if home is where the heart is, but also hell is where the heart is...does it mean that our heart is a personal hell?



Ο λογος που ξαναγραφω εδω μεσα,αν και νιωθω τεραστια αηδια για αυτον τον ιστοτοπο και ολα οσα εχω γραψει κατα καιρους,ειναι περιπλοκος. Μου πηρε αρκετο καιρο για να προσπαθησω το αποποιηθω το παρελθον μου,και ακομη περισσοτερο για να καταλαβω οτι τελικα το μονο χειροτερο πραγμα απο το παρελθον,ειναι το μελλον. Κατεληξα ωστοσο οτι το μονο χειροτερο πραγμα απο το παρελθον,ηταν η-απεγνωσμενη- προσπαθεια μου να το αποποιηθω.

Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι καταδικασμενες σε ρηξη,το ηξερα παντα,το πιστευα παντα,και μου αρεσε να φευγω πρωτη γιατι ηξερα που πανε και ποσο ασχημα μπορουν να καταληξουν. Θα μου αρεσε να ζω μια αποστειρωμενη ζωη, αλλα καθε επιλογη εχει και ενα τιμημα .

Αν καθε αμαρτωλος εχει ενα παρελθον,και καθε αγιος ενα μελλον (ουαιλντ ας φακ-γελαω με τα χαλια μου) , τοτε ποιο αξιζει να κρατησεις?Και με καθε επιλογη να συνοδευεται απο ενα βαρυ τιμημα,τι ειναι προτιμοτερο να εισαι-αγιος η αμαρτωλος? Θεωρω οσους υποστηριζουν οτι μαθαινουμε απο τα λαθη μας τουλαχιστον αφελεις - τα λαθη μας,ειδικα αν γινονται με παθος ,θα επαναληφθουν. Και κατα ποσο τελικα επιλεγουμε τον τροπο που θα ζουμε? Ειναι δυσκολο για εναν ανθρωπο που θελει να εχει τον ελεγχο σε ολα να ζει μια ζωη απροβλεπτη, και τα απροβλεπτα ειναι μεν συναρπαστικα αλλα κουραζουν,εξαντλουν,και στο τελος μενει ενα κουφαρι,μια ιδεα απο οσα υπηρξαν στο παρελθον.

Το μονο που εχω συνειδητοποιησει ειναι οτι τελικα,πατριδα μας ειναι ορισμενοι ανθρωποι,ορισμενες αγκαλιες,που σου δινουν δευτερολεπτα να θυμηθεις τι υπηρξες και παραλληλα σε κανουν να ντρεπεσαι για αυτο που εχεις γινει.Κ ισως αυτες τις αγκαλιες να μην τις θες πια. Γιατι αυτο που υπηρξες το πληρωσες ακριβα.