Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Ρουτινα

Mερες τωρα,προσπαθω να γραψω επιτελους,και ομως κατι με πιανει και τα αφηνω ολα μισοτελειωμεναα
Μερες τωρα προσπαθω να ανακαλεσω στο μυαλο μου καταστασεις και συμβαντα κ ομως πλεον δεν μου κανουν καμια αισθηση,οχι γιατι ειμαι κενη μεσα μου,αλλα γιατι πλεον εχουν μηδαμινη σημασια
Μερες τωρα με εκνευριζουν ολοι και ολα γυρω μου,ακομα και δικοι μου ανθρωποι,και εμαθα πλεον πως ξεχωριζω τα ελατωματα τους
Μερες τωρα ειμαι αυτοεξοριστη στη μοναξια του εαυτου μου


Μερες τωρα εχω βρει γαληνη.








Ρουτινα,προγραμμα,ησυχια
Τρεις λεξεις που μεχρι τωρα μου ηταν εντελως αγνωστες.
Πλεον ολα ειναι τοσο απλα και γαληνια.Δεν εχω και πολυ χρονο να σκεφτω το παρελθον.
Οταν βαζω ενα στοχο παντα τον πετυχαινω,τον κυνηγαω οσο μπορω και αυτο γινεται κ αυτο τον καιρο,οολα τα αλλα ειναι ασημαντα

Κ ειμαι εκει καθε μερα,και περπαταω,σκεφτομαι,αναπνεω,περιμενω το μετρο οπως τοσοι χιλιαδες ανθρωποι που περιμενουν να πανε στη δουλεια τους/μαθημα τους/σπιτι τους.Κ ολοι αυτοι μου φαινονται τοσο χαζοι.Τιποτα.Ασημαντοι.Σαν τα μυρμιγκια που αποθηκευουν φαγητο στη φωλια τους χωρις να ξερουν καλα καλα το γιατι,ετσι ,μηχανικα ,ασυναισθητα,χωρις να ξερουν οτι απο στιγμη σε στιγμη θα τους πατησει μια μεγαλη σολα και θα ρθει το τελος.
(Ω Θεε μου,τι σου κανει η Φιλοσοφια!Καλα κανω και το ψιλοσιχαινομαι αυτο το μαθημα.Μα,ποιος ο λογος να ασχολεισαι με το αν ζεις σε ενα ονειρο η ενα ψευτικο κοσμο,τι ειναι εαυτος και γιατι απο τη στιγμη που αισθανεσαι,σκεφτεσαι και υπαρχεις ακομα και εικονικα,μεσα στο μυαλο σου?Γιατι οι ανθρωποι δεν μπορουμε να ζουμε την ηδη περιπλοκη ζωη μας και αντι αυτου ασχολουμαστε με ηλιθια ερωτηματα για να την περιπλεξουμε κ αλλο?)
Τελος παντων,αρχιζω να βαριεμαι.Και ειδικα αυτο που γραφω,και γενικα.
Και βασικα ηδη βαρεθηκα
Και ειμαι σιγουρη οτι κ εσυ που το διαβαζεις εχεις αρχισει να βαριεσαι
Και βασικα και να μην βαριεσαι δεν με νοιαζει
Και βασικα απλα σου βγαζω τη πιστη για να τελειωσει αυτο το κειμενακι χωρις σκοπο
Και βασικα με κουρασες,ΝΑΙ ΕΣΥ αγαπητε αναγνωστη
Δεν εχεις κατι καλυτερο να κανεις στη ζωη σου απο το να διαβαζεις το μπλογκ μου?
οχι?
ωραια συνεχιζω
ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΒΑΡΙΕΜΑΙ
νταξει βαρεθηκα αρκετα
τερμα η καιλα.
παω να κανω κατι ουσιαστικο,εσυ στο μεταξυ συνεχισε την αθλια ζωη σου οσο θα ξαναδιαβαζεις το κειμενο μου για να δεις ποιο ειναι το νοημα κ ο σκοπος
γκιες γουατ καντ
δεν εχει σκοπο
απλα διασκεδαζω με σενα και τους υπολοιπους κατα μεσο ορο 40 που θα κατσετε να διαβασετε ολη αυτη τη μαλακια με την οποια γελαω απο καποιο σημειο και μετα
ΜΠΙ ΜΠΙ ΤΩΡΑ

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Το μονο που με ποναει στο θανατο εινα να μην πεθανω απο ερωτα


το βρηκα στο ερωτας στα χρονια της χολερας,ενα βιβλιο που μου θυμιζει πολλα.

ειχα τσακισει στη γωνια τη σελιδα και ετσι οταν το ξαναεπιασα στα χερια μου το ανοιξα αμεσως εκει

μερικα πραγματα δεν αλλαζουν ποτε

(=

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Αγελη


Ειναι εκεινες οι στιγμες που η λυκαινα προστατευει τα μικρα της,που τραβας μια γραμμη με τη κιμωλια και αφηνεις ολο τον κοσμο απο την αλλη πλευρα,απ εξω,που δημιουργεις εναν νοητο θολο και η απομονωση εκει ειναι σκετος παραδεισος,που το παθος ζεσταινει τα σωθικα σου,που το μισος και η χολη που σταζει γινεται γλυκια σαν μελι,που τα ονειρα σου μυριζουν πολεμo και αιμα ενω ακουγονται πολεμικες ιαχες απο μεσα,ειναι το ενστικτο της αγγελης που σε κανει να θες να παλεψεις,η οσμη της νικης,η χρυσοσκονη που πεφτει μεσα στα ματια σου και σε τυφλωνει,οταν τα μαγουλα σου αντι να κοκκινιζουν γινονται ασημια,οταν κοιμασαι πανω σε πουπουλα ιριδιζοντα,κοκκινα,μαυρα,μπλε,κιτρινα,ασπρα,κοκκινα κοκκινα κοκκινα κοκκινα,που σπας καθε αλυσιδα,ολα τα δεσμα σου ενα-ενα γρηγορα και διστακτικα,που ανοιγεις τα σπασμενα σου φτερα και μισος πετας,μισος αγγιζεις τη γη,που καποιος σ αγγαλιαζει και εσυ τον χτυπας μ ολη τη δυναμη των χεριων και της μισης ψυχης σου,εκεινο το μωρο που κλαιει καπου στο βαθος και προσπαθεις να το αγνοησεις και εκεινα τα γραμματα χορευουν μεσα στους καθρευτισμα των ματιων σου και σου προκαλουν σωματικο πονο.

I'm well aware of how it aches,And you still won't let me in. ...


Οχι,μην κλαις...
Δεν ειναι πως δεν αξιζει,πως δεν πρεπει,πως δεν ειναι σωστο.
Και αξιζει,και πρεπει και ειναι σωστο.
Απλα δεν αντεχω να ακουω τα αναφιλητα σου,μπηγονται μεσα μου,χιλιαδες μικρες μαχαιριες και με σκοτωνουν οσο κ εσενα.
Μην αφηνεις το σκοταδι να σε καλυπτει και να σε σκεπαζει.
(Κ ας εισαι τοσο ομορφη οταν κλαις,και ας γινονται τα ματια σου πρασινα,και ας μαζευει το παραπονο στο βλεμμα σου ολη την αθωοτητα του κοσμου)
Παντα θα υπαρχει καποιος να σε κραταει αγκαλια και να σε νανουριζει,σαν εκεινο το βραδυ,θυμασαι?
Μικρη μου,δεν θα σαι ποτε μονη
You're not alone
No matter what they told you,you are not alone
I'll be right besides you for ever more

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

I will battle for the sun


Μερικες μαχες θα τις δινεις σ ολη σου τη ζωη.

Οπως τη μαχη με τον εαυτο σου,τις χιμαιρες σου,τις ερινυες σου.

Σε καθε μαχη υπαρχει νικητης και χαμενος,φροντισε μονο να μην εισαι ο χαμενος εσυ.

Να θυμασαι οτι δεν εξαρταται ουτε και κρινεται ο πολεμος απο μια ηττα η νικη.
Ομως....
Πρεπει να παλεψεις μεχρι τελους,να φερθεις υπουλα και να καταπατησεις τις αρχες σου?
Η μηπως να δοκιμασεις να πολεμησεις με αυτες σαν στηριγμα?
Αραγε τι αξιζει περισσοτερο,να "πεσεις" ακεραιος ηθικα η να νικησεις χρησιμοποιωντας καθε μεσο?
I Will battle for the sun,sun,sun
and I won't stop until I'm done
You are getting in the way
And I have nothing left to say
(;

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Soulmates never die




Good luck :)


We can run away tonight,
Pretend the world has ended
No matter what they say we'll work out fine
'cause you and i know this is heaven

Whatever


Epitelus tha grapsw k ena ligotero sovaro keimeno,me greeklish,xwris sugalimenes alhtheies kai mikrotera pososta klapsas.(h toulaxiston tha dokimasw)

Eimai genika polu idioruthmo atomo,kai mia apo tis perierges mou sinithies einai na thewrw oti h xronia arxizei to septemvrh kai teleiwnei ton avgusto (to gamimeno to sxoleio ftaiei gi auto kai to kserw)

Etsi loipon,ontas sto metaixmio metaksu telous ths mias "xronias" kai arxh ths allhs,12 wres prin ksipnisw eknevrismenh apo ton hxo tou ksipnitiriou exw pesei se nirvana,enw prospathw na anakalesw sth mnhmh mu akoma kai ta pio ashmanta gegonota tou prohgoumenou xronou.

Apo perusi mexri fetos,mou fainetai san na xei perasei mia oloklhrh dekaetia.O xronos einai o kaluteros giatros den lene?

Apla....posa pragmata alaksan?posa atoma?kai katastaseis?

Me exei piasei mia telesidikh melagxolia kai mia melagxolikh aisiodoksia.Perierga pragmata,den borw na ta eksigisw.

Thelw na pw ena swro skepseis,alla den borw.klasiko provlhma auto.to xeri den sumvadizei panta me to mualo kai me ta thelw.

Den tha alaza tipota.t i p o t a.oute ta logia pu eipwthikan,ute ta logia pu den eipwthikan,ute osous pligwsa,ute osous dokimasan na me pligwsoun,oute ta provlhmata,oute tis xares.tipota.

Makari na borousa na ksanadw ena atomo meta apo toso kairo.Vasika oxi,den tha hthela na to ksanadw.h mallon nai tha hthela.kai auth th fora den tha ekane voutia to stomaxi mou apo th thlipsh,alla tha xamogelousa ,epeidh upirksa anthrwpos kapote,epeidh boresa na niwsw kai epeidh einai h pio megalh kai kalh anamnhsh pou exw,akoma k an mou kostise tosa pragmata,meres nuxtes ,dakrua kai xamogela.alla auta,edw kai 1,5 xrono pleon den ta polusuzhtaw kai den tha to kanw twra.

Perimenw apo th nea xronia na einai pio sunarpastikh apo thn prohgoumenh.Oi plhges ekleisan,mono oi oules emeinan ekei na thimizun oti kapote ekeino to shmeio vatheia mesa mou den htan anepafo

W,gia onoma tou theou,ti kathomai kai lew apogevmatiatika.pisw sto thema mas

Perimenw loipon,gia thn akriveia to osmizomai ston aera.H fetinh xronia tha einai sigoura diaforetikh,sunarpastikh.Oso pio polu wrimazoume sinaisthimatika vlepeis,toso ligotero apogohtevomaste ap osa ginontai gurw mas.Toso pio eukola mathainoume na upomenoume stwika thn kathe mera kai tis diskolies pou fernei.Toso pio eukola mathainume na xairomaste me thn paramikrh stigmh galhnhsh eutuxias.

Upervolikh aisiodoksia ,huh?

Den tha alaksw omws.Tha meinw h idia.Kai na to prospathusa allwste den tha ginotan

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Αν περισσέψαν όνειρά μου σκιά μου, χρέωσέ τα στη φωτιά δεν είναι δικά μου


Τι ειναι χειροτερο?
Να ζεις στη σιωπη?
η στους ηχους της φωτιας ενω κατατρωει τα παντα?

Ποσο καιρο περασαμε στη σιωπη ομως?
Φευγω σιωπηλα,οπως ηρθα,οπως ηρθες,οπως ηρθαν και εφυγαν ολοι
Αν ποτε θελησεις,φωναξε κ εγω θα ακουσω

Την φωτια δεν μπορεσαμε ποτε να τη σταματησουμε
Θα ειναι παντα το ιδιο καταστροφικη,επικινδυνη,απληστη,λαιμαργη
Θα φουντωνει παντα με την ιδια ενταση
Θα σε καιει προκαλωντας παντα τον ιδιο πονο
Θα κανει παντα σταχτη οτι εχτισες με κοπο


Ομως,δεν σε σκοτωνει,οπως η σιωπη.....

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Sometimes,goodbye is a second chance


Κλεινω τα ματια και ειμαι παλι εκει...
Τα ανοιγω ,χαμογελαω κ ειναι ολα οπως πρωτα
3 το πρωι,κραταω ενα μπουκαλι στο χερι μου,αναθεμα κ αν ξερω τι ειναι
ακουω τα κυματα να σκανε στα βραχια και χαμογελαω ξανα
το σκοταδι ειναι πηχτο και βαθυ και μονο κατι φωτα ξεχωριζουν απο μακρια σαν ζωηρες πυγολαμπιδες
προσπαθω να προστατευτω απο το κρυο τριβοντας τα χερια μου και τραβωντας προς τα κατω το λεπτο μαυρο μπλουζακι
απο διπλα μου 2 κοπελες σκασμενες στα γελια αναπολουν ολες αυτες τις ωραιες στιγμες που ζησαμε μεσα σ ενα μηνα
και ευχομαι να γυρναγα το χρονο λιγο,πολυ λιγο,να μην τον αφηνα να τρεχει σαν απληστος κλεφτης και να με αφηνει πισω...

Εχεις σκεφτει ποτε πως οι διακοπες ειναι μια ολοκληρη ζωη συμπιεσμενη σχεδον μεσα σε μηνες,βδομαδες,μερες,ωρες?
Μακαρι να γινονταν ολα πιο νωρις μου ειχαν πει και εγνεψα καταφατικα
(δεν μπορουσα να μιλησω βλεπεις.δεν ειναι αστειο?ειναι φορες που μεσα σου ουρλιαζεις,φωναζεις συλλαβες και λεξεις,διαμαρτυρεσαι.Κ ομως το μυαλο δεν συμβαδιζει με το στομα,και κυριαρχει η λογικη.το "πρεπει" και το "μη".Που θες να τρεξεις και τα ποδια σου σε κρατανε καρφωμενο εκει που εισαι,που θες να αγγιξεις και τα δαχτυλα σου κοκκαλωνουν)
Και οι αναμνησεις ξεθωριαζουν σαν μελανι σε φτηνο χαρτι...


Σαφως υπαρχουν κ πραγματα που δεν θα ξεχασεις ευκολα,ισως και ποτε
Μεθυσμενες νυχτες,γυαλια στο πατωμα,να σε αγκαλιαζει καποιος στον υπνο σου την ωρα π βλεπεις εφιαλτη
γελια,κλαμματα,ηχους,γευσεις,αρωματα
φιλοι που σε στηριζουν και σ αγαπανε ακομα κ αν εισαι ενα εγωιστικο καθαρμα
μπανια με παγωμενο νερο,παιχνιδια στην αμμο,η μυρωδια του αλατιου πανω στο δερμα
...
υπαρχουν ακομα ανθρωποι που σε κανουν να νιωθεις ξεχωριστος,που σε κρατανε αγκαλια για να αγναντεψεις μαζι τους τη θαλασσα,που κρατανε το προσωπο σου αναμεσα στα χερια τους για να σε κοιτανε στα ματια,που ερωτευονται το γελιο σου,που δεν ηθελαν να σε αφησουν να φυγεις,οχι,ομως επρεπε ,που θα ειναι μια αναμνηση,ενα γλυκο μυστικο που παντα θα σε κανει να χαμογελας οταν το σκεφτεσαι

ενας μηνας,μια ζωη
μια ζωη,ενας μηνας
(?)


σε τετοιες στιγμες,δεν υπαρχει η λεξη αντιο
εις το επανιδειν λοιπον
καλο χειμωνα