Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Just like you said it would be.Life goes easy on me.(Most..of the time)

  Δυνατοι ανθρωποι σαν εσενα,μου ειπε ενας γνωστος μου,τα ξεπερνανε αυτα.
 Και ειναι αληθεια.

 Βασικα,πριν 4-5 μηνες νομιζα πως η ζωη μου ειχε τελειωσει.Ειχα γεμισει τοσο πονο ,μισος,πικρα μεσα μου.Ημουν η σκια του εαυτου μου.Λυπομουν τοσο πολυ τον εαυτο μου.

 Τωρα,4 μηνες μετα,εχω κλεισει τα σεμιναρια για μακιγιαζ στη MAC.Εχω τους φιλους που παντα ηθελα,και τους νοιαζομαι πραγματικα.Σημερα εδωσα τα στοιχεια μου για το ταξιδι στη Γερμανια(ε ρε πουστη,παντα ξεχναω τον γαμημενο τον Τ.Κ.-.-).Συντομα θα στειλω και τα κειμενα μου σ ενα διαγωνισμο,η και σε καμια δυο εφημεριδες.Η δουλεια επισης παει αρκετα καλα.Η ντουλαπα μου εχει γεμισει.Ειμαι καθαρη.Η καταθλιψη μου γνεφει αντιο.Τα "γκομενικα"μου πανε τοσο καλα,περισσοτερο απ οσο μπορουσα να φανταστω(αν και λιγο περιπλοκα) καθως νιωθω πως επιτελους βρηκα τον ανθρωπο που με συμπληρωνει.Ολο και περισσοτερος κοσμος μου λεει οτι εχω ταλεντο,ακομα και πιο ειδικευμενοι,και 2-3 ατομα μου ειπαν πως εκλαψαν με τα κειμενα μου. Παω σε 3 παρτυ ανα βδομαδα.Τα εχω ξεχασει ολα.

 Μια ενεση αισιοδοξιας για εναν ανθρωπο σαν εμενα,που μεχρι προσφατα διατυμπανιζα οτι "η ζωη ειναι σκατα και μετα πεθαινεις".Φυσικα ξερω τι βοηθησε.
 Η πιστη.
 ΟΚ,ακουγομαι γελοια.Οπως ειπε ομως και ο Νικος(αχ κωλοχαιρομαι που μπορω να γραφω  ονοματα ελευθερα)περασα πολυ δυσκολα.Παρ'ολα αυτα,ποτε δεν εχασα τη πιστη μου.Μπορει να πληγωθηκα,αλλα ποτε δεν εχασα τη πιστη μου οτι μια μερα θα βρω εναν ανθρωπο στα μετρα μου,και να που εγινε.Μπορει να περασα τη φαση που ηθελα απλα να μετακομισω σ αλλη χωρα ,να παψω να υπαρχω για να παψω να ποναω,αλλα πιστευα εντονα πως θα ρθουν καλυτερες μερες.Να που ηρθαν λοιπον.Μπορει να με υποβιβαζαν οι ανθρωποι που νομιζα πως ηταν δικοι μου,αλλα πιστευα πως εχω δυνατοτητες,και να που εχω.Μπορει να εχασα ολους μου τους φιλους,αλλα δεν επαψα να πιστευω στη φιλια.Μπορει οι γονεις μου να πλησιασαν τον θανατο,αλλα πιστευα οτι θα γινουν καλα,και να που ειναι και οι 2 γεροι σαν αλογα.Μπορει να χρειαζομουν διαφορα χαπια και αλλα χαριτωμενα πραγματα για να σταθω στα ποδια μου,αλλα πιστευα πως θα γινω καλα και να που τωρα ειμαι καθαρη.Μπορει στη τελευταια σχεση μου να μου συμπεριφεροταν σαν να ειμαι παιχνιδι,αλλα πιστευα πως μια μερα θα βρω εναν ανθρωπο να με αντιμετωπιζει καλυτερα ακομα κ απ'οσο αξιζω,και να που τελικα τον βρηκα.Μπορει να τσακωθηκα με τον ανθρωπο μου και να πιστευα πως δεν θα ξαναμιλουσαμε ποτε,ομως τελικα τα βρηκαμε.Μπορει να τσακωθηκα με τον κολλητο μου,αλλα τελικα ειμαστε παλι φιλοι.

 Δεν παυω ομως να φοβαμαι.Καμια φορα τα πρωινα ξυπναω με το φοβο πως ολα αυτα ειναι στο μυαλο μου.Πως δεν εγιναν ποτε,οτι ηταν ολα ενα υπεροχο ονειρο.Η καμια φορα με πιανουν τα κλαμματα απ την ανασφαλεια οτι ολα αυτα ξαφνικα,με την παραμικρη αναποδη,θα χαλασουν.Πιστευω ομως,βαθια μεσα μου,οτι ολα θα πανε καλα,και οχι μονο αυτο,αλλα θα ρθουν και καλυτερες μερες.

 Καπου εδω σταματαω το κειμενο.Πρεπει να αρχισω να ετοιμαζομαι,θα αργησω και ο αλλος θα γκρινιαζει (ΠΑΛΙ!)
 Το μονο που εχουμε,ειναι ο εαυτος μας.Και το μονο που μπορουμε να κανουμε,ειναι να πιστευουμε σ αυτον.Η τουλαχιστον,να ελπιζουμε.

2 σχόλια:

  1. ολα τα πραγματα στη ζωη γινονται για καποιον λογο,και τα καλα και τα ασχημα.για να υπαρχει ισοροπια.τιποτα δεν ειναι τυχαιο.ετσι πιστευω τουλαχιστον.η ζωη ειναι στα χερια σου μικρη μου,μην την αφησεις να φυγει. we olny live once:)

    selina

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ενδιαφερον το κειμενο σου. τωρα που οπως λες εχεις γινει καλα, τωρα που ολα αυτα περασαν και ηρθαν αλλες καταστασεις, καλυτερες, οταν κοιτας πισω και σκεφτεσαι ολα αυτα τα ασχημα γεγονοτα που απαριθμισες νιωθεις πως σου εκαναν καλο; δλδ μαλλον μεσα απο αυτα σκεφτεσαι/νιωθεις/αντιμετωπιζεις γεγονοτα με τον τροπο σου σημερα; σε βοηθησαν να αλλαξεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή