Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Cold turkey

 Και ισως τελικα αυτο να ναι το προβλημα.Ποτε δεν ειχα υπομονη.Ποτε.Ηθελα ολα να γινονται τη στιγμη που ηθελα,οπως ηθελα.
 Κριμα που τοσο καιρο μετα,γατζωνομαι απο ανεμους (ω θεε μου,ποσο κλισε) για να ειμαι ευτυχισμενη.
 Οσα ολοι θεωρουν οτι σιγα σιγα με καταστρεφουν,εγω τα θεωρω φιλους μου.Ειναι αστειο πως μπορεις να δωσεις πνοη σε αψυχα αντικειμενα και πραγματα που καταναλωνεις σχεδον καθε μερα,να τους δωσεις υποσταση,να μιλας γ αυτα σαν να ειναι οι καλυτεροι φιλοι σου.
 Δεν το αρνουμαι,το γεγονος οτι η αλλη θα φυγει συντομα,και θα μεινω μονη μου μου προκαλει εναν κομπο στον λαιμο.Τιποτα στον κοσμο,κανενα χαπι,καμια ουσια,κανενα ποτο δεν αντικαθιστα τη παρουσια της.Ξερω πως αμεσως με το που θα φυγει εγω θα πεσω στη ληθη μου,και μια και τα πραγματα πανε σταδιακα ολο και πιο...οχι στραβα,αλλα περιεργα.
 Σε μενα ρε φιλε.Που στη σκεψη και μονο της συγκατοικησης με επιανε νευρικος κλονισμος.Και τωρα δεν θα μπορω να μεινω μονη μου.Το δωματιο χωρις το κρεβατι διπλα στο δικο μου θα ειναι τοσο παραξενο και αδειο.Τα βραδυα θα γυρναω μονη μου και θα πληττω αντι να παιζω ουνο και να καπνιζω τσιγαρα και να συζηταω τα γκομενικα της μερας.Και δεν θα χω με ποιον να μοιραζομαι την καθημερινοτητα μου.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Why do you stay in prison when the door is wide open

 Η αληθεια ειναι,πως τον τελευταιο καιρο γραφω καθαρα και μονο για τον εαυτο μου.Αλλωστε αυτο ειναι το μπλογκ μου,οτι θελω θα κανω,και μεταξυ μας ολοι ξερουμε οτι το μπλογκ ειναι τζαμπα ψυχαναλυση.Και μεσες-ακρες,με αυτο ακριβως θελω να ασχοληθω σημερα,διοτι δυστυχως δεν εχουν ολοι τον ιδιο τροπο να βγαζουν τα σωψυχα και τα απωθημενα τους.
 (Να σημειωσω εδω πριν αρχισω να διαβαζετε οτι ουτε ειδικος ειμαι,ουτε τιποτα.Απλα βλεπω πως η γενια μου εχει ακομα σχεδον μεσαιωνικες αποψεις σε απλα θεματα,και ειναι στο χερι ολων μας να απενοχοποιησουμε τις πιο φυσιολογικες καταστασεις)
  Τον τελευταιο ενα χρονο,και παροτι η χωρα μας παει κυριολεκτικα κατα διαολου,εχω παρατηρησει οτι υπαρχει (εν ετει 2012)μεγαλη προκαταληψη στο θεμα της καταθλιψης,ενω ολο και περισσοτεροι ανθρωποι βαζουν τελος στη ζωη τους για αυτο τον λογο.
 Το να εχει κανεις καταθλιψη,αντιθετα με την κοινη γνωμη δεν ειναι ντροπη.Ουτε σημαδι αδυναμιας.Ισα-ισα,ειναι σημαδι πως καποιος εμεινε δυνατος για πολυ καιρο.

 Ο καθενας μας βιωνει αλλιως την καταθλιψη.Μερικοι με ψυχικο πονο,απαισιοδοξια,μαυρες σκεψεις,αλλοι με σωματικο πονο,κ αλλοι καλυπτοντας την με ευφορια,χρηση ουσιων και παρορμητικη συμπεριφορα.Συνηθως οι ασθενεις με καταθλιψη τα βλεπουν ολα ματαια,δεν βρισκουν ενδιαφεροντα τα πραγματα που παλια τους προκαλουσαν ευχαριστηση,διαταραχες στον υπνο,αδικαιολογητη κοπωση.Η αληθεια ειναι πως ολο αυτο το συναισθηματικο φορτιο ειναι αρκετα επωδυνο,σε σημειο πολλα ατομα να φτανουν στον αυτοτραυματισμο η ακομα και σε σημειο να δωσουν τελος στη ζωη τους.Σε αυτη τη περιπτωση ειναι σημαντικη η εκλιση για ιατρικη βοηθεια ,ακομα και χορηγηση φαρμακων
             .ΚΑΙ ΝΑΙ ΚΟΣΜΕ,ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ.
-Ο ψυχολογος ειναι για τους νοητικα στερημενους και ο ψυχιατρος για τους τρελους.
 Οχι,για τους νοητικα στερημενους υπαρχει αλλη ειδικοτητα.Ο ψυχολογος και ο ψυχιατρος ειναι και αυτοι γιατροι.Οταν εισαι μικρος και κολλας ιωση πας στον παιδιατρο,σου χωνει ενα ξυλακι στο λαιμο και σου δινει αντιβιωση.Αν σπασεις το ποδι σου,πας στον γιατρο και σου βαζει γυψο η δεν ξερω κ εγω  τι(δεν εχω σπασει κοκαλα.ακομα.).Ετσι,οταν εχεις ενα θεμα που θες να συζητησεις,πας στον ψυχολογο η τον ψυχιατρο,και μερικες φορες σου δινει το αντιστοιχο φαρμακο
 -Μα το φαρμακο θα με αφησει φυτο/θα εθιστω/θα γινω πρεζακλας.
 Οχι,δεν θα σου δωσει κοκα.Μονο ο φροιντ τα εκανε αυτα.Και τα φαρμακα δεν θα σ αφησουν φυτο.Εκτος αν αρχισεις να τα παιρνεις 20-20.
 -Θα με χωσουν σε κανενα τρελοκομειο και θα μου περασουν το ασπρο ρουχαλακι?
  Οχι,εμενα θα χωσουν γιατι αν συνεχισουν ατομα στον 21ο αιωνα να πιστευουν οτι η κακη ψυχικη υγεια ειναι τοσο τραγικο ζητημα θα βγαλω ενα πολυβολο και θα σας γαζωσω ολους να ησυχασω
 -Κανενα απο τα ειδωλα μου δεν ειχε καταθλιψη.
 Οχι,αν σε παρηγορει αυτο,πολλοι γνωστοι καλλιτεχνες υπεφεραν απο καταθλιψη,αλλωστε η τεχνη σπανια προερχεται απο την ευτυχια.
 -Δεν θα περασει αυτο που εχω με τον χρονο?Τοτε γιατι να παω σε ψυχολογο?
 Ισως.Δεν αντιλεγω,ο χρονος ειναι καλος γιατρος,αν οχι ο καλυτερος.Ομως,περα απ το οτι μπορει η κατασταση να γινει χειροτερη,θα μπορεις να ανταπεξελθεις στην καθημερινοτητα σου ενω υποφερεις?
 -Μπορω να ανοιχτω και στους φιλους μου
 Φυσικα,αλλα οι φιλοι σου δεν ειναι επαγγελματιες.Αυτο δεν σημαινει ομως οτι δεν μπορουν να σε στηριζουν.
 -Δεν μου φτανουν τα λεφτα για ψυχολογο
 Να μην παρεις το τζιν των 50 ευρω,και να τα δωσεις εκει.Ξερεις τι λενε,τα μεταξωτα βρακια...
 -Εχω ατομο με καταθλιψη στην οικογενεια μου.Πως μπορω να το βοηθησω?
  Με στοργη,αγαπη και στηριξη,πως αλλιως.Παροτρυνε την/τον να επισκεφθει εναν ψυχολογο η ακομα καλυτερα παρε την πρωτοβουλια και κλεισε του ραντεβου μονος σου.
 -Εχω ατομο με ψυχικο νοσημα στην οικογενεια μου/παρεα μου ,και ντρεπομαι γ αυτο.
 Βασικα,θα επρεπε να ντρεπεσαι για τις παρωπιδες σου.Θα ντρεποσουν το ιδιο αν ειχε καρκινο πχ?Αυτο ειναι καθαρα ελλειψη ανθρωπιστικης παιδιας κατα τη γνωμη μου.
 -Εχω καταθλιψη,τι  λες να κανω?'
  Να συμβουλευτεις καποιον ειδικο.Θα νιωσεις πολυ πολυ πολυ καλυτερα.Και να κανεις υπομονη πανω απ ολα.Η ζωη ειναι ομορφη,υπαρχουν ακομα τοσα πολλα πραγματα να ζησεις,να γνωρισεις,να γευτεις και να κανεις,και οσο μιζερη κ αν σου φαινεται τωρα στο ορκιζομαι πως θα ερθουν καλυτερες μερες.Υπαρχουν ατομα που νοιαζονται για σενα,οσο κ αν αδυνατεις να το δεις στη φαση που εισαι.Ολα θα πανε καλα,η ζωη απλα κανει κυκλους.Με λιγη βοηθεια και πιστη στον εαυτο σου θα τα καταφερεις.Εισαι ξεχωριστος,απλα θα το ανακαλυψεις στη πορεια.

 Και για μια πιο επαγγελματικη γνωμη
 http://www.depressionanxiety.gr/149/article/greek/149/141/index.htm

 Καλο κουραγιο.Καλη συνεχεια.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

8/She's lost in coma where it's beautiful

- Things that make you happy A.
 -Dunno.Money.Shopping.Money so I can shop.Um friends.Parties.Pizza.Pills.Fights.Cigarettes.Coffee.
 -And what about love?
 -Love is like,I dont know,dead.Like I dont even know it exists.

 Δεν ξερω,ειναι σαν να εχω πεσει σε ληθαργο,και να περιμενω να ξυπνησω.Εχω χασει και το μετρημα στις μερες.Περιεργα πραγματα.Αρχιζω και ανησυχω για τον χρονο που περναει,ποσο πρεπει να περιμενω για να ξυπνησω?

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

14 η αλλιως thinking of England

 Ετσι λοιπον,φευγεις.Να πω την αληθεια το ηξερα πως θα γινοταν αυτο,πως ολα αυτα θα ειχαν ημερομηνια ληξης,απλα νομιζα οτι ολα ηταν γενικα και αοριστα,απλα το εμαθα λιγο αποτομα και ο χρονος που μας απομενει ειναι περιπου ενας μηνας και κατι.
 Δεν ειναι τιποτα,θα μου περασει.Απλα αφηνεις εδω ενα ατομο που ειχε στηριξει πολλες ελπιδες πανω σου.Χαιρομαι για σενα ομως,η ζωη σου θα γινει οπως ακριβως τη σχεδιασες με τους ανθρωπους που αγαπας.
 Μακαρι η αποσταση να μην μας απομακρυνει.Ειχα κανει πολλα σχεδια.
 Νιωθω πως αυτο ηταν το τελειωτικο χτυπημα.Ισως σε 14 μερες,να πανε ολα καλα.Αλλιως δεν ξερω αν θα αντεξω αλλο.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

17

 Περιμενω.Μετραω τον χρονο αντιστροφα.Πως αλλοι μετρανε αντιστροφα για τα χριστουγεννα,εγω μετραω γ'αυτο.Αλλες 17 μερες ακομα,και μετα ηρεμια.Αλλες 17 μερες.Το επαναλαμβανω συνεχως στο κεφαλι μου.Αλλες 17 μερες.Αλλες 17 μερες.Αλλες 17 μερες.Υπομονη.Μονο 17 μερες.Και μετα τελος.17 μερες.
 Βεβαια,εδω γινονται σημεια και τερατα μεσα σε 5 λεπτα,ποσο μαλλον σε 2,5 βδομαδες,αλλα δεν γαμιεται,ηδη ειμαι μια χαρα.Αλλωστε,τα πραγματα εχουν ηδη γινει τοσο καλυτερα.
 Το 17 ειναι συμβολικος αριθμος.Ηταν η πιο σκατενια ζωη της στιγμης μου ως τωρα,ειναι το τραγουδι 17 τηςsky ferreira που ειναι σαν να γραφτηκε για μενα,και ειναι και οι μερες μεχρι τοτε.17 μερες ακομα,17 γαμημενες μερες.
 Αληθεια,πως θα περασουν οι μερες μεχρι τοτε?Τοσο καιρο,προσπαθω να κανω τον χρονο να περασει γρηγορα,το προσπαθω τοσο που χανω κομματια απ τη καθημερινοτητα μου που ειναι ομορφα."Εννοειται πως θα περασει,αλλα δεν εχουμε χρονο"μου ειπε.Κ ετσι,χαρη σ αυτον ο χρονος μειωθηκε τοσο μα τοσο πολυ.Επιτελους,να καποιος που με καταλαβε,για μια γαμημενη φορα.
 

 Παντως,ισως τελικα αυτη η πολη να μην ειναι τοσο νεκρη οσο νομιζα.