Βγαζεις τα καρφια ενα-ενα,αργα και σταθερα απο τη σανιδα
Ψαχνεις το νοημα της υπαρξης σου αναμεσα στις γραμμες
Κατι δανεικο,κατι απλο
Κατι για να μη γινεις ανθρωπος,αλλα τερας
Να μοιραζεις απλοχερα τα αγκαθια για να μη σου λειψει τιποτα
Αν θες να μεινεις μονος,απλα μεινε.Οι ανθρωποι ειναι πολυτελεια περιττη.
Οι κουβεντες μαζι τους σου προκαλουν ριγος απο την απελπισια,μια βαθια απελπισια.
Περνας απο πολη σε πολη,απο χωρα σε χωρα ,κ ολες εχουν μια ιστορια αγαπης να σου πουνε.
Στο Τολεδο,ενας παθιασμενος ερωτας,ενας θερμοαιμος ανδρας που σκοτωσε την ερωμενη του
πανω στη ζηλια της μαχαιρωσε τον λαιμο,και το αιμα σχηματιζε τριανταφυλλο στο πετο της
Στο Παρισι,ενα ζευγαρι που ειδες φιλιοταν στην βροχη.Δεν ηξερες πως αυτη ηταν πορνη.
Στην Αμερικη,την γνωρισε σε ενα ωτοστοπ και εμειναν μαζι για ενα μηνα.
Εσυ ομως ησουν εδω και αρπαζες ενα ενα τα γραμματα απο τις λεξεις
τα εξεταζες και τα αφηνες πισω.
Εβριζες και βλαστημουσες δυνατα,εκρυβες την ωραιοπαθεια σου πισω σου.