Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Εγω και το εγω μου.

 Αλλοι κανονες,αλλο παιχνιδι.Απαγορευονται τα χτυπηματα κατω απο το στηθος.Απαγορευεται να χανω.

 Γιατι στη τελικη,ολοι πονεμενα,πληγωμενα πλασματα ειμαστε.Το θεμα ειναι,ποιος το κρυβει καλυτερα.

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Harder,faster,forever fucking after

Η αλλιως,μερικες ευχες πιανουν.Οπως η παραπανω,στα 16α γενεθλια μου.

 Το να νιωθεις τοσο απελπισμενος,να πνιγεσαι.Μια απο αυτες τις νυχτες η αποψινη.Πνιγμενη απο την ανθρωπινη παρουσια,αλλα ταυτοχρονα αποζητωντας τη συντροφια της.
 Να παψω να υποκρινομαι,γαμωτη.Δεν μπορω να υποκρινομαι αλλο.Μολις τελειωσαμε ενα μπουκαλι αλκοολ και η Κ σηκωθηκε να φυγει.Πριν βηματισει προς την εξωπορτα,ζητησα να μου αφησει 2-3 τσιγαρα και να μου γεμισει το ποτηρι λιγο ακομη.Θα ναι δυσκολο βραδυ.
 Κ ομως,δεν ξερω,δεν μπορω να το κανω καθολου πια αυτο,οι λεξεις μιας μεθυσμενης,η απλα μια τελειωτικη λυση,μια φωνη παραπανω ,λιγη λυσσα,λιγος εγωισμος,δεν μπορω αλλο να κρυβομαι,δεν μπορω....Μη με βαζετε να διαλεγω,δωστε μου ενα αδιεξοδο και θα συμβιβαστω,δωστε μου πονο και θα τον αντεξω,ειμαι δυνατη εγω,μη μ αφηνετε ελευθερη,δεν ειναι καλο,δεν ειναι πρεπον,δεν το χω συνηθισει.Δωστε μου ενα κομπο στο λαιμο,δωστε μου εμπαθεια,δωστε μου κακια,δωστε μου ηττα,βαρεθηκα να κερδιζω,βαρεθηκα να ζω ετσι,πνιγομαι,πνιγομαι,πνιγομαι τοσο.Σιχαθηκα.

 Απο το παραθυρο στο δωματιο μου,δεν μπορω να δω τη πανσεληνο.Την κρυβει η απεναντι πολυκατοικια.Εχει ωραια πορτοκαλια φωτα και πρασινους κισσους.Ειναι κ αυτο ωραιο θεαμα ομως.Φοβαμαι πως μια μερα θα ξυπνησω και θα χω χασει ολα τα φεγγαρια γιατι κοιταζα..τα νυχια μου.Δεν ειμαι ετοιμη να εφυγω,ισως να μην ειμαι ποτε,το μονο που χω σιγουρο ειναι τουφες απο μαλλια και ενα τασακι γεματο γοπες,τοσο δυνατη,τοσο ξεχειλιζω,τοσα ακομη να μαθω,να κανω.Που δεν εχουν σημασια.