Ειναι απιστευτο,το πως ξυπνανε ολα αυτα που εκρυβες μεσα σου καλα τοσο καιρο.Που νομιζες οτι τα ειχες σκοτωσει.Ποτε δεν καταφερες να νικησεις τους δικους σου δαιμονες.Απλα ησυχασες,για μερικα χρονια.
Εχεις καθε ευκαιρια και προσον για την ευτυχια.Απλα το μονο σου λαθος ειναι πως δεν καταφερες ποτε να αντισταθεις στην ηδονη που σου προσφερει ο πονος.Ηθελες να ζεις στην κολαση,γιατι ο παραδεισος ειναι πιο δυσκολος να τον κρατησεις.Μισεις την σιγουρια,σε τρομαζει το μονιμο,το σταθερο.Ετσι εμαθες να ζεις,και δεν ειναι τοσο περιεργο.
Αυτοκαταστροφικη.Αυτη ειναι η λεξη που σου ταιριαζει.Λες πως θα παψεις να κανεις κακο στον εαυτο σου.Καθε μερα.Τα ιδια και τα ιδια,ξανα και ξανα και ξανα.Τις πρωτες φορες ηταν υπεροχα,και τωρα προσπαθεις με νυχια και με δοντια να νιωσεις οπως εκεινες τις πρωτες φορες,αλλα δεν γινεται.Δεν ειναι καν ωραιο πια.Κ οταν ειναι ωραιο,ξερεις πως μετα απο λιγο θα υποφερεις ξανα.Ζεις σε μια διαρκη αγωνια.
Καμια φορα ο πονος σταματαει.Για λιγο.Και κανεις σχεδια για το μελλον,μιας και εφυγε ενα βαρος απο πανω οου.Νιωθεις ελευθερη,νιωθεις καλα,πως μπορεις επιτελους να ζησεις μια φυσιολογικη ζωη.Νομιζεις πως μπορεις παλι να τρεξεις,να αναπνεεις βαθια ,να σε αγκαλιαζουν χωρις να τραβιεσαι και να φωναζεις.Το επομενο πρωι ομως,η αναγκη σου για πονο συνεχιζεται.Παλι πισω,παλι στο μηδεν,παλι κυλιεσαι στη λασπη.
Αγαπας την μοναξια σου.Θυμωνεις,ουρλιαζεις,δεν θες να δεις κανεναν,θες μονο να γραψεις,να γραψεις,να γραψεις,μονο αυτο σε ηρεμει,πετας πραγματα,σπας αντικειμενα.Διωχνεις τους ανθρωπους απο γυρω σου εκεινη την ωρα γιατι αν δεν φυγουν,θα τους χτυπησεις,θα τους σπασεις με τα λογια σου με την ιδια ευκολια που σπας οτιδηποτε γυαλινο,οτιδηποτε ευθραυστο.Οι φιλοι σου πλεον ειναι τα βιβλια,το φαγητο και ο πονος,αυτος ο πονος που δεν σε αφηνει,χωρις να εξεταζει ωρες και στιγμες
.
Αναρωτιεσαι γιατι τα πραγματα βγηκαν τοσο εκτος ελεγχου.Πως εσυ,που παντα περναει το δικο σου,δεν μπορεις να επιβληθεις στον ιδιο σου τον εαυτο.Και ρωτας,ξαναρωτας και ξαναρωτας ποτε θα σταματησει το μαρτυριο,γιατι ολοι νομιζουν πως απο σενα εξαρταται να τελειωσει.Ομως οχι.Ποτε δεν ησουν αρκετη δυνατη για να αφησεις οτι σου προσφερει τοση ευχαριστηση.
Κ ολο ρωτουσες τι θα γινει στο τελος
"Ε λοιπον,η θα τρελαθεις,η θα πεθανεις"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου