Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Now the drugs don't work,They just make you worse.But I know I'll see your face again.

Γελαει σαν εσενα
Μιλαει σαν εσενα
Εχει το ιδιο αφηρημενο υφος οπως εσυ
Εχετε τους ιδιους φιλους
Τα ιδια μαλλια με οταν σε πρωτογνωρισα
Τον ιδιο θυμο
Την ιδια προστασια
Οταν χαμογελαει το προσωπο του φωτιζεται σαν το δικο σου
Ηρθε και θα φυγει την ιδια εποχη
Καθεται παντα στο ιδιο σημειο που καθοσουν και εσυ.
Ο κοσμος περιστεφεται γυρω του και τοτε γυρω σου
Την ιδια αλαζονεια που χαριζουν τα νιατα και η αθραυστη καρδια
Με κανει να νιωθω παγωμενη οπως και εσυ
Αφηνει αυτη τη πικρη αισθηση στο στομα που αφηνες και εσυ,πως χαθηκε καθετι ανθρωπινο
Μια για παντα απο τα σπλαχνα μου
Πως το ξεριζωσες εσυ βιαια και για αυτον δεν εμεινε τιποτα να παιδευει εκεινος
Εσυ εσυ εσυ εσυ εσυ
Αυτος αυτος αυτος
Εγω?εγω?εγω?
Κ ολοι μου λενε μην αφηνεις τις ευκαιριες να πανε χαμενες
Ξαναζησε την αθωοτητα που εχασες
Μα εγω θελω να τους φωναξω πως ειναι αργα,τοσο αργα...
Πολυ αργα ,πως δεν με νοιαζει πια
πως δεν εμεινε μεσα μου καμια αηδια,κανενας οικτος,κανενας ποθος,κανενας ερωτας
Τιποτα να λεω πως ζω ακομα,γιατι ολα τα ζησα τοτε και χωρις εσενα
Ατιμη ζωη,μου ρουφιξες το μεδουλι απο τα μικρατα μου,και δεν μου αφησες ουτε αποφαγια
Δεν ξερουν πως ειναι να εισαι κλειδωμενος .Εσυ ισως ξερεις,εσυ ισως ησουν παντα
Εμενα μια φορα κλειδωμενος μου φανηκες
Ολα ειναι τοσο καλυτερα τωρα μα εγω δεν θελω αυτο το μικροφοβιακο περιβαλλον
Ουτε εσενα και τη μιζερια μου θελω πια
Εγω εψαξα να με βρω και με εχασα και ειναι αργα πλεον
Κλεισε την τρυπα στη φλεβα μου γιατι μπαζει αερα και πνιγομαι
Αλλα σιγα μη το κανεις,εσυ καν δεν ξερεις πως ειναι αυτες οι φλεβες,οι μελανιασμενες,οι σπασμενες
Το τραβηξα πολυ και δεν ειμαι πια παιδι,τι σου ελεγα λοιπον?
Ναι δεν ειναι εσυ.Εσυ ησουν εκεινος,ο ενας.Αυτος ειναι κατι αλλο.Κ εγω εχω το πλεονεκτημα να πιστευω πως ειναι καλυτερος.Πως ολα ειναι ειδυλλιακα τωρα.Πως δεν θα με τσακισει οπως εσυ.
Με εκοψες τοσο,σαν κομφετι και επεφτα και στροβιλιζομουν στον αερα και ποτε κανεις δεν καταλαβε
Πως να καταλαβει αλλωστε,εγω εχω τις φλεβες,αυτοι εχουν μουνια που μιλανε κιολας
Ολα καλυτερευσαν.Πηρα αυτο που αξιζα
Μα δεν με νοιαζει πια,τιποτα δεν με νοιαζει.
Ειμαι στη κολαση αλλα δεν ποναει πια.Ανησυχω μερικες φορες μηπως σπασανε τα φτερα μου μια και καλη
μηπως δεν θα ξαναπεταξω απο τις πολλες φορες που τσακιστηκα
Λυσσαξανε ολοι να με κανουν χαρουμενη,λυσσαξανε να με κανουν δυστυχισμενη
Λυσσαξανε να με πονεσουν και να μου παρουν οτι αγαπαω
αλλα δεν μπορω να μαι χαρουμενη,ουτε δυστυχισμενη
ουτε ποναω πια,ουτε αγαπω
και ας με τραβανε,και ας μου φωναζουν
εγω απλα κουραζομαι
κουραστηκα απο τοτε
καληνυχτα και στους δυο σας

6 σχόλια:

  1. ειναι δικο σου;
    αν ναι πιστευω οτι ειναι αρκετα ρεαλιστικο και καταστροφικο που καταληγει να ειναι παραξενα ομορφο:)
    αν και λιγο υπερβολικο κατα τη γνωμη μου σε ορισμενα σημεια δεν παυει να ειναι πολυ καλο!
    μπραβο σου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι,δικο μου ειναι
    νομιζω ξερω τι εννοεις οταν λες υπερβολικο
    ευχαριστω παντως ^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τιποτα να εισαι καλα!
    αμα εχεις χρονο ριξε μια ματια και στην δικη μου σελιδα..θα χαρω να ακουσω σχολια απο καποιον που γραφει:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. σου αφηνει εκεινη τη ζαλαδα που νιωθεις οταν ερχεται το ενα μετα το αλλο απανωτα...και αυτο ειναι ΠΟΛΥ καλο γιατι οσο το διαβαζεις αγγιζει και εν μερη ταυτιζεσαι.Πολλα μπραβο,ενα ΜΕΓΑΛΟ τικ στο "συναρπαστικο" απο μενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή