Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

 Δε μπορω να ξεπερασω ποσο οδυνηρα ομορφος και γλυκος εισαι.Συνεσταλμενος,ντροπαλος,τζεντλεμαν.Διακριτικα αστειος και χαριτωμενος.Τα μαλλια σου,οι καμπυλες στο προσωπο σου,το σοβαρο σου υφος,τα αστεια σου.Οταν ακουω το ονομα σου νιωθω το στομαχι μου να σφιγγεται σαν μικρο κοριτσακι που δινει το πρωτο του ερωτικο γραμμα στο αγορακι που "αγαπαει".Στον ηχο της φωνης σου λιωνω.Νιωθω σαν να εισαι ο μονος καθαρος στον βρωμικο μου κοσμο.Τοση αθωοτητα πανω σου.
 Και τα ματια σου.Εχεις εντονη ματια.Στο χω πει ποτε?Ακομα θυμαμαι τη πρωτη φορα που με κοιταξες.Σε κοιταξα κ εγω,κατευθειαν στα ματια,και ηταν λες κ ολος ο κοσμος γυρω μας εξαυλωθηκε.Δεν αντεξα τοση ενταση.Μου κοπηκε η ανασα.Δεν μπορεσα να αναπνευσω.Ουτε τωρα που μιλαω για σενα μπορω.
 Ολοι με ρωτανε γιατι εσυ εμεινες πανω απο μια βδομαδα.Γιατι δεν περναει μερα που να μην αναφερω το ονομα σου σε ολους χωρις να χαμογελασω.Ισως,γιατι επαιξες εξυπνα,αθελα σου.Και εγω χανω,αλλα μαζι σου η ηττα ειναι ομορφη.Love is a losing game

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

 Ενοχληση.Αυτη ειναι η λεξη.Ειναι ολα τοσο ενοχλητικα.Μα τοσο.Απο το τσαι που πινω,μεχρι το λαπτοπ που κολλαει και αναγκαζομαι να γραφω σ αυτο το ενοχλητικο πισι με την ενοχλητικα τεραστια οθονη και αυτο το ενοχλητικο πραγμα σαν χανγκοβερ που εχω και τις ενοχλητικες συνεπειες του Σαββατου που με κανουν να νιωθω ενοχλητικα ενοχη και αδυναμη.
 Νιωθω πως δεν χωραω πουθενα.Δεν χωραω στο σχολειο,στο σπιτι,σε κανενα κλαμπ,σε καμια καφετερια..
 Επισης νιωθω φοβισμενη.Ξερω πως τα πραγματα στη ζωη κανουν κυκλους.Σαν το Καρμα ενα πραγμα.Και οι ρολοι παντα αντιστρεφονται.Φοβαμαι πως εχει ερθει η ωρα μου.Σκατα.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

 Μικρα ρυακια αιματος.Και κηλιδες.Ποσο αηδιαζω οταν συμβαινει αυτο,αλλα πρεπει.Το αιμα κανονικα θα πρεπε να μενει μεσα στο σωμα μας αντι να φευγει απ αυτο.

 Ειναι η αρνηση μαλλον.Δηλαδη ενα ειδος αρνησης.Ανοιξα τα γραμματα προχτες μεσα στο μαθημα.Τα βρηκα τυχαια μεσα σε ενα παλιο τετραδιο που ειχα παρει μαζι μου για προχειρο.Ηταν ολα μεσα,με λεπτομερειες.

  Τα εκαψα,εκεινη την ωρα.

 Παρακολουθησα με ενδιαφερον το πως καηκαν σιγα σιγα.Απο εκει που εγραφαν τοσα πραγματα,τοσο πονο,τοση τρελα,που γενικα κουβαλαγαν συναισθηματα,εμειναν μονο σταχτες.
Σαν τις αναμνησεις μου ενα πραγμα.Η μνημη μου εχει σβηστει.Νιωθω τοσο....λοβοτομημενη.Αλλα παρ'ολα αυτα περηφανη.Δεν ειναι ευκολο να τα σβησεις ολα.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

 Το να παρεις φαρμακα δεν σε κανει καταραμενο καλλιτεχνη.Δυστυχισμενο ανθρωπο σε κανει.
 Οποτε παψτε τα "ξερω πως χρειαζομαι χαπια,γιατι δεν μου δωσε ο γιατρος?".Γιατρος ειναι κατι παραπανω γνωριζει.
 Και η αγαπη δεν ειναι παντα ροζ και χαρουμενη.

 3 μερες χωρις εσενα,μοιαζει με αιωνιοτητα.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

 Ολα πανε καλα.Πολυ καλα.Δεν εχω κανενα παραπονο.
 Φοβαμαι πως κατι λειπει ομως.
 Το ξερω πως τιποτα δεν ειναι τελειο.Καποτε μαλιστα απολαμβανα τις ατελειες.Εκαναν τη ζωη πιο ενδιαφερουσα.Ειχαμε παντα περιθωρια βελτιωσης.Κατι να διηγουμαστε.
 Αλλα γαμωτο,αυτη τη φορα θελω τοσο μα τοσο πολυ να πανε ολα καλα.Λαχταρω,αυτο ειναι το ρημα που αξιζει.Λαχταρω το τελειο.Δεν αντεχω αλλο την αβεβαιοτητα,την αναμονη,τα λαθη.
 Εφαγα τοσο τα μουτρα μου για να φτασω ως εδω.

 Κ ειναι που νιωθω πανω μου και τη δυστυχια του κοσμου.Ο κοσμος ειναι πιο δυστυχισμενος απο ποτε.

 Το ειπα και στο γιατρο τοτε."Ερχομαι εδω και σας κλαιγομαι,οταν ερχεται κοσμος που εχει τοσο πιο σοβαρα προβληματα και σας το λεει.Αισθανομαι γελοια και εγωκεντρικη.Αλλα καπως πρεπει να φυγει το βαρος απο μεσα μου"
 Το βαρος εφυγε.Ειμαι πια,πιο καθαρη απο ποτε.17 χρονια τωρα δεν εχω ξανανιωσει τοσο καθαρη.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Sick of drugs and dancing feet.Sick of bars where people meet.

 Ενα οποιοδηποτε σαββατο,σε ενα οποιοδηποτε κλαμπ.

 Η μουσικη ειναι εκκωφαντικη,δεν μπορω να ακουσω ουτε τις σκεψεις μου.Χορευω στο ρυθμο της.Χορευω ,χορευω ,χορευω κανενα τετραωρο περιπου.Στη πιστα.Αναμεσα σε 3 ημιγυμνους κουκλους.Η ζεστη ειναι αφορητη,νιωθω τα μαλλια μου και το μακιγιαζ μου να χαλανε απο τον ιδρωτα.Γαμωτο,γιατι δεν εβαλα διχτυωτο καλσον και εβαλα ματ?σκεφτομαι.Εχω πεθανει απο τη ζεστη.Σκεφτομαι να βγαλω τη μπλουζα μου και να μεινω μονο με το σουτιεν,αλλα τη τελευταια φορα που το εκανα εχασα την μπλουζα μου και γυρισα σπιτι ετοιμη να παθω πνευμονια.Ασε που νιωθω να ζαλιζομαι.Ο γιατρος ειχε πει πως το να ανακατευεις χαπια με αλκοολ μπορει μεχρι και να σε σκοτωσει.Την αλλη φορα ο Μανθος ξερνουσε ολο το βραδυ.
 Με την ακρη του ματιου μου ειδα τον Γιωργο να ανεβαινει στη πιστα.Μου εσκασε ενα απο τα εκθαμβωτικα χαμογελα του,και με σκουντηξε."Κοιτα κατω"μου ψιθυρισε στο αυτι."Ο τυπας ειναι εντελως του γουστου σου".
 Πραγματι,κοιτωντας κατω ειδα πως ο Γιωργος ειχε δικιο.Ηταν εντελως ο τυπος μου.Τον κοιταξα εντονα,αλλα αυτος ηταν στη κοσμαρα του.
 "Καλος δεν ειναι για μια νυχτα?"συμπληρωσε.Κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα.Δεν γαμιεται ομως,σκεφτηκα.Ποιος εχει ορεξη για τετοια,εγω παντως οχι πια,και στη τελικη σιγα μη μου κατσει τετοιο μαναρι.
 Δεν αντεχα αλλο,η ζεστη και ο καπνος με σκοτωνε.Εφυγα απ την πιστα και πηγα στις τουαλετες να ριξω λιγο νερο πανω μου.
 Την ωρα που σχεδον λουζομουν με το νερο της βρυσης,ειπα να τσεκαρω τον εαυτο μου και να φτιαξω
 Μοιραιο λαθος.
 Την ειδα να με κοιταζει απο την αντανακλαση του καθρευτη.
 "Εσυ εδω?"Με ρωτησε.Πρωτου προλαβω καν να της απαντησω θυμηθηκα τι εγινε την τελευταια φορα που βρεθηκαμε.Ω ρε φιλε.Γιατι να κανω τοσες,ΤΟΣΕΣ μαλακιες.
 "Μου λειψες"νιαουρισε με τη φωνη που ηξερα τοσο καλα.Ηταν εμφανως μεθυσμενη,και εγω εμφανως ξενερωμενη μαζι της.Την παρατησα συξυλη."Αι γαμησου"σκεφτηκα "ανωμαλη κομπλεξικη"
 Αν και δεν καπνιζα συχνα,εκεινη τη στιγμη χρειαζομουν εντονα ενα τσιγαρο.Σπρωχνοντας,καταφερα να βγω εξω απο το κλαμπ μετα απο κανενα τεταρτο (!) ,καθως συναντουσα ολο και περισσοτερους γνωστους,και αρχιζαν κλασσικα οι χαιρετουρες και οι αγκαλιες και οι φωνες.Τελικα καποια στιγμη τα καταφεραΕβγαλα τα τσιγαρα απ τη τσαντα μου και εκατσα σε ενα πεζουλι.Επιτελους ηρεμια.
 Η και οχι.
 "Εισαι η Αναστασια?" ακουσα μια φωνη να με ρωταει.Σηκωσα τα ματια μου.Αυτος.Ο τυπος που χαζευαμε με τον Γιωργο.Για λιγα δευτερολεπτα εμεινα συξιλη.
 Μου χαμογελασε.Το στομαχι μου σφιχτηκε.
 "Τι κανεις?"με ρωτησε.
 Ω θεε μου,ηταν τοσο...τοσο.........
 Γουαου.

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

 Πονος.Οσο μελο κ αν ακουγεται,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,τον κυνηγουσα με λυσσα.Απο μικρο παιδακι κιολας,εβρισκα ηδονη οχι μονο στο να τον νιωθω με καθε ευκαιρια-ακουμπωντας πχ το χερι μου στο αναμενο σιδερο,ριχνοντας αλατι και λεμονι σε πληγες που ανοιγαν με καθε τουμπα που ετρωγα απο το ποδηλατο-αλλα και στο να τον προκαλω.
 Μεγαλωνοντας(οσο μπορει να μεγαλωσει καποιος στα 18 του χρονια δηλαδη),συνεχισα να τον κυνηγαω.Μεχρι και σημερα.Σε ολα.
 Ειναι αυτα τα λιγα δευτερολεπτα μεταξυ του μαρτυρικου πονου και της λυτρωσης για τα οποια κυριολεκτικα,ζω.Ειναι η ανακουφιση,η αισθηση που νιωθω μετα την απαλλαγη ενος τετοιου φορτιου.
 Δυστυχως,ολα αυτα αφηνουν σημαδια.Και δεν μιλαω μονο για τις κλασσικες ουλες,νυχιες,δαγκωματιες,μελανιες,καψιματα απο τσιγαρα η τις κοκκινιλες απο σχοινια.Μιλαω για το μυαλο.Γιατι οι ανθρωποι που γευονται τον σωματικο η και ψυχικο οργασμο μεσα απο τον πονο περνανε απευθειας στην αλλη πλευρα.
 Φυσικα καποια στιγμη ακομα και η πιο ανθεκτικη ιδεα καταριπτεται.Ειναι φορες που ο πονος μπορει να ξεφυγει,να χασεις τον ελεγχο και να γινει αβασταχτος.Οι πληγες μενουν,ισως τα βραδυα δεν μπορεις να κοιμηθεις στην αναμνηση ολων των δεινων που εσυ ,εσυ ο ιδιος,εσυ και μονο εσυ προκαλεσες στον εαυτο σου.
 Το προβλημα ειναι οτι οταν τα ξεπερνας ολα αυτα,εισαι αρκετα μαλακας ωστε να τα ξανακυνηγησεις.(Ε δεν μπορουσα να κρατηθω και να μην βρισω).Και μετα να τα ξαναπερασεις.Να κρυφτεις πισω απο απο το παιχνιδι των ρολων,για να κρυψεις τι πραγματικα νιωθεις για τον εαυτο σου.
 Χαμηλη αυτοεκτιμηση.Πιθανοτατα.Η αισθηση οτι αυτο που συμβαινει σου αξιζει.
 Παθος,γιατι το παθος παντα ειναι δυνατο.Δεν μπορεις να κρυβεσαι πισω απο την ηρεμια και τα χαδια εις αει.
 Αν ειναι ετσι ομως,ειμαστε χαμενοι απο χερι.

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

 Κ ετσι,σημερα,σε μια απελπισμενη προσπαθια να μη σκεφτομαι το αβεβαιο μελλον,το ριξα στο παρελθον.Γαμωτο.
 Μπηκε το 2012 κ εγω σκεφτομαι το 2010.Σκατασταμουτραμου.
 Τωρα που ανεφερα ομως το παρον,θα αναφερθω και σε εσενα,παρολο ηθελα να το αποφυγω.
 Δεν εχεις ιδεα ποσο θελω να σου στειλω στο κινητο"κ εγω,κ εγω,κ εγω σε θελω γαμιολη".Αλλα κρατιεμαι.
 Καποτε πιστευα πως οποιον ηθελα τον ειχα,ομως τωρα φοβαμαι.Φοβαμαι τα παντα.Τους ανθρωπους,τις σχεσεις,ακομα και τις ξεπετες.Προσπαθω να σκεφτομαι την εκδοχη του Γκας για τις σχεσεις,οτι ειναι καταπιεση και απαισιες,αλλα μετα απο καθε"σεξ της μιας νυχτας"νιωθω αηδιασμενη και πλενομαι αμεσως οταν γυρναω σπιτι,λες και προσπαθω να διωξω κατι βρωμικο απο πανω μου,οταν νιωθω ολοκληρη βρωμικη.
 Υστερα,ειναι επισης ολα τα ρουχα ,παιχνιδια,μπαλονια,σχεδον τα παντα που αγοραζω απλα για να ξεχνιεμαι,επειδη με κανουν χαρουμενη για λιγο.
 (Τωρα που το σκεφτομαι,θα παω αυριο να παρω μποτες,επειδη τα πραγματα απο το ιντερνετ θα ρθουν σε δυο βδομαδες.Ετσι,για να γεμισω την ντουλαπα μου λιγο ακομα με παπουτσια που δεν χρειαζομαι και δεν πολυθελω.)