Εσβησα το τσιγαρο και ετριψα τα πονεμενα μου ματια.
Με κουρασε αυτη η πολη.Με κουρασαν οι ερωτες της.Βαρεθηκα,ακους?Βαρεθηκα.Το καλοκαιρι αργει,ο ερωτας αργει,κ εμεις ανεχομαστε ξαναζεσταμενα συναισθηματα αναμενωντας τα νεα.
Αν υπαρξουν νεα,που πολυ αμφιβαλλω.
Δεν θα πω πως γιναμε κενοι,γιατι εκτος του οτι θα ακουστω πολυ κλισε,δεν μας δινεται η ευκαιρια να ειμαστε κατι αλλο.Πρεπει να απελπιστουμε για να δουμε ασπρη μερα.
Εκτος απο τον γαμιολη τον ηλιο,ποσο τον αγαπαω,οτι και να χω ο ηλιος μου φτιαχνει τη διαθεση.
Τον γουσταρεις,μου ειπε σημερα το πρωι η Μ.
Ταραχτηκα.Ηταν κατι που προσπαθουσα οχι ακριβως να κρυψω,αλλα να ειναι διακριτικο.Οχι οτι η λεπτοτητα ηταν ποτε το φορτε της Μ.
Κοιτα,ωραιος ειναι,και σεξυ,και αρκετα εξυπνος.Αλλα λιγο μουνοπανακι,πραγμα που με χαλαει,απαντησα.
Πηδα τον και φυγε,μου ειπε,και η πονηρη εσωτερικη μου φωνη χειροκροτησε συμφωνοντας.Η φωνη της λογικης μου βεβαια εδω και πολυ καιρο ουρλιαζε "οχι,οχι,οχι."επιμονα.Κοιταξα τη κοκα κολα μου λες και αν την ετριβα θα εμφανιζοταν το τζινι και θα μου εδινε απαντησεις.Πεταχτηκε και ο Γ.ο οποιος επιβεβαιωσε τα λεγομενα μου,οτι ειναι δηλαδη κομπλε,αλλα απο εγκεφαλο καπου το χανουμε.
Ε απλα καντε σεξ,επανελαβε η Μ. με μια απαθεια που με τρομαξε,καθως ποτε δεν ηταν πηδαμε-τελειωνουμε-φευγουμε,ουτε κατα διανοια."Ισως να φταιει η ανοιξη",σκεφτηκα"ισως απλα ειναι η ανοιξη και ολοι θελουν να σκυλοπηδηχτουν με ολους."
Τελοσπαντων,οχι,ειπα σθεναρα.Τελος αυτα,εχω γινει σοβαρη πλεον.Εδω καπου η φωνη μου ετρεμε.
Ξεφυσιξα τσαντισμενη.Αφου ολοι ξερουμε τι θα γινει στο τελος.
Η αληθεια ειναι πως ειμαι ερμαιο των παθων και τον ποθων μου.Περισσοτερο,πολυ περισσοτερο απο τους υπολοιπους ανθρωπους.Δεν μπορω να αντισταθω ουτε καν στο να ξοδευω το παραμικρο ευρω.
Η μαλλον ημουν.
Πρεπει να με δεις στο σχολειο,ειπα στη Δ.Απλα προχωραω μηχανικα και σκεφτομαι,σκεφτομαι,δεν μιλαω πολυ,δεν κανω τιποτα αλλο,σκεφτομαι.Με ρωτησε τι σκεφτομαι,της απαντησα οτι φτιαχνω ιστοριες στο κεφαλι μου.Ειναι ο λαβυρινθος του πανα εκει μεσα,συμπληρωσα.Ειμαι απλα ενα αχρηστο κουφαρι που βυθιζεται στη φαντασια για να ζησει.(Ο Θανος αλλωστε ανεφερε οτι σιγουρα το μυαλο μου βαραει υπερωριες να φτιαχνει σεναρια.)
Πως και δεν σου λειπουν τα ατομα που σου σημαδεψαν τη ζωη?αλλαξε κουβεντα
Τα εχω ηδη ξεχασει απαντησα.
Μαλλον τα ρουφηξε ο λαβυρινθος.
Στο σχολειο καθομαι τελευταιο θρανιο.Διπλα μου ακριβως ειναι το παραθυρο που βλεπει στο παρκο.Οταν εχει ηλιο ειναι υπεροχα.Τελοσπαντων.Το ξερω οτι το κειμενο μου ειναι μπερδεμενο.Σημερα μου την ειπε και ο Α. γ αυτο."Εισαι ανωριμη,κυκλοθυμικη και δεν ξερεις τι θελεις.Τη μια μερα ειμαστε αγαπες,την αλλη τσακωνομαστε,τη μια με θες,την αλλη οχι"
Και καπου πεταξε οτι παιρνει 4 δευτερολεπτα για να γινει μια σιωπη αμηχανη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου