Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Εκτελωντας το αγγλικο σονετο

(κυριολεκτικα ομως)
Σημερα στο επιλεγομενο καναμε σαιξπηρ(ω τι πρωτοτυπο )και καθως ο καθηγητης μας εξηγουσε την δομη του αγγλικου σονετου μου καρφωθηκε και εγραψα και εγω ενα

....


Αχ,να σε ξεχασω προσπαθω ακομα.
Μα βαθια μεσα μου πιστα σε καρτερω
Με τι παραπονο κοιταω το αδειο στρωμα!
Με ποση δυσκολια πνιγω ενα λυγμο..

Η σαρκα μου αποζητα τη δικη σου
Τα νυχια σου να μπηγονται στο δερμα μου βαθια
Το μυρο που ανεδιδε η ψυχη σου
Και το παιχνιδι του φωτος με τα μαυρα σου μαλλια

Τα δικα μας καλοκαιρια και χειμωνες
Το γελιο σου και η φωνη σου η βραχνη
Που θα μπορουσα να ακουω για αιωνες
Στη ζεστη αγκαλια σου να κουρνιαζω,εκει.

Οσο αν σ αγαπησα σ εκανα να με μισησεις
και μονη μου παρηγορια ειναι οι αναμνησεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου