Αυριο ειναι τα γενεθλια μου.

Μισω τα γενεθλια μου.

Για τον περισσοτερο κοσμο τα γενεθλια ειναι ξεχωριστη μερα αφιερωμενη αποκλειστικα σ αυτους, οπου περνανε καλα,διασκεδαζουν,την περνανε με κοντινα τους ατομα η κανουν μεγαλα παρτι και τα σχετικα.

Εμενα,μια μερα πριν και κατα την διαρκεια των γενεθλιων μου τα τελευταια χρονια,με πιανει καταθλιψη.

Δεν ειναι (μονο)το οτι μεγαλωνω.Ειναι οτι κανω απολογισμους της χρονιας που περασε.Ειναι οτι εξαιτιας δυο ατομων τα γενεθλια μου τα τελευταια 3 χρονια ειναι απ τις χειροτερες και πιο μοναχικες μερες της ζωης μου(αυτο δεν τους εμποδιζει σημερα να μην επικοινωνουν μαζι μου ενω ξερουν οτι χρειαζομαι τη βοηθεια τους-ο ενας εχει κλειστο το τηλεφωνο και ο αλλος εχει να μου μιλησει κανα μηνα κ αμφβαλλω αν θα με παρει τηλεφωνο αυριο-η μαλλον σημερα μετα τις 12)

Επισης,σιχαινομαι το στερεοτυπικο ΓΟΥΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΠΕΣΙΑΛ ΜΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ,ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΣΠΕΣΙΑΛ.Οχι,ειναι μια απο τις 365 μερες του χρονου και δεν εχει τιποτα σπεσιαλ,εκτος απο ομορφες ευχουλες,αντε και τα δωρα,που μεταξυ μας δεν ειναι και τοσο καλη ιδεα γιατι οταν σκεφτεσαι πως οι αλλοι στριμωχνονται οικονομικα για να σου παρουν δωρο νιωθεις σκατα.

(Ενταξει,ποιον κοροιδευω ,μ αρεσουν τα δωρα αρκει να μην το παρακανουν)

Το αποκορυφωμα ηταν χτες,που ο Γ. με ρωτησε "πως και δεν θελεις να περασεις τα γενεθλια σου με ολους τους φιλους σου?" και του απαντησα πως δεν ξερω πια αν εχω φιλους.Η συζητηση κατεληξε πολυ μιζερη για να ειμαι ειλικρινης.

Ανθρωποι,ειστε τα ποντικια του συμπαντος ,μου προκαλειτε απεχθεια,να το ξερετε.Και μπορει να συγχωρω,αλλα ποτε δεν ξεχναω,ουτε σημερα που ειναι "σπεσιαλ μερα"*κοροιδευτικη φωνη*.