..Ξερεις πως ειναι τωρα..Παθιαζεσαι παρα πολυ με κατι,σε ενθουσιαζει,χαιρεσαι...Αποκτας μερα με τη μερα ,λεπτο με το λεπτο ολο και πιο πολλη ορεξη και χαρα.Οι ελπιδες σου αποκτανε θεμελια και στεριωνουν και εσυ μενεις εκει και περιμεεεεεενεις.Περιμεεεεεεεεεεενεις.περιμενεις κ αλλο κ αλλο κ αλλο
Ωσπου μια μερα ξυπνας και αποφασιζεις πως μια ζωη θα εισαι στην αναμονη και θα περιμενεις γιατι τιποτα δεν προκειται να συμβει.Τιποτα δεν θα αλλαξει και ας το θες τοσο,και ξαφνικα τα πυροτεχνηματα σταματανε να σκανε,ο ουρανος ξαναγινεται μαυρος και εσυ μενεις στην σιωπη.Να υποφερεις απο την απορια και τον πονο και να αναρωτιεσαι γιατι τοσο καιρο εθελοτυφλουσες..
Πυροτεχνημα ησουν κ εσκασες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου