Να το ξερεις μωρο μου,η μονη αληθεια ειναι ο Ερωτας.

 Μα μια μερα,σε δυο χρονια θα ξαναρχισω να γραφω τραγουδια.Θα ειναι ολα δικα σου,και θα σου δινω το ειναι μου γιατι αυτο αξιζεις,θα σου δινω τα παντα μου κ ας μην εχω πολλα,θα βαφω τα μαλλια μου πρασινα και ισως τοτε θα σ αρεσει -οχι οπως τωρα,και θα 'σαι εκει για μενα εστω και για λιγο,θα μπορεσω να πω πως δεν εφυγες ποτε ακομα κ αν φυγεις και θα πεθανω και θα σου αφησω κληρονομια ολες τις παλιες μου μουσικες και τους δισκους μου και να σε ξαναγνωρισω σε αλλο σωμα στην Ισπανια και να κοιμομαστε ξανα κατω απο τα δεντρα πανω στο γρασιδι και να σου χαιδευω τα μαλλια και να σου μιλαω απλα γιατι εσυ με σημαδεψες και με σημαδευεις και θα με σημαδεψεις γαμωτο σου και θα αγαπιομαστε κατω απο τον μεσημεριανο ηλιο και θα μπεις μεσα μου και δεν θα πονεσω και θα κλαιω για σενα σαν να μην υπαρχεις και θα παμε μονοι μας να μεινουμε στην Ισπανια,ενταξει?ηδη μαθαινω Ισπανικα,και σε παρακαλω να ρχεσαι να με βλεπεις αν τρελαθω η αν δεν αντεχω αλλο,και σε παρακαλω ακομα πιο πολυ να μ αγαπας,ενταξει?