Δεν θα ξανακανω ποτε φιλους,Ουτε θα ξαναβρω ποτε γκομενους.Γιατι αυτα τα 2 πραγματα ειναι λαθος απο τη φυση,γ αυτο κ οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι τοσο δυσλειτουργικες και απαισιες.Ο ανθρωπος ειναι φτιαγμενος ετσι ωστε να ζησει και να πεθανει μονος του.
 Βασικα,τωρα που το σκεφτομαι,κ η ζωη ειναι ενα λαθος.Γι'αυτο κινδυνευουμε να πεθανουμε απ το παραμικρο.Ολα οσα μας αρεσουν,οπως το σεξ,το φαι,το ποτο,τα ναρκωτικα,κρυβουν κινδυνους."Μην κανεις αυτο γιατι θα πεθανεις"
 Η αληθεια ειναι πως τον τελευταιο μηνα,αρκετα προδομενη απο τα 2 μοναδικα ατομα που αγαπησα ποτε αρχισα να επαναπροσδιοριζω τους στοχους μου.
 Για αρχη,ειμαι ηλιθια.Κ αν δεν ειμαι ,θα γινω.Θα γεμισω το μυαλο μου σεξυ εσωρουχα,θα ξεχασω ποιος ειναι ο Καραγατσης και θα διαβαζω μονο τα αρθρα του κοσμοπολιταν τυπου"εχασα τον αντρα μου " για να νιωθω καταραμενη,δεν θα ξανααγαπησω ποτε κανεναν κ ουτε θα κανω θυσιες γ αυτον.Κομμενες οι φιλοσοφικες συζητησεις στη παραλια του Φαληρου,κομμενα τα "Αναστασια δεν ειμαι καλα,κανε κατι" "Ερχομαι αμεσως απο εκει να σε βοηθησω ".Δεν θα ξανανοιχτω σε κανεναν.
 Μακαρι να μην εχω συναισθηματα για να μην ανοιγομαι,μακαρι να μην ξανανιωσω κενη ποτε μου,μακαρι να μπορω να πηδιεμαι με τον καθε ακυρο και να μην με νοιαζει τιποτα,μακαρι να μην ξανανιωσω τοσο απελπισμενη ωστε να αρχισω να κοβομαι η να θελω χαπια,μακαρι να ψωνιζω σαν πουστης και να μην ξαναδανεισω λεφτα(δανεικα κ αγυριστα),μακαρι να μην ξαναερωτευτω ποτε,μακαρι να ξεχασω οτι καποτε πληγωθηκα,μακαρι  να μην ξαναβαλω το εγω κανενος πανω απ τις αναγκες μου,μακαρι να σταματησει αυτη η φωνη στο κεφαλι μου να ουρλιαζει πως θελει αγαπη και φροντιδα,μακαρι να χωσω το καλαμακι βαθια στο ρουθουνι μου και να τρυπισει τον εγκεφαλο μου και να ρουφηξει τη φαια ουσια μου,μακαρι να μην ξαναπεσω ποτε στα πατωματα απο το κλαμμα,μακαρι να γινω κακια και να παψω επιτελους να συγχωρω αυτους που μου εκαναν κακο ΚΑΚΟ ΚΑΚΟ.
 Τοσα πολλα μακαρι-το μακαρι ειναι αστεια λεξη σαν μακαρονι,και ταυτοχρονα απειλητικη ,σαν μαχαιρι πανω απο το κεφαλι μου.
 Κουραστηκα να προσποιουμαι στον εξω κοσμο πως ολα ειναι καλα.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,ΕΝΤΑΞΕΙ?Πληγωθηκα.Ξανα και ξανα και ξανα.Και ειμαι μονη μου.Παντα ημουν.
 Αλλα αυτη τη φορα ειναι αλλιως.Δεν θελω κανεναν διπλα μου πια,γιατι μου κανετε κακο.Ολοι σας.Οσο δενομαι μαζι σας η με πληγωνετε,η με πληγωνετε οταν φευγετε.Και να πατε να γαμηθειτε.Εγω δεν θα εκδικηθω κανεναν σας,γιατι εγω ξερω να αγαπαω και δεν μου παει καρδια.
 Ισως μια μερα,να παψω να ζητιανευω αγαπη απο ζωα,και να μαθω να αγαπαω μονη μου τον εαυτο μου.Και το πρωτο βημα για αυτο ειναι να φυγουν απο τη ζωη μου οσοι μου ρουφανε το ειναι.Αν και υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα τα ξεχασω ολα αυτα .Το μεγαλυτερο μου προβλημα θα ειναι να παρω κορσε χελοου κιτι.Θα ξεχασω οτι εχω συναισθηματα.


 Οχι.Δεν μπορω.Μακαρι να μπορουσα.