Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

The worst is over now,and we can breathe again

Η αληθεια ειναι οτι,οσο μου ανοιγοταν,τοσο πιο πολυ ετρεμα.Στο τελος ετρεμα ανεξελεγκτα.Απο την ενταση?Απο το παθος που τοσο καιρο συγκρατουσα με νυχια και με δοντια,οχι μονο να μη φανει,αλλα και να το καταπνιξω?Απο τον φοβο μηπως μου λεει ψεματα?Απο την ενοχη μου που του εκανα πουστια?Απο την προοπτικη να πληγωθω?




Η περισταση σηκωνε τσιγαρο.Καναμε ενα διαλλειμα να καπνισουμε,μας ειχαν μεινει μονο δυο τσιγαρα στο πακετο.



Τι αστεια πλασματα που ειμαστε εμεις οι ανθρωποι.Θελουμε καποιον και κανουμε οτι μπορουμε να του αποδειξουμε το αντιθετο.Παραλληλα,θελουμε κ αλλους.Κ εκει καπου ειναι που το χανουμε.



Υστερα,προσπαθησα τοσο πολυ να καταπνιξω τον ποθο μου.Εκανα οτι περνουσε απο το χερι μου.Φοβομουν.Τετοιες ωρες ηθελα τοσο πολυ καποιον να μου δωσει μια σωστη συμβουλη.Να μου πει ξερεις,κανε αυτο.Δυο ατομα μονο μπορουσα να σκεφτω,αλλα ειχαν φυγει.-I'm not alone anymore,cause I'm with him and nobody knows.



Και τελοσπαντων ,γιατι πανε καλα τα πραγματα?Απο που κ ως που?Φοβαμαι σου λεω.Φοβηθηκα τοσο τις πρωτες φορες που κατεβασα το μισο κουτι με χαπια,ηπια τα αντερα μου και μετα εκανα κ αλλα πραγματα.Και μετα φοβηθηκα τοσο,που εκανα τη μεγαλυτερη πουστια που μπορεσα να κανω.



Χτες,ειχα ξαπλωσει στα γρασιδια,στο παρκο του Βενιζελου και σκεφτομουν.Νομιζα πως ευτυχως η δυστυχως εδωσα ενα τελος σε ολα.Γαληνη παντως,δεν ενιωθα.Ενιωθα το μεσα μου να βραζει,να αναδυεται κατι,να κοχλαζει,να μη μπορω να ηρεμισω.Καιρο τωρα.Ηταν,σαν να καιγομαι εσωτερικα,και ξαφνικα,με το που μου τα ειπε ολα αυτα επιτελους να παγωσα λιγακι,να ηρεμισα καπως.Δεν ειναι ευκολο να λες ψεματα στον εαυτο σου,και σ αυτον,και στους γυρω σου.-Sucker love, a box I choose./No other box I choose to use./Another love I would abuse,/No circumstances could excuse.







Και τωρα,τι κανουμε τωρα?



Εβαλα τα κλαμματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου