Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

internalization

 Θυμαμαι,οταν περνουσα τις δυσκολες φασεις της εφηβειας και της ζωης μου,εκανα τραγικα κακο υπνο.Τραγικα.Υπεφερα απο εφιαλτες.Ο ενας μετα τον αλλον,ολοι μου οι φοβοι ,που επνιγα καθε μερα,ολες μου οι ανησυχιες,με χαστουκιζαν βιαια στον υπνο μου.Ανελεητα.Ο ενας μετα τον αλλον.
 Αργοτερα,περασα ενα σταδιο οπου ολα μου τα ονειρα ηταν κουραστικα,με σκοπο παντα να αποκτησω κατι ,για το οποιο κοπιαζα,και το οποιο λιγο πριν αγγιξω,εχανα.
 Δεν μου αρεσει καθολου που αυτο το σταδιο εχει πλεον γινει η αληθινη μου ζωη.
Ουτε που βλεπω στον υπνο μου τα δοντια μου να πεφτουν.Θανατο δεν συμβολιζει αυτο?


 "Δεν περιμενα ποτε οτι η ενηλικη ζωη θα ηταν τοσο ενηλικη".Ουτε οτι θα απομονωνα τον εαυτο μου.Ουτε οτι θα εδιωχνα απο διπλα μου τον μονο ανθρωπο που εδειξε να με κατανοει-εστω και στο ελαχιστο-και να μπορω να επικοινωνησω.Ουτε εκεινη τη μοιραια πουτανα νυχτα που μου γαμησε τα πρεκια και τις σχεσεις με τους γυρω μου ανεπανορθωτα,λες και δεν ημουν αρκετα ψυχανωμαλη μεχρι τωρα.Λες και δεν ειχα αρκετα σκατα βιωματα.Ουτε οτι θα ξοδευα ωρες διαβαζοντας.Ουτε οτι η σχολη θα ηταν το καταφυγιο μου.Αν ειναι αυτα τα τιμηματα της ενηλικης ζωης που πρεπει να πληρωνω για να βρω την ησυχια μου,ενταξει.Τα πληρωνω.Αλλα γιατι δεν την βρισκω 

 Σου λενε γραψε.Εισαι καλος σ αυτο.
Καλα,περα απο το οτι πουτσες καλος εισαι σε αυτο,πως να θες να γραψεις?Ναι,οκ,εισαι καλυτερα αφου γραψεις,αλλα σκεφτηκε ποτε κανεις τι παιζει την ωρα που τα βγαζεις στο χαρτι/πισι/γουατεβερ?Αναρωτηθηκε κανεις αραγε οτι ισως,ιιιισως, θελει δυναμη να βγαζεις πραγματα απο μεσα σου,οταν μια ζωη εχεις μαθει να κρυβεις τα παντα?Οτι ισως να μη θες να τα βγαλεις.Ισως θες να τα θαψεις μεσα σου ,να μη ξαναμιλησεις για αυτα,να τα μαζεψεις στην ακρη της γλωσσας σου και να τα καταπιεις για παντα.Δεν με ενδιαφερει πως θα εξωτερικευτουν ολα,απλα να κανουμε πως δεν εγιναν.Ποτε.

 Πανω που νομιζα οτι ολα εφτιαξαν,οτι ειχα κατι σταθερο,ενα σημειο αναφορας,ολα διαλυθηκαν.Και μαλλον πρεπει να το αποδεχτω.Τιποτα δεν κραταει για παντα.

 Απ την αλλη τιποτα δεν κραταει τοσο λιγο,αντε γαμησου.

-Μπορει να ειναι ολα δυσκολα για τα λιγα λεπτα ευτυχιας που θα εχουμε.Εγω αυτα περιμενω.
-Εγω παλι δεν μπορω να εκτιμησω λιγα λεπτα ευτυχιας μεσα σε τοσα μαρτυρια.
-Πρεπει να μαθεις να πηγαινεις τον εαυτο σου πισω στα ομορφα.
-Τουλαχιστον ειμαστε οπως παλια.Εγω ειμαι το ιδιο αρνητικη και απαισιοδοξη.Εσυ οχι.
-Ναι,αυτο δεν αλλαξε.Πολυ.