shape of your mouth
All I want is to see you in terrible pain
Though we wont ever meet I remember your name

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

You`re a scum, you`re a scum and I hope that you know
That the cracks in your smile are beginning to showNow the world needs to see that it's time you should go
There's no light in your eyes and your brain is too slow

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to God I can think of a nice thing to say
But I don't think I can so fuck you anyway

Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth
I could creep up beside put a gun in your mouth
makes me sick when I hear all the shit that you say
so much crap coming out it must take you all day

There's a space kept in hell with your name on the seat
With a spike in the chair just to make it complete
When you look at yourself do you see what I see
If you do why the fuck are you looking at me

Theres a time for us all and I think yours has been
Can you please hurry up cos I find you obscene
We cant wait for the day that youre never around
When that face isnt here and you rot underground

Cant believe you were once just like anyone else
Then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
But I dont think I can so fuck you anyway

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

I smoke a dozen cancer sticks.

 Το δωματιο εχει γινει τεκες,μυριζει τσιγαρα και Hypnotic Poison

 Θα ειμαστε πολυ καλυτερα ο ενας χωρις τον αλλον.Δεν σε θελω.Νιωθω ηλιθια και μονο που γραφω για σενα,σαν να γραφω για εναν φανταστικο φιλο που δεν υπηρξε ποτε.

 Αλλα υπηρξες,Μου πηρες και ενα τριανταφυλλο.Ηταν πολυ περιεργη κινηση εκ μερους σου,εσενα που εισαι ο βασιλιας του κυνισμου.
 Η ισως και να μην εισαι,τουλαχιστον με τον τροπο που σε γνωριζω εγω.
 Επισης,μου μαγειρεψες.Με πηγες σε συναυλιες που δεν θα ειχα σκεφτει καν να παω αν δεν σε ηξερα.Μου εκανες τα πιο ωραια δωρα που μου εχουν κανει,αν και δεν τα εχω πλεον.Μου εμαθες ενα σωρο μερη,κοιμομασταν καθε βραδυ μαζι οταν εμενα μονη μου το καλοκαιρι,και μου ειπες οτι ηταν οι καλυτερες μερες των διακοπων σου.Οταν ημουν στεναχωρημενη,ησουν ο πρωτος που επαιρνα τηλεφωνο,κ εσυ το ιδιο.Πρωτη φορα ενιωσα σε ενα "ξενο" σπιτι πιο ανετα απο το δικο μου.

 Κ ομως,αυτη τη στιγμη νιωθω πως ολα αυτα εχουν γινει σε καποιο αλλο συμπαν.Δεν μπορω καν να μυρισω τη μυρωδια σου.Τους μηνες(σχεδον χρονο?!) που περασα με εσενα καταλαβα οτι οταν εισαι χωρια με τον αλλον δεν συγκρινεται με τιποτα με τις ωρες που περνας μαζι του.Δυο εντελως διαφορετικες καταστασεις.Ακομα και τα ατομα αλλαζουν.

 -Αγαπω πολυ τα σημαδια.Ισως μια απ αυτες τις μερες να βρω το κουραγιο και τα χρηματα να παω να κανω το τατουαζ που θελω τοσο.-

Ειναι αμηχανο να τα γραφω ολα αυτα.Χωρις κλαμματα και παρανοιες,εντελως αποστειρωμενα και απλα.

 Εχω παρατηρησει οτι πολλοι ανθρωποι γυρω μας,προσπαθουν να μας κανουν κατι που δεν ειμαστε,νομιζω εσυ μου το ειχες πει αυτο οταν συζητουσαμε για εναν τριτο.Μας βαζουν ψηλα,ενω ξερουν πως δεν ανηκουμε εκει,προσπαθωντας αθελα τους να μας χρησιμοποιησουν για να κλεισουν τα κενα μεσα τους.Αλλα αυτα δεν κλεινουν,γιατι εμεις δεν ειμαστε αυτο που πρεπει.
 Μερικοι ανθρωποι θα μεινουν για παντα ξενοι,οσο κ αν επιμενουν να μας φωναζουν καρδουλες,ψυχουλες,ζουζουνακια.Εσυ δεν μου εισαι ενας απο αυτους τους ανθρωπους.Σε ενιωθα,οχι σαν εραστη μου,αλλα σαν τον πιο κοντινο μου ανθρωπο.

 Ειναι ωραιο να εισαι μονος σου.Ειναι ωραια η ηρεμια.Νιωθω πιο εντονα τη γευση του φαγητου που τρωω,μπορω να ξανακανω συζητησεις που να μην περιλαμβανουν τις εμμονες μου,το κινητο μου μενει κλειστο ξανα.Αλλα καποια πραγματα,ενω σε αδειαζουν,σε γεμιζουν.

 Και καπου εκει ερχεται το μισος.

 Ειναι απιστευτο το πως δουλευει μεσα μας το μισος.Μαζευεται σιγα-σιγα και υπουλα.Στο τελος,νιωθεις πως θες να κανεις κακο στον αλλον χωρις να περιμενεις αφορμη,επειδη υπεφερες μαλλον αρκετο καιρο.

Κριμα,κ ηταν ωραιο λουλουδι.Το φυλαγα τοσο καιρο τωρα μαζι με το πικαπ και τους δισκους μου.