Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

 Γυρισα απο την δουλεια.Σχεδον τρεχοντας.12 ωρες στο ποδι.Ανοιξα το σπιτι.Πεταξα τα πραγματα μου κατω.Ετρεξα να αναψω θερμοσιφωνα.Μεχρι να ζεσταθει το νερο,ετοιμασα κατι να φαω.Εβγαλα το ουισκι απο το ντουλαπι με τα ποτα.Ειχα και ενα παρτυ να παω.Καθως καθομουν πανω απο το ματι της κουζινας,καταλαβα τι δεν πηγαινε καλα.

 Ολα χανουν με σταθερους ρυθμους, ολο και πιο πολυ το νοημα τους.


 Ας τρεξουμε λιγο τον χρονο,και ας επικεντρωθουμε στις 7 το πρωι που η παρεα ειχε σπασει και γυρνουσα απο το παρτυ στο σπιτι μαζι με τη Μαρ.Ειχαμε πιασει κουβεντουλα.Ημουν απολυτως εξουθενωμενη,πονουσαν τα ποδια μου απο τη δουλεια και τον χορο,και εκεινης της ειχε φυγει ο πατος απο το παπουτσι (εφταιγε το ξεφαντωμα).Συζητουσαμε γενικα για ζευγαρια,μιας και οι δυο μας εχουμε περιπου την ιδια αποψη για τις σχεσεις,οντας φορεβερ αλοουν-ελευθερες.Καποια στιγμη,αγνωστο το πως,ηρθε στη συζητηση το θεμα ενος ζευγαριου με το οποιο καναμε παρεα και το οποιο προσφατα ετοιμαζοταν για γαμο,αλλα ,εντελως ξαφνικα,ολα εσπασαν,χαλασαν,γαμηθηκαν.Αρχικα,κανενας μας δεν μπορουσε να το πιστεψει.Μετα,οταν τα πραγματα εγιναν χειροτερα,απλα εμεινα βουβη και αναυδη να παρακολουθω το δραμα το οποιο ειχα σχεδον ζησει στο παρελθον,στη τελευταια του πραξη.Υστερα ,η συνεχεια προβλεπομενη.Ναρκωτικα,κλαμματα,φωνες,καταχρησεις,αυτοκτονικες τασεις και δεν συμαζευεται.Δυστυχως,δεν ειμαστε ολοι το ιδιο δυνατοι,οποτε αναρωτιομασταν που θα φτασει αυτη η κατασταση.Ευτυχως,αυτη η απιστευτη κατασταση με εκανε να θυμηθω το σκληρο περιβλημα με το οποιο εχω τυλιξει τον χαρακτηρα μου,και να συνελθω,αφου τελοσπαντων,τι το συζηταμε,ο ερωταςς και τα συναισθηματα ειναι για τον πουτσο.
 Ξαφνικα ομως,ενιωσα να με ρουφαει μια μαυρη τρυπα.Σχεδον με κατακλυσε οδυνη.
 Πες μου,ειπα στη Μαρ,περιμενες να συμβει κατι τετοιο σ αυτους?Πιστευα πως θα ηταν μαζι για πολυ καιρο ακομη.
 Κ ολο τετοια βλεπω να γινονται,ομως αν ισχυει αυτο,που παμε?
 Σε τι θα εχουμε πιστη?Δεν μπορω να πιστεψω σε τιποτα πια,και φοβαμαι να νιωσω.Ξεχνω σιγα-σιγα οσα ιδανικα,ονειρα και αξιες ειχα.



 Μα δεν θελω η ζωη μου να ναι ετσι.Δεν θελω να φτασω 30,και μεχρι τοτε να δουλευω,να βγαινω,να σκαλωνω με τυπους και μετα να ξενερωνω,να μου γαμανε τη ψυχη καθε φορα που ανοιγομαι,να ειμαι μια μηχανη που απλα ζει,δεν υπαρχει ουσιαστικα και μετα να ψοφησω και να φανε το κουφαρι μου τα σκουλικια,να περνανε απο τον ταφο μου,μια ακομη νεκρη μεσα σε τοσους αλλους,που απλα εζησε και αυτο ηταν ολο.Κατι πρεπει να γινει.Κατι θα γινει.Η απλα θα με φαει η πραγματικοτητα.

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Ραντομνες

Αλλωστε,ειναι παραπανω απο προφανες οτι μεχρι και τα συναισθηματα,τα εχει αντικαταστησει η γιατονπουτσοσυνη σας.
 Η μαλλον "μας",αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια.
 Μ αρεσει να γαμιεμαι,αλλα πιθανοτατα,μ αρεσει πιο πολυ να γαμαω.


 Τοσα μα τοσα χρονια αναπτυξης,και το μονο που κυνηγαμε ειναι χρυσος και πολυτιμοι λιθοι,που στη τελικη εμεις τους δωσαμε αξια.Κατι σαν τις μαιμουδες ενα πραγμα,που εκστασιαζονται βλεποντας γυαλιστερα αντικειμενα.Δεν το λεω για να τονισω την αγαπησιαρικη πλευρα του θεματος-ισα ισα που μου προκαλει αηδια οτιδηποτε χαριτωμενο η γλυκουλι.Απλα,να,ειναι που ειμαστε αξιοθρηνητοι.

 Τωρα τελευταια σκεφτομαι διαφορα,ειδικα για την ζωη και τον θανατο.Ξερω πως ειναι πολυ αργα,η και πολυ νωρις για να καιω τα λιγα κυτταρα που μου εχουν απομεινει σε τετοια θεματα,αλλα η προοπτικη του να σαπισω κατω απ την γη δεν με ενθουσιαζει.Καθολου.


 Παραλληλα,ειμαι βυθισμενη σε μια δινη δευτερης εφηβειας,με οτι αυτο συνεπαγεται.Ειμαι ξανα 14 και ψαχνω να βρω το ποια ειμαι.

Τιποτα δεν μπορει να με βλαψει πια.


 Μια απο αυτες τις μερες,πιστεψα πως δεν θα πεθανω.Ποτε.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

ορεβουαρ

Η Αναστασια ειναι ζαντα,λιωμα,τυφλα.Η Αναστασια θελει πιπι.Η Αναστασια μπαινει στις τουαλετες ενος μπαρ στο Γκαζι,που ειναι γνωστες για τις στρωσεις βρωμιας τους και τις πολυαριθμες ερωτικες περιπτυξεις που εξελισονται καθε σαββατο εκει.Η Αναστασια αηδιαζει απο την κατασταση της τουαλετας,και μεσα στο οινο-πνευματωδες μυαλο της,αποφασιζει πως δεν της λειπει τιποτα απο το να γινει ενας βαρβατος αντρας,επομενως ειναι αποφασισμενη να κατουρισει ορθια.Κατεβαζει το μικροσκοπικο της σορτς,βαζει στοχο και αρχιζει,ομως ετσι μεθυσμενη οπως ειναι,ζαλιζεται,παραπαταει,και το πολυτιμο χρυσο υγρο πιτσιλιεται στις τρεσσες της.


Καιιιιι καπως ετσι ειναι η ζωη μου τωρα τελευταια.
(Η Αναστασια ειμαι εγω,ενημερωτικα.Και οχι,δεν κατουραω ορθια συνηθως.)
 Παντα πιστευα οτι η κλισε ατακα "Γιατι πινεις""Γιατι εχω πραγματα μεσα μου που πρεπει να σκοτωσω" ειναι υπερεκτιμημενη και εξυπνη μονο οταν εισαι 14.
 Λαθος.
 Υποθετω πως εχω κ εγω πραγματα να σκοτωσω μεσα μου.Βασικα,ειναι μπερδεμενη η κατασταση.Τα χω σκοτωσει ολα.Δεν θυμαμαι αν ηταν το οινοπνευμα,η το γεγονος οτι δυστυχως ωριμαζω και αφηνω το ντραμα(Αληθεια,οταν ωριμαζεις γινεσαι αναισθητη καριολα?Η μονο σε εμενα ετυχε αυτο?).Τελοσπαντων,εχω κατι μικρο που προσπαθω να σκοτωσω,αλλα δεν ψοφαει το γαμημενο.Παροτι ξυπναω σχεδον καθε μερα με χανγκοβερ-ειδικα τα πρωινα,νιωθω σαν να χω παθει τροφικη δηλητηριαση.Οπως το κοβω,πιο ευκολα θα ψηθουν τα σπλαχνα μου απο το αλκοολ,παρα αυτο.Εχουμε και κριση και τα ναρκωτικα ειναι ακριβα.(Ελατε,τρεξτε ολοι να γραψετε ποσο μαλακω ειμαι ,ποσο ασχημα ειναι αυτα που λεω.Μετα μπειτε στη φουστα της μαμας σας ,διοτι εγω γραφω,και γραφω οτι θελω,κ αν θελω να πω οτι οποιος εχει μεγαλα βυζια εχει τζαμπα ναρκωτικα,θα το πω.Κανενα απο εσας τα βλαμμενα δεν θα με λογοκρινει,στη τελικη να πατε να γαμηθειτε να στρωσετε)
 Αυτο που προσπαθω επιμονα να πω..
 Γαμα το.
 ΜΗ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΥΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΗΛΙΘΙΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ.ΑΝ ΤΗ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΕΞΗ θα βγαλω σπυρακια παντου.Δεν ειναι ο ερωτας ετσι ,ειδικα σ αυτη την ηλικια.Ο ερωτας ειναι σκατενιο πραμα ρε.Υπουλο,ισοπεδωτικο,εθισμος.Βρωμικο.Ταπεινωτικο και σκετη ξεφτυλα.Χιλιες φορες στεναχωρια και δυο-τρεις χαρα(που δεν κραταει και πολυ).
 Πισω στο θεμα μας,γιατι νυσταζω κιολα.Οσοι με διαβαζετε πιο συχνα ,θα εχετε ισως καταλαβει οτι 1.απεκτησα ζωη 2.ειναι αρκετα ευχαριστη και ηρεμη.Ασε που χαιρομαι τελικα με το σχολειο.Ειναι σαν να εχω μια μικρη,δικη μου πραγματικοτητα,ολοδικη μου,καταδικη μου,δεν τη ξερει σχεδον κανεις.Οπως και να χει,το προβλημα ειναι οτι εχω πεσει σε τελμα,αγαπητα μου παιδια.(που λεει ο λογος.)Δεν μπορω να γραψω,διοτι ειμαι χαρουμενη και πληρης(σαν γαλα).Η μιζερια,η γκρινια και τα ρεστα με εχουν,δυστυχως η ευτυχως,εγκαταλειψει.Σας ευχαριστω για τα βιουζ,τα σχολια,τις υπεροχες αποψεις σας,αλλα δυστυχως εμπνευση παπαλα,ασε που οσο πιεζομαι δεν γραφω και τιποτα καλο.Φυσικα το μπλογκ θα το αφησω ανοιχτο,θα περιμενω μεχρι να ξαναγαμηθει η ζωη μου για να μπορεσω να παραω τιποτα της προκοπης,η ισως καποια μερα μου σκασει καμια τρελη εμπνευση και γραψω κανενα βιβλιο.Μεχρι τοτε,οχι αντιο,αλλα

εις το επανιδείν

 

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

 Καθε γυναικα κρυβει μια μεγαλη πουτανα μεσα της.
 Ας πουμε οτι εσυ ξυπνησες τη δικη μου.


 "Μπορω να γαμησω οποια γκομενα θελω"ειπες.Ναι,δεν διαφωνουσα.Αλλα εγω μπορουσα να γαμησω εσενα.Μπορουσα οποιαδηποτε στιγμη.Φωναζες σεξ απο χιλιομετρα.Τους ηξερα τους γκομενους σαν εσενα,τους ηξερα πολυ καλα.Και τους απεφευγα ακομη καλυτερα.Οσο μπορουσα τουλαχιστον.Καμια φορα,δοκιμαζα τις αντοχες μου.Αλλες,μεσα στη βαρεμαρα και την αηδια για την ιδια μου τη ζωη,επεφτα με τα μουτρα.Σαν τις εντομα τη νυχτα,που τσακιζονται με δυναμη πανω στις πηγες φωτος.


 "Δεν θα σε πηδηξει κανεις σαν εμενα ομως.Τη καυλα που χω μαζι σου δεν θα τη ξεπερασει κανεις.2 χρονια μωρη καριολα,2 γαμημενα χρονια.Περνουσα μπροστα σου και εβλεπα τη περιφρονηση στο υφος σου.Σου μιλουσα και δεν απαντουσες πανω απο 3 λεξεις.Γιατι ρε?Επειδη δεν ημουν σαν εσενα?Και τωρα που εγινα τι καταλαβες?Τωρα θα σε τελειωσω εγω.Εγω,θα ειμαι το τελος σου,θα σε κανω να μετανιωσεις ακομα και τον αερα που αναπνεεις"

"Για να κανεις εσυ το καπριτσιο σου μας χαλασες ολους κωλοπρεζου.Τωρα δεν μιλαω καν με τη κολλητη μου ,εξαιτιας σου.Ελπιζω τα ρουθουνια σου να ματωσουν τοσο ωστε να αδειασεις μεσα σου απο αιμα,οσο αδεια εισαι σαν ανθρωπος"

 "Σε πειραζει που δεν εχεις φιλους?Εσυ τους αλλαζεις σαν τα πουκαμισα"




Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Εγω και το εγω μου.

 Αλλοι κανονες,αλλο παιχνιδι.Απαγορευονται τα χτυπηματα κατω απο το στηθος.Απαγορευεται να χανω.

 Γιατι στη τελικη,ολοι πονεμενα,πληγωμενα πλασματα ειμαστε.Το θεμα ειναι,ποιος το κρυβει καλυτερα.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Harder,faster,forever fucking after

Η αλλιως,μερικες ευχες πιανουν.Οπως η παραπανω,στα 16α γενεθλια μου.

 Το να νιωθεις τοσο απελπισμενος,να πνιγεσαι.Μια απο αυτες τις νυχτες η αποψινη.Πνιγμενη απο την ανθρωπινη παρουσια,αλλα ταυτοχρονα αποζητωντας τη συντροφια της.
 Να παψω να υποκρινομαι,γαμωτη.Δεν μπορω να υποκρινομαι αλλο.Μολις τελειωσαμε ενα μπουκαλι αλκοολ και η Κ σηκωθηκε να φυγει.Πριν βηματισει προς την εξωπορτα,ζητησα να μου αφησει 2-3 τσιγαρα και να μου γεμισει το ποτηρι λιγο ακομη.Θα ναι δυσκολο βραδυ.
 Κ ομως,δεν ξερω,δεν μπορω να το κανω καθολου πια αυτο,οι λεξεις μιας μεθυσμενης,η απλα μια τελειωτικη λυση,μια φωνη παραπανω ,λιγη λυσσα,λιγος εγωισμος,δεν μπορω αλλο να κρυβομαι,δεν μπορω....Μη με βαζετε να διαλεγω,δωστε μου ενα αδιεξοδο και θα συμβιβαστω,δωστε μου πονο και θα τον αντεξω,ειμαι δυνατη εγω,μη μ αφηνετε ελευθερη,δεν ειναι καλο,δεν ειναι πρεπον,δεν το χω συνηθισει.Δωστε μου ενα κομπο στο λαιμο,δωστε μου εμπαθεια,δωστε μου κακια,δωστε μου ηττα,βαρεθηκα να κερδιζω,βαρεθηκα να ζω ετσι,πνιγομαι,πνιγομαι,πνιγομαι τοσο.Σιχαθηκα.

 Απο το παραθυρο στο δωματιο μου,δεν μπορω να δω τη πανσεληνο.Την κρυβει η απεναντι πολυκατοικια.Εχει ωραια πορτοκαλια φωτα και πρασινους κισσους.Ειναι κ αυτο ωραιο θεαμα ομως.Φοβαμαι πως μια μερα θα ξυπνησω και θα χω χασει ολα τα φεγγαρια γιατι κοιταζα..τα νυχια μου.Δεν ειμαι ετοιμη να εφυγω,ισως να μην ειμαι ποτε,το μονο που χω σιγουρο ειναι τουφες απο μαλλια και ενα τασακι γεματο γοπες,τοσο δυνατη,τοσο ξεχειλιζω,τοσα ακομη να μαθω,να κανω.Που δεν εχουν σημασια.

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

η ποιηση ειναι ενα χτυπημα στη καρδια,ενα καρπουζι χωρις κουκουτσια

πρεπει να γραφω ετσι

για να με διαβασετε.

για να χω αναγνωστες.

τωρα κοπιαρουμε ολοι τον μπουκοφσκι

γιατι εγινε μοδα

εγω διαβασα μπουκοφσκι στα 14

γλυψτε το ανυπαρκτο καυλι μου

γινομαι και εγω χιπστερ

παω να ονειρευτω

εχε γεια καημενε κοσμε





Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

 Αηδια.Πραγματικη αηδια.Τιποτα δεν αλλαξε,ολα χειροτερα πηγαν.Σε μισω,σε μισω,σας μισω,μας μισω,ολοι καναμε λαθη,ολοι παιξαμε λαθος,λαθος επιλογες,ολα λαθος.

Ισως τελικα,πρεπει να παρω την κατασταση στα χερια μου.Δεν νιωθω ετοιμη,ποτε δεν ενιωσα.Δεν εκτιμησα οσα κερδισα,κοιταζα παντα τα στραβα και τωρα...τωρα κοιταω πισω μου με νοσταλγια.Τα παλια γινονται νεα και τα νεα παλια,η κατασταση μενει στασιμη και εγω ειμαι παντα στο σημειο μηδεν.Αγχος,λυπη,χαρα,αγχος,λυπη,χαρα,αγχος,λυπη,χαρα και μια Αναστασια καπου εκει να τρελαινεται.

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

 Καποιος ειπε τη λεξη γαμησι.Μου ανεβηκε το στομαχι στο μετωπο,τοση πολλη αναγουλα και αηδια.
Τσαφ.
 Οσοι γνωρισα,αγαπησα και δεθηκα εγιναν χιπστερς.
 Τσαφ.
 Το φαι που εχω διπλα μου επισης μου προκαλει αναγουλα,μυριζει σαν σαπισμενο.Ειναι απ'εξω,κ αυτο που με εκνευριζει πιο πολυ ειναι πως η γευση του θα ειναι τοσο καλη,οσο και η βρωμα που αναδυει.
 Τσαφ
  Θεε μου,τελικα υπαρχουν κ αλλοι αντιπαθητικοι ανθρωποι που τους αρεσει να τους πηδανε με στραπον σ αυτη τη πολη.Και το ξερα απο τοτε που τον ειχα πρωτοδει οτι κατι δεν παει καλα μαζι του.Απ την αλλη ισως να φταιει που ειναι φυσικος πορτοκαλοκοκκινομαλλης.
 Τσαφ
  Πρεπει επιτελους να γραψω το διηγημα για τα πρεζακια,απο περσυ δεν το χω δουλεψει καθολου
 Τσαφ
 Μαλακα παλι σωστη βγηκα,πολυ καυλα γευση εχει αυτο το φαι.
 Τσαφ



 Απορω γιατι ακομα οι ανθρωποι σοκαρονται με τα κλασσικα πλεον αστικα θεαματα.Σημερα-καπου στο Συνταγμα κοντα ημασταν-και ενω περπατουσαμε,βλεπουμε εναν γερο,κ ενα ζευγαρακι να εχουν μαζευτει γυρω απο μια κοπελα που φαινοταν νεκρη,στο απεναντι πεζοδρομιο,σωριασμενη σε ενα πεζουλακι,και μαλιστα εξω απο κυριλε μαγαζι.Αφου ανταλλαξαμε 2 κουβεντες με την Ελισαβετ,πεισαμε την Ελενη να περασουμε τον δρομο ωστε να παμε να δουμε τι παιζει.
 Πλησιασαμε και ο γερος μας κανει "πρεπει να κανουμε κατι αν εχει πεθανει"
 Ναι φιλε,δεν θα το πιστεψεις,αλλα μου περασε και μενα απο το μυαλο οτι ισως αν εχει προβλημα πρεπει να καλεσουμε το 166.Δεν ηρθα απλα να τη χαζεψω λες και ειναι κανα εκθεμα σε μουσειο.
 "Τη ξερετε?"ρωτησα την κοπελα απο το ζευγαρακι.Μου εγνεψε οχι φρικαρισμενη.
 Καλα μανταμ,δεν σε ρωτησα και αν ολοκληρωσες.
 "Γιατι μαζευομαστε γυρω της σαν τυπικοι Αθηναιοι"ρωτησε η Ελενη.Ηταν απολυτως σωστη.
 Ειδικα εφ οσον η ημιλιποθυμη τυπισσα ανεπνεε,ροχαλιζε και...κοιμοταν.Λιγα δευτερολεπτα μετα,αναδυθηκε απο τον υπνο.Εγνεψα στα κοριτσια να φυγουμε.Το ζευγαρι συνεχισε να μενει εκει,ακινητο και να κοιταζει ,απραγο.
 Ο κοσμος νομιζει πως μπορει να κανει κατι?Κατι παραπανω?Η οτι η γυναικα θα ξυπνησει και θα χαρει πολυ να τους δει απο πανω της.Οτι μπορουν να καταλαβουν τη δυστυχια,απο τον ομορφο τους πλανητη,να τι μου τη σπαει.Επειδη εσυ εχεις τον ελεγχο στη ζωη σου,νομιζεις οτι ειναι ευκολο να εφαρμοσεις τη πρακτικη σου και στους υπολοιπους η να την εφαρμοσουν αυτοι.Μαλακες.


 Καποια στιγμη θα γραψω κατι ερωτικο.
 Αυτη η μαλακια εχει τζατζικι.Ενθουσιαστικα λιγο.Νιωθω σαν να ανοιγω κιντερ πασχαλινο αυγο.

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Homophobia is gay.

  Οντας 18 ετων και αρκετα ανοιχτομυαλη,απο μικρη αρχισα να αναρωτιεμαι για τις σεξουαλικες μου προτιμησεις,αλλα και των αλλων.Βρεθηκα,απο νεαρη ηλικια να κανω παρεα με πολλα,διαφορετικα ατομα ,χωρις να με ενδιαφερουν οι προτιμησεις τους.Αργοτερα αρχισα να ερχομαι πιο κοντα με αρκετους ομοφυλοφιλους,να πηγαινω στα μαγαζια που συχναζουν τα οποια μεχρι και σημερα θεωρω απο τα καλυτερα μαγαζια στην πολη.Στη συναναστροφη μου λοιπον με ατομα που προτιμουν το ιδιο φιλο,γνωρισα την αψογη συμπεριφορα τους απενταντι μου,εδιωξα απο πανω μου πολλα στερεοτυπα οπως της "κακιασμενης αδερφης" και ειδα την αντιμετωπιση τους προς τον "εξω"κοσμο,οπως και την αντιμετωπιση του "εξω"κοσμου προς αυτους,η οποια καθε αλλο παρα θετικη ειναι.

Εχω βιωσει λοιπον την ομοφοβια με τα ματια μου.Εχω δει μαλακες καγκουρες,αλλα και ατομα απο αλλες υποκουλτουρες να ασκουν λεκτικη και σωματικη βια σε φιλους μου,μονο και μονο επειδη ειναι "αδερφες".Εχω ακουσει το καθε πουτανακι που του χει καει ο εγκεφαλος απο τη ντεκαπαζ να λεει"ας τον μαζεψει καποιος τον γκει,πως κουνιεται ετσι"οταν εκεινη κουνιεται χειροτερα απο μαουνα σε θαλασσοταραχη.Επειδη ισως το κειμενο που ακολουθει να φανει πολυ γλυκο και φιλελευθερο,ειπα να το εμπλουτισω με προσωπικα στοιχεια ωστε να γινει ακριβως αυτο που κραταω μεσα μου 5 χρονια τωρα,εχοντας βιωσει τετοιες καταστασεις,εχοντας δει και δεχτει τοσο ρατσισμο Με μια λεξη ,να το γεμισω οργη,θυμο και,γιατι οχι,μισος.

 ΕΛΠΙΖΩ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΙ ΣΤΡΕΙΤ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΝΑ ΚΑΡΚΙΝΙΑΣΕΤΕ ΡΕ.Ελπιζω να κανετε πολλα παιδακια και να βγουν "ΚΟΥΝΙΣΤΕΣ,ΠΟΥΣΤΑΡΕΣ,ΑΔΕΡΦΕΣ" ΚΑΙ "ΝΤΑΛΙΚΕΡΙΔΕΣ,ΤΡΙΧΩΤΕΣ ΛΕΣΒΙΕΣ",να τα τραμπουκιζουν καθε μερα στο δρομο οπως ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ,να δειτε τη γλυκα.Ανετα ομως θα τα τραμπουκιζετε,κακοποιειτε εσεις,οποτε ευχομαι τα ιδια τα παιδια σας ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΕΧΘΑΝΟΝΤΑΙ,και να ψοφησετε ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΙ.

Ποσο φασιστικο,βλακωδες και ανωριμο ειναι να απαγορευεις στον αλλον να ερωτευτει,να χαρει,να κανει οτι κανεις εσυ,απλα και μονο γιατι η βλαχοοικογενεια σου στη στρουγκα σε μεγαλωσε με τετοιες αντιληψεις.ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ,ΣΚΟΥΠΙΔΙ.

 Και γιατι να μην παντρευονται οι ομοφυλοφιλοι μεταξυ τους και να υιοθετησουν παιδι?Ενα παιδακι για να μεγαλωσει χρειαζεται αγαπη.Μην ακουσω κανεναν να λεει την κλασσικη πιπα "πως θα αντιμετωπισει η κοινωνια ενα παιδακι που προερχεται απο τετοιους γονεις".ΕΣΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙΣ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΚΑΤΟΒΛΑΧΕ,ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΕΙΣ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ωστε σε 5 χρονια να μην ακουγεται "το παιδι του πουστη".

"Η ομοφυλοφιλια ειναι αφυσικη"Κατ'αρχας ρε τουβλο,πως,πως τολμας να το υποστηριζεις αυτο οταν οι περισσοτερες ρατσες ζωων ζευγαρωνουν "αφυσικα"?Και πως τολμας στον 21ο αιωνα να λες οτι ο σκοπος της σεξουαλικης επαφης ειναι η γονιμοποιηση,οταν γαμας διαφορετικη γκομενα καθε βραδυ με προφυλαξη η χωρις,και το πιο ειρωνικο ,ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΛΟ???Οταν κανεις παρτουζες?Οταν χωνεις δονητες στη γκομενα?

Σε μια χωρα που κοντευει να διαλυθει απο την κριση,οπου τα παιδακια σερνονται στα σχολεια απο την πεινα,οπου το συστημα καταρεει,τα νοσοκομεια δεν εχουν καν φαρμακα για τους καρκινοπαθεις,οι πολιτικοι μας ασκουν σωματικη και λεκτικη βια ο ενας στον αλλον,ειναι λυπηρο να ασχολουμαστε με το τι κανει ο καθενας στο κρεβατι του.

 Ακουω καθημερινα αυτοαποκαλουμενους ανδρες(απ αυτους που σκανε 20-20 να πλακωσουν εναν) να λενε οτι η εικονα ενος γκει ζευγαριου "τους χαλαει την αισθητικη και θα επηρεασει αρνητικα το παιδι τους",οταν οι ιδιοι ειναι λανθασμενα πρωτυπα ψευτοανδρισμου και βαρβατιλας,οταν οι ιδιοι θα φερουν το παιδι τους σε μια κοινωνια κατεστραμενη απο καθε αποψη.Εγω ρε τραμπουκε δεν θελω να βλεπει το παιδι μου τον καθε αρχιδομαγκα να φασωνει μια πατσαβουρα καγκουρισσα σαν το τσολι σου,ΜΟΥ ΓΑΜΑΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ.ΕΓΩ ΕΧΩ,ΕΣΥ ΟΧΙ.

  Οσο για  το gay pride,δεν θα αναλυσω πως ξεκινησε και γιατι γινεται,ΕΤΣΙ ΡΕ ΠΑΠΑΡΑ,ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ,ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΠΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΥΛΓΕΙΒ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΑΤΟΛΙΓΚΑΛΑΙΖ ΙΤ ΚΑΙ ΨΟΦΑ.

 Αλλα βεβαια,ετσι ειμαστε εμεις οι Ελληναρες,αντι να κοιταξουμε τη δικη μας ζωη και τις δυσκολιες της,βρισκουμε σαφως προτιμοτερο να κρινουμε τους αλλους,ακομα κ αν αυτο δεν προκειται ποτε να παει εμας μπροστα,αφου δεν κοιταμε τα χαλια μας.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

No one will ever save you, no kisses are too deep
No cross will give you answers, or satisfy your needs
No faith will give you pleasure, that takes away the pain
But hate will give you meaning, and make you feel again

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

 Γυρναει.Γυρναει καθε φορα ολο και πιο δυνατο και επικινδυνο.Ειναι τοσο ορμητικο αυτη τη φορα.Θα πρεπε να φοβαμαι ομως εχω τη δυναμη να το αντιμετωπισω.Δε θελω να με κρατησει κανεις αυτη τη φορα.Μπορω και μονη μου.

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Τη νιωθω να με πλησιαζει.Την παραιτηση εννοω.Καθε μερα,ολο και πιο πολυ.Καθε μερα.Καθε μερα βλεπω τους μεχρι τωρα στοχους μου ολο και πιο μακρυνους.Ολο και πιο ασημαντους,σχεδον αδιαφορους.Καποτε θα εκανα τα παντα να τους πετυχω,πλεον αρνουμαι να κουνηθω απο τη θεση μου.Σκεφτομαι,πως ισως πλεον εχουν αλλαξει,τωρα ειμαι πιο ευτυχισμενη αλλωστε,λιγο πιο ωριμη,πιο χορτασμενη.Απο την αλλη,ισως κατι να παει στραβα.Ισως να μην ειμαι πια ο ιδιος ανθρωπος.

Ομως,αν δεν ειμαι αυτο το ατομο,τοτε ποιο ειμαι?Περιεργη ερωτηση για να κανει κανεις στον εαυτο του  λιγο καιρο πριν ενηλικιωθει.Θυμαμαι πως κατα τη διαρκεια της εφηβειας μου ολοι μου οι φιλοι θαυμαζαν την ικανοτητα μου να αυτοπροσδιοριζομαι,και τωρα ξαφνικα,σαν να την εχασα..

 Σκεφτηκα προς στιγμην πως ισως τελικα να ειμαι ενταξει με μια πιο απλη,λιγοτερο διαφορετικη και αγρια ζωη.Ισως ομως απο την αλλη να περναω μια μεταβατικη φαση,και οταν ξυπνησω να διαπισθωσω πως εμεινα πισω ατενιζοντας τους αλλους να προχωρανε,και εγω να μενω κολλημενη εκει,στην καθημερινοτητα μου που ισως τωρα να ειναι ομορφη,αλλα θα γινει βαρετη αργα η γρηγορα.

 Απ την αλλη,ειναι εκεινες οι βασανιστικες αναμνησεις,εκεινη η πουτανα η νοσταλγια που με χαστουκιζει απο το πουθενα.Και χαμογελαω,καθως θυμαμαι εκεινες τις νυχτες.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ωρες-ωρες σε μισω τοσο μα τοσο πολυ που μου ρχεται να κλαψω απο τα νευρα μου,νιωθω συχνα το μισος να ξεκιναει απο τα ακρα μου και να απλωνεται σε ολο μου το σωμα.Ποσο θελω να σου κοπανισω το κεφαλι σε μια σκληρη επιφανεια τοτε,να ανοιξει στα δυο.Αμετρητες οι φορες που ευχομαι να ψοφαγες η να εχανες τουλαχιστον την ικανοτητα να μιλησεις.Εσυ φταις,για ολες τις δυσκολιες που αντιμετωπισα στην ουσια ο μονος υπευθυνος εισαι εσυ,κ ας προσποιεισαι πως εισαι διπλα μου σε ολα.

 Ενα βαρος στη κοινωνια εισαι,ενα παρασιτο.Η μονιμη ηλιθιοτητα σου σε φερνει σε μπελαδες που μερικες φορες συμπεριλαμβανουν και εμενα,και τοτε,ακομα και αν εξαιτιας σου εχω γινει ρεζιλι,ευχαριστιεμαι τοσο πολυ να σε ακουω/βλεπω να βασανιζεσαι που ο δικος μου εξευτελισμος περναει σχεδον αδιαφορος.Η επαφη σου δε με την πραγματικοτητα ειναι μηδαμινη.

Παρ'ολα αυτα ομως,παντα θα σ'αγαπω με εναν αρρωστημενο,νοσηρο τροπο.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

"Κ αν ημουν ναρκωτικο,ποιο λες να ημουν?"Ηταν 10 το ξημερωμα,ηταν τερμα μαστουρωμενος και εγω προσπαθουσα να καταπνιξω τον θυμο μου.
"Δεν ξερω.Η μαλλον οχι,ξερω.Θα ησουν η κοκα.Εισαι ακριβως σαν τη κοκαινη,δοκιμαζεις λιγο,μετα θες κ αλλο γιατι περνας γαμω και στο τελος εθιζεσαι.Εισαι επικινδυνη μικρη πρασινομαλλα."
Γελασα.Εκεινος παλι,οχι.


  Απο περιεργεια,εθεσα αυτο το νοσηρο ερωτημα στα πιο ας πουμε κοντινα μου ατομα.
 Για αρχη,ρωτησα την Ειρηνη.
 "Πρεζα"μου ειπε χαρωπα."Κολλανε μαζι σου και τους ειναι δυσκολο να φυγουν"

 Κ υστερα,ρωτησα και τον Γιαννη.
 "Ηρωινη"απαντησε. Κατευθειαν στα σκληρα κ αυτος..
 "super addictive,gives orgasmic feelings,you need her in order to wake up in the fuckin morning"

oh well,my boyfriend is so clever.
  



Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

And now we're all alone.

 Ειπες πως θα εγραφες εσυ,αλλα ενιωσα την αναγκη να γραψω εγω,γιατι καθε φορα που διαβαζα οτι ειπες,μου ερχoνταν δακρυα στα ματια.Δεν κλαιω πια ομως.Ξερω πως γι'αυτο τουλαχιστον θα χαρεις.

 Σ αγαπουσα,σ αγαπουσα παρα μα παρα πολυ,σ αγαπουσα τοσο που οταν ειχες κατι ,το παραμικρο,πονουσα και εγω η ιδια.Δεν ηξερα γιατι,δεν ηξερα πως,δεν μου ειναι ευκολο να δεθω,ημουν απιστευτα δεμενη μαζι σου.Ενιωθα οτι ηταν σχεδον φυσικο το να σε προστατευω,να μας προστατευω.
 Δεν ξερω ουτε κ εγω γιατι τα γραφω εδω.Αφενος επειδη μου ειπες για τελευταιες λεξεις,αφετερου επειδη και εγω προσπαθω να τα σβησω ολα πισω μου.Και το να μιλαω μαζι σου,ανοιγει εκεινο το κομματι μου που προσπαθω τοσο επιμονα να σκοτωσω καθε μερα.Με μολυνεις με συναισθηματα.Δεν θελω να εχω πια.Βασικα δεν νομιζω αν εβλεπες τι ειδους ανθρωπος εχω γινει πλεον να με αγαπουσες ακομα.Μη νομιζεις οτι εγω δεν πονεσα για οσα εγιναν μεταξυ μας.Αλλα καταφερα και το επνιξα μια χαρα.

 Αλλωστε,και μενα με τσουζει να βλεπω ποσο αλλαξα.Μπορω να δω ακομα,απλα βλεπω τα παντα απο διαφορετικη οπτικη γωνια.Ομως πιστευω πως και οι 2 αλλαξαμε,εσυ λιγοτερο,αλλα και παλι.Δεν εχει σημασια.Ολα τελειωσαν τωρα.Προς το παρον δηλαδη.Οταν ωριμασουμε και οι 2,οταν βρουμε και οι 2 αυτο που ψαχνουμε,ισως να ειμαστε καλυτερα,οταν επιτελους γινουμε υγιη ατομα-γιατι μεταξυ μας,δεν ειμαστε και πολυ-να ειμαστε ξανα εγω και εσυ οπως πριν,εγω εκεινο το αθωο πλασμα που γνωρισες και εσυ εκεινος ο εκπληκτικος ,ευαισθητος ανθρωπος που μονο εγω ειδα σε εσενα,τον οποιο τον κρατας κρυμμενο.

 Γιατι εγω αυτον τον ανθρωπο ακομα τον αγαπαω,τον αγαπαω και θελω να ειναι καλα.Θελω να φυγεις απο αυτη τη κωλοχωρα που σε τρωει σιγα-σιγα και σε φυλακιζει και να ευτυχησεις,δεν σου αξιζει τιποτα λιγοτερο,κρυβεις τοση πεινα μεσα σου(με την καλη εννοια παντα),ευχομαι να τη χορτασεις καπως,ευχομαι να βρεθει καποιος να μπορεσει να σ αγαπησει καλυτερα απο μενα,γιατι εγω δεν ξερω να αγαπαω καλα,η ισως δεν μπορω,να σε κανει να ξυπνας καθε πρωι και να εχεις καποιον εκει για σενα που θα σε κανει να νιωθεις καθαρη,ανοθευτη χαρα(και να μην σου κλεβει τον καπνο οπως εγω).

 Σταματαω εδω γιατι αρχιζει και ποναει-πιο πολυ απ οσο αντεχω.Οι λεξεις δεν μπορουν να περιγραψουν πως νιωθω,και δεν ειμαι και πολυ καλη στο να τα λεω οπως ξερεις.(Αληθεια,θυμασαι τη πρωτη φορα που σου ειπα οτι σ αγαπαω?Γιατι εγω την θυμαμαι....)Ελπιζω να μην καρφωθηκα πολυ,οχι οτι θα καταλαβει κανεις.Σχετικα μ αυτο που μου πες οτι εκανες και δεν εχεις κουραγιο να το κοψεις ακομα,το ηξερα,το εκανα κ εγω περιπου 2 φορες τη βδομαδα.Α και μην ανησυχεις,δεν αυτοκαταστρεφομαι πια,δεν θα ζησεις 2η φορα την ιδια ιστορια,ελπιζω το ιδιο για σενα-μην κανεις τα λαθη μου,.Θελω να εχεις υγεια και ηρεμια πανω απ ολα.

 Και αυτο το κατι θαμμενο μεσα μου,ακομα αγαπαει αυτο το κατι θαμμενο μεσα σου.

 Ομως,υπαρχουν αυτες οι εμπειριες,που σε αλλαζουν για παντα.Που σε κανουν απο χαρουμενο ανθρωπο ενα μιζερο ανθρωπακι βουτηγμενο στο μισος,η σε καπως πιο ιδανικες περιπτωσεις,στις καταχρησεις,την καταθλιψη,τον φοβο.Και καταληγεις να μενεις αδειος.Ενα κουφαρι που αποζητα την ηδονη σε καθε της μορφη,μπολικο σεξ,φαγητο,ουσιες,υπνος.Μπορει ο χρονος να γιατρευει τα παντα,ομως μερικες φορες του παιρνει  πολυ περισσοτερο χρονο απ οσο υπολογιζαμε.Κ εκει που νομιζεις οτι ολα τελειωσαν,να πεταγεσαι το βραδυ απο τον υπνο σου,καθιδρος,καθως ολες οι κακες αναμνησεις σε πλησιασαν υπουλα σε μορφη εφιαλτη.


 Το να παψεις να εισαι δυστυχισμενος,απαιτει δυναμη.Τεραστια δυναμη.Οτι αποθεματα ψυχικης αντοχης διαθετεις πιθανοτατα.Ομως,οταν ο πονος τελειωνει,τοτε αρχιζει η πραγματικη δοκιμασια.Γιατι,αυτο που σκεφτομαι εδω και πολλεεες μερες ειναι πως το να μην εισαι χαρουμενος ειναι εξουθενωτικο,ομως το να εισαι χαρουμενος ειναι εξισου δυσκολο.

  It's a cruel world for small things.With eyes,so curious.But in between,you can be happy.
  I-wont-let-you-go.I-want-every-tommorow.

  Υ.Γ.Ευχαριστω πολυ το σχολειο μου για το βραβειο για το ποιημα,το εκτιμω κλπ.Αλλα πανω στη τιμητικη διακριση δεν μιλουσα για την εγκληματικοτητα,μιλουσα για την περιθωριοποιηση.Ουτε για την διαφθορα,αλλα για την αυτοκαταστροφη.

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

 Δεν νομιζω πως εχω πολλα να γραψω.Ειμαι βαθυτατα απογοητευμενη με τα εκλογικα αποτελεσματα,αγχωμενη για το μελλον της πατριδας μου και ειλικρινα,νιωθω καθε μερα που περναει αυτος ο υπεροχος τοπος να με απωθει ολο και περισσοτερο λογω των ανθρωπων του.
 Ακριβως μια μερα πριν τις εκλογες,ειχα την ατυχια να λογομαχησω με ενα οπαδο της Χρυσης Αυγης.Ηταν,εν ολιγοις,ενα δειγμα αμορφωτου ανθρωπου,προσκολλημενου σε παλαιολιθικες πεποιθησεις.Δεν θα ηθελα η χωρα μου να γεμισει απο τετοια ανθρωπαρια που προσπαθουν δια της βιας να κανουν τις ρατσιστικες αποψεις τους αποδεκτες.

 Για να μην σας κουραζω ιδιαιτερα,θα παραθεσω μια δηλωση του Σεφερη κατα της χουντας.



"Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω. Αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας. Έτσι, από τα χρόνια εκείνα, ως τώρα τελευταία, έπαψα κατά κανόνα να αγγίζω τέτοια θέματα. εξάλλου τα όσα δημοσίεψα ως τις αρχές του 1967 και η κατοπινή στάση μου - δεν έχω δημοσιέψει τίποτα στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία - έδειχναν, μου φαίνεται, αρκετά καθαρά τη σκέψη μου.

Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά, το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, να τι θα έλεγα:

Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους.
Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνον γι' αυτό τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. `Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.

Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή.

Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω."

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

 Και σιγα-σιγα ερχεται καλοκαιρι.Aλλα υποθετω πως πλεον για μενα,ουτε αυτο εχει σημασια.


 Εχει παρατηρισει κανεις πως μυριζουν οι καλοκαιρινες νυχτες?Εχουν αυτη τη θεσπεσια μυρωδια,αυτη την ηλεκτρισμενη ατμοσφαιρα που σε προετοιμαζει πως θα γινει κατι ανατρεπτικο.Ειναι σαν στις πλατειες,τα παρκα,τους δρομους να ζει κατι,να αναπνεει-κατι σχεδον μεταφυσικο,σαν πνευμα που σε σπρωχνει να τα δοκιμασεις ολα,να μεινεις κ αλλες ωρες ξυπνιος τριγυρνωντας στους δρομους.

 Παρατηρω σχεδον καθε ανθρωπο που περναει,θυμιζει καρναβαλιστικη παρελαση χωρις στολες.Σε καθε εισπνοη αυτη η οσμη σαρκας,ζεστης,ιδρωτα,νυχτολουλουδων εισχωρει στη μυτη μου σαν κοκαινη και με κανει να νιωθω ολο και πιο ζωντανη,λες και ψαχνω οτιδηποτε διαφορετικο,οτιδηποτε αγριο,βιαιο και ωμο να παλεψω και μετα να αγκαλιασω.Δεν χρειαζεται καν να αναφερω πως ειναι καλυτερα το καλοκαιρι στην πολη απ'οτι στην υπαιθρο,δεν υπαρχει αυτη η αισθηση.Ακομα και οταν η ζεστη σε εξουθενωνει,ο υπνος ειναι πιο γλυκος,βαθυς σαν σε κωμα,ξυπνας ιδρωμενος αλλα χορτασμενος.Καπου εδω ερχεται και ο μονιμος προβληματισμος,η ηδονη η μαλλον το ψαξιμο της.Ολοι την ψαχνουμε,ειτε στα στενα της πολης,ειτε στα κρεβατια μας,ειτε κοντα στη θαλασσα,ειτε στις παραλιες,σε οποιαδηποτε μορφη,ειτε σαρκικη ειτε οχι,αλλωστε ολα μοιαζουν πιο εντονα και ευγευστα το καλοκαιρι,ακομα και το να παιζεις χαρτια σε ενα απομονωμενο μερος κοντα στην ακροπολη μοιαζει οργασμικο,οσο περιεργο κ αν ακουγεται.

 Καλο καλοκαιρι λοιπον,ειναι η καλυτερη εποχη να ενδωσετε στοτς πιο κρυφους σας ποθους.Ποιος φανταζεται το καλοκαιρι του διχως την αγαπημενη του αμαρτια?

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Every touch is sacred when they leave the room.f I have to switch the lights off, I wanna switch them off with you.

 Τσιγαρα δεν ειχα,η κοκα κολα τελειωσε,ηθελα τοσο πολυ να παω τουαλετα αλλα βαριομουν να σηκωθω.
 Μετα απο ολιγολεπτο ψαξιμο βρηκα ενα κουτακι κοκα κολα χωμενο πισω απο διαφορα τροφιμα στο ψυγειο.Δεν ηξερα ακριβως αν την ηθελα,ομως σε ενιωθα να ξενυχτας μαζι μου.Κατι σαν σιωπηλη συμπαρασταση στο αδιακοπο βουητο στο κεφαλι μου.

 Ξερω ποσο θα πονεσει,το ξερω γαμωτο,ομως δεν μπορω να αντισταθω στα παθη μου,δεν μπορω,δεν μπορω,απλα δεν μπορω.Δεν ξερω πλεον αν ειναι παθος η απλα εγωισμος.Ξερω πως πρεπει.Ξερω πως δεν μπορω να μεινω με το "τι θα γινει αν".Ξερω πως ειμαι απιστη,και στους δυο σας.Ξερω οτι αντιδρω σαν τρελη,μονιμως μοιαζω να βαριεμαι,σας βριζω ολους,σηκωνομαι και φευγω στις πιο κρισιμες στιγμες,σας εχω κανει ολους πουτανα.

  Δεν φταιω εγω.Νιωθω πως χανω το μυαλο μου.Ακομα και τωρα δυσκολευομαι να κατανοησω τι γραφω.Γραφω ασυναρτησιες.Τουλαχιστον δεν νιωθω τοσο πια.Ομως με λιγες σου λεξεις,μου προκαλεις γαληνη.Βεβαια,συχνα με αηδιαζεις.Κι ισως να μην ξερεις,πως καθε λεπτο,εχω το γαμημενο το βρωμονομα σου στο στομα μου να κλωθογυριζει.Ολο αυτο το συνοθηλευμα απο σκεψεις και δειγματα αισθηματων,ομως ευτυχως δεν νιωθω σχεδον τιποτα δυνατο.Ακομα...

 Αραγε θελει μαγκια να αφεθεις σε κατι που θα σε πονεσει?Η απλα ηλιθιοτητα?
 Ο πονος ειναι ανθρωπινος,η μηπως τελικα ειναι για τους αδυναμους?
 Υπαρχουν ανθρωποι που οντως δεν εχουν συναισθηματα?

 Επιπλεον,αυτες οι βρωμικες ηδονες που δοκιμαζουμε ολοι μαζι ,μα θελω να νιωσω ζωντανη,γελαω με το ποσο μπουρδελο εχουμε γινει μεταξυ μας ολοι,και φταιω εγω,μονο εγω,εγω τα ξεκινησα ολα,μεχρι και στα στανταρ ζευγαρια εγω κανω κονε,νιωθω σαν σεναριογραφος σε δραμα.

 Μονο εμενα,ετσι δεν ειναι?Μονο εμενα.Μονο εγω καταφερνω και βγαζω αυτο το κατι στους κακους ανθρωπους,διοτι ακροβατω μεταξυ βρωμιας και λυτρωσης.Γ αυτο και αφηνω το στιγμα μου.Γ αυτο και η αληθεια,αν ειναι αληθεια.

  Αν μ αγγιξεις αραγε,θα χαλασουν ολα?

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Στην Α. λοιπον

 Λενε,πως οι γοργονες δεν μπορουν να κλαψουν,διοτι δεν χυνουν δακρυα.Υποφερουν σιωπηλα,επομενως και περισσοτερο.Η Α. εχει μαλλια γοργονας,μεχρι τη μεση και πρασινα,και σπανια θα κλαψει απο λυπη.Συνηθως,κλεινεται στον εαυτο της και τη πιανει εκεινο το απαισιο σφιξιμο στο στομαχι,εχει ευαισθητο στομαχι ειναι η αληθεια,και οποτε ειναι ασχημα ψυχολογικα νιωθει καποιον να της γραπωνει τα σωθικα.Επισης εχει την κακη συνηθεια να ταυτιζεται με διαφορες μικρες μαλακιες σαν την παραπανω γιατι την εμπνεουν.
 Η Α.ειναι κατα βαθος καριολα.Κανει πουστιες,κρυβει μυστικα,δεν ξερει και εκεινη τι θελει.Ενας παλιος "φιλος" της,της ειπε προσφατα πως της αρεσει να βλεπει τα παντα να καταρεουν γιατι κ εκεινη ειναι γαμισετα μεσα της.Οτι γαμαει τα παντα γυρω της,μονο για να δει να αξιζαν τον κοπο.Η αληθεια ειναι πως η Α. δεν υπολογιζει τα αισθηματα των αλλων πια,γιατι πιστευει πως κανεις δεν εχει πληγωθει πιο πολυ απο κεινη,και αφου εκεινη την παλεψε,ε θα την παλεψουν και αυτοι στη τελικη.Το υπερτροφικο εγω της δεν της αφηνει περιθωρια να σκεφτει τους αλλους.
 Βασικα η Α.προσπαθει να μην νιωθει.Αυτος ειναι ο μεγαλυτερος στοχος της.Δεν θελει να εχει συναισθηματα.Ποιος τα χρειαζεται,αλλωστε?Δεν ειναι και τοσο δυσκολο,αλλωστε τιποτα απ ολα οσα γινονται τωρα στη ζωη της,δεν θα εχει σημασια σε ενα χρονο η δυο.Προσπαθει να το μεταδωσει και στους αλλους αυτο.Οταν κατι την τσουξει,απλα κανει λες και δεν εγινε ποτε.Υπαρχουν παντα εναλλακτικες,αλλοι γκομενοι,αλλες φιλες,αλλα ρουχα,αλλα βιβλια,τοσες πολλες χωρες και ανθρωποι σ αυτο το πλανητη.Για ολους μας υπαρχει μια νεα,καλυτερη αρχη.Αλλωστε,αν εμαθε κατι απο την συντομη ζωη της η Α.ειναι οτι οταν πιανεις πατο,το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να ανεβεις πιο δυνατος.
 Το πιο σημαντικο πραγμα γ αυτην ειναι η υγεια.Απαξ και εισαι υγιης,ολα τ αλλα ερχονται δευτερα.

 Υπαρχουν ομως και μερες που η Α.ειναι καλη.Οταν πχ νιωθει ανετα με τα ατομα γυρω της.Οταν μυριζει το δερμα της σαν τα σχοινια του shibari.Οταν κανει βολτες στον κεραμεικο.Οταν παιζει το αγαπημενο της τραγουδι και χορευει.Οταν εχει ηλιο.Οταν ειναι με τις φιλες της για καφε.Οταν διαβαζει ωραια βιβλια.

 Κ οπως ελεγε και μια ψυχη,οταν δειτε την καλη Α.να της πειτε οτι μου λειπει,πρεπει να γυρισει πισω.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

The worst is over now,and we can breathe again

Η αληθεια ειναι οτι,οσο μου ανοιγοταν,τοσο πιο πολυ ετρεμα.Στο τελος ετρεμα ανεξελεγκτα.Απο την ενταση?Απο το παθος που τοσο καιρο συγκρατουσα με νυχια και με δοντια,οχι μονο να μη φανει,αλλα και να το καταπνιξω?Απο τον φοβο μηπως μου λεει ψεματα?Απο την ενοχη μου που του εκανα πουστια?Απο την προοπτικη να πληγωθω?




Η περισταση σηκωνε τσιγαρο.Καναμε ενα διαλλειμα να καπνισουμε,μας ειχαν μεινει μονο δυο τσιγαρα στο πακετο.



Τι αστεια πλασματα που ειμαστε εμεις οι ανθρωποι.Θελουμε καποιον και κανουμε οτι μπορουμε να του αποδειξουμε το αντιθετο.Παραλληλα,θελουμε κ αλλους.Κ εκει καπου ειναι που το χανουμε.



Υστερα,προσπαθησα τοσο πολυ να καταπνιξω τον ποθο μου.Εκανα οτι περνουσε απο το χερι μου.Φοβομουν.Τετοιες ωρες ηθελα τοσο πολυ καποιον να μου δωσει μια σωστη συμβουλη.Να μου πει ξερεις,κανε αυτο.Δυο ατομα μονο μπορουσα να σκεφτω,αλλα ειχαν φυγει.-I'm not alone anymore,cause I'm with him and nobody knows.



Και τελοσπαντων ,γιατι πανε καλα τα πραγματα?Απο που κ ως που?Φοβαμαι σου λεω.Φοβηθηκα τοσο τις πρωτες φορες που κατεβασα το μισο κουτι με χαπια,ηπια τα αντερα μου και μετα εκανα κ αλλα πραγματα.Και μετα φοβηθηκα τοσο,που εκανα τη μεγαλυτερη πουστια που μπορεσα να κανω.



Χτες,ειχα ξαπλωσει στα γρασιδια,στο παρκο του Βενιζελου και σκεφτομουν.Νομιζα πως ευτυχως η δυστυχως εδωσα ενα τελος σε ολα.Γαληνη παντως,δεν ενιωθα.Ενιωθα το μεσα μου να βραζει,να αναδυεται κατι,να κοχλαζει,να μη μπορω να ηρεμισω.Καιρο τωρα.Ηταν,σαν να καιγομαι εσωτερικα,και ξαφνικα,με το που μου τα ειπε ολα αυτα επιτελους να παγωσα λιγακι,να ηρεμισα καπως.Δεν ειναι ευκολο να λες ψεματα στον εαυτο σου,και σ αυτον,και στους γυρω σου.-Sucker love, a box I choose./No other box I choose to use./Another love I would abuse,/No circumstances could excuse.







Και τωρα,τι κανουμε τωρα?



Εβαλα τα κλαμματα.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

ΓΑΜΩΤΗ.

 Δεν φτανει που το αγαπημενο μου βιβλιο(on the road),απο τον αγαπημενο μου συγγραφεα(kerouac) θα βγει στη καταραμενη τη μεγαλη οθονη.Οχι,οοοοχι,δεν ηταν αρκετα μεγαλο πληγμα.Επρεπε να παιζει και αυτη η κακογαμημενη-απο-τον-κωλο που επαιζε και στο τουαλαιτ.

 ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ,ΑΝΤΕ Γ-Α-Μ-Η-Σ-Ο-Υ

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

"Μαλλον σωστα τα λεει.
Μαλλον χειροτερευεις"ειπε αυτος.
"Παλι καλα που δεν ηρθες στο σκατοπαρτι.
Θα περνουσες χαλια."

 Παλι η ιδια ιστορια για ολους
 "Πηγαινε στο παιδι με το σημαδι
 ειναι καλος ανθρωπος"

 Γυρισα πλευρο.
Ασε με με τον καθε μπασταρδο πουτανας γιο.
Παω να βουλιαξω μια για παντα.
 Ποναω.

 Εκλεισα τα ματια
και τουτη τη φορα αποκοιμηθηκα απλα.

Θελω τον χωρο και τον χρονο μου για να λειτουργησω.Τον κοσμο μου και τον δρομο μου κ ελευθερα θα μιλησω.

 Μερα 1
Για μια ακομα φορα,ενιωσα απαισια.
 Ειναι εκεινο το ασχημο συναισθημα οτι εισαι αποκομμενος απο τον υπολοιπο κοσμο.Εισαι υπερβολικα εσωστρεφης,ευαισθητος,ευερεθιστος για να κανεις παρεα με οποιοδηποτε ανθρωπινο ον,ακομα και τους φιλους σου.Μου ρθε να βαλω τα κλαμματα.Και να φανταστεις,πριν μια ωρα ημουν τοσο ενθουσιασμενη.

 Μερα 2
 Ημουν ανετη,πολυ ανετη.Ειχα ξαπλωσει στο πατωμα και καπνιζα.Οι αλλοι απο διπλα εκαναν πανικο,εγω απλα καθομουν και ακουγα
 "Ενα χρονο φυλακη ρε φιλε?"
 "Ναι γαμα τα"
 Ηθελα καφε,αλλα ειχε τελειωσει.Γαμω.
 Μπορει ο Β.να μου την ελεγε γ αυτο τον κοσμο,ομως ενιωθα απειρα ανετα μαζι τους καθε φορα.Ηταν υπεροχα.Δεν χρειαζοταν να προσποιουμαι,απλα καθομουν αραχτη στο πατωμα,ακουγα μουσικη,και μιλουσα μονο οταν χρειαζοταν,κυριως ακουγα.Ουτε επρεπε να πεταω συνεχεια ηλιθια αστεια για να διασκεδαζουν ολοι με το ποσο πλακα ειχα,ουτε να πιανω συζητησεις για το τι βρακι φοραει η καθε γκοθου το σαββατοβραδο,ουτε με ρωτουσαν για τα μαλλια μου(καλα,οχι πολυ τουλαχιστον).



 Μερα 2"Λοιπον,και τωρα τι κανουμε?"Ημασταν με την Ν στη κουζινα,και εξεφρασα την απορια μου γουρλωνοντας τα ματια.
 "Τωρα γραψιμο και αγιος ο Θεος"απαντησε πικραμενη, φτιαχνοντας καφε.
 Μα πως το κανουν αυτο,διαμαρτυρηθηκα.Ειμαι απο τα ατομα που οταν θελουν κατι το δειχνουν,οταν δεν θελουν κατι επισης το δειχνουν.Κανω κατι για να το αποκτησω,η να το αποφυγω,αντιστοιχα.Ποτε δεν καταλαβα αυτα τα γκομενιστικα,"τον φτυνω και κολλαει",τον φτυνω αμα δεν με νοιαζει.
 "Μην απαντας στα εσεμες του"με αγριοκοιταξε.
 "Γαμα μας,αληθεια,γαμα μας,εδω κανουμε πως και τι να στειλει ενα μηνυμα,εχουμε γινει και κωλος,και οταν μου στελνει θα κανω τη θιγμενη ενω εγω εχω κανει τα 2/3 απο πουστιες.Ναι,γαμα μας."


 Μερα 3 Με επιασε απο το χερι,με εκατσε κατω,και μιλωντας μου θυμωμενα γαλλικα,αρχισε να μου μιλαει για τη ζωη.Πηρε ενα χαρτι,εγραψε πανω "PRIORITES" και "BUTS".Αρχισε να σημειωνει.Αυτοι,μου εδειξε,ειναι οι σκοποι σου και δεν κανεις τιποτα,τι-πο-τα για να τους πετυχεις.Υποσχεσου μου οτι αυριο θα πας δουλεια.
 Ξεροκαταπια.Καλωσηρθες Αναστασια στον κοσμο τον ενηλικων.Δεν θα μπορεσεις να φυγεις ποτε απο εδω.


 Μερα 3 "Ολοι στη γειτονια μας ξερουν οτι οποιος πινει αυτο το ναρκωτικο δεν ειναι αξιοπιστος.Κανει λαδιες ρε φιλε.Βλεπει λεφτα και γυαλιζει το ματι του"ειπε το παιδι.
 Κοιταξα το πατωμα στεναχωρημενη.

  Μερα 1"Ολα πανε χειροτερα,απλα το μυαλο της δεν το εχει καταλαβει.Βρισκει τροπους να ξεφευγει.Στην ουσια,δεν μπορει να ανταπεξελθει στη καθημερινοτητα μας"

 Μερα 4 "Θελω εναν ανθρωπο διπλα μου,φιλο,γνωστο ,οτιδηποτε,γκομενο πες,που να μη μου προκαλει θλιψη.Θελω επιτελους,για μια φορα στη ζωη μου,καποιον να μου κανει καλο."

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

SUCKERLOVE

 Καποτε,μιλουσα με εναν πολυ εξυπνο τυπο(ειναι και η μερα του σημερα),και προσπαθουσα να τον κανω να ξεπερασει τις αναστολες του.Πανω στην κουβεντα,μου πεταξε μια αρκετα σοφη φραση,την οποια οταν προσπαθω να αποφασισω αν αξιζει να παρω ενα ρισκο παντα μπαινει στο μυαλο μου με εναν υπουλο και επιθετικο τροπο,σαν να ανοιγεις το παραθυροφυλλο και να τρυπωνει κρυος αερας μεσα.
 "Ο φοβος"ειπε,"ειναι ο καλυτερος μας φιλος,και ο χειροτερος μας εχθρος.Στη προκειμενη περιπτωση,με προστατευει απο το να γινω παλι κομματια.Δεν ειναι κακο να φοβασαι"
Εσκυψα το κεφαλι.

 Δεν μπορω να πω οτι δεν τη σκεφτομαι συνεχως τον τελευταιο καιρο.Ειδικα σημερα,ενω περπατουσα σε ενα στενακι κατω απο το σπιτι μου ενιωθα να στροβιλιζεται μεσα στο κρανιο μου,στο σωμα μου και τελος στην καρδια και το στομαχι μου.

 Παλι τα ιδια λαθη.Παλι.Παλι.Παλι τα ιδια εντονα,παθιασμενα (αυτο)καταστροφικα συναισθηματα.Ειχα πει οτι δεν θα ξανακανω τα ιδια λαθη,αλλα ΟΣΕΣ φορες και να σπασω τα μουτρα μου,μυαλο δεν βαζω.Θελω,κ αυτο το θελω στεκεται πανω απ,ολα τοσο δεσποτικο,τοσο απλο,τοσο δελεαστικο,ΘΕΛΩ,θελω,θελω.

 Βεβαια απ την αλλη σκεφτομαι τα χαπια,την γνωστη αγνωστη που εφυγε και μ αφησε μονη μου,τα κλαμματα,το "ποναει,σε παρακαλω ποναω,κανε κατι να σταματησει",τα αιματα,το ξυλο.Και ξενερωνω τη ζωη μου.Δεν θελω να ξαναπληγωθω.Δηλαδη αυτο ειναι αναποφευκτο,αλλα οχι σε τετοιο βαθμο,η εστω με τον ιδιο τροπο.Απ την αλλη,σε 2 χρονια δεν θα χουν σημασια ολα αυτα.

 Ξερεις,απο εκει που ολα ηταν κενα και ενιωθα μια αποσταση απο την πραγματικοτητα,τα εκανες ολα να αποκτησουν νοημα,καθε λεξη που βγαινει απο το στομα σου,καθε λεξη που εχει βγει απο το δικο μου.Και τη γλωσσα μου,που σ αυτη την ιστορια την εχω χωσει στο στομα ποσων ανθρωπων(και το δικο σου μαζι.)Ομως το ξερω πως θα πονεσω,οποτε,θα πρεπει να πονεσεις κ εσυ προκαταβολικα.Εισαι ο πρωτος ανθρωπος που του δινω καθε δικαιωμα,καθε λογο και καθε ευκαιρια να με πει ΠΟΥΤΑΝΑ.Η εκδικηση ειναι το μονο ταλεντο μου.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

1  Ο Δημος στριφογυρνουσε νευρικα στο σκαμπο του.Εγω ασυναισθητα,πηγαινα δεξια αριστερα.Η Ιουλια,με τη σταρενια επιδερμιδα της,με τον ηλιο απεναντι της να τη χτυπαει,ακουμπισμενη στον ασπρο τοιχο,εμοιαζε με μεξικανα αγια εξω απο το σπιτακι της.Το κεφαλι μου,και ολο μου το κορμι πονουσε απιστευτα.Επομενως,εφυγα νωριτερα.

2 Καπου κοντα στην Αλεξανδρας,επεσα πανω στον Α. και την παρεα του.Ω Θεε μου,ω θεε μου,τοση ενταση.Παρατησε τους φιλους του και ηρθε να μου μιλησει.
 "Που πας μικρη?" με ρωτησε,κ ηρθαμε προσωπο με προσωπο.Ομιτζι που λενε και οι συνομηλικοι μου.Τον κοιταξα στα ματια,με κοιταξε κ αυτος,ενιωσα το προσωπο μου να κοκκινιζει.Κανεναμηντοδεικανεναμηντοδεικανεναμηντοδει.
 Οπα,απο ποτε εγινα εγω η ντροπαλη στην ολη φαση,εκεινος ηταν που κρυβοταν μια ζωη.Τσαντιστικα.Μου ρθε να τον αγκαλιασω,κατεπνιξα ομως αυτη τη παρορμιση γιατι μας εβλεπε και κοσμος.Πηρα το στριμμενο μου υφος.
"Εεεε βασικα ξερεις,εχω πονοκεφαλο,οποτε την κανω,τα λεμε,γεια"Μεταβολη και φυγε,τοσο απλο.Ελα Αναστασια,δεξι ποδι μπροστα,αριστερο πισω.Δεξι μπροστα,αριστερο πισω.
  Κατι μου φωναξε οπως εφευγα,αλλα ημουν υπερβολικα χωμα για να το ακουσω.



3  Σε πειραξε,ειπε η Δ.Παραδεξου οτι σε πειραξε.
 Οχι ειπα και σχεδον χαμογελασα.Προς το παρον,γελαω.Γελαω με το τι κανει ο κοσμος για λιγα κομματακια αγαπης,γελαω με το τι κανει ο κοσμος για να μην ακουσει ουτε ενα ψεμα,γελαω με το τι κανει ο κοσμος γιατι φοβαται το ποσο ψυχρη η τσουλα μπορει να γινω στη πορεια ενω υπο νορμαλ συνθηκες ειμαι γατακι,γελαω γιατι ο κοσμος θα αρκεστει στη μετριοτητα,γελαω γιατι θα προτιμησει τη μετριοτητα,απο το ολα-η-τιποτα που εμεις τοσο αγαπαμε,γελαω γιατι τα ειχαμε ολα,και τωρα εχουμε το τιποτα.Λιγο σαρκαστικο γελιο,αλλα δεν γαμιεται.
(all we ever wanted was everything που ελεγε και ο πετρακης ο μερφι)


4 "Με ρωτησε αν κανεις χρηση και γιατι φορας συνεχως μακρυμανικα και γιατι ρουφας συνεχεια τη μυτη σου και γιατι οι κορες σου ηταν διεσταλμενες.Το χει πει παντου βασικα."
 "Ω θεε μου,ειναι τοσο ηλιθια που σου πρηζει τα αρχιδια να της πασαρεις τιποτα και μετα ξαφνικα εχει μια δουλεια να κανει σπιτι και τα παραταει ολα.Προσπαθει να το παιξει καταραμενος καλλιτεχνης και ο οργανισμος της ειναι πιο παρθενος και απο μωρου.Ασε που εχει θυμωσει γιατι της πηρα τη θεση του φερελπη συγγραφεα μαι ας.Ενα ακομα κακομαθημενο κοριτσακι."


 5 Με εσπρωξε στον τοιχο και αρχισε να με φιλαει.Ανταπεδωσα ανορεχτα."Να το,εδω ειμαστε" σκεφτηκα."Τωρα θα τα γαμησουμε ολα"


 6 "Και πως θα το κρυψω?"
 "Με σκιες σ ολο το προσωπο?Ειναι η τεχνικη"
 Μπραβο,μας φωτισες,περασαν οι 2 ωρες και τωρα τι.Μετα την απομακρυνση απο το ταμειο ουδεν λαθος αναγνωριζεται?

7."Ηταν ωραιο,ηταν εξυπνο,το ξεχωρισα"
 Ε ΚΑΙ?ε και?ηταν κατι παραπανω απο ωραιο και εξυπνο,ειχε μεσα ολες σου τις αισθησεις,μπορουσες να το μυρισεις,να το γευτεις,να το ακουσεις,να κλεισεις τα ματια σου και να πας εκει.

 8.Πονεσα αυτη τη φορα,πονεσα παρα πολυ κ'ομως το αιμα που βγηκε ηταν σαν ενας αναστεναγμος απο τα βαθη του κορμιου μου,σαν το σκουρο αιμα μου να εβραζε χρονια,προσπαθωντας να βγει.
 Ανακουφιση.

 

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Come back to me awhile,change your style again.

 Το χω πλεον συνηθισει,οποτε τα πραγματα πανε καλα μεταξυ μας να εξαφανιζεσαι και μετα να γυρνας και να φερεσαι σκατα,και μετα φτου κ απ την αρχη.

 Ξερεις ομως τι λενε,μια του κλεφτη,δυο του κλεφτη,τρεις και η κακη του ωρα.

 NO FEELINGS.

 Και τωρα παρε τον πουλο.Παρε ακριβως αυτο που σου αξιζει.



(κ εγω παλι θα παρω τη μιση Αθηνα για να μη σε σκεφτομαι.)

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

It takes four seconds for a silence to become awkward

 Εσβησα το τσιγαρο και ετριψα τα πονεμενα μου ματια.

 Με κουρασε αυτη η πολη.Με κουρασαν οι ερωτες της.Βαρεθηκα,ακους?Βαρεθηκα.Το καλοκαιρι αργει,ο ερωτας αργει,κ εμεις ανεχομαστε ξαναζεσταμενα συναισθηματα αναμενωντας τα νεα.
 Αν υπαρξουν νεα,που πολυ αμφιβαλλω.
 Δεν θα πω πως γιναμε κενοι,γιατι εκτος του οτι θα ακουστω πολυ κλισε,δεν μας δινεται η ευκαιρια να ειμαστε κατι αλλο.Πρεπει να απελπιστουμε για να δουμε ασπρη μερα.

 Εκτος απο τον γαμιολη τον ηλιο,ποσο τον αγαπαω,οτι και να χω ο ηλιος μου φτιαχνει τη διαθεση.


 Τον γουσταρεις,μου ειπε σημερα το πρωι η Μ.
 Ταραχτηκα.Ηταν κατι που προσπαθουσα οχι ακριβως να κρυψω,αλλα να ειναι διακριτικο.Οχι οτι η λεπτοτητα ηταν ποτε το φορτε της Μ.
 Κοιτα,ωραιος ειναι,και σεξυ,και αρκετα εξυπνος.Αλλα λιγο μουνοπανακι,πραγμα που με χαλαει,απαντησα.
 Πηδα τον και φυγε,μου ειπε,και η πονηρη εσωτερικη μου φωνη χειροκροτησε συμφωνοντας.Η φωνη της λογικης μου βεβαια εδω και πολυ καιρο ουρλιαζε "οχι,οχι,οχι."επιμονα.Κοιταξα τη κοκα κολα μου λες και αν την ετριβα θα εμφανιζοταν το τζινι και θα μου εδινε απαντησεις.Πεταχτηκε και ο Γ.ο οποιος επιβεβαιωσε τα λεγομενα μου,οτι ειναι δηλαδη κομπλε,αλλα απο εγκεφαλο καπου το χανουμε.
 Ε απλα καντε σεξ,επανελαβε η Μ. με μια απαθεια που με τρομαξε,καθως ποτε δεν ηταν πηδαμε-τελειωνουμε-φευγουμε,ουτε κατα διανοια."Ισως να φταιει η ανοιξη",σκεφτηκα"ισως απλα ειναι η ανοιξη και ολοι θελουν να σκυλοπηδηχτουν με ολους."
 Τελοσπαντων,οχι,ειπα σθεναρα.Τελος αυτα,εχω γινει σοβαρη πλεον.Εδω καπου η φωνη μου ετρεμε.
 Ξεφυσιξα τσαντισμενη.Αφου ολοι ξερουμε τι θα γινει στο τελος.


 Η αληθεια ειναι πως ειμαι ερμαιο των παθων και τον ποθων μου.Περισσοτερο,πολυ περισσοτερο απο τους υπολοιπους ανθρωπους.Δεν μπορω να αντισταθω ουτε καν στο να ξοδευω το παραμικρο ευρω.
 Η μαλλον ημουν.

 Πρεπει να με δεις στο σχολειο,ειπα στη Δ.Απλα προχωραω μηχανικα και σκεφτομαι,σκεφτομαι,δεν μιλαω πολυ,δεν κανω τιποτα αλλο,σκεφτομαι.Με ρωτησε τι σκεφτομαι,της απαντησα οτι φτιαχνω ιστοριες στο κεφαλι μου.Ειναι ο λαβυρινθος του πανα εκει μεσα,συμπληρωσα.Ειμαι απλα ενα αχρηστο κουφαρι που βυθιζεται στη φαντασια για να ζησει.(Ο Θανος αλλωστε ανεφερε οτι σιγουρα το μυαλο μου βαραει υπερωριες να φτιαχνει σεναρια.)
 Πως και δεν σου λειπουν τα ατομα που σου σημαδεψαν τη ζωη?αλλαξε κουβεντα
 Τα εχω ηδη ξεχασει απαντησα.
 Μαλλον τα ρουφηξε ο λαβυρινθος.


 Στο σχολειο καθομαι τελευταιο θρανιο.Διπλα μου ακριβως ειναι το παραθυρο που βλεπει στο παρκο.Οταν εχει ηλιο ειναι υπεροχα.Τελοσπαντων.Το ξερω οτι το κειμενο μου ειναι μπερδεμενο.Σημερα μου την ειπε και ο Α. γ αυτο."Εισαι ανωριμη,κυκλοθυμικη και δεν ξερεις τι θελεις.Τη μια μερα ειμαστε αγαπες,την αλλη τσακωνομαστε,τη μια με θες,την αλλη οχι"
 Και καπου πεταξε οτι παιρνει 4 δευτερολεπτα για να γινει μια σιωπη αμηχανη.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

μα όποιος με πονά, πονάει μετά στα διπλά

μα θυμάμαι να λες, πως θα μασταν μαζί για πάντα, υπερβολές


πως με αγαπάς πολύ, τότε πες πως μπόρεσες να κάνεις ότι έκανες,

πες πως είσαι σωστή,

μα εγώ στ αλήθεια ξύπναγα σκατά κάθε πρωί

και μην μου λες πως είσαι αληθινή

γιατί εγώ κάθε φορά πονούσα πιο πολύ

έπνιγα τον πόνο μου στο αλκοόλ και έφτασα ως εκεί

να καταντάω, να παραπατάω

μα εγώ ποτέ δεν τήρησα την λέξη παρατάω

προδομένη ψυχή , και καταντάω

εγώ είχα καταθλίψεις όμως τώρα πια πετάω

βρήκα τον εαυτό μου και βρώμικες καρδιές πατάω

σε ευχαριστώ που με έκανες πιο δυνατό και δεν σπάω

τώρα και να θες.... πίσω δε γυρνάω, δε γυρνάω

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Σε θελω πισω μ ακους?αυτο δεν το συνηθιζω.Οταν χωριζω μενω μονη και βριζω

 Πρωτη εικονα
Οι μπατσοι μου ξυλωσαν τα δεντρα,την επομενη φορα θα περιμενω με πετρα.
 Αυτο μας το μισοτραγουδουσε ενα πρεζακι με την Ειρηνη,αχ,ωραιες μερες αυτες.

 Δευτερη εικονα

 "Με αγαπουσε."ειπε η Ν."Το ξερω πως μ αγαπουσε"
 Σηκωσα τα φρυδια μου με αποδοκιμασια.
-Ελα ρε μαλακα.Τα πιστευεις αυτα που λες?
-Φυσικα.Οπως και σενα σ αγαπουσε ο ακατονομαστος.
 Καγχασα.
-Ελα ρε μαλακα,ελα τωρα.Αυτοι οι ανθρωποι δεν ξερουν ν αγαπανε.Ειναι κατι σαν αγαπη ισως,στο πιο εγωιστικο και καταστροφικο.
-Νομιζεις.
 Σωπασα.Με τον καιρο θα καταλαβει.

 Τριτη εικονα.
 Τηλεφωνα.Εναλαξ στην Δ. και στη Ν.
"Τι εγινε με τον αλλον μωρη πουτανα" ειπε η Δ.
Τι να γινει,αποκριθηκα μισοκακομοιρα.Οπως τα ξερε ειχαν μεινει ολα.Της τα επανελαβα ομως ολα απ την αρχη,για να τα εμπεδωσει καλα.
 Ξερεις τι,μου ειπε,νομιζω κολλας.
 "Ναι κολλαω.Με κολλησε ιωση ο παπαρας"ειπα σε μια αποτυχημενη προσπαθεια να αστειευτω.Ματαια.
 Αναστεναξα και της εκμυστηρευτηκα αυτο που μεχρι και στον εαυτο μου ντρεπομουν να ομολογησω.Ναι,κολλαω.Σχεδον το τσιριξα.Και μετα της εκλεισα το τηλεφωνο βιαστικα.
 Κοιταξα γυρω μου τα αποτελεσματα ενος απλου καυγα.Μπυρες.Πολλες μπυρες.Μπουκαλια και κουτακια.Μακ φαρλαντ,χαινικεν,αμστελ(απο ποτε πινω εγω μπυρες,οι μπυρες ειναι σκατα,προκαλουν βασανιστικο κατουρημα.)Σοκολατες και πατατακια και τσιγαρα..
 Την ξαναπηρα τηλεφωνο."Μαλακα δεν παλευεται αλλο η φαση,φευγω¨" ειπα εκνευρισμενη
 "Φευγεις?Που πας?"
 "Εννοω πως δενομαι χαζη.Και ξερεις τι γινεται οταν δενομαστε,στο τελος θελουμε δεν θελουμε θα πληγωθουμε.Οποτε το τελειωνω εδω"
 "Εισαι μαλακισμενη,ειστε ο ενας αυτο που ψαχνει ο αλλος"ξεκινησε να λεει,αλλα πριν προλαβει να ολοκληρωσει ειχα ηδη στειλει το μηνυμα.

 "Τελειωσαμε.Να προσεχεις"


  Τεταρτη εικονα

 Ημουν στο κλαμπ,τον ειδα,χαρηκα.Με ειδε,με αγκαλιασε,με σηκωσε στον αερα.Ειναι απ αυτα τα ατομα που θεωρω  κατι περισσοτερο απο clubfriends,κατι λιγοτερο απο φιλους.Πισω επαιζε το I kissed a girl and I liked it,και εσκασα ενα ειρωνικο χαμογελο για την ειρωνια του τραγουδιου.Με ρωτησε πως ειμαι,τι κανω,πως τα παω χωρις τα χαπια.Του απαντησα πως ημουν τελεια
 "Ξερεις,ο Αντρεας με ρωταει καθε μερα τι κανεις κ αν σε βλεπω.Καθε.γαμημενη.μερα"
 Εσκασα ενα αποβλακωμενο χαμογελο.Στο κεφαλι μου αρχισε να παιζει το μη μου ξαναφυγεις πια ματια μου της Μπελλου.Αληθεια?ρωτησα ναζιαρικα
 Μετα σοβαρεψα και μαζεψα τα σαλια μου.Τον αρπαξα απο το χερι και τον εσυρα μεσα στο κοσμο."Αντε,παμε να μου βρουμε εναν ωραιο τυπο να περασει ευχαριστα το βραδυ"

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Κ ολα πηγαινουν στραβα μωρο,τι να μου πεις εσυ τι να σου πω κ εγω

 Ειναι τραγικο το τι κανουν οι ανθρωποι οταν νιωθουν οτι παγιδευονται.Στην αρχη,δεν πιστευα σ αυτη τη φραση,αλλα παρατηρωντας τον εαυτο μου,σχεδον γελαω.
 Η αηδιαζω,οπως αηδιασα μ αυτα που εκανα χτες.Οχι τιποτα αλλο,εχω και παρασημα.


All that she wants is another baby


Shes gone tomorrow boy

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Μπασταρδοκρατια

 Δεν εχω πολλα να πω.Ειμαι το κλασσικο κοριτσακι που ψωνιζει ρουχα και βιβλια,και ναι,θεωρω τον εαυτο μου χαζογκομενα(αν και λιγο αλτερνατιβ).Προερχομαι απο μια μεσοαστικη οικογενεια.Θα μπορουσα με ευκολια να πω οτι ειμαι απολιτικ,οχι λογω δεξιων πεποιθησεων,επειδη απλα ειμαι στον κοσμο μου.Παντα ημουν αρκετα στ αρχιδια μου,ο καθενας κανει οτι θελει στη ζωη του αρκει να μην βλαπτει τον αλλον.
 Πραγμα που δεν υφισταται πια,καθως ΟΛΗ η Ελλαδα πειναει.Εκτος απο τους γνωστους γεματος λιπους που ολη γνωριζουμε.ΟΛΟΥΣ μας,μας εχει χτυπισει πλεον η κριση,η μαλλον μας μαστιγωνει.Κ επειδη κουραστηκα να σωπαινω,κανω το μονο πραγμα που ξερω-γραφω.
 Η σημερινη ΜΑΘΗΤΙΚΗ,ΕΙΡΗΝΙΚΗ διαδηλωση,ξεκινησε ηρεμα.Κατσαμε εξω απ τη Βουλη και φωναζαμε συνθηματα.Ε μετα ηρθαν κατι καθυστερημενα που πεταξαν 4-5 πορτοκαλια η νερατζια η οτι στον πουτσο ηταν αυτα,αρχισαμε να τους φωναζουμε,ψιλοσταματησαν.Να πω την αληθεια,το για ποτε εσκασαν οι ΜΑΤατζιδες δεν το πολυκαταλαβα.Ουτε για ποτε αρχισαν να "χαιδευουν"Μια κοπελα απ το σχολειο μου μου ειπε οτι απλα οταν φυγαμε απ τη Βουλη και προχωρησαμε προς τα κατω τους εδωσαν την εντολη.Ενα αλλο αγορι ειπε οτι τους εκαναν σημα οι μπαχαλακιδες που ηταν μεταξυ μας.Εγω το μονο που πηρα χαμπαρι ειναι οτι αρχισε να με σπρωχνει ενας ματατζης να "παω πιο κει",εγω θυμωσα γιατι ειμαι στη κυριολεξια μη μου απτου και δεν μ αρεσει να με ακουμπανε ουτε για πλακα,κ αρχισα να λογομαχω μαζι του.Μετα χωθηκε ενα παιδι και ,ο χριστος κ η μανα του,πεταει ο ματατζης ενα "εσενα δεν σου μιλαω γιατι εισαι ασχημος΄"
 Σοβαροι ανθρωποι οι ΜΑΤατζιδες,γιατι ως γνωστον,μεσα στην εκπαιδευση περνανε κ απο καλλιστεια.Τελοσπαντων,πανω που του ειπα οτι κ εκεινος ειναι ασχημος,γ αυτο φοραει κρανος,εγινε ενα τελειως ξαφνικο ντου,επεσαν τα ΜΑΤ πανω μας,αρχισαν να σπρωχνουν και να βαρανε.Να σπρωχνουν και να βαρανε.Μαθητες.Απο τα σκαλια στο Συνταγμα.
 Φυσικα δεν ηταν μονο μαθητες.Ηταν και ατομα τα οποια δεν πηγαιναν καν σχολειο.Ατομα τα οποια πετουσαν πετρες και μεχρι και τη τελευταια στιγμη οταν τους ζητουσαμε τον λογο,ελεγαν η συγγνωμη,η δεν απαντουσαν.
 Η αληθεια ειναι πως τους πιο πολλους απο μας τους ειχε πιασει υστερια.Χτυπιομασταν μονοι μας.Τσακωνομασταν η με τους ματατζιδες η και μεταξυ μας.Και εκεινοι,οι κομπλεξικοι πλειμομπιλ καθε 10 λεπτα ετρεχαν κατα πανω μας για να σπασουν τον τσαμπουκα,λες και υπηρχε καθολου.Το αποκορυφωμα ειναι οταν πηγαν να συλλαβουν η δεν ξερω κ εγω τι 2-3 παιδακια,εκ των οποιων το ενα το εβαλαν κατω και το κλοτσουσαν με μισος.Οι πιο πολλοι φωναζαν αφηστε τους,η ειμαστε παιδια,ακομα και περαστικοι χωθηκαν και εχωναν.Ακομα και ο Λουκανικος(και οχι,δεν τον ελεγαν κανελο γαμωτη) ετρεχε πανω στα ΜΑΤ και γαβγιζε,ενω ολοι οι υπολοιποι τους γιουχαραμε που πουλανε τη ψυχη τους για 1000 ευρω τον μηνα.Οταν το πεταξαμε αυτο σε εναν ματατζη,μας ειπε οτι δεν ξερουμε τι μας γινεται.
 Οπως ηταν αναμενομενο,εσκασαν μυτη τυποι με καμερες.Κλασσικα,τα μιντια παρουσιασαν τη δικη τους ιστοριουλα.Αφου,οταν αρχισε να σπαει η ολη φαση ερχοταν κοσμος και μας ελεγε,ηρθαμε να δουμε τι εγινε γιατι στην "Ελληνοφρενεια "λενε πως διαδηλωτες επιτεθηκαν στα ΜΑΤ με νερατζια και πετρες.Οτι μας συμφερει,οπως παντα.

 Το αστειο και τραγικο ταυτοχρονα,ειναι η σκεψη οτι μεσα στη γαμω βουλη ηταν μια ακομα ησυχη μερα.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Just like you said it would be.Life goes easy on me.(Most..of the time)

  Δυνατοι ανθρωποι σαν εσενα,μου ειπε ενας γνωστος μου,τα ξεπερνανε αυτα.
 Και ειναι αληθεια.

 Βασικα,πριν 4-5 μηνες νομιζα πως η ζωη μου ειχε τελειωσει.Ειχα γεμισει τοσο πονο ,μισος,πικρα μεσα μου.Ημουν η σκια του εαυτου μου.Λυπομουν τοσο πολυ τον εαυτο μου.

 Τωρα,4 μηνες μετα,εχω κλεισει τα σεμιναρια για μακιγιαζ στη MAC.Εχω τους φιλους που παντα ηθελα,και τους νοιαζομαι πραγματικα.Σημερα εδωσα τα στοιχεια μου για το ταξιδι στη Γερμανια(ε ρε πουστη,παντα ξεχναω τον γαμημενο τον Τ.Κ.-.-).Συντομα θα στειλω και τα κειμενα μου σ ενα διαγωνισμο,η και σε καμια δυο εφημεριδες.Η δουλεια επισης παει αρκετα καλα.Η ντουλαπα μου εχει γεμισει.Ειμαι καθαρη.Η καταθλιψη μου γνεφει αντιο.Τα "γκομενικα"μου πανε τοσο καλα,περισσοτερο απ οσο μπορουσα να φανταστω(αν και λιγο περιπλοκα) καθως νιωθω πως επιτελους βρηκα τον ανθρωπο που με συμπληρωνει.Ολο και περισσοτερος κοσμος μου λεει οτι εχω ταλεντο,ακομα και πιο ειδικευμενοι,και 2-3 ατομα μου ειπαν πως εκλαψαν με τα κειμενα μου. Παω σε 3 παρτυ ανα βδομαδα.Τα εχω ξεχασει ολα.

 Μια ενεση αισιοδοξιας για εναν ανθρωπο σαν εμενα,που μεχρι προσφατα διατυμπανιζα οτι "η ζωη ειναι σκατα και μετα πεθαινεις".Φυσικα ξερω τι βοηθησε.
 Η πιστη.
 ΟΚ,ακουγομαι γελοια.Οπως ειπε ομως και ο Νικος(αχ κωλοχαιρομαι που μπορω να γραφω  ονοματα ελευθερα)περασα πολυ δυσκολα.Παρ'ολα αυτα,ποτε δεν εχασα τη πιστη μου.Μπορει να πληγωθηκα,αλλα ποτε δεν εχασα τη πιστη μου οτι μια μερα θα βρω εναν ανθρωπο στα μετρα μου,και να που εγινε.Μπορει να περασα τη φαση που ηθελα απλα να μετακομισω σ αλλη χωρα ,να παψω να υπαρχω για να παψω να ποναω,αλλα πιστευα εντονα πως θα ρθουν καλυτερες μερες.Να που ηρθαν λοιπον.Μπορει να με υποβιβαζαν οι ανθρωποι που νομιζα πως ηταν δικοι μου,αλλα πιστευα πως εχω δυνατοτητες,και να που εχω.Μπορει να εχασα ολους μου τους φιλους,αλλα δεν επαψα να πιστευω στη φιλια.Μπορει οι γονεις μου να πλησιασαν τον θανατο,αλλα πιστευα οτι θα γινουν καλα,και να που ειναι και οι 2 γεροι σαν αλογα.Μπορει να χρειαζομουν διαφορα χαπια και αλλα χαριτωμενα πραγματα για να σταθω στα ποδια μου,αλλα πιστευα πως θα γινω καλα και να που τωρα ειμαι καθαρη.Μπορει στη τελευταια σχεση μου να μου συμπεριφεροταν σαν να ειμαι παιχνιδι,αλλα πιστευα πως μια μερα θα βρω εναν ανθρωπο να με αντιμετωπιζει καλυτερα ακομα κ απ'οσο αξιζω,και να που τελικα τον βρηκα.Μπορει να τσακωθηκα με τον ανθρωπο μου και να πιστευα πως δεν θα ξαναμιλουσαμε ποτε,ομως τελικα τα βρηκαμε.Μπορει να τσακωθηκα με τον κολλητο μου,αλλα τελικα ειμαστε παλι φιλοι.

 Δεν παυω ομως να φοβαμαι.Καμια φορα τα πρωινα ξυπναω με το φοβο πως ολα αυτα ειναι στο μυαλο μου.Πως δεν εγιναν ποτε,οτι ηταν ολα ενα υπεροχο ονειρο.Η καμια φορα με πιανουν τα κλαμματα απ την ανασφαλεια οτι ολα αυτα ξαφνικα,με την παραμικρη αναποδη,θα χαλασουν.Πιστευω ομως,βαθια μεσα μου,οτι ολα θα πανε καλα,και οχι μονο αυτο,αλλα θα ρθουν και καλυτερες μερες.

 Καπου εδω σταματαω το κειμενο.Πρεπει να αρχισω να ετοιμαζομαι,θα αργησω και ο αλλος θα γκρινιαζει (ΠΑΛΙ!)
 Το μονο που εχουμε,ειναι ο εαυτος μας.Και το μονο που μπορουμε να κανουμε,ειναι να πιστευουμε σ αυτον.Η τουλαχιστον,να ελπιζουμε.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Beauty as a Lasting Truth

 (Η αλλως,η ομορφια βρισκεται στην παρακμη)
Οι ανθρωποι ειστε ηλιθιοι.Μουνοδουλοι/πουτσοδουλες,που το μονο που σας νοιαζει πανω στον αλλον ειναι τα μεγαλα,ζουμερα βυζια,η αντιστοιχα,καυλι του.
 Και το χειροτερο ειναι οτι αναπνεετε τζαμπα οξυγονο.Ακουτε σκατα μουσικη,βλεπετε σκατενιες ταινιες και διαβαζετε σκατενια βιβλια,η στη χειροτερη περιπτωση ηλιθιες φυλλαδες με γκομενες που φορανε  η δεν φορανε ρουχα,με κορμι,προσωπο και ενδυματα που οσο και να θελετε δεν θα αποκτησετε ποτε.Οι συζητησεις με τη πλειοψηφια των ανθρωπων ειναι βαρετες.
 Εχετε ελλειψη προσωπικης αισθητικης.Δεν θα μπορουσα ουτε αν το εγραφα με μια πενα βουτηγμενη στη χολη μου να εκφρασω ποσο ασχημο ειναι αυτο.Και να πω οτι δεν μπορειτε να το καλλιεργησετε,παει στο διαολο.Αλλα οι μισοι απο σας μπορειτε.Ομως οχι.Το ιδανικο σας ταιρι ειναι μια κακομαθημενη 15χρονη με χαριτωμενη μαπα που σκυλογαμιεται απο τα 13/ο γαματος γκομενος με το σιξπακ ο οποιος θα σας κερατωνει απο το πρωι ως το βραδυ.
 Κριμα που δεν υπαρχει ομορφια.Κριμα που δεν εχετε ουτε λιγο χαος μεσα σας.Κριμα που οι εντονες στιγμες στη ζωη σας ειναι μονο οταν πινετε κανεναν αλβανο.Και ακομα πιο κριμα που αντι να κοιταξετε να βελτιωσετε την αισθητικη σας,σχολιαζετε των αλλων.Λες και θα τη καταλαβετε ποτε.Για να αναλυσεις κατι,πρεπει να το κατανοησεις πρωτα.
 Ο καθενας εχει τα δικα του προτυπα ομορφιας,τα οποια εσυ ως ανιδεος δεν μπορεις να τα κατακρινεις.Και μην γυρισει κανεις τωρα να μου πει εσυ γιατι κρινεις.Εγω εχω δικη μου αισθητικη,την οποια ομως ΞΕΡΩ γιατι την εχω.Δεν διαλεγω κατι/καποιον απλα και μονο θα γουσταρα να ξεσκιστω μαζι του.
 Η ομορφια για μενα κρυβεται.Κρυβεται αναμεσα στις στιγμες του πονου και της ανακουφισης.Κρυβεται στο σημειο ζενιθ ενος βιβλιου.Κρυβεται στην ανδρεναλινη του να κανεις κατι παρανομο.Κρυβεται σ οτι σε απομακρυνει απο τον αληθινο κοσμο.Κρυβεται στα πρωινα που μολις εχει βγει ο ηλιος και εσυ γυρνας απο ξενυχτι εξουθενωμενος αλλα ηρεμος.
 Ομορφια δεν ειναι να σου λεει ο αλλος σ αγαπω καρδουλα μου.Ειναι να σε πηδαει και να θελει να βαλει φωτια εκεινη την ωρα ωστε να καειτε μαζι.
 Ομορφες δεν ειναι οι γκομενες με την ενισχυση ως το ταβανι και το κοιταωεσενααλλακοιταωαπενταντι-θολο-φοραω-φακους βλεμμα.Ομορφα ειναι τα τραβελια.
 Ομορφια δεν ειναι η ηλιθια εκνευριστηκη φυση του βουνου,ειναι τα φωτα σε ενα κλαμπ που αναβοσβηνουν και ολα μοιαζουν να γινονται σε αργη κινηση.
 Ομορφο δεν ειναι το σεξ,ομορφο ειναι το μεικ απ σεξ.
 Ομορφα δεν ειναι τα κλαψομουνικα ποιηματα,αλλα τα βρωμικα ποιηματα.
 Ομορφοι δεν ειναι ουτε ο τζονι ντεπ,ουτε ο μπραντ πιτ,ουτε ο γυαλιστερος φλωρος απο το τουαιλαιτ
 Ωραιοι αντρες ειναι αυτοι



 Και τελος,ωραιοι ανθρωποι ειναι αυτοι που εχουν ωραιες ψυχες.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

 Ειναι αυτη η μουσικη,που τρυπαει υπουλα,ανανδρα μεσα μου και με κανει να σε θυμαμαι.Ακουσε το.Ειναι το τραγουδι σου,ακους?
 Η αγαπη μου για σενα,ξεπερασε καθε λογικη.Νιωθω πως ειχαμε εκεινο το δεσμο,που οι Ιαπωνες ονομαζουν "εν".
 Το τραγουδι σου τελειωσε.Το εβαλα ξανα να παιξει.Μ αρεσει τοσο πολυ,παροτι μερικες φορες τρυπαει το λαιμο μου και μετα τρυπαει τα πλευρα μου και τ σφιγγει,ετσι μου κοβεται η ανασα,και φωναζω το ονομα σου,φωναζω,φωναζω,κλαιω,χτυπιεμαι και ματωνω οπως εκανα παλια,μακαρι να ταν ολα οπως παλια και να μπορουσα να σε δελεασω με κατι,αλλα το ειδα στα ματια σου προχτες,δεν εισαι ο ανθρωπος που γνωρισα,κ ολο κλαιω γιατι θελω να γυρισεις πισω,να γινουμε ενα οπως παλια και να παμε μες στη νυχτα στη παραλια και ας κανει κρυο,απ οποιους το ζηταω γελανε μαζι μου,εσυ δεν γελας,γελας μονο με τα αστεια μου,εσυ μ αγαπας ετσι δεν ειναι?γιατι δεν απαντας?ετσι δεν ειναι?
 Εμαθα να φτιαχνω καφε.Θες?
 Ω θεε μου,τι μαλακιες.Θα εκανα τα παντα για να γυρισεις πισω,τα παντα.Θα εδινα τα παντα για να μου φυγει αυτος ο κομπος στο λαιμο,και για να μπορω να σε κοιταζω χωρις να αποστρεφω το βλεμμα μου επειδη δεν εισαι το ιδιο ατομο που κοιταξα στα ματια,θελω να φυγει αυτο το τσουξιμο απο μεσα μου ,σαν τα τσιγαρα,που μονο τα δικα σου δεν με τσουζουν,τα ειχα παρει τη πρωτοχρονια με ενα μπαλονι και μετα το ξημερωμα βρωμικη απο ανθρωπινα υγρα να επαναλαμβανω "αλφα αλφα αλφα αλφα"αφου μονο αυτο μπορουσε να με σωσει.
 Δεν μετανιωσα ποτε που σε γνωρισα.Μ εκανες να ζησω.Με εμαθες τι ειναι ζωη.Μου εδωσες πνοη.Εισαι ο μονος εν ζωη καλλιτεχνης αγαπουλα μου.Εσυ και τα τσιγαρα σου και ο ιδρωτας ανακατεμενος με αερα και υγρα αναμεσα στα μπουτια μας ειναι η τεχνη της ζωης που ζησαμε μαζι.Ειναι οτι ζω μαζι σου,η μαλλον οτι εζησα με το ατομο που ησουν γιατι τωρα δεν σ αναγνωριζω,ουτε εσενα ουτε το ψυχρο σου υφος οταν με κοιτας στα ματια,κ εσυ μαλλον δεν αναγνωρισες εμενα,ειδες τον "ανθρωπο "σου το πρεζακι,το ξημερωμα να σε κοιταει μ ολο το μισος του κοσμου και να τιναζεται σαν πληγωμενο ζωο,δεν σ αδικω.Μα εσυ σε λιγο δεν θα βρισκεσαι εδω,καποιοι αλλοι θα παλευουν με τη σκονη.Τα καστανα μαλλια σου ειναι το πιο ομορφο πραγμα του κοσμου.
 Σε θαβω καμια φορα.Στην ακρη του μυαλου μου.Κ ειναι ασχημο να ξεχναω τα κομματια σου,δεν προσπαθησα ποτε να κρατησω τις αναμνησεις ομως.Δεν ξεγλιστρανε ποιητικα μεσα απο τα δαχτυλα μου.Απλα κανουν ενα τσαφ και σβηνουν.Σαν νεον πινακιδες.Τοσο απλα.Ισως μια μερα πεθανεις κ εσυ.Μεσα μου.Οπως καθε φορα που γινομαστε ενα.Και μ αγαπας.Και σ αγαπαω.Και μια μερα θα ειμαστε και οι 2 εδω,στο μηδεν.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

I buy every cry,cuz I dont trust.

 Καμια φορα,αναρωτιεμαι ποσο χρονο συνολικα αναλωνουμε καταλογιζοντας τις ευθυνες στους αλλους για ολα τα δεινα που εχουν τυχει στη ζωη μας.
 Οι ανθρωποι ειναι το πιο ανεγκεφαλο ειδος,ο πιο αθλιος κρικος σ αυτη τη γαμημενη αλυσιδα.Ωρες ωρες ευχομαι με ολη μου την καρδια(η την σκατοψυχια,πες το οπως θες) να ζουσα σε μια πολη ,προσφατα εγκαταλελειμμενη για οποιοδηποτε ηλιθιο λογο(τυφωνες,σεισμοι,πυρινικη εκρηξη).ΜΟΝΗ.μονημονημονη.
  Και να δω το που θα χρησιμευσει το να λες μαλακιες για τους αλλους και τις ζωες τους,απ τη στιγμη που η δικη σου ,ΟΣΑ και να πεις θα παραμεινει το ιδιο σκατενια, απογοητευτικη και αρκετα αναξια προσοχης ωστε να ασχολεισαι με των αλλων.
 Το πιο ευκολο πραγμα του κοσμου ειναι να βγαζεις κακια και κομπλεξ,ειδικα χωρις λογο.Το δυσκολο ειναι να βελτιωνεις τη ζωη σου και τον εαυτο σου.Οπως επισης ,κανεις δεν ενδιαφερεται για τα προβληματα σου.Κρατα τα για τον εαυτο σου,δεν ξερω τι θα τα κανεις,καντα οτι θες,και ΛΥΣΕ τα.Οπως ολοι μας.
 Υψηλες προσδοκιες να χεις μονο απο τον εαυτο σου,γιατι οι αλλοι ουτως η αλλως θα σε απογοητευσουν.Αν θες να κανεις καλα μια δουλεια,καντη μονος σου.Επισης.οποιος θεωρει οτι η υπομονη ειναι αρετη,ας τη βαλει στο κωλο του και ας περιμενει να συμβουν τα πραγματα που θελει μεχρι να πεθανει με το πουλι στο χερι.
 Ακομα χειροτεροι,ειναι αυτοι που συνεχως κλαψομουνιαζουν.Δεν λεω,η κλαψα ειναι μεγαλη εκτονωση,αλλα καποια στιγμη πρεπει να παρεις τις καταστασεις στα χερια σου και να παψεις να πλουτιζεις τη Κλινεξ.
 Σε γενικες γραμμες μαθε να ζεις,αφου ουτως η αλλως δεν μου κανεις τη χαρη να αυτοκτονησεις.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

 Δε μπορω να ξεπερασω ποσο οδυνηρα ομορφος και γλυκος εισαι.Συνεσταλμενος,ντροπαλος,τζεντλεμαν.Διακριτικα αστειος και χαριτωμενος.Τα μαλλια σου,οι καμπυλες στο προσωπο σου,το σοβαρο σου υφος,τα αστεια σου.Οταν ακουω το ονομα σου νιωθω το στομαχι μου να σφιγγεται σαν μικρο κοριτσακι που δινει το πρωτο του ερωτικο γραμμα στο αγορακι που "αγαπαει".Στον ηχο της φωνης σου λιωνω.Νιωθω σαν να εισαι ο μονος καθαρος στον βρωμικο μου κοσμο.Τοση αθωοτητα πανω σου.
 Και τα ματια σου.Εχεις εντονη ματια.Στο χω πει ποτε?Ακομα θυμαμαι τη πρωτη φορα που με κοιταξες.Σε κοιταξα κ εγω,κατευθειαν στα ματια,και ηταν λες κ ολος ο κοσμος γυρω μας εξαυλωθηκε.Δεν αντεξα τοση ενταση.Μου κοπηκε η ανασα.Δεν μπορεσα να αναπνευσω.Ουτε τωρα που μιλαω για σενα μπορω.
 Ολοι με ρωτανε γιατι εσυ εμεινες πανω απο μια βδομαδα.Γιατι δεν περναει μερα που να μην αναφερω το ονομα σου σε ολους χωρις να χαμογελασω.Ισως,γιατι επαιξες εξυπνα,αθελα σου.Και εγω χανω,αλλα μαζι σου η ηττα ειναι ομορφη.Love is a losing game

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

 Ενοχληση.Αυτη ειναι η λεξη.Ειναι ολα τοσο ενοχλητικα.Μα τοσο.Απο το τσαι που πινω,μεχρι το λαπτοπ που κολλαει και αναγκαζομαι να γραφω σ αυτο το ενοχλητικο πισι με την ενοχλητικα τεραστια οθονη και αυτο το ενοχλητικο πραγμα σαν χανγκοβερ που εχω και τις ενοχλητικες συνεπειες του Σαββατου που με κανουν να νιωθω ενοχλητικα ενοχη και αδυναμη.
 Νιωθω πως δεν χωραω πουθενα.Δεν χωραω στο σχολειο,στο σπιτι,σε κανενα κλαμπ,σε καμια καφετερια..
 Επισης νιωθω φοβισμενη.Ξερω πως τα πραγματα στη ζωη κανουν κυκλους.Σαν το Καρμα ενα πραγμα.Και οι ρολοι παντα αντιστρεφονται.Φοβαμαι πως εχει ερθει η ωρα μου.Σκατα.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

 Μικρα ρυακια αιματος.Και κηλιδες.Ποσο αηδιαζω οταν συμβαινει αυτο,αλλα πρεπει.Το αιμα κανονικα θα πρεπε να μενει μεσα στο σωμα μας αντι να φευγει απ αυτο.

 Ειναι η αρνηση μαλλον.Δηλαδη ενα ειδος αρνησης.Ανοιξα τα γραμματα προχτες μεσα στο μαθημα.Τα βρηκα τυχαια μεσα σε ενα παλιο τετραδιο που ειχα παρει μαζι μου για προχειρο.Ηταν ολα μεσα,με λεπτομερειες.

  Τα εκαψα,εκεινη την ωρα.

 Παρακολουθησα με ενδιαφερον το πως καηκαν σιγα σιγα.Απο εκει που εγραφαν τοσα πραγματα,τοσο πονο,τοση τρελα,που γενικα κουβαλαγαν συναισθηματα,εμειναν μονο σταχτες.
Σαν τις αναμνησεις μου ενα πραγμα.Η μνημη μου εχει σβηστει.Νιωθω τοσο....λοβοτομημενη.Αλλα παρ'ολα αυτα περηφανη.Δεν ειναι ευκολο να τα σβησεις ολα.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

 Το να παρεις φαρμακα δεν σε κανει καταραμενο καλλιτεχνη.Δυστυχισμενο ανθρωπο σε κανει.
 Οποτε παψτε τα "ξερω πως χρειαζομαι χαπια,γιατι δεν μου δωσε ο γιατρος?".Γιατρος ειναι κατι παραπανω γνωριζει.
 Και η αγαπη δεν ειναι παντα ροζ και χαρουμενη.

 3 μερες χωρις εσενα,μοιαζει με αιωνιοτητα.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

 Ολα πανε καλα.Πολυ καλα.Δεν εχω κανενα παραπονο.
 Φοβαμαι πως κατι λειπει ομως.
 Το ξερω πως τιποτα δεν ειναι τελειο.Καποτε μαλιστα απολαμβανα τις ατελειες.Εκαναν τη ζωη πιο ενδιαφερουσα.Ειχαμε παντα περιθωρια βελτιωσης.Κατι να διηγουμαστε.
 Αλλα γαμωτο,αυτη τη φορα θελω τοσο μα τοσο πολυ να πανε ολα καλα.Λαχταρω,αυτο ειναι το ρημα που αξιζει.Λαχταρω το τελειο.Δεν αντεχω αλλο την αβεβαιοτητα,την αναμονη,τα λαθη.
 Εφαγα τοσο τα μουτρα μου για να φτασω ως εδω.

 Κ ειναι που νιωθω πανω μου και τη δυστυχια του κοσμου.Ο κοσμος ειναι πιο δυστυχισμενος απο ποτε.

 Το ειπα και στο γιατρο τοτε."Ερχομαι εδω και σας κλαιγομαι,οταν ερχεται κοσμος που εχει τοσο πιο σοβαρα προβληματα και σας το λεει.Αισθανομαι γελοια και εγωκεντρικη.Αλλα καπως πρεπει να φυγει το βαρος απο μεσα μου"
 Το βαρος εφυγε.Ειμαι πια,πιο καθαρη απο ποτε.17 χρονια τωρα δεν εχω ξανανιωσει τοσο καθαρη.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Sick of drugs and dancing feet.Sick of bars where people meet.

 Ενα οποιοδηποτε σαββατο,σε ενα οποιοδηποτε κλαμπ.

 Η μουσικη ειναι εκκωφαντικη,δεν μπορω να ακουσω ουτε τις σκεψεις μου.Χορευω στο ρυθμο της.Χορευω ,χορευω ,χορευω κανενα τετραωρο περιπου.Στη πιστα.Αναμεσα σε 3 ημιγυμνους κουκλους.Η ζεστη ειναι αφορητη,νιωθω τα μαλλια μου και το μακιγιαζ μου να χαλανε απο τον ιδρωτα.Γαμωτο,γιατι δεν εβαλα διχτυωτο καλσον και εβαλα ματ?σκεφτομαι.Εχω πεθανει απο τη ζεστη.Σκεφτομαι να βγαλω τη μπλουζα μου και να μεινω μονο με το σουτιεν,αλλα τη τελευταια φορα που το εκανα εχασα την μπλουζα μου και γυρισα σπιτι ετοιμη να παθω πνευμονια.Ασε που νιωθω να ζαλιζομαι.Ο γιατρος ειχε πει πως το να ανακατευεις χαπια με αλκοολ μπορει μεχρι και να σε σκοτωσει.Την αλλη φορα ο Μανθος ξερνουσε ολο το βραδυ.
 Με την ακρη του ματιου μου ειδα τον Γιωργο να ανεβαινει στη πιστα.Μου εσκασε ενα απο τα εκθαμβωτικα χαμογελα του,και με σκουντηξε."Κοιτα κατω"μου ψιθυρισε στο αυτι."Ο τυπας ειναι εντελως του γουστου σου".
 Πραγματι,κοιτωντας κατω ειδα πως ο Γιωργος ειχε δικιο.Ηταν εντελως ο τυπος μου.Τον κοιταξα εντονα,αλλα αυτος ηταν στη κοσμαρα του.
 "Καλος δεν ειναι για μια νυχτα?"συμπληρωσε.Κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα.Δεν γαμιεται ομως,σκεφτηκα.Ποιος εχει ορεξη για τετοια,εγω παντως οχι πια,και στη τελικη σιγα μη μου κατσει τετοιο μαναρι.
 Δεν αντεχα αλλο,η ζεστη και ο καπνος με σκοτωνε.Εφυγα απ την πιστα και πηγα στις τουαλετες να ριξω λιγο νερο πανω μου.
 Την ωρα που σχεδον λουζομουν με το νερο της βρυσης,ειπα να τσεκαρω τον εαυτο μου και να φτιαξω
 Μοιραιο λαθος.
 Την ειδα να με κοιταζει απο την αντανακλαση του καθρευτη.
 "Εσυ εδω?"Με ρωτησε.Πρωτου προλαβω καν να της απαντησω θυμηθηκα τι εγινε την τελευταια φορα που βρεθηκαμε.Ω ρε φιλε.Γιατι να κανω τοσες,ΤΟΣΕΣ μαλακιες.
 "Μου λειψες"νιαουρισε με τη φωνη που ηξερα τοσο καλα.Ηταν εμφανως μεθυσμενη,και εγω εμφανως ξενερωμενη μαζι της.Την παρατησα συξυλη."Αι γαμησου"σκεφτηκα "ανωμαλη κομπλεξικη"
 Αν και δεν καπνιζα συχνα,εκεινη τη στιγμη χρειαζομουν εντονα ενα τσιγαρο.Σπρωχνοντας,καταφερα να βγω εξω απο το κλαμπ μετα απο κανενα τεταρτο (!) ,καθως συναντουσα ολο και περισσοτερους γνωστους,και αρχιζαν κλασσικα οι χαιρετουρες και οι αγκαλιες και οι φωνες.Τελικα καποια στιγμη τα καταφεραΕβγαλα τα τσιγαρα απ τη τσαντα μου και εκατσα σε ενα πεζουλι.Επιτελους ηρεμια.
 Η και οχι.
 "Εισαι η Αναστασια?" ακουσα μια φωνη να με ρωταει.Σηκωσα τα ματια μου.Αυτος.Ο τυπος που χαζευαμε με τον Γιωργο.Για λιγα δευτερολεπτα εμεινα συξιλη.
 Μου χαμογελασε.Το στομαχι μου σφιχτηκε.
 "Τι κανεις?"με ρωτησε.
 Ω θεε μου,ηταν τοσο...τοσο.........
 Γουαου.

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

 Πονος.Οσο μελο κ αν ακουγεται,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,τον κυνηγουσα με λυσσα.Απο μικρο παιδακι κιολας,εβρισκα ηδονη οχι μονο στο να τον νιωθω με καθε ευκαιρια-ακουμπωντας πχ το χερι μου στο αναμενο σιδερο,ριχνοντας αλατι και λεμονι σε πληγες που ανοιγαν με καθε τουμπα που ετρωγα απο το ποδηλατο-αλλα και στο να τον προκαλω.
 Μεγαλωνοντας(οσο μπορει να μεγαλωσει καποιος στα 18 του χρονια δηλαδη),συνεχισα να τον κυνηγαω.Μεχρι και σημερα.Σε ολα.
 Ειναι αυτα τα λιγα δευτερολεπτα μεταξυ του μαρτυρικου πονου και της λυτρωσης για τα οποια κυριολεκτικα,ζω.Ειναι η ανακουφιση,η αισθηση που νιωθω μετα την απαλλαγη ενος τετοιου φορτιου.
 Δυστυχως,ολα αυτα αφηνουν σημαδια.Και δεν μιλαω μονο για τις κλασσικες ουλες,νυχιες,δαγκωματιες,μελανιες,καψιματα απο τσιγαρα η τις κοκκινιλες απο σχοινια.Μιλαω για το μυαλο.Γιατι οι ανθρωποι που γευονται τον σωματικο η και ψυχικο οργασμο μεσα απο τον πονο περνανε απευθειας στην αλλη πλευρα.
 Φυσικα καποια στιγμη ακομα και η πιο ανθεκτικη ιδεα καταριπτεται.Ειναι φορες που ο πονος μπορει να ξεφυγει,να χασεις τον ελεγχο και να γινει αβασταχτος.Οι πληγες μενουν,ισως τα βραδυα δεν μπορεις να κοιμηθεις στην αναμνηση ολων των δεινων που εσυ ,εσυ ο ιδιος,εσυ και μονο εσυ προκαλεσες στον εαυτο σου.
 Το προβλημα ειναι οτι οταν τα ξεπερνας ολα αυτα,εισαι αρκετα μαλακας ωστε να τα ξανακυνηγησεις.(Ε δεν μπορουσα να κρατηθω και να μην βρισω).Και μετα να τα ξαναπερασεις.Να κρυφτεις πισω απο απο το παιχνιδι των ρολων,για να κρυψεις τι πραγματικα νιωθεις για τον εαυτο σου.
 Χαμηλη αυτοεκτιμηση.Πιθανοτατα.Η αισθηση οτι αυτο που συμβαινει σου αξιζει.
 Παθος,γιατι το παθος παντα ειναι δυνατο.Δεν μπορεις να κρυβεσαι πισω απο την ηρεμια και τα χαδια εις αει.
 Αν ειναι ετσι ομως,ειμαστε χαμενοι απο χερι.

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

 Κ ετσι,σημερα,σε μια απελπισμενη προσπαθια να μη σκεφτομαι το αβεβαιο μελλον,το ριξα στο παρελθον.Γαμωτο.
 Μπηκε το 2012 κ εγω σκεφτομαι το 2010.Σκατασταμουτραμου.
 Τωρα που ανεφερα ομως το παρον,θα αναφερθω και σε εσενα,παρολο ηθελα να το αποφυγω.
 Δεν εχεις ιδεα ποσο θελω να σου στειλω στο κινητο"κ εγω,κ εγω,κ εγω σε θελω γαμιολη".Αλλα κρατιεμαι.
 Καποτε πιστευα πως οποιον ηθελα τον ειχα,ομως τωρα φοβαμαι.Φοβαμαι τα παντα.Τους ανθρωπους,τις σχεσεις,ακομα και τις ξεπετες.Προσπαθω να σκεφτομαι την εκδοχη του Γκας για τις σχεσεις,οτι ειναι καταπιεση και απαισιες,αλλα μετα απο καθε"σεξ της μιας νυχτας"νιωθω αηδιασμενη και πλενομαι αμεσως οταν γυρναω σπιτι,λες και προσπαθω να διωξω κατι βρωμικο απο πανω μου,οταν νιωθω ολοκληρη βρωμικη.
 Υστερα,ειναι επισης ολα τα ρουχα ,παιχνιδια,μπαλονια,σχεδον τα παντα που αγοραζω απλα για να ξεχνιεμαι,επειδη με κανουν χαρουμενη για λιγο.
 (Τωρα που το σκεφτομαι,θα παω αυριο να παρω μποτες,επειδη τα πραγματα απο το ιντερνετ θα ρθουν σε δυο βδομαδες.Ετσι,για να γεμισω την ντουλαπα μου λιγο ακομα με παπουτσια που δεν χρειαζομαι και δεν πολυθελω.)