Ισως να ναι η οδυνη λοιπον.Η ισως να ναι το γεγονος οτι εισαι παντα μονος,ακομα κ αν για λιγο καιρο ειχες την εντυπωση πως οχι.Η μηπως ειναι η μια καταστροφη μετα την αλλη που σε γονατιζουν?
Η μοναξια ειναι πολυ βαρυ πραγμα.Εσυ δεν ησουν που κατηγορουσες τους αλλους πως μια μερα θα πεθανουν μονοι αδειοι κ ερημοι?Προσεχε τι λες,γιατι γυριζει πισω.
Μετα απο τοσους μηνες,αυτη η πολη ξαναμικραινει πανω απο το κεφαλι μας,γινεται κοκκινη,γινεται προσευχη και εσυ πνιγεσαι και προσπαθεις να αναπνευσεις,να παρεις αερα,αλλα ματαια
Θα σε αναγνωρισει οπως εχεις γινει?Θα σταθει στη μεση του μηδεν,του πουθενα να σου κρατησει το χερι?Μπορει να τον εχεις αναγκη,αυτον και το προσωπο του,και τα τραγουδια του,και τις εικονες του
Αλλωστε κ εσυ δεν περασες ποτε απ αυτη τη γη,και δεν θα αφησεις το αποτυπωμα σου στα χρονια της