Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

 Αν ημασταν ακομη μαζι ,θα σε εκανα ταγκ στο ποστ "13 πραγματα που κατανοουν οσοι αργουν παντα" στο φβ,θα το εβλεπες,θα γελαγες και θα με εβριζες για πλακα.

 Προχτες πηρα λεωφορειο,περασα κατω απο τη σταση του σπιτιου σου που ποτε δεν εμαθα,και αναρωτηθηκα γιατι δεν εκατσα να τη μαθω οσο υπηρχε ακομη καιρος και προλαβαινα.

Καποιες φορες,οταν ειμαι στεναχωρημενη,θυμαμαι τη τελευταια φορα που ηρθα σπιτι σου. Απο τοτε,καθε φορα που ειμαι λυπημενη, ο κομπος στον λαιμο μου εχει την ιδια γευση με το φαγητο που μου ετοιμασες εκεινη την μερα.

 Δεν προλαβα ποτε να ερθω στη σχολη σου να μπω επισκεπτρια στη ταξη σου ,ουτε εσυ στη δικη μου να δεις ολο εκεινο τον κοσμο για τον οποιο σου μιλουσα καθε μερα.

 Σε βλεπω ακομη στον υπνο μου καποια βραδια.Ειμαστε καπου,περναμε ομορφα και ξαφνικα πεφτεις στο σκληρο,τσιμεντενιο δαπεδο, και χανεις τις αισθησεις σου. Αρχιζει και σχηματιζεται μια λιμνη αιματος γυρω σου.Προσπαθω να σε βοηθησω,αλλα δεν μπορω να κανω τιποτα.Ειμαι ανημπορη και εσυ πεθαινεις.

 Ολοι φευγουν, και θελω να μεινω μονη μου.Ξερω που να σε βρω,αλλα δεν ξερω που να ψαξω τον ανθρωπο που υπηρξες.

Ουτε και τον ανθρωπο που ημουν εγω μαζι σου.

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Αηδία παρτ 203933

Κανενος η ζωη δεν ειναι τελεια.Ειδικα σε τετοιες συνθηκες,ειναι το ακριβως αντιθετο.
Δεν σκοπευω να γραψω εναν ακομη μονολογο για το ποσο με αηδιαζουν ολα και ολοι.
Θα γραψω απλα το ποσο εχω αηδιασει απο την υποκρισια.
Για αρχη,οσο και να προσπαθει ο ενας να πεισει τον αλλον για οτιδηποτε(συνηθως προκειται για γαματοσυνη και τετοια σοβαρα προβληματα του τριτου κοσμου,οπως το ποιος ντυντεται πιο ομορφα η εχει την καλυτερη δουλεια/περισσοτερα λεφτα/πιο σκυλακι για συντροφο/πιο χαριτωμενη μαπα ),στο τελος της μερας κοροιδευει τον μιζερο εαυτο του.
Οπου και αν παω,πρεπει να ανεχομαι διαλογους απεραντης βλακειας ,που υποβοσκει η λυσσα των ανθρωπων να αποδειξουν την ανωτεροτητα τους.
Ο πραγματικα ανωτερος δεν χρειαζεται να πει λεξη,η επιτυχια εχει ,πολυ συχνα,απτες αποδειξεις.Η αυτογνωσια ειναι μεγαλη αρετη.Αλλωστε,οσοι θελουν μπορουν να κρατησουν την αρνηση τους-με την οποια ετσι κ αλλιως πλαγιαζουν καθε βραδυ-να την κανουν παρεα,να τη πιασουν γκομενα,αφου ετσι κ αλλιως οι  σχεσεις τους ειναι καταδικασμενες.
 Οχι πως υπαρχει και μεγαλη πιθανοτητα οι ανθρωπινες σχεσεις να πιασουν τοπο,απλα βλεπω και ακουω ατομα να κραζονται χρονια,να παιδευουν το ενα το αλλο,να παιζουν πουστιες ,και τα σαββατα να βγαινουν μαζι ,να ποσταρουν αγαπουλες στο διαδικτυο και να ειναι κωλος και βρακι(και δεν μιλαω απλα για το κλασσικο "παμε για καφε μια φορα το 2μηνο").Οι σχεσεις αυτες ειναι αρρωστες,επιφανειακες.
Να τις χαιρεστε!
 Στο μεταξυ μπορειτε να παρετε τα αρχιδια μου,γιατι δεν θελω να ειμαι ουτε σαν εσας ουτε αναμεσα σας.Δεν θα ασχοληθω με τον οχετο που αποκαλειτε στομα ,ουτε με τον μονιμο ανταγωνισμο σας για να αποδειξετε αυτα που πραγματικα δεν αγγιζετε ουτε στο ελαχιστο,ουτε με το ποσο σας προβληματιζουν οι λυκοφιλιες σας και οι εφημερες σχεσεις σας.Μπορειτε να συνεχισετε να κουτσομπολευετε,να μειωνετε τον κοσμο και να ζειτε στην πλανη σας.Εγω δεν θα παρω μερος,ευχαριστω.


γραφω σα μαλακας γιατι δεν εχω κοιμηθει και δεν λειτουργω

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Κυριακη 15 Ιουνιου λοιπον.

Εξω κανει μια διαολεμενη ζεστη.Ζεστη και ηλιος,απο τα πραγματα που σε αποχαυνωνουν και σε ριχνουν σε μια κομματωδη,νωχελικη κατασταση στο κρεβατι.Να περιμενεις να πεσει λιγο ο ηλιος μπας και πας καμια βολτα χωρις να σερνεσαι σαν ζωο.
 Δεν ξερω τι εχω παθει τελευταια.Κατι σαν οργη και απογοητευση ειναι.Μισω τα παντα,μισω τους παντες,και δεν ξερω τι ακριβως φταιει.Να πεις οτι περνουσα ακομη εφηβεια,παει στο καλο,αλλα οχι.Μισω τα παντα με πολυ απτο και δικαιολογημενο μισος,γαμω το ανθρωπινο ειδος
 Εχω αρχισει να φοβαμαι οτι θα παρω ενα καλασνικοφ και θα αρχισω να σκοτωνω κοσμο σαν τα μανιακα παιδακια που βλεπουμε στις ειδησεις.Και δεν περιμενω περιοδο.
 Δεν ειναι μονο το ποσο σιχαμενο ειδος ειμαστε απο αποψη γονιδιων,ειναι και το ποσο επιλεγει ο καθενας,με δικη του ευθυνη,να ναι σκατενιος και ενοχλητικος,αυτο με εξοργιζει περισσοτερο.Παρασιτα παντου,γκομενες που ψαχνουν μια πουτσα να τις ολοκληρωσει,ηλιθιοι πρηχτες,ατομα που ψοφανε για προσοχη και δημοσιοτητα,ψεματα,υποκρισια,λεφτα,γαμησια,το ποδι μου που με ποναει,εκμεταλλευση.
 Δεν-τη-παλευω-αλλο.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Δεν ξερω τι παει λαθος πια,δεν μπορω να καταλαβω, αλλα νιωθω παλι μια απεραντη αηδια, θελω να γδαρω το δερμα μου για να φυγει ολο αυτο το αγγιγμα απο βρωμικους ηλιθιους ανθρωπους

Θελω τη ζωη μου πισω.
Τους τελευταιους μηνες απλα υπαρχω.