Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

ΓΑΜΩΤΗ.

 Δεν φτανει που το αγαπημενο μου βιβλιο(on the road),απο τον αγαπημενο μου συγγραφεα(kerouac) θα βγει στη καταραμενη τη μεγαλη οθονη.Οχι,οοοοχι,δεν ηταν αρκετα μεγαλο πληγμα.Επρεπε να παιζει και αυτη η κακογαμημενη-απο-τον-κωλο που επαιζε και στο τουαλαιτ.

 ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ,ΑΝΤΕ Γ-Α-Μ-Η-Σ-Ο-Υ

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

"Μαλλον σωστα τα λεει.
Μαλλον χειροτερευεις"ειπε αυτος.
"Παλι καλα που δεν ηρθες στο σκατοπαρτι.
Θα περνουσες χαλια."

 Παλι η ιδια ιστορια για ολους
 "Πηγαινε στο παιδι με το σημαδι
 ειναι καλος ανθρωπος"

 Γυρισα πλευρο.
Ασε με με τον καθε μπασταρδο πουτανας γιο.
Παω να βουλιαξω μια για παντα.
 Ποναω.

 Εκλεισα τα ματια
και τουτη τη φορα αποκοιμηθηκα απλα.

Θελω τον χωρο και τον χρονο μου για να λειτουργησω.Τον κοσμο μου και τον δρομο μου κ ελευθερα θα μιλησω.

 Μερα 1
Για μια ακομα φορα,ενιωσα απαισια.
 Ειναι εκεινο το ασχημο συναισθημα οτι εισαι αποκομμενος απο τον υπολοιπο κοσμο.Εισαι υπερβολικα εσωστρεφης,ευαισθητος,ευερεθιστος για να κανεις παρεα με οποιοδηποτε ανθρωπινο ον,ακομα και τους φιλους σου.Μου ρθε να βαλω τα κλαμματα.Και να φανταστεις,πριν μια ωρα ημουν τοσο ενθουσιασμενη.

 Μερα 2
 Ημουν ανετη,πολυ ανετη.Ειχα ξαπλωσει στο πατωμα και καπνιζα.Οι αλλοι απο διπλα εκαναν πανικο,εγω απλα καθομουν και ακουγα
 "Ενα χρονο φυλακη ρε φιλε?"
 "Ναι γαμα τα"
 Ηθελα καφε,αλλα ειχε τελειωσει.Γαμω.
 Μπορει ο Β.να μου την ελεγε γ αυτο τον κοσμο,ομως ενιωθα απειρα ανετα μαζι τους καθε φορα.Ηταν υπεροχα.Δεν χρειαζοταν να προσποιουμαι,απλα καθομουν αραχτη στο πατωμα,ακουγα μουσικη,και μιλουσα μονο οταν χρειαζοταν,κυριως ακουγα.Ουτε επρεπε να πεταω συνεχεια ηλιθια αστεια για να διασκεδαζουν ολοι με το ποσο πλακα ειχα,ουτε να πιανω συζητησεις για το τι βρακι φοραει η καθε γκοθου το σαββατοβραδο,ουτε με ρωτουσαν για τα μαλλια μου(καλα,οχι πολυ τουλαχιστον).



 Μερα 2"Λοιπον,και τωρα τι κανουμε?"Ημασταν με την Ν στη κουζινα,και εξεφρασα την απορια μου γουρλωνοντας τα ματια.
 "Τωρα γραψιμο και αγιος ο Θεος"απαντησε πικραμενη, φτιαχνοντας καφε.
 Μα πως το κανουν αυτο,διαμαρτυρηθηκα.Ειμαι απο τα ατομα που οταν θελουν κατι το δειχνουν,οταν δεν θελουν κατι επισης το δειχνουν.Κανω κατι για να το αποκτησω,η να το αποφυγω,αντιστοιχα.Ποτε δεν καταλαβα αυτα τα γκομενιστικα,"τον φτυνω και κολλαει",τον φτυνω αμα δεν με νοιαζει.
 "Μην απαντας στα εσεμες του"με αγριοκοιταξε.
 "Γαμα μας,αληθεια,γαμα μας,εδω κανουμε πως και τι να στειλει ενα μηνυμα,εχουμε γινει και κωλος,και οταν μου στελνει θα κανω τη θιγμενη ενω εγω εχω κανει τα 2/3 απο πουστιες.Ναι,γαμα μας."


 Μερα 3 Με επιασε απο το χερι,με εκατσε κατω,και μιλωντας μου θυμωμενα γαλλικα,αρχισε να μου μιλαει για τη ζωη.Πηρε ενα χαρτι,εγραψε πανω "PRIORITES" και "BUTS".Αρχισε να σημειωνει.Αυτοι,μου εδειξε,ειναι οι σκοποι σου και δεν κανεις τιποτα,τι-πο-τα για να τους πετυχεις.Υποσχεσου μου οτι αυριο θα πας δουλεια.
 Ξεροκαταπια.Καλωσηρθες Αναστασια στον κοσμο τον ενηλικων.Δεν θα μπορεσεις να φυγεις ποτε απο εδω.


 Μερα 3 "Ολοι στη γειτονια μας ξερουν οτι οποιος πινει αυτο το ναρκωτικο δεν ειναι αξιοπιστος.Κανει λαδιες ρε φιλε.Βλεπει λεφτα και γυαλιζει το ματι του"ειπε το παιδι.
 Κοιταξα το πατωμα στεναχωρημενη.

  Μερα 1"Ολα πανε χειροτερα,απλα το μυαλο της δεν το εχει καταλαβει.Βρισκει τροπους να ξεφευγει.Στην ουσια,δεν μπορει να ανταπεξελθει στη καθημερινοτητα μας"

 Μερα 4 "Θελω εναν ανθρωπο διπλα μου,φιλο,γνωστο ,οτιδηποτε,γκομενο πες,που να μη μου προκαλει θλιψη.Θελω επιτελους,για μια φορα στη ζωη μου,καποιον να μου κανει καλο."

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

SUCKERLOVE

 Καποτε,μιλουσα με εναν πολυ εξυπνο τυπο(ειναι και η μερα του σημερα),και προσπαθουσα να τον κανω να ξεπερασει τις αναστολες του.Πανω στην κουβεντα,μου πεταξε μια αρκετα σοφη φραση,την οποια οταν προσπαθω να αποφασισω αν αξιζει να παρω ενα ρισκο παντα μπαινει στο μυαλο μου με εναν υπουλο και επιθετικο τροπο,σαν να ανοιγεις το παραθυροφυλλο και να τρυπωνει κρυος αερας μεσα.
 "Ο φοβος"ειπε,"ειναι ο καλυτερος μας φιλος,και ο χειροτερος μας εχθρος.Στη προκειμενη περιπτωση,με προστατευει απο το να γινω παλι κομματια.Δεν ειναι κακο να φοβασαι"
Εσκυψα το κεφαλι.

 Δεν μπορω να πω οτι δεν τη σκεφτομαι συνεχως τον τελευταιο καιρο.Ειδικα σημερα,ενω περπατουσα σε ενα στενακι κατω απο το σπιτι μου ενιωθα να στροβιλιζεται μεσα στο κρανιο μου,στο σωμα μου και τελος στην καρδια και το στομαχι μου.

 Παλι τα ιδια λαθη.Παλι.Παλι.Παλι τα ιδια εντονα,παθιασμενα (αυτο)καταστροφικα συναισθηματα.Ειχα πει οτι δεν θα ξανακανω τα ιδια λαθη,αλλα ΟΣΕΣ φορες και να σπασω τα μουτρα μου,μυαλο δεν βαζω.Θελω,κ αυτο το θελω στεκεται πανω απ,ολα τοσο δεσποτικο,τοσο απλο,τοσο δελεαστικο,ΘΕΛΩ,θελω,θελω.

 Βεβαια απ την αλλη σκεφτομαι τα χαπια,την γνωστη αγνωστη που εφυγε και μ αφησε μονη μου,τα κλαμματα,το "ποναει,σε παρακαλω ποναω,κανε κατι να σταματησει",τα αιματα,το ξυλο.Και ξενερωνω τη ζωη μου.Δεν θελω να ξαναπληγωθω.Δηλαδη αυτο ειναι αναποφευκτο,αλλα οχι σε τετοιο βαθμο,η εστω με τον ιδιο τροπο.Απ την αλλη,σε 2 χρονια δεν θα χουν σημασια ολα αυτα.

 Ξερεις,απο εκει που ολα ηταν κενα και ενιωθα μια αποσταση απο την πραγματικοτητα,τα εκανες ολα να αποκτησουν νοημα,καθε λεξη που βγαινει απο το στομα σου,καθε λεξη που εχει βγει απο το δικο μου.Και τη γλωσσα μου,που σ αυτη την ιστορια την εχω χωσει στο στομα ποσων ανθρωπων(και το δικο σου μαζι.)Ομως το ξερω πως θα πονεσω,οποτε,θα πρεπει να πονεσεις κ εσυ προκαταβολικα.Εισαι ο πρωτος ανθρωπος που του δινω καθε δικαιωμα,καθε λογο και καθε ευκαιρια να με πει ΠΟΥΤΑΝΑ.Η εκδικηση ειναι το μονο ταλεντο μου.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

1  Ο Δημος στριφογυρνουσε νευρικα στο σκαμπο του.Εγω ασυναισθητα,πηγαινα δεξια αριστερα.Η Ιουλια,με τη σταρενια επιδερμιδα της,με τον ηλιο απεναντι της να τη χτυπαει,ακουμπισμενη στον ασπρο τοιχο,εμοιαζε με μεξικανα αγια εξω απο το σπιτακι της.Το κεφαλι μου,και ολο μου το κορμι πονουσε απιστευτα.Επομενως,εφυγα νωριτερα.

2 Καπου κοντα στην Αλεξανδρας,επεσα πανω στον Α. και την παρεα του.Ω Θεε μου,ω θεε μου,τοση ενταση.Παρατησε τους φιλους του και ηρθε να μου μιλησει.
 "Που πας μικρη?" με ρωτησε,κ ηρθαμε προσωπο με προσωπο.Ομιτζι που λενε και οι συνομηλικοι μου.Τον κοιταξα στα ματια,με κοιταξε κ αυτος,ενιωσα το προσωπο μου να κοκκινιζει.Κανεναμηντοδεικανεναμηντοδεικανεναμηντοδει.
 Οπα,απο ποτε εγινα εγω η ντροπαλη στην ολη φαση,εκεινος ηταν που κρυβοταν μια ζωη.Τσαντιστικα.Μου ρθε να τον αγκαλιασω,κατεπνιξα ομως αυτη τη παρορμιση γιατι μας εβλεπε και κοσμος.Πηρα το στριμμενο μου υφος.
"Εεεε βασικα ξερεις,εχω πονοκεφαλο,οποτε την κανω,τα λεμε,γεια"Μεταβολη και φυγε,τοσο απλο.Ελα Αναστασια,δεξι ποδι μπροστα,αριστερο πισω.Δεξι μπροστα,αριστερο πισω.
  Κατι μου φωναξε οπως εφευγα,αλλα ημουν υπερβολικα χωμα για να το ακουσω.



3  Σε πειραξε,ειπε η Δ.Παραδεξου οτι σε πειραξε.
 Οχι ειπα και σχεδον χαμογελασα.Προς το παρον,γελαω.Γελαω με το τι κανει ο κοσμος για λιγα κομματακια αγαπης,γελαω με το τι κανει ο κοσμος για να μην ακουσει ουτε ενα ψεμα,γελαω με το τι κανει ο κοσμος γιατι φοβαται το ποσο ψυχρη η τσουλα μπορει να γινω στη πορεια ενω υπο νορμαλ συνθηκες ειμαι γατακι,γελαω γιατι ο κοσμος θα αρκεστει στη μετριοτητα,γελαω γιατι θα προτιμησει τη μετριοτητα,απο το ολα-η-τιποτα που εμεις τοσο αγαπαμε,γελαω γιατι τα ειχαμε ολα,και τωρα εχουμε το τιποτα.Λιγο σαρκαστικο γελιο,αλλα δεν γαμιεται.
(all we ever wanted was everything που ελεγε και ο πετρακης ο μερφι)


4 "Με ρωτησε αν κανεις χρηση και γιατι φορας συνεχως μακρυμανικα και γιατι ρουφας συνεχεια τη μυτη σου και γιατι οι κορες σου ηταν διεσταλμενες.Το χει πει παντου βασικα."
 "Ω θεε μου,ειναι τοσο ηλιθια που σου πρηζει τα αρχιδια να της πασαρεις τιποτα και μετα ξαφνικα εχει μια δουλεια να κανει σπιτι και τα παραταει ολα.Προσπαθει να το παιξει καταραμενος καλλιτεχνης και ο οργανισμος της ειναι πιο παρθενος και απο μωρου.Ασε που εχει θυμωσει γιατι της πηρα τη θεση του φερελπη συγγραφεα μαι ας.Ενα ακομα κακομαθημενο κοριτσακι."


 5 Με εσπρωξε στον τοιχο και αρχισε να με φιλαει.Ανταπεδωσα ανορεχτα."Να το,εδω ειμαστε" σκεφτηκα."Τωρα θα τα γαμησουμε ολα"


 6 "Και πως θα το κρυψω?"
 "Με σκιες σ ολο το προσωπο?Ειναι η τεχνικη"
 Μπραβο,μας φωτισες,περασαν οι 2 ωρες και τωρα τι.Μετα την απομακρυνση απο το ταμειο ουδεν λαθος αναγνωριζεται?

7."Ηταν ωραιο,ηταν εξυπνο,το ξεχωρισα"
 Ε ΚΑΙ?ε και?ηταν κατι παραπανω απο ωραιο και εξυπνο,ειχε μεσα ολες σου τις αισθησεις,μπορουσες να το μυρισεις,να το γευτεις,να το ακουσεις,να κλεισεις τα ματια σου και να πας εκει.

 8.Πονεσα αυτη τη φορα,πονεσα παρα πολυ κ'ομως το αιμα που βγηκε ηταν σαν ενας αναστεναγμος απο τα βαθη του κορμιου μου,σαν το σκουρο αιμα μου να εβραζε χρονια,προσπαθωντας να βγει.
 Ανακουφιση.

 

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Come back to me awhile,change your style again.

 Το χω πλεον συνηθισει,οποτε τα πραγματα πανε καλα μεταξυ μας να εξαφανιζεσαι και μετα να γυρνας και να φερεσαι σκατα,και μετα φτου κ απ την αρχη.

 Ξερεις ομως τι λενε,μια του κλεφτη,δυο του κλεφτη,τρεις και η κακη του ωρα.

 NO FEELINGS.

 Και τωρα παρε τον πουλο.Παρε ακριβως αυτο που σου αξιζει.



(κ εγω παλι θα παρω τη μιση Αθηνα για να μη σε σκεφτομαι.)

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

It takes four seconds for a silence to become awkward

 Εσβησα το τσιγαρο και ετριψα τα πονεμενα μου ματια.

 Με κουρασε αυτη η πολη.Με κουρασαν οι ερωτες της.Βαρεθηκα,ακους?Βαρεθηκα.Το καλοκαιρι αργει,ο ερωτας αργει,κ εμεις ανεχομαστε ξαναζεσταμενα συναισθηματα αναμενωντας τα νεα.
 Αν υπαρξουν νεα,που πολυ αμφιβαλλω.
 Δεν θα πω πως γιναμε κενοι,γιατι εκτος του οτι θα ακουστω πολυ κλισε,δεν μας δινεται η ευκαιρια να ειμαστε κατι αλλο.Πρεπει να απελπιστουμε για να δουμε ασπρη μερα.

 Εκτος απο τον γαμιολη τον ηλιο,ποσο τον αγαπαω,οτι και να χω ο ηλιος μου φτιαχνει τη διαθεση.


 Τον γουσταρεις,μου ειπε σημερα το πρωι η Μ.
 Ταραχτηκα.Ηταν κατι που προσπαθουσα οχι ακριβως να κρυψω,αλλα να ειναι διακριτικο.Οχι οτι η λεπτοτητα ηταν ποτε το φορτε της Μ.
 Κοιτα,ωραιος ειναι,και σεξυ,και αρκετα εξυπνος.Αλλα λιγο μουνοπανακι,πραγμα που με χαλαει,απαντησα.
 Πηδα τον και φυγε,μου ειπε,και η πονηρη εσωτερικη μου φωνη χειροκροτησε συμφωνοντας.Η φωνη της λογικης μου βεβαια εδω και πολυ καιρο ουρλιαζε "οχι,οχι,οχι."επιμονα.Κοιταξα τη κοκα κολα μου λες και αν την ετριβα θα εμφανιζοταν το τζινι και θα μου εδινε απαντησεις.Πεταχτηκε και ο Γ.ο οποιος επιβεβαιωσε τα λεγομενα μου,οτι ειναι δηλαδη κομπλε,αλλα απο εγκεφαλο καπου το χανουμε.
 Ε απλα καντε σεξ,επανελαβε η Μ. με μια απαθεια που με τρομαξε,καθως ποτε δεν ηταν πηδαμε-τελειωνουμε-φευγουμε,ουτε κατα διανοια."Ισως να φταιει η ανοιξη",σκεφτηκα"ισως απλα ειναι η ανοιξη και ολοι θελουν να σκυλοπηδηχτουν με ολους."
 Τελοσπαντων,οχι,ειπα σθεναρα.Τελος αυτα,εχω γινει σοβαρη πλεον.Εδω καπου η φωνη μου ετρεμε.
 Ξεφυσιξα τσαντισμενη.Αφου ολοι ξερουμε τι θα γινει στο τελος.


 Η αληθεια ειναι πως ειμαι ερμαιο των παθων και τον ποθων μου.Περισσοτερο,πολυ περισσοτερο απο τους υπολοιπους ανθρωπους.Δεν μπορω να αντισταθω ουτε καν στο να ξοδευω το παραμικρο ευρω.
 Η μαλλον ημουν.

 Πρεπει να με δεις στο σχολειο,ειπα στη Δ.Απλα προχωραω μηχανικα και σκεφτομαι,σκεφτομαι,δεν μιλαω πολυ,δεν κανω τιποτα αλλο,σκεφτομαι.Με ρωτησε τι σκεφτομαι,της απαντησα οτι φτιαχνω ιστοριες στο κεφαλι μου.Ειναι ο λαβυρινθος του πανα εκει μεσα,συμπληρωσα.Ειμαι απλα ενα αχρηστο κουφαρι που βυθιζεται στη φαντασια για να ζησει.(Ο Θανος αλλωστε ανεφερε οτι σιγουρα το μυαλο μου βαραει υπερωριες να φτιαχνει σεναρια.)
 Πως και δεν σου λειπουν τα ατομα που σου σημαδεψαν τη ζωη?αλλαξε κουβεντα
 Τα εχω ηδη ξεχασει απαντησα.
 Μαλλον τα ρουφηξε ο λαβυρινθος.


 Στο σχολειο καθομαι τελευταιο θρανιο.Διπλα μου ακριβως ειναι το παραθυρο που βλεπει στο παρκο.Οταν εχει ηλιο ειναι υπεροχα.Τελοσπαντων.Το ξερω οτι το κειμενο μου ειναι μπερδεμενο.Σημερα μου την ειπε και ο Α. γ αυτο."Εισαι ανωριμη,κυκλοθυμικη και δεν ξερεις τι θελεις.Τη μια μερα ειμαστε αγαπες,την αλλη τσακωνομαστε,τη μια με θες,την αλλη οχι"
 Και καπου πεταξε οτι παιρνει 4 δευτερολεπτα για να γινει μια σιωπη αμηχανη.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

μα όποιος με πονά, πονάει μετά στα διπλά

μα θυμάμαι να λες, πως θα μασταν μαζί για πάντα, υπερβολές


πως με αγαπάς πολύ, τότε πες πως μπόρεσες να κάνεις ότι έκανες,

πες πως είσαι σωστή,

μα εγώ στ αλήθεια ξύπναγα σκατά κάθε πρωί

και μην μου λες πως είσαι αληθινή

γιατί εγώ κάθε φορά πονούσα πιο πολύ

έπνιγα τον πόνο μου στο αλκοόλ και έφτασα ως εκεί

να καταντάω, να παραπατάω

μα εγώ ποτέ δεν τήρησα την λέξη παρατάω

προδομένη ψυχή , και καταντάω

εγώ είχα καταθλίψεις όμως τώρα πια πετάω

βρήκα τον εαυτό μου και βρώμικες καρδιές πατάω

σε ευχαριστώ που με έκανες πιο δυνατό και δεν σπάω

τώρα και να θες.... πίσω δε γυρνάω, δε γυρνάω