Κυριακη 15 Ιουνιου λοιπον.

Εξω κανει μια διαολεμενη ζεστη.Ζεστη και ηλιος,απο τα πραγματα που σε αποχαυνωνουν και σε ριχνουν σε μια κομματωδη,νωχελικη κατασταση στο κρεβατι.Να περιμενεις να πεσει λιγο ο ηλιος μπας και πας καμια βολτα χωρις να σερνεσαι σαν ζωο.
 Δεν ξερω τι εχω παθει τελευταια.Κατι σαν οργη και απογοητευση ειναι.Μισω τα παντα,μισω τους παντες,και δεν ξερω τι ακριβως φταιει.Να πεις οτι περνουσα ακομη εφηβεια,παει στο καλο,αλλα οχι.Μισω τα παντα με πολυ απτο και δικαιολογημενο μισος,γαμω το ανθρωπινο ειδος
 Εχω αρχισει να φοβαμαι οτι θα παρω ενα καλασνικοφ και θα αρχισω να σκοτωνω κοσμο σαν τα μανιακα παιδακια που βλεπουμε στις ειδησεις.Και δεν περιμενω περιοδο.
 Δεν ειναι μονο το ποσο σιχαμενο ειδος ειμαστε απο αποψη γονιδιων,ειναι και το ποσο επιλεγει ο καθενας,με δικη του ευθυνη,να ναι σκατενιος και ενοχλητικος,αυτο με εξοργιζει περισσοτερο.Παρασιτα παντου,γκομενες που ψαχνουν μια πουτσα να τις ολοκληρωσει,ηλιθιοι πρηχτες,ατομα που ψοφανε για προσοχη και δημοσιοτητα,ψεματα,υποκρισια,λεφτα,γαμησια,το ποδι μου που με ποναει,εκμεταλλευση.
 Δεν-τη-παλευω-αλλο.