Ξερω ανθρωπους που τους αρεσει να μιλανε δυνατα.

Να σκεφτονται απ εξω τους.

Να αναφωνουν "οχι γαμωτο,τι θα κανω τωρα?"

"Θεε μου,γιατι με εγκαταλειπεις?"

"Μα τι μου λεει,ακουτε τι μου λεει?"

Ξερω ανθρωπους που τους αρεσει να μιλανε μοναχοι.

Εγω ποτε δεν μιλησα απο μεσα μου-εκτος ισως απο οταν εγραφα.

Τοτε μονο ακουγα τη λεπτουλα φωνη μου μεσα στο κεφαλακι μου να συντασει σκεψεις,

η καλυτερα,να προσπαθει να συμαζεψει τα αμαζευτα,τον ιδιο τον χειμμαρο

Αλλ ουτε τοτε ειχε ηχοχρωμα.

Καμια φορα με ρωτανε πραγματα,και εγω απανταω με νευματα

Ειναι τοσο περιεργο,γιατι μιλησα απο νωρις μικρη

Και ολοι γυρω μου επιμενουν να μιλανε δυνατα

Να φωναζουν,να χειρονομουν εντονα

Να με ρωτανε,τι εχεις και δεν μιλας?

Εχεις κατι μαζι μου?

Ε,απαντα επιτελους,μη κουνας το κεφαλι.

Και αρχιζουν τα τηλεφωνα ,τα μειλ,τα σχολια.

Γιατι ανθρωποι δεν μπορειτε να ειστε λιγο ησυχοι?

Η υπαρξη σας εχει δηλωθει ηδη,η υποσταση σας το ιδιο,

Γιατι επιμενετε να την δηλωνετε ξανα και ξανα ,να τη ξεφωναζετε

να σκουζετε?

Και που λες οταν ειμαι εγω και ο εαυτος μου οι δυο μας

(Ολο και πιο συχνα αυτον τον καιρο)

Δεν μιλαμε μεσα στο κεφαλι μου.

Μονο συναισθηματα υπαρχουν.

Δεν χρειαζονται λεξεις και τα συναφη.

Χορευουμε ενα ομορφο τανγκο ησυχιας και μοναξιας.

Ισως να ειμαι ο μονος ανθρωπος που σιχαινεται τον ηχο του τηλεφωνου

-ω,τι τραγικη ειρωνια,το δικο μου χτυπαει συνεχως-

μου χαλαει τη γαληνη

παρολα αυτα δεν παραπονιεμαι,αυτες οι μερες ειναι χαλαρες..

Ομως εχουν κατσει ολοι σαν μικρο συννεφακι πανω απο το κεφαλι μου

και μου παγωνουν την ελευθερια.

ωρες ωρες νιωθω την εντονη αναγκη να κλεισω το τηλεφωνο και να κατσω ησυχη σε μια γωνια.

να φυγουν ολοι απο γυρω μου.

να μην με βρισκει κανεις.

παρολα αυτα το τηλεφωνο χτυπαει ολο και πιο επιμονα και εγω υποφερω,

μα δεν καταλαβαν ακομα πως μου κοβουν τα φτερα ετσι?

Ειναι κλισε αλλα η μουσικη ειναι το μονο καταφυγιο που δεν με βρισκει κανεις

κανεις δεν μ ενοχλει

Ολοι μου λενε τι εγινε?δεν μπορεις να μιλησεις?

Οχι δεν μπορω να μιλησω,απολαμβανω αυτη τη νεκρη γραμμη

αυτο το ισιο,ολοισιο καρδιογραφημα.

Κ οσο πιο πολυ με ψαχνουν,τοσο πιο πολυ πεισμωνω και κρυβομαι.

Τους ανθρωπους τελικα,με τον εναν η με τον αλλο τροπο τους εχεις αναγκη.

Αλλα οχι εγω.Εγω εμαθα να παλευω μονη μου.