Ελευθερια λοιπον.Να σπας καθε ειδους δεσμα ,συναισθηματικα και μη.Να εισαι ελευθερος.Μου χε λειψει αυτη η αισθηση.Γιατι δεν ειναι το συστημα που με ενοχλει,ουτε η πιεση.Μ ενοχλει το μυαλο μου.Απο εκει ξεκινανε ολα.
Λενε πως για να αλλαξεις τη ζωη σου πρεπει να αλλαξεις τον τροπο που σκεφτεσαι.
Μαλακιες,δεν θελω να αλλαξω τιποτα τετοιο.
Απλα για μια ακομη φορα διαλυω τον κοσμο που εχω φτιαξει στο κεφαλι μου.Χτιζω εναν νεο,μεχρι επιτελους να ειμαι και σωματικα ελευθερη,οχι μονο ψυχικα.Φτιαχνω μια νεα μοναξια,δικη μου,κατα-δικη μου,ενα μεταλλικο κουκουλι.Μια μοναξια στερεη και παγωμενη,μια μοναξια της γωνιας,της γειτονιας.
Δεν θυμωνω με κανεναν,παρα μονο με τον εαυτο μου,που ποτε δεν μαθαινει απο τα λαθη του.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί να ζεις;Και αν έχεις αναρωτηθεί έχεις βρει την απάντηση;Πια λάθη είναι άξια για να γίνουν μάθημα και πια ''λάθη'' είναι όντως λάθη και δεν είναι ένας παρορμητικός χαρακτηρισμός που ακολουθεί μια σειρά από αδικαιολόγητα αυτομαστιγώματα λόγο μιας αλληλεπίδρασις;Τελικά μήπως οι άλλοι θέλουν να θεωρείς τις πράξεις σου κάτι το λανθασμένο;Αν όχι-είσαι σίγουρη για αυτό;Και αν ναι,μπορείς να το αποδείξεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή